نظرات | ایکاروس

لینک به نظر 17 خرداد 1395 تشکر

به hasan عزیز

سلام.خب نه. واژه ی چیپ کارکردش برای جای دیگه ست. راستش شخصا برام رایحه خیلی مهمه. اصلا اهمیتی نداره ارزون باشه یا گرون. نیش باشه یا دیزاینر. در واقع به دنبال رایحه هستم. نه بو.. یعنی اگر‌من یک پرتقال طبیعی رو استشمام کنم در‌حقیقت رایحه ی پرتقال رو استشمام کردم. ولی ساندیس پرتقال یا آبمیوه های پاکتی فقط بوی پرتقال هستن‌ . نه رایحه ی پرتقال‌.
این وسط هر عطری برای من کاراکتر و ماجراجویی و داستان و قصه ای داره. خیلی ها از خوندن کافکا لذت میبرن. من متاسفانه یا خوشبختانه برام خوشایند نیست و ترجیح میدم به جاش جویس و بورخس بخونم. کما اینکا وقتی کودک بودم بین دو راهی جی کی رولینگ و سلینجر خدا روشکر سلینجر رو انتخاب کردم. خیلی ها موسیقی پاپ دوست دارن ولی من آلترنیتیو و پروگرسیو و سایکدلیک و بلوز و کلاسیک گوش میدم. در کنارش هم صادقانه عرض کنم که اصلا از این تیپ افراد نیستم که بتونم تنفرم رو نسبت به موسیقی پاپ مخفی نگه دارم و زوایای خودم رو صراحتا باهاش اعلام میکنم.
خب درست نمیدونم از کجا بایستی شروع کنم که راجع به این تیپ عطرها نظیر وان میلیون، ۲۱۲ و غیره نظرمو بگم. برعکس من این عطر ها درست میدونن از کجا شروع کنه. من با عطرهایی که بو هستن (نه رایحه) مشکل دارم. با عطرهایی که داستانی ندارند مشکل دارم. با عطرهایی که به دنبال پاسخ "معمای جذب جنس مخالف" هستن مشکل دارم. من با فرمول های طالع بینی ماه تولد و انتخاب رنگ سال و غر زدن های توییتری و لاغری در یک هفته و تبلیغ هایی نظیر پیلینگ پوست با جلبک اقیانوسی و "فالاو کن بک میدم" و "لایک نکنی آریایی نیستی " و اداهای انتلکتوال کافه شکلاتی چند صد هزار تومنی راجع به کودکان کار و مدل های هپی و هیپی دهه هفتادیِ هنرمند نمایِ دانشکده هنری مشکل دارم. . و این عطرها جزوی از اینهاست.
دقیقا آینه ی همین جامعه ست. کاراکتر صورتی و گل درشت از تصویر تینیجری که فکر میکنه هرچقدر بی حوصله تر باشه، کم مطالعه تر باشه جذاب تر بنظر میرسه. تینیجری که فکر‌میکنه لازمه ورودش به دنیای واقعی انتخاب یکی از بندهای رپ هست و بعد هم‌احتمالا انتخاب تکه کلام های اونها . این یعنی زندگی کوکاکولایی‌. جهان بی انتهای کوکاکولا. کوکاکولایی که یکهو بخشی از اقتصاد جهانی که تا خرخره درگیر بیماری و جنگ و آسیب و خسارت بوده رو زایل میکنه. . کوکاکولایی که بی هیچ مقاومتی پذیرفته میشه‌ و به راحتی وارد تمام خانه ها میشه، آسیب میرسونه و تنها کارکردش اینه که نوشیدنی لبنیاتی رو از روی میزهای غذا جمع میکنه و چند دهه ستونی جدایی ناپذیر از تقاضای منوی غذاییِ روزانه ی قشر جوان باشه بی آنکه بدونن چه آسیبی به جسمشون وارد میکه.
واضحه که منظورم این نیست که هر کسی این عطرها رو انتخاب کنه دنباله رو این فلسفه ست. میتونه ذائقه شون باشه و قابل احترامه. و میتونه برای خیلی ها عطری دم دستی برای مواقع خاص باشه .. اما صحبت اینجاست که این عطر امضای این جهان تلگرامیه. و به این کاراکتر بسیار برازنده ست. شادی مصنوعی ، فریبکاری و وفاداری تایمری ، برهنگی روحی و جمود در محتوای فکری در کنار چند صد هزار لایک روزانه کیم کارداشیان که تا ستون های خبری روزنامه های محلی خاورمیانه هم‌میرسه تصویر این عطره (نه خدایی ناکرده تصویر استفاده کنندگان اون) چرا که "ذایقه " ی فکریه قشر عظیمی از این جهانه.
بازخوردش براتون بالاست. پخشش خیلی خوبه. ماندگاریش هم خیلی خوبه. . همه هم از عطرتون تعریف میکنن .
اما آن چیزی که شخصا بهش میگم عطر در اتاق دیگریه. اتاقی که شلختگی جهان قبلی رو نداره. موسیقی فالش و بی هویت درش پخش نمیشه و قفسه هاش بجای تنقلات پلاستیکی بی مصرف با کتاب هایی از جویس و بورخس پوشیده شدن و درش نوای موسیقی چایکوفسکی یا گیتار‌گیلمور پیچیده‌ . این نطر شخصی منه‌ . افراد دیگه میتونن نظرات دیگری داشته باشن. سعی در تحمیل این عقیده به کسی رو ندارم . پرسیدید و پاسخ دادم. امیدوارم موضع گیری ها شروع نشه‌ .

6 تشکر شده توسط :