به‌تازگی تستی از نسخه‌های جدید این شاهکار داشتم. رایحه تقریبا همون کیفیت سابق رو داره، اما متاسفانه عملکرد بسیار ضعیف‌تر از قبل شده.

هر بار که تصویر این عطر رو می‌بینم یا جایی بوش به مشامم می‌خوره یاد دوران دانشجویی و آشناییم با این عطر می‌افتم. سال‌هایی که سرشار از شور و شوق بودم و سرزنده‌تر از الان... یکی از دوستانم این عطر رو توی اتاقش داشت و اونجا برای اولین بار با "جوهر سیاه" آشنا شدم. یادمه وقتی بوش کردم با خودم گفتم خدایا مگه می‌شه یه عطر همچین بویی بده؟!

یه‌جورایی بوی غم می‌ده یا شاید هم بوی درونگرایی. خیلی پیش اومده وقتایی که با خودم خلوت می‌کنم چند پاف بزنم به لباسم، فقط برای دل خودم و نه دیگران.

تام فورد فاکینگ فبیولس، عطری با محوریت چرم که از زمان لانچ شدن حسابی سروصدا کرد.

به‌طور مستقل که این عطر رو بررسی می‌کنی واقعا عطر بدی به نظر نمیاد. اما وقتی اسم تام فورد روی شیشه حک می‌شه ناخودآگاه انتظارات بالا می‌ره. و وقتی که حرف از سری پرایوت بلند این برند زده می‌شه دیگه آدم انتظار عطری رو داره که هوش از سر بپرونه—مثل توسکان لدر، عود وود، ایتالین سایپرس و... . اما فبیولس اون حس بی‌نقص و لوکسی که عطرهای این لاین به آدم منتقل می‌کنن رو نداره. خیلی با به‌کاربردن اصطلاحاتی مثل "بوی پولداری" موافق نیستم، اما عطری با این برچسب قیمتی و ساخته‌ی همچین برند پرآوازه‌ای باید لوکس‌تر می‌بود.

عرض درود

اخیرا هم این نسخه و هم نسخه‌ی اینتنس سدرات بویز رو تست کردم. هر دو تجربه‌ی جالبی از فضای مرکباتی-چوبی ارائه می‌دن که ارزش تست رو داره.

قبل از بررسی عطر یه نکته‌ای بگم: معمولا از این عطر به‌عنوان یکی از کپی‌های اونتوس یاد می‌شه! درسته که حال‌وهوای مشابهی دارن اما تفاوت‌هاشونم انقدری هست که اگر دو نفر هم‌زمان اونتوس و سدرات بویز رو بزنن، کاملا قابل تشخیصه. همین اشتباه باعث شده که این کار رو کنار کارهایی مثل کلاب د نویت و سوپرماسی افنان بذارن، که به‌نظرم اصلا قابل قیاس نیستن و کیفیت سدرات بویز چند پله بالاتره.

به‌محض اسپری موجی از نت‌های مرکباتی، میوه‌ای و ادویه‌ای (خیلی کم) خودنمایی می‌کنن. بعد از چند دقیقه فضای چوبی-خزه‌ای دلنشینی به عطر اضافه می‌شه. این فضای چوبی حالت مرطوبی داره (دقیقا مثل حضور در یک فضای سبز بارون‌زده) که ترکیبش با نت‌های میوه‌ای و مرکباتی فوق‌العاده شده و به‌شخصه این قسمتشو خیلی دوست دارم. هر چی به جلوتر می‌ریم، نت چرم به‌تدریج پررنگ‌تر میشه و کمی حس مشکی خفیف هم به کار اضافه می‌شه. نت وانیل رو من زیاد احساس نکردم، با وجود اینکه خیلی‌ها بهش اشاره کرده بودن.
طبع عطر کاملا معتدله و به‌لحاظ عملکرد هم واقعا خوب بود. روی پوست و مخصوصا لباس ماندگاری خیلی خوبی داشت، و پخش بو هم بسیار راضی‌کننده است. با توجه به همین عملکرد و برچسب قیمتی ارائه‌شده برای ۱۲۵ میل، واقعا ارزش خرید خیلی خوبی داره.

و اما نسخه‌ی اینتنس سدرات بویز: با غلظت اکستریت د پارفوم، انتظار عملکرد بهتری داشتم، اما به‌لحاظ عملکرد تفاوت چندانی با نسخه‌ی اصلی نداشت. به‌لحاظ رایحه هم مشابهت ۹۰ درصدی داره و فقط وجه ادویه‌ای کار کمی قدرتمندتر شده. طبعش کمی معتدل‌تره و برای استفاده در هوای سرد مناسب‌تره.

ایام و روزگار به‌کام

بی‌نهایت عاشق روایح چوبی و سبزم، و از بین عطرهای سبزی که تا الان تجربه کردم، مارلی گرینلی یکی از بهترین‌ها بوده.

به‌طور کلی علاقه‌‌ی زیادی به نت سیب توی عطرها ندارم، اما اینجا با یه سیب فوق‌العاده روبه‌رو شدم که اصلا حس سینتتیک نداره. این عطر دو فاز مشخص داره که کاملا شفاف و قابل تفکیکن: فاز اول، شروعی خنک و فِرِش که با فوران سیب و مرکبات همراهه؛ فاز دوم، ورود به یک فضای چوبی و مشکی، که ترکیبش با نت‌های اولیه عمق و لطافت خاصی داره و حال‌وهوای عطر رو معتدل‌تر می‌کنه. امضای متمایز گرینلی دقیقا همین‌جاست، ک اون رو از سایر عطرهای مرکباتی جدا می‌کنه و خاص‌تر می‌شه. فراتر از رایحه‌ی دلنشینش، تجربه‌ی حسی‌ای که منتقل کرد برام بسیار جالب بود؛ بدون اغراق، حس حضور توی یه فضای سبز و زنده رو به‌خوبی برام مجسم کرد.

یه نکته‌ای رو هم در پایان بگم. درسته که این عطر در دسته‌ی عطرهای خنک قرار گرفته، اما همونطور که اشاره کردم از یه مرحله‌ای به بعد معتدل می‌شه، و به‌نظرم کاملا مناسب استفاده در هوای خنک‌تر از تابستون هم هست.

برادر اغواگر و برون‌گرای پرادا لهوم دوست‌داشتنی.

موج محبوبیت عطرهای زنبقی-پودری مردانه که با دیور هوم اینتنس به اوج رسید، خیلی از شرکت‌ها رو وادار کرد که عطری با این ویژ‌گی‌ها توی کاتالوگ خودشون داشته باشن؛ و پرادا، با چیره‌دستی دانیلا آندریه، به‌نحو احسنت از این آزمون سربلند بیرون اومد.

پرادا لهوم اینتنس بسیاری از ویژگی‌های نسخه‌ی اصلی رو به‌همراه داره و کاملا یادآور اونه. اینجا هم محوریت کار، یه رایحه‌ی زنبقی-پودری قدرتمنده. به‌محض اسپری اولین چیزی که استشمام کردم زنبق و یه چرم خیلی نرم و در سایه‌ بود. بعد از چند دقیقه تونکا به‌خوبی احساس می‌شه و هر چی به جلو می‌ریم فضای پودری و کهربایی عطر پررنگ می‌شه. اون حس تمیزی که در نسخه‌ی اول بود، همچنان در جریانه و البته هم‌زمان پیچیده‌تر، کمی مرموز و اغواگره.

پخش نسبتا خوب و ماندگاری خیلی خوبی داره. در مجموع، بین عطرهای مردانه‌ی با محوریت زنبق که تا الان تجربه کردم، این یکی رو بیشتر از همه دوست دارم؛ چون به‌خوبی و استادانه صلابت و مردانگی رو با حس و حالی رمانتیک ترکیب کرده، به‌طوری که هیچ‌کدوم دیگری رو زیر سایه نمی‌بره. همچنین مثل خیلی از عطرهای این دسته فقط محدود به موقعیت‌های خاص نمی‌شه، و در خیلی از فضاها به‌خوبی قابل استفاده است.

دوست عزیز بیشتر دکانت‌های عطرهای مطرح و محبوب رو این سه سایت دارن:
ع.ط.ر.ا.م.ی.ن
خ.ل.ی.ف.ه.چ.ی
ع.ل.ی.گ.ا.ل.ر.ی

قیمت‌هاشونو بسنجید و اقدام به خرید کنید. ضمنا فروشگاه‌های دیگری هم هستن که عطرهای خاص‌تر و نیش رو به‌صورت دکانت ارائه می‌دن که توی قسمت پرسش و پاسخ یادآوری شدن.

این نسخه نت آلبالو نداره.
نسخه‌ی ادوپرفیوم بوی آلبالویی داره که به‌نظرم اصلا اذیت‌کننده نبود و با ترکیب نت‌های پودری و بادام خیلی جذاب و س.ک.س.ی شده.

درود. کاملا موافقم با حرف‌های شما. اینکه کسی از عطرهای شرکتی و اماراتی استفاده کنه ایرادی نداره، و اتفاقا با توجه به شرایط اقتصادی توجیه‌پذیر هم هست. منتها بعضی دوستان دیگه خیلی درباره‌ی این محصولات اغراق‌آمیز صحبت می‌کنن، و دیدم که بعضا میگن کپی‌های الحمبرا از خود عطر اصلی بهتره!!

درود.
اتفاقا بازخورد دقیق‌تر وقتی فراهم می‌شه که افراد نظرات و برداشت شخصی‌شون رو مطرح کنن، نه اینکه فقط طرفداران یه محصول بیان زیر صفحه‌ی مربوطه به‌به و چه‌چه کنن.

درود. ممنون از توضیحاتتون. یه سوال دارم: نت زعفران توی این عطر خیلی پررنگه یا نه؟