یادم رفت بگم چقدر ایده تون زیبا بود در مورد تولید عطر با اینهمه بوی زیبای وطنی. ممنون که بهش فکر کردید. فکرهای قشنگ، زندگی رو قشنگ میکنه.

بله عزیزم کاملن حق با شماست. من فقط تجربه خودمو از عطرهای اقتصادی عربی گفتم، آمواج برند اقتصادی نیست واقعن، هرچند با وجود عطارهای غیر عربشون، بازهم امضاشون رو داره.
بستگی داره شما هدفت از خرید عطر چی باشه عزیزم. ببین شما حتمن تجربه ی استفاده از کرم ضدآفتاب داری، من کرمی خریدم که فکر کردم اصله، و حسابی باهاش کوه و دره و دشت و دمن رو گشتم، بعد از مدتی دچار لکه های پوستی شدم که الان بعد از یکسال هنوز دارم درمان میکنم، بعد فروشنده با پررویی به من میگه این های کپیه تقلبی نیست!
هرچند بعید میدونم در مورد عطر و ادکلن این مورد صدق کنه و انقد مضر باشه، اما بازهم حق با شماست و من یادم رفته بود قیمت دلار رو! احتمالن با این اوضاع، چند وقت دیگه خودمم در حال سفارش عطر و ادکلن کپی هستم.

با عرض سلام و ادب.
بله کاملن حق با شماست، من نظر بلندبالای قبلیمو به همین دلایلی که شما فرمودید، خواستم که تایید نشه دلیلشم گفتم شاید یک عده تنها دلخوشیشون عطربازی باشه و مثل خودم بی پول هم باشن. اما میانه روی در این مورد شاید بد نباشه. من که درآمدم کمه خب طبیعیه که برم و برند اقتصادی بخرم، هیچ کس هم نمیتونه بهم ایرادی بگیره، مشکل جاییه که من پول کافی دارم و میرم سراغ کار فیک. این کار چندتا اشکال داره، اول اینکه تقاضا برای اون کار بالا میره و از حالت برند اقتصادی درمیاد (اتفاقی که برای آرماف کلاب د نویت افتاد) و دوم اینکه قشری که توان مالی داره و میره سراغ کار فیک (البته در مورد کالای لوکسی مثل عطر که جزو نیازهای اولیه انسان نیست)، به مرور فرهنگ سازی میکنه و کپی کاری عادی میشه. و اشکال سومش مستقیمن برمیگرده به خود اون افراد. درست مثل اینه که من فیلم بازی رو از کارهای حجت قاسم زاده شروع کنم، خب تهش میرسم به آرش معیریان و محمدحسین لطیفی، اما اگر بیام و از تارانتینو و نولان و جیمز کامرون شروع کنم به احتمال خیلی زیاد میرسم به کیشلوفسکی و اسکورسیزی و تارکوفسکی.
در کل بنظر من اگر هدف عطربازیه،کارت رو باید درست شروع کنی، اما اگر هدف عطر زدنه، خب بحث دیگه ایه و هر خریدی توجیه داره (اگر توجیح درسته به بزرگی خودتون ببخشید، من تا دم مرگ املای توجیه و ترجیح و معنی کشیش و کشیک رو قاطی میکنم)

سلام آقای دکتر. وقتتون بخیر.
متنی طولانی نوشتم که آقاجان فیک نخرید، اسم قشنگ برای فیک نگذارید، هی نگید کپی قانونی کپی فلان، بعد پشیمون شدم و از عطرافشانیهای عزیز (که هربار طفلکی ها با فراز و فرود من کنار میان ) خواستم تاییدش نکنن، اما انگار عطرهای عربی احاطه مون کردن. اونهم با اون اخلاق عربها که اصرار دارن سلیقه شون رو اعمال کنن روی همه چیز، و تمام عطرهاشون و کپی هاشون تهش بوی عربی غلیظ میگیری، یه مشک و عود مصنوعی عربی ماندگار.
اما کو گوش شنوا. اصالت انگار از دیارمون رخت بربسته، بخدا که دریغ است ایران کنام اینهمه بی اصالتی بشه.
زمانی همسری داشتم بسیار عزیز و مهربان و شریف و محترم (انشاالله هرجا هست دلش شاد باشه و تنش سلامت) ایشون همیشه به من میگفتن نسخه ی اصل و گند خودت بهتر از نسخه ی فیک اسپینوزاس عزیزم.
اینهمه برند اصیل داریم که قیمتشون مناسبه، آخه چرا فیک. اونهم فیک عربی!!!

Thank you for being a friend

سالها پیش یکی برای یکی دیگه نوشت: تو عزیز و زیبایی، چه در یاد من بمونی، چه از یاد من بری.
و توام صبا جان، چه من بگم چه نگم.

من از زمانی که عطرافشان فقط سایت معرفی فروشگاه های مختلف برای فروش یک عطر بود و خودش فروشی نداشت تا الان که خودش شده معتبرترین مرکز فروش عطر، میشناسمش و میخونمش.
عزیز مهربونم، زندگی فی نفسه سخت هست، برای ایرانیه طبقه متوسط و پایین جماعت سخت تر.
عشق من و خیلیای دیگه اینه که خسته از کار و زندگی بیایم اینجا و خاطرات کامبیز سخی رو بخونیم، توصیفات عجیب غریب مسیح رو زیر و رو کنیم، با نوشته های امیرمحمد لذت ببریم و از قلم شیوا و متفاوت پرنیان شگفت زده بشیم، از پرستیژ و کلاس ارژنگ کیف کنیم و ادب رضا عطردوست حالمون رو خوب کنه، منتظر باشیم سالار بلایند بای جدیدش رو امتحان کنه و گاهی هم دلمون برای سادگی و زیبایی صبا قنج بره. منتظر نقدهای خنده دار و حرفه ای فاطیما بشیم و عکسای قشنگ مونا رو لایک کنیم. نقدهای باحال ایرج رو بخونیم و یادمون بیاد که با وجود هیکل ورزشکاریش چقدر حساس و زودرنجه و پشت ستاره حلبیش قلبی از طلا داره. با طغیان حسن کبیری همدردی کنیم، و با مخالفانش هم. با بحثهای ملودی و پرفیوم ایکس قاطی بشیم و گاهی هم منتظر مدیر مخفی عطرافشان بشیم که یهو وسط بحث بیاد بگه بهتراست بحث ادامه پیدا نکند و بعدش بنویسه: نظرات محدود شده است.
گاهی هم خودمونو بندازیم وسط بحثا و چنتا نظر بدیم و یادمون بیاد زنده ایم. فاطمه فیضی رو یادم رفت، آرشیتکت رو، و خیلیهای دیگه رو، که حتمن بعدن یادم میاد و غمگین میشم از اینکه اسمشون رو ننوشتم. همه ی اینها بدون اینکه حتی منو بشناسن، دوستان صمیمی منن، و دوستان صمیمی خیلیای دیگه.
تااااا دلت بخواد سایت هست در تشریح نوت ها و رایحه و نوع عطر و فلان و فلان. اینجا رو بزار برای جماعت تنهای دلزده از جامعه ی بیمار و غمزده.
ممنونم ازت که درک میکنی، و عصبانی نمیشی از حرفام.

عزیز مهربونم :)
اگر نوشته ی من رو بخونی، اون قسمت رو بعنوان شوخی نوشتم. خودم هم عوامم دیگه! و حتی نوشتم میتونم با تم روشنفکری بگم! منظورم کسانی بود که خودشون رو خاص می بینن و بقیه رو عوام و ننه قمر.
شاید ایراد از منه که شوخ طبعیم رو همه جا با خودم می برم، حتی جاهایی که منو نمیشناسن.
حتی با آقای (دهاتی ام) هم لحنم دوستانه بود و بیشتر انتقادم بهشون با شوخی بود. و ایشون هم چقدر باجنبه و مهربون جواب دادن، من که خوشحالم از بحث با ایشون چون مشخصه بسیار باسواد و البته مهربون هستن.
آخه عزیز دلم من کیم که بخوام ادعا کنم خاص هستم! وقتی همه بدنیا میایم، مدت کوتاهی عمر میکنیم و باهر میزان دارایی و قدرت و مدرک، تهش میمیریم، دیگه ادعامون چیه آخه.
من دقیقن دقیقن تفکر شما رو دارم عزیزم. سوء تفاهم شده فقط. بازهم نوشته م رو بخون.

چارساعت فکرکردم کرید چی بود! انقدر که باهربار ردشدن از جلوی کتابخونه ی برادرم اسم‌کرید روی شیشه ش میخوره به چشمم! همون! اونتوس!
شاید باورتون نشه اما من از کرید اونتوس، بوی میوه ای آناناسیش، اون تم جلفش، همه و همه نه تنها خوشم نمیاد بلکه فراری ام. اما بخدا اینجا اولین باره اینو میگم چون برادرم عاشقشه. و همینطور خیلیای دیگه. خب سلیقم نیست، اما میتونم با تم روشنفکری بگم: کرید اونتوس! عطری که بی دلیل هایپ شد، ارمغانی از دل مدرنیته ی نصفه و نیمه! ملت عشق در قاموس عطر، بی بنیان، به همان بی محتوایی چهار اثر فلورانس، چیزی توی مایه های فیلمهای تارانتینو، یک هیاهوی بسیار برای هیچ، در وصف این عطر همین بس است که بدانیم عوام عاشقشن و اسانس ۵ تومنیش رو روی لباس هر ننه قمری میتونی بو بکشی!
اما واقعیت اینه که حتی اگر تمام فلسفه دنیا رو هم به هم ببافم که بگم چیپه و عوام پسند، چیزی از ارزشهای این شاهکار کم نمیشه. و در نهایت میگم: سلیقه ی من نیست.
و اینکه اگر بلک افغان اینهمه که شما میفرمایید منفور هست، اصلن اسمشم نشنیده بودیم، چه برسه که هایپ بشه، مثل خیلی از عطرای شیک و نیش که چون اسمشونو نشنیدم نمیتونم بگم چی و مثال بزنم!
دوباره یاد کرید افتادم!! دوستی داشتم که اصرار داشت ادکلن ویکتوریا سکرت بخرم خیلی خوشبوعه!! کاش لال میشدم و بهش نمیخندیدم!!!

با سلام.
در واقع اکثریت مردم اصلن نمیدونن مثلن فرانسیس کورکجان کی هست یا گوالتیری اسمه، برنده، مکانه، چیه.
وقتی یک اثر، چه فیلم چه عطر چه کتاب، هم نظر منتقدان رو جلب میکنه و هم عامه پسند میشه، یعنی خالقش هم درک درستی از حرفه ش داره، هم بسیار باسواده و هم عوام رو میشناسه، مثل خالق فیلمهای منتقد پسند و عامه پسندی مثل فایت کلاب.
بلک افغان هم چه شما هرچقدر بگید تحت تاثیر اسم خالقش مشهور شده، هم عطر عامه پسندیه و هم خاص پسنده. خوش ساخته و بازهم عامه پسنده، مثل کرید.
شما ده تا کتاب بنویس در مورد بدبو بودن فلان عطر، اما بازهم هرجا میری حتمن بوی بلک افغان یا کرید به مشامت خواهد رسید.
من باشم اولین اصل تعامل انسانها رو میگذارم درک اینکه چیزی که *سلیقه من نیست* ممکنه سلیقه ی یکی دیگه باشه. و براحتی بپذیرم سلیقه م نیست. نه اینکه در باب تحمیل و اثبات سلیقه م فصلی بنگارم بیهقی وار.