یه عطر سنتتیک خوب و روزانه
واقعا برای استفاده روزانه خوبه، تقریبا همه پسند هم هست، آزارو کلا کارش عطرهای روزانه ی خوب و خوش قیمته
مثلا همین کروم لجند رو ببینین، یه در پلاستیکی خنده دار داره با یه آمبولاژ ساده و دم دستی، خوب این خوبه اتفاقا یعنی عاقا جان پول این ها رو قرار نیست بدی. عطر رو بزن برو سر کار و مدرسه و دانشگاه و زندگی
بلایند بای کردن ایشون از نظر من بلامانع می باشد!
;)
شیرینیش هم رو مخی نیست برای عموم افراد.

والا نه الزاما!
بچ کُد مهمه، کیفیت چاپ جعبه و رنگ بندی مهمه، درب و اسپری و مِسپری هم مهمه و خود بوی عطر از همه مهم تر تر!
حتی بعضا آدرس دفتر شرکت سازنده که روی جعبه چاپیده می شود هم مهمه.
کلا خیلی چیزا هستند که مهم تر از برجستگی هستند!
D:

ریا نباشه، ریا نباشه، چشم نخورم یه موقع
p:
من یک دونه سایز خانواده دارم 250ml که اگر کسی به وی نگاه چپ کند با دمپایی اعدامش می کنم!!! با بچ کدی که تولید سال 2012 است. از قضای روزگار یک جای نامعلوم در یک اقدام وحشتناک یک عدد اَوِنتِس متولد 2014 را بوییدم که...
نعره ها زدم و گریبان چاکیدم و خرابه نشین شدم
چند وقت بعد هم 2015 بوئیدم... و به دیار باقی شتافتم!

البته چیزی از ارزش های انقلابی اونتس کاسته نشده است! شیر شیر است اگرچه پیر باشد...

اُماژ اَ لُم وُیاژُغ(مردانگی برای مرد مسافر)
واقعا من خیلی زحمت کشیدم و تلاش کردم و ساعت ها تفکر کردم که در این عطر ریشه ای از سفر و مسافرت و وُیاژ بیابم و لکن هنوز نیافتم!
اما کلا، لَلیک، یه خونه ی عطر خوب و دوست داشتنیه. کارهایی که می زنه معلومه کار فکر شده است. کشککی و هَردَمبیلی و بزن در رویی عطر نمی سازه.
قاطی شدن هل و وِتیور و پاچولیش اون جوریش می کنه که بعضی اون اولش رو خوششون نیاد. ولی من چون با وتیور از عنفوان کودکی رفیق بودیم، هر عطر وتیور دار را دوست دارم.
کلا این وُیاژُغ عطر بلایند بای کردن نیست. بتستید، زمانید و خرید! (تست کنید، زمان بدهید و سپس بخرید!)

آکوا دی جیو اِسِنزا، موندگاری و پخش بهتری داره، ولی خدا وکیلی، این بو داره تکراری می شه، دیگه عطر سیتروسی تولیدیدن داستان شده، کلی چیز میز باید بزنی تنگش که جدید بشه لامصب!

کُم دِ گَغسُن، از اون عطر خونه های بامزه است. خیلی مدرن و ساختار شکن و بچه های با حالی هستن خلاصه.
من این رو خالی نمی زنم. نمی زدم. باهاش عطرسازی بازی می کردم. مثلا این واندِر عود با بولگاری آمارا خیلی خوب بود. با تغ توالت و پرفیوم هم جواب می داد.
من حسم اینه که این عطرهای این جوری رو باید ترکیبی زد، با مرکباتی جات جواب می ده.
به نظرم با شیرینی جات هم جواب بده! :))
یعنی عطرهای شیرین!

من از دست مارلی خیلی ناراحتم و اصلا باهاش رفاقتی هم ندارم. اما به شخصه اموآژ رو دوست دارم. کلا ذائقه ی خاورمیانه، ذائقه ی پخش و موندگاری سنگینه. اموآژ هم اینو خوب می دونه.
من سعادت نداشتم همه ی اموآژ ها رو داشته باشم یا بتستم (تست کنم). اما تو سری آپِس هاش(آخرین شان آپِس 10 که اصلا چیزی است در حد سوپر جام باشگاه های مریخ و اورانوس- که اگر ریا نباشد، در بلاد کفر ببوئیدمش P:) واقعا ترکونده، رفلکشِن، سان شاین، یه نسخه ی کوچولو بود که از اون حرکات سفت و سخت و عربیِ اموآژ بود به اسم «شمس الضحی» که خیلی عجیب و ناز و «خفنانه» (خفن گونه) رُز و عود رو کنار هم نشونده بود. هرچند این بنده خدا اینترلودش برای من بوی زردچوبه می ده، یا آپِس 9 برای من بوی خوشبوکننده ی گلاب به روتون مستراح می ده. اما این زردچوبه و مستراح چیزی از ارزش های والا و توانمندی های اموآژ نمی کاهد.

یه جوریه کلا، من بوی قهوه اش رو دوست ندارم، اما تلخیش رو درست در آورده، کار تمیزی شده، چهارفصل می شه ازش استفاده کرد ولی تابستون، وسط مرداد، ساعت سه ی بعدازظهر، یه کمی رو مخی می شه.
بیشتر حسش آمازون و برزیله تا آفریقا. من بودم اسمش رو می ذاشتم برازیلیا

خوبه، البته نسخه ی جدیدش «اُ تِخه فغِش» (Eau Tres Fraiche) خیلی تابستونی و لذیذ شده. البته از اسمش پیداست که با ETF به جای EDT و EDP، دیگه فاتحه ی پخش و موندگاری خونده شده و رفته پی کارش.
جدا چرا اینقدر آبکی بازن اینا! بابا نسخه های جوندار بزنین برای خاورمیانه!

حاجی والا من جز زردچوبه، چیز زیادی نفمیدم از این!
شاید دماغ من آپدیت نشده!
ولی من نیستم این رو! نع!