Alexandre J
فکر کنم مشخص شد دارم چکار میکنم. بترتیب حروف الفبا عطرهای مهم هر برند رو بررسی میکنم.

اگر عطرهای این برند رو بدون معرفی به من میدادن که تست میکردم میگفتم احتمالا ربطی به مارلی داره.نه لزوما از جانب رایحه. عطرهای این برند فضاهای گمراه کننده ای که خود گمراه هستن رو خلق میکنن. فضاهایی که حاصل قصه سازی هایی هستن که از زبان کسی گفته میشه که قصه گویی بلد نیست.

■ Western Leather Black

اگر این عطر یک عطر دیزاینر با کتگوری فرش اسپایسی بود خیلی موفق میشد. درک "چرم" بسیار بسیار دشواره. چون چرم چهره های بسیار زیادی داره. این عطر با هر تعریفی به چرم نمیرسه. رایحه ای فرش و کمی کدر از ترکیب فضای سنتتیکی و شبه دیزاینری هست که از کمپلکسی از روایح بنزنی-سیتروسی تشکیل شده. عطری که بین دو فضای رسمی و کژوال دو دل مونده و به هیچ کدوم تعلق نداره. من در قالب یک عطر دم دستی دیزاینری بهش فکر میکنم و اونجور اتفاقا بهش نمره ی خیلی خوبی ممکن بود بدم. اما اینی که روبروی من قرار گرفته و این ادعا رو میکنه کاملا از نظر من شکست میخوره در هر نقد صحیحی.
.
.
■ Oscent black and white
اوسنت رو دو سال قبل بهش در کامنتی پرداختم. برای کسی که به دنبال کادویی برای زن و شوهری بهش فکر میکرد. اوسنت در قالب کوپلی زنانه و مردانه در رنگ های سفید و مشکی در پکیج شیکی قرار داشت و قیمتی حدود هشتصد هزار تومان داشت. عطری با ژنتیک مارلی که برونگراست و خوب خودش رو به محیط تحمیل میکنه. سنتتیک از مسیر غلط . اوسنت بلک ترکیبی چوبی-هوایی و شیرین و تقریبا دنس اما ملایم هست که معلوم نیست چطور حتی تونسته طعم بالزامیک رو از روی دست کورکجان کپی کنه. عطری که شیرینیش از جنس الی ساب هست و روایح چوبیش کاملا پردازشی از جنس کارهای سری کد آرمانی داره. عطری با پخش بوی بالا و هویتی نا مشخص .
.
■ Le Royal:

در این برند بهترین کار همینه . ولی خب باز ضعف در دیزاین بیداد میکنه. ساختن یک آکورد امبری اینقدر کار سختی نیست که نشه حتی با وجود عناصر ساخت امبر بهش رسید. این عطر مخصوص هوای اواسط بهار تا اواسط پاییز هست. عطری فرش اما غبارگونه که از بیس سنتتیک چوب برای استحکام و اتوریته ی خودش بهره میبره. نمایی بالغ رو سعی میکنه خلق کنه که با بالانس نبودن عطر (از جا در رفتگی چوب در بین مرکبات) در این هدف شکست میخوره . خواستن یه چیزی بسازن اما یه چیز دیگه شده و این چیزی که شده اتفاقا از چیزی که میخواستن بسازن بهتر شده. عطری با بازخورد خوب و پخش بالاتر از ایده آل یک عطر تابستانی شده.

Acqua Di Parma
هفت عطر از این برند رو قبلا رویو کرده بودم و موارد مهم ترش رو هم بررسی میکنیم الان: .
.
■Colonia Club
کولونیا کلاب عطری سبز-آروماتیک هست که در درون خودش فوژه ای رو سقط کرده. فضای کلاسیکی که لوندر با کیفیتش داره خلق میکنه رو پوششی دوگانه از بافت اسپایسی و سبز (از جنس برگچه ای) میپوشونه. دلیلش چیه؟ هیچی. احتمالا تلقین ساخت عطری جدید. از این برند بعید بود. کاری که صرفا خوشبو هست. ارزش خرید نداره. سه از ده
.
. ■ colonia intensa
دویست و بیست دلار برای ترکیبی خوش مشرب ، بالغ و با کاراکتر از مخلوقی سیتروسی-وودی-آروماتیک. به ندرت عطرهای سیتروسی به خلق جزئیات یک کاراکتر میرسن. دوستش دارم. عطری با پرستیژ یک مدیر در ابتدای میانسالگی ، شیک و خوش بازخورد و متین که کیفیت ساخت خوبی هم داره. شش تا شش و نیم از ده
.
.
. ■ Arancia di Capri
خیلی خیلی فرش. نمیدونم شمام مثل من از دوش خیلی خنک خوشتون میاد یا نه ولی این عطر کاملا دوش آب سرد هست با ملغمه ای فضای شامپویی-مرکباتی با قدرتی از نمای واقع گرای پرتقال که البته بعد یه ربع جون میده و کمبویی از پتیت گرین و مشک سنتتیک سفید تصویری خشک و صابونی و خسته کننده ازش خلق میکنن. کار بدی نیست اما با این قیمت مگه اینکه فقط دنبال یه عطر با اوپنینگ نیم ساعته ی فرش باشید که این جزو انتخاباتون باشه .
چهار و نیم .. .
.
■ Colonia Ambra

اگه زمانی قرار شد بگید دی پارما کجا پنچر شد این عطر رو یادآور بشید. اگر سنتتیک دوست هستید و با عطرای کمیکال مشکلی ندارید این مال شماست و از خوباتونم میشه. دست بردن به سنتز نتی که معلوم نیست چیه و فقط یک وجه پالایشگاهی اما ملایم و یه نمای حیوانی و شیرین و حتی عودی از نوع عود اکوا دی پارما و قوی داره و اگه یه اسکلت فرش و بی هویت و شیرین میخواین این خودشه. من حتی نمیتونم نزدیکش بشم دیگه چون مثل اینه بخواین یه دوربین رو با چسب بچسبونید به یه موبایل و واکمن و بگید گوشی هوشمند ساختین. فضاهایی که ربطی به هم ندارن. چهار از ده. ماندکاری مناسب و پخش متوسط. میانسال قطعا.

■ Ebona :
تلاش دیگه ای از این برند برای خلق رایحه از گذرگاه علم شیمی. آبنوسی که رایحه ش بازآفرینی و دچار تفسیر و تصرف شده. رایحه ای که قرار بود تاریک و چوبی از نوع خشک باشه اینجا سیاه شده و فضای چوبی خشک به فضای چوبی سوخته شده میل پیدا میکنه. ایبونا عطری چوبی-رزینی-فلاوری-شیرین هست که شما رگه های فلاوریس رو به صورت شیرینی غلیظی متوجه میشید. رایحه عسل در اینجا از گلبرگ های لوندر ارتزاق شده که یکی از راههای خلق رایحه ی عسل در سالهای اخیر هست. عطر یونیکی مسحوب میشه به نوبه یخودش. یونیکی که در حال و هوای خودش تا دلتون بخواد عطر وجود داره -مثلا شرگی لوتنس- اما با قرابت معناییش کمتر عطر داریم. کار خوش بازخورد و با دوامیه. شش و نیم.


■ Colonia sandalo : باز هم در این عطر به اتمسفر کولونیا لدر و کولونیا عود وفادار موندن و همون اتمسفر عینا اینجا به کمک برودتی از مرکبات خلق شده. اما گویی همین هست دیگه. فقط هواست و انگار که این عطر زیر این هوا ساختمان های زیادی نداره . عطر خلوتیه باصطلاح که معدود بناهای زیرش ترکیبی نرم-میلکی-شیرین که در کنار عطسه ی آروماتیکی از هل و زنجبیل خلق شده. کار خوشبوییه واقعا. منتها نمیدونم دارم پول پای چی میدم شخصا. پنج از ده.
■ Colonia Quercia : همون توضیحات مورد قبلی راجع به آسمان و زمین رو بخونید با این تفاوت که از روح فتیش و پیوردیستنس ام لحظه ای درش بدمید . خصوصا از روح فتیش و اون ترکیب اولیه ی اسپایسی لامی شیکش. عطر اون فضای کذایی گفته شده در عطر قبلی رو داره ولی ترکیبی لایمی-چوبی-اسپایسی با بلوغ و پرستیژ جذابی درونش قدم میزنه. کار خوبی شده. شش و نیم از ده

تحلیلی بر برند آدولفو دومینگز

این برند رو در کنار برندهایی نظیر زگنا ، ونتا و پایگ جزو برندهایی میدونستم که در تلاش های اولیه شون به اصالت لهجه ای که باهاش صحبت میکنن پایبند بودن. به تدریج دومینگز دچار تغییراتی شد که نتیجه ی ورود جدی تر و فعالیت گسترده تر در حوزه پوشاک بود که کارهای بدی رو پی در پی تولید کرد. ( هرچند در حوزه ی پوشاک پیشرفت های عجیبی کرد ). ولی خب باز امیدواری هایی در او دیده میشه . بهترین کار این برند قطعا آگوا فرسکا بود.

■ آگوا فرسکا از این برند عطری بر پایه ی هرم های بدون مرکز و خطی بود که یک زمانی این ساختمان برای عطرهای آکواتیک بسیار استفاده میشد.ودر این معماری که بعدها جهت ساخت عطرهای اسپایسی استفاده شد ، فضای لطر کاملا کمپلکس و بدون لایه ست و تمامی عطر حاصل یک لایه ست که از ترکیب رنگ های مختلف ساخته شده و به یک رنگ جدید دست یافته. آگوا فرسکا توامان چوبی و سبز و سیتروسی بود بی اینکه میشد هیچ کدوم رو بر دیگری مسلط تر دونست و این باعث میشه رایحه از قوه ی هیپنوتیزم و بازخوردگیرنده ی قوی ای برخوردار بشه. برای اینکار شما باید هر نت رو از گونه وای انتخاب کنید که با نت های دیگر قرابت و اشتراکاتی در رایحه داشته باشه. مثلا وتیورتون از نوع وتیور ماداگاسکار باشه تا بتونه با نت های سیتروسی و سبز در مساحت مشترکی هاشور بخوره. آگوا فرسکا تولیدش متوقف شده.
6 از 10
■ آکوا فرسکا اکستریم: هیچ ارتباطی با نسخه ی پدری نداره. عطری کالونی (بجای کتون شیرین هندوانه از کتون مرکبات استفاده شده که حس مارینی و دریایی رو کمتر دارن اما فرش تر و بازیگوش ترن) که برای ایجاد جنبه ی دریایی سراغ تلخون میره تا بتونه اون حس جلبکی گیاهی رو از طریق میکس این دو خلق کنه و البته اتمسفری باغی و گلخانه ای به خودش میگیره. عطری معمولی اما همه پسند که قیمتی حدود 40 دلار داره الان.
4.5 از 10
■
Vijae ceylan: عطری منتولیک-کتونیک-بنزنی . صد درصد واژه به واژه ی این عطر سنتتیک (از نوع چیپ) و متمایل به کیفیت روایح بادی اسپری هست.
1 از 10

■ u love live :
سنتتیک اما در مسیر درست. عطری با فضای شیرین از نوع چوبی -فلورالی که از نت های چوبی علی الخصوص صندل وود و نت های فلاوری در راسش یاس و بنفشه به تدریج به فضای پودری میرسه. کار خوبیه.
5.5 از 10

■ آدولفو دومینگز فور من:
فوژه ای از نوع رقیق و ابکی اما اروماتیک تر و تیز تر. فضای آرایشگاهی که از حس صابونی-خمیر ریش کمی فاثله میگیره. نه مدرن میشه و نه کلاسیک میمونه.
کار بدی نیست. خصوصا برای کسایی که هوس عطرهای شبه افترشیوی کردن.
4.5 از 10


■ U blue- U black
هر دوی اینها فضاهایی فرش دارن. یو بلک کار فوژه نه از نوع آرایشگاهی بلکه از نوع سرخسی-گلخانه ایه. رقیق و کم سطح و ساده. ولی خب توی هوای گرم حس خوبی داره
یو بلو کاملا بازخوردگیره اما تفاوتی با دو جین عطر تابستونی اماراتی فیک دور و برمون نمیکنه .
3 از 10

Burberry brit rhytm for Him Intense
6/10
من هر چقدر از نسخه عادی بریت خوشم نیومد از این خوشم میاد. این پست هم به دنبال پرسش دوستان برای تهیه عطری با بازخورد بالا و مناسب و جوان پسند هست. از چرمی که در لیست نت های این عطر میبینید به انحراف کشیده نشید . ریتم اینتنس صحبتش درارتباط با کومارینی هست که مزه ای چرب و شیرین داره که بسیار دوست داشتنی و تاثیر گذار روی مخاطب اثرش رو میزاره و با اتمسفری که اون رو ادویه جات گرم و شیرین اما ملایم میپوشونن تصویری مات از چرم رو هم میگیره البته. عطری چرب و تنگ و یک دست که بر تن مانکن های ویترین ها به خوبی مینشینه و کلید ارتباط صمیمانه رو بهمراه داره. بعنوان عطری برای قدم زدن، دانشگاه و محیط های دوستانه میشه عجیب روش حساب کرد اگر دنبال عطری با قیمت مناسب هستید و البته هنوز با نت های سنتتیک زاویه پیدا نکردید. ایده ی نویی نداره و نیش کوالیتی هم نیست. تنها عطری هست که خوب کار شده و کارش رو در حدی که ادعاش رو داره انجام میده.
شاید نشه روی کاغذ بهش نمره ی بالایی داد ولی در کارکردی که براش تعریف کردم قابل قبوله

Cartier L'envol

شهداب انگبین خدایان..
کارتیه امسال عطری رو لانچ کرد که من خودم شخصا منتظر بودم توی این جشنواره ها یا همایش های بدرد نخوری که به طور متعدد برگزار میشن ببینمش.. اما..
کغتیه لون وول یا کارتیه ل اون ول ، عطری اورینتال و شفاف هست. چه پارادوکس یونیکی در حالیکه همه از جمله گرلن چند ساله گیر داده بودن به اورینتال های دنس و متراکم و بسته. استفاده از شیرینیه سطح عسل با چهره ای مطبوع و تازه و نعنایی(منتولیک-فنیل) در مخلوطی از نکتار گایاک وود به عنوان قلب سالمی برای عطر و همچنین جریان بخشیدن به شریان های این قلب توسط مشکی پودری و فرحبخش و شفاف و روشن (کالونی تا حدی) و پر از آرامش و بی استرس یکی از اورینتالهای شفاف ناب موجود در بازار عطر دنیا رو رقم زده. عطری که شفافیت بالاش باعث میشه نه از شیرینی عسل اذیت بشید و نه از ملایمت تلخ گایاک . کاراکتری زنده و پویا و شیک و کنجکاو و پر انگیزه ماحصل این عطر هست .
حتما تستش کنید به عنوان یه کار راحت و کژوال و خاطره ساز و یونیک.
6.5/10

■
ایتالین سایپرس:
بی شک یکی از بهترین کارهای ساخته شده بر اساس اقتباس چوبی-جنگلی در دنیا همین کار هست.
ایراد محرز به این کار اسمش هست. ایتالیا یعنی مرکبات. یعنی لیمو و حتی برگاموت. اینجا خبری از اون نیست. ایتالین سایپرس در یک کلمه اینگونه میشه تصورش کرد: جا افتاده.
میانسالی شیک که از برگ مفرح و بیدار کننده عصرگاهی سرو، تنفسی حسرت آمیز در دوده ی جنگل و تلخی مدرن، با حس طراوت و انگیزشی بالزامیکی از خاک و زمین نمناک جنگل استخراج شده. ایتالین سایپرس یک فوژه ست!! فوژه ای که قید مرکبات رو زده. فوژه ای که قید مقدمه چینی رو میزنه و به اندام کوته گزین و گزیده گویی در میاد. ایتالین سایپرس هر آن چیزی هست که بایستی از ملزومات تدارک واژه ی "جنتلمن" برای یک فرد در آستانه ی ورد به میانسالی بر شمرده بشه.
8 و نیم از 10 .
.
■ نویر د نویر : فضایی وهم آلود از رز تاریک و مه گرفته، ترسانندگی و رمزالودگی عود عربی و البته در نمایی سنتتیک ، تاریکی و وسوسه گری و ش.هوت آلودگی اندام عرق کرده و چرب پچولی و فریبکاری خوشمزه ی وانیل. نویر د نویر قطعا بازخورد میاره. یا تنفر و یا ابراز تمایل. اما ممکن نیست کسی از کنارش به سادگی و بدون واکنش عبور کنه. به شدت در ایجاد حافظه ی یادآور قوی عمل میکنه و همه اون رو بخاطر خواهند سپرد. کاری نیست در هر شرایطی سراغش برید. ریچ ، مسولیت ناپذیر در قبال خود و دیگران، با همهمه و فریادهای درونی و خودخواهانه و گناه آلود. وجدانی گناه کار ، سازش ناپذیر و تب آلود. خوش ساخت هست این کار. من دوستش دارم. شش و نیم از 10 .
.
■ عود وود: کاری خوب و خوش ساخت اما خشک. تک بعدی. لجوج، وسواسی و کم حوصله. اسم این عطر میبایستی وود-عود میبود. چوب در این کار بر عود ارجحیت و چربش داره. چوبی سدروسی با عطسه ای خاکی-اروماتیک. بافت درونی چوب تنه ی درخت که ابتدا بر گزندگی و سپس بر بالزامیک شیرین سوزن زننده ای لایر میشه. فکر میکنم رویال عود کرید رو به این ترجیح خواهم داد. اما کماکان گزینه ای خود دار ، محتاط و محترم و ثروتمند محسوب میشه.
هفت از ده
.
.
■ توسکان لدر :
طراحان این رایحه از هوش هیجانی و جامعه شناسی بسیار بالایی برخوردارن. توسکان لدر یک فصل در جامعه شناسی مردم جهان هست. مردمی که برونگرایی رو در جهت اختفای درونیاتشون پذیرفتن. توسکان لدر هنر مخفی کردن خود در مقابل چشمان ریز بین دیگران و پرزنت کردن خود بعنوان کسی ست که نمیتوانسته اند باشند. نجیب زادگی جعلی. رایحه ای خوشایندی از توهم شیرین چرم که شامه نواز و نافذ هست.
شش از ده

■ توباکو عوود: چیزی نگیم بهتره

Royal Mayfair Creed

رویال میفر از پس اسمش بر نمیاد. رویال میفر با لنزی کدر نمایی از منطقه می فر لندن (یکی از مناطق لوکس لندن) رو نشون میده. رویال میفر به سادگی دچار سالخوردگی در جوانی شده و کدورت واضحی در تصاویری که خلق میکنه مشهوده. کدورت با آنتیک بودن متفاوته. استفاده از حجمی کافوریک اما تمیز و برق گرفته تلاشی برای القای حس اصالت و قدمت هستش که اینجا شکست میخوره کاملا. تصور کنید که شما برای نشان دادن علاقه تون به تاریخ و تمدن ایران گردنبند نقره ای فروهر رو با بند چرم مشکی گردنتون بندازید و سه دکمه ی جلوی پیراهنتون رو برای نشان دادن اون باز بگذارید. خب چی بد تر از این مگه تا حالا هم دیده شده؟ ایا بهتر نیست برای ابراز علاقه تون به تاریخ ایران از نمادهای دیگه ش نظیر معماری هاش الگو بگیرید ؟ مثلا برای پوسته ی خودکارتون از بدنه ی منبت و معرق شده ای استفاده کنید یا پیپی که در دست دارید حاصل خاتم کاری باشه یا دستمالی که در جیب کت تون میگذارید الگویی از کاشی کاری های فیروزه و لاجورد و حنایی اصفهان داشته باشه . رویال میفر فکر میکنه که ایجاد کهنگی و طول عمر در یک اثر باعث اصالت اون میشه و برای این خاطر هم ترکیبی از نرولی ، مریم و یاس رو با کدورتی از کافور ، گرم و قدیمی میکنه. نه نرولی و نه مریم و نه یاس در لیست نت های این عطر نیست اما به راحتی با تفکیک و کنار گذاشتن رز و غلظت کافوری عطر میشه از هم افتراقشون داد. رویال میفر عطری فلاوری با بک گراند وایت فلورال اما اندکی غلیظ ، غیر صابونی و عرق کرده و کهنه و سنتتیک هست که اجزای طبیعی و با کیفیت و مدرن و نویی از پرتقال و کاج و سرو و اکالیپتوس و توهم رز رو روی خودش استیک میکنه و از روح کوکتل جین درش میدمه. "جین" نوشیدنی هست که در شکل الکلیش برگرفته از تقطیر دانه ی اورس یا میوه ی سروکوهی هستش. یکی از بهتدین نمونه هاش در وینزر کرید و ژو سون فه جووی اجرا شد. بهر تقدیر. رویال میفر به عمد ساختمانی کهنه با درونی پر طمطراق و روشن داره که سعی میکنه ضعف در تجملات درونیش رو با به رخ کشیدن قدمت بنای ساختمان جبران کنه. . رویال میفر تاکید بر قدمت هست ولی این مفهوم رو هم کامل نمیشناسه و تنها با کدر کردن لنز سعی میکنه تصویری قدیمی و اصیل رو بازسازی کنه.
اما.. عطر بدی نیست. حتی میتونیم بگیم خوبه. محترم و بالغ هستش و برای سنین بالای سی و پنج تا چهل سال تصویر جا افتاده و مورد قبولی رو خلق میکنه. با پوشش رسمی مکردا بازخورد میاره و پخش بوی بسیار خوبی هم داره برای یک کار فلاوری.
6-6.5 از 10

دیور ژول یا جولز سال 1980 اولین بار ساخته شد. زودم تولیدش متوقف شد. شما اگه پیش یه عطرباز کلاسیک کار این اسم رو به زبون بیارید افسردگی میگیره.
در یک حرکت متهورانه دیور امسال ژول رو دوباره ساخت. آخ که من زبونم بند میاد از ادامه ی حرف زدن راجع به ژول نسخه اولیه. این نسخه تا جایی که براش مقدور بوده سعی کرده به اون وفادار بمونه. بازم چرم جنگلی. بازم آروماتیک گرین تاریک و تلخ. بازم اوکموس و خزه و سرخس انیمالیک شده. بازم زیرلایه ی صابونی ارایشگاهی شدیدا شیک. بازم جنگل خیس و سایه روشن سدروسی آمریکای شمالی. اما اینبار باریجه ی ایرانی ناب استفاده شده که خواب از سرتون میپرونه. اینبار سراغ پریمولاسه ی پامچالی گزنده و شجاعش رفته که از یاداوری بوی ریزیومی-زیرخاکی مایل به وتیورش که کمی فلاوری و معصومه سرمو میخوام بکوبم تو دیوار. پنجه ی مریم بر جان عیسی..
یقه بازش رو داده بالا، بنتلی ش رو سوار شده، مونه رو توی مچ بسته، و فقط میشه صورت مردونه ی استخوانی و برش افتاب روی تیغه ی تیز استخوانی بینی کشیده ش رو از پشت شیشه ی ماشینش دید. کی آخه اینقد خوبه؟
7 از 10 برای این همه وقار . برای اینهمه جاه طلبی و شجاعت دیور. اون سه نمره ای هم که نمیگیره میره پای یه سری ایرادات روی کاغذ که ممکنه لحظاتی یه عطرباز قدیمی رو هم اذیت کنه اما اونقد گنج توش داره برای حفاری کردن که میشه بی خیال ایراداتش شد و خریدش.
بازگشتت مبارک دیور. این شد مرد.

لاشاری عزیز

سپاسگزارم

مهدی عزیز سلام.

این یکی رو نه واقعا..فضا ملاحتی نازک دل از زنانگی سپید رو در خودش داره که یک مرد از پس ظرافت هاش بر نمیاد.