سلام به همه‌ی دوستان عطر افشانی

اینترلود از آمواج عطری‌ست که همیشه در موردش اختلاف نظر بوده و این خودش نشونه‌ی خاص بودنشه...

شروع کار با انفجاری از رزین، دود و ادویه است؛ تند، سنگین و حتی برای خیلی‌ها، غیرقابل‌تحمل . اولین بار که حوالی سال۹۴ زدمش حس کردم توی اتاقی پر از بخور و آتش نشستم. همین باعث میشه عده‌ای بعد از اولین تست، سریع کنار بذارنش.

اما اگه کمی صبر کنی، لایه‌های پنهانش رو می‌بینی: کهربا، چوب و حتی کمی شیرینی که آرام‌آرام از دل اون آشوب میاد بیرون. اونجاست که می‌فهمی اسم اینترلود بی‌دلیل نیست؛ میان‌پرده‌ای بین هرج‌ومرج و آرامش.

از نظر پرفورمنس، بی‌اغراق یکی از قدرتمندترین‌هاست؛ چه در ماندگاری و چه در پخش بو. اما همین قدرت زیاد باعث میشه استفاده‌ی روزمره نداشته باشه. به نظر من این عطر برای موقعیت‌های خاص، شب‌های سرد و زمانی که می‌خوای حضور پررنگ‌تری داشته باشی، انتخاب درستیه.

واقعاً خاصه...، بعضی‌ها عاشقش می‌شن، بعضی‌ها هم کمتر باهاش راحتن، ولی یه چیزش مسلمه: نمی‌تونی بی‌تفاوت ازش رد بشی؛ تجربه‌ی من باهاش مثل دیدن یه فیلم متفاوت و خاص بود؛ شاید هر روز سراغش نری، اما وقتی سراغش بری، تا مدت‌ها تو ذهنت می‌مونه و یه حس عجیب خوب می‌ذاره.

خلاصه: اینترلود عطری‌ست پیچیده، پرقدرت و خاص؛ نه آسان‌پسند، نه همه‌پسند، ولی برای کسی که دنیای عطر رو جدی می‌گیره، یک تجربه‌ی ارزشمنده

جناب استاد سخی ارجمند

سلام و درود

سخنان شما نشان داد که عطر، برای اهل معنا، تنها رایحه‌ای گذرا نیست؛ بلکه زبانی‌ست برای گفتگو میان جان و جهان. عطرها تاریخِ پنهانی دارند که نه بر کاغذ، که بر خاطره‌ی آدمیان نگاشته می‌شود.
شما به زیبایی فرمودید که عطر، انسان را انتخاب می‌کند. من بر این نکته می‌افزایم: گاهی عطر همچون آینه‌ای‌ست که تصویری ناشناخته از ما را به خودمان بازمی‌تاباند؛ تصویری که شاید هرگز در ظاهر و جامه‌ی بیرونی ما دیده نشود، اما در رایحه، خود را آشکار می‌سازد.

گرند سوآر، این شکوه کهربایی از دست کرکجان، دقیقاً چنین است: غروبی جاودان، لبریز از گرمای لابدانوم و سایه‌های دودگون لوبان. رایحه‌ای که در ذهن مخاطب، همچون شعله‌ای خاموش‌نشدنی، باقی می‌ماند؛ نه برای پوشنده‌اش، که برای دیگران. این همان هنر کرکجان است: عطری که به جای ما سخن می‌گوید، بی‌آنکه کلامی بر زبان آوریم.

در پایان، از نگاه والا و اندیشه‌ی عمیق شما بسیار آموختم 🙏
و باور دارم همان‌گونه که جامه، ظاهر را می‌پوشاند، این عطر است که جان را روایت می‌کند؛ چه نیک گفتید: برخی عطرها معرف انسان‌ها هستند؛ و برخی انسان‌ها، جاودانه‌ی عطرهای خویش.

مانا باشید و خوش‌بو

درود بر شما صادق عزیز
خب باتوجه به صحبت‌های شما، و دو ریپلای که خوندم،یه نکته کوچک دیگه ای هم هست که بذارید اون رو هم مطرح کنم؛

صادق جان، همون لحظه‌ای که گفتی خودت بو رو نمی‌گرفتی ولی اطرافیانت می‌گفتن، دقیقاً نقطه‌ی طلایی بحثه...
اینجا با یه پدیده روبه‌روییم به اسم خستگی شامه که بر میگرده به بوی سنگین و خطی نویر استریم که سریع تر از روایح سبک رخ می‌ده؛این فرآیند‌ های تاریک و مرکب هستن مثل وتیور و دودِ انکر نویر،که به‌سرعت مغزو سیراب می‌کن؛ واسه همین بود که دیگه خودت رایحشو حس نمیکردی، اما اطرافیانت چرا...
این خستگی باعث آسیب دائمی نمیشه، فقط نشونه‌ی غلظت بالاست و بسته‌شدن گیرنده‌های بینی برای استراحت، دقیقا مثل ریکاوری عضله بعد از تمرین...

بنابراین اگه فاصله‌گذاری رعایت‌شه،نویر استریم نه خراب کننده شامه میشه، نه سقف لذت رو می‌شکونه؛ برعکس،یه جور باشگاه تمرینه برای بینی؛ که یاد می‌ده فیلتر کنه، انتخاب کنه،و قوی‌تر بشه...
و در پایان،شما درست اشاره کردید، و همین تفاوت نگاهتون، بحث رو از بو گرفتن می‌بره به شناختن...
دَم شما گرم صادق عزیز

درود بر عاشقان دنیای عطر و ادکلن...

از میان روایح غنی و فاخر آمواژ، اینترلود مثل یه ملودی ملایم و معتدل هست که عود و چرم رو همه حس میکنن و کیف میکنن...
اما رایحه ممور مثل یه سمفونی چندلایه‌ هست؛ هرچی شامه تمرین‌دیده‌تر باشه، دیسکت بیشتری رو کشف میکنه.
این تفاوتشه که دنیای عطر رو جذاب می‌کنه؛ هم ملودی ساده‌ها لازمن، هم سمفونی‌های پیچیده...

و در پایان سپاس از پرفیومرز های اسطوره ای که این تجربه‌های چندبُعدی رو به دنیای عطر و ادکلن هدیه می‌کنن

مارلی=امپراطوری شید ادویه‌ای(بیس فلفلی)

درودی دوباره بر فنومن حمید آقا مراتی کاشانی
معمار مولکولارها و افسانه‌ساز رایحه‌ها...

میخوام یه چیزی بگم که خیلی وقته تو ذهنمه...،اینکه وقتی شامه‌ی ایرانی میخواد به جهان دیکته کنه که اصالت یعنی چی...
هر اثرشون...، از لیتون تا پگاسوس، با شامه‌ ما ایرانی‌ها کاملاً هماهنگه،این عطریه که روح و ذهن ایرانی و بین‌المللی رو با اقتدار مثل موسیقی بویایی تلفیق می‌کنه...
هر پافش، یه درسی در مولکولار آرت و سینرژی بویایی هست که تجربه بویایی رو به سطح پرفسوری میرسونه.
خیلی کم پیش آمده که عطاری رو ببینم که فرهنگ‌ها رو اینطوری بریدج کنه...
ودر پایان با احترام و تشکر ویژه از پرفسور مراتی،جایی که شامه ایرانی در سطح جهانی می‌درخشه، و آثارتون شد حال‌خوب‌ساز نه فقط خوشبوکننده.

Greetings again to the phenomenon Hamid Agha Marat Kashani
The architect of molecules and the legend-maker of scents...

I want to say something that has been on my mind for a long time..., that when Iranian perfumery wants to dictate to the world what authenticity means... .
Each of their works..., from Layton to Pegasus, is completely in harmony with our Iranian perfumery, this is a perfume that combines the soul and heart of Iran and the international with authority like olfactory music...
Each of his perfumes is a lesson in molecular art and olfactory synergy, which elevates the olfactory experience to the level of a professor.
It is very rare to see a perfumer who bridges cultures like this...
And in the end, with special respect and thanks to Professor Marat, where Iranian perfumery shines on a global level, and your works have become a mood-maker, not just a perfumer.

درود بر حمید آقا مراتی کاشانی
سلطان روایح کروماتیک
پروفایل مولکولیش، با آکورد سیتروسی شروع میشه که افکت سنسوری جذاب و انرژی‌بخش خلق می‌کنه، لایه میانیش با آکورد سنتیک گرم(ترکیب گُل و ادویه) که فرمولاسیونشو چندبعدی کرده، اون نت پایه با وانیل و مشک،یه ری اکشن نرم و ماندگار ایجاد کرده و تجربه بویایی رو در یک مسیر کروماتیک(هارمونی نت ها)هماهنگ و لوکس به پایان می‌رسونه.
انگار وارد دنیایی خودش می‌شی،وقتی اسپری میشه انگار تمام قواعد بازی بویایی رو دوباره خلق کرده

و در پایان هرم بویایی بی‌نظیر

درود بر اولیویه کرید
سلطان روایح سیتروسی... .
جایی که هد اسپیس(بخار رایحه) چای سبز با جوانه انگورفرنگی و ایزوله گالبانوم قفل میشه،بعد روی ستون شفافی از آمبروکسان و مشک برفی میشینه...
اینجاست که اون حس واقعی سرمای کریستالی توی عطرسازی رقم می‌خوره، نه یک خنک عادی، بلکه یه جریان آلپی با هاله مغناطیسی خلق میشه.

این آکورد با روح و روان شما بازی می‌کند.

درود بر برنارد شانت
با این شاهکار مهندسیت تا آخرعمر به ما حال دادی،
دمت گرم افسانه بالانس... .
واقعاً شاهکار بی‌تکرار و بی‌زمان ساخته. آرامیس ۹۰۰ برا من یکی از بهترین بوهای زمستونی دنیاست؛ البته بعد از بوی بنزین،هیچ عطری چنین حس عمیق و خاصی نداده.
کاش نسخه تابستونیش هم ساخته می‌شد... .