ANTONIO PUIG - Agua Brava

فراموش می‌شوی، مانندِ مرگِ یک پرنده
مانند یک کنیسه‌ی متروک، مثل عشقِ یک رهگذر
آدمیزاد باشی یا متن، فراموش می‌شوی
گویی که هرگز نبوده‌ای...!

آگوا براوا تفهیمی است برای رایحه‌ی گیاهی خزه‌ای و تشریحی از چوب‌های خشک که اسطوخودوس را در جانِ مرکبات تزریق می‌کند و بروزی میخک گون را تحویلِ شامه‌ی بی‌خیالِ شما می‌دهد. سبز وُ تیره با حسی شبیه به قدم زدن در جنگل‌های بلوط وُ کاج وَ چسباندنِ صورت به تکه سنگی پیر که خزه‌هایی جوان تنها دوستانش هستند. بوکشیدنِ تنه‌ی یک درختِ کهن‌سال. عطرِ تا آخرین قطره مَرد ماندن. با این که مفاهیم تیره و کلاسیک در سر دارد ولی برای من همیشه شاد بود. اما؛ دیگر؛ نیست! به‌راستی آدمیزاد جاندار شگفت‌انگیزی است. کسی می‌گفت انسان تا زمانی که در یادِ دیگران باقی بماند زنده است. مرگ یعنی فراموش شدن. دروغ می‌گفت. مرگ یعنی نفس نکشیدن! روسِندو ماتِئو در ماگمای آدمخوارِ نیستی ذوب شد. عزیزانم عمرتان طولانی و روانتان آباد. اما؛ روسندو به‌حدی خسته بود که مُرد! و خلائی حزین در سینه‌ی من ایجاد شد توگویی بخش کوچکی از نوجوانی‌هایم را باد با خود بُرد. آرایشگاه چوبیِ عجیبی که با پدربزرگ می‌رفتم و باتل بیگانه‌ی سبزرنگی که برروی میز رها شده بود... امروز پدربزرگ نیست. آرایشگاه نیست. از آن خاطره فقط این عطر باقی مانده بود. این هم دیگر ازنظرمن نیست... چه کوله‌پشتیِ عمیقی است بردوشِ ما. چقدر نیستن در آن جا می‌گیرد! دوره‌ی غریب و نفس‌گیری است. بی‌شمار ازدست می‌دهیم و بسیار کم به‌دست می‌آوریم. باشد بیشتر یکدیگر را تماشا کنیم. باشد... هیچ. فقط این‌که روسندو انقدر نفس نکشید تا مُرد!

ممنون از عطر افشان که ۲۰۰ میل این کار زیبا رو تخفیف ویژه کرد، با اینکه یه ۱۰۰ میل دارم نتونستم مقاومت کنم و با کمال میل سفارش دادم.
به نظرم از خیلی از عطرهای گرون قیمتی که کلی روشون تبلیغ و سر و صدا هست بهتره

یه عطر خیلی شیک و مردانه
به نظر من که طبعش اصلا گرم نیست، معتدلِ
نت اولیه با فوران ترنج و لیمو ترش و همراهی بسیار عالی اسطوخدوس، و بعد در ادامه یه رایحه صابونی ولی جذاب از جنس چوبی که بیشتر تِم کاج و خزه داره
من که به شدت ازش لذت بردم
عالی