هياهو ، شلوغى ، تلاش ، نا اميدى و بغض. فاصله ى پيچيده ى ميان گريستن و نگريستن. مثل يك بوكسور كه طرفداراش در حال تشويق اون هستن و اميد زيادى به بردش دارند. در بين اين همه فرياد وقتى سنگينى ضربات توى سر و صورتش مى شينه و سنگينى اميدى كه اين همه آدم به اون دارند بر شونه هاش هم ، وقتى كه هر جورى كه هست سرپا مى شه ، اون لحظه اى كه بازنده اعلام مى شه ، آروم بر مى گرده به رختكن و بعد از چند دقيقه تنهاش ميزارن و گوشاش هنوز از اين همه فرياد سوت مى كشه و سرگيجه گرفته ، تهوع داره و مى خواد همه ى اون چيزايى كه توش جمع شدن رو بيرون بريزه ، سنگينى مشت ها شو تو دست داره و مى فهمه كه همه چى تموم شد. نا اميدى. و بغض. در حالى كه دندوناشو روى هم فشار مى ده تا جلوى گريه كردنشو بگيره. اون موقع از ديواراى سيمانى رختكن اين عطر بلند شده بوده و اونو در اختيار مى گرفته. عطرى كه براى من تمام لحظه ى بغض از نا اميدى بود. و واقعا مبهوت اين شدم كه با چه هنرى اين فضاى پيچيده رو تصوير و شبيه سازى كرده. هممون تجربه اش كرديم. وقتى كه واقعا خسته شديم و به شب پناه مى بريم تا به فاصله ى يك خواب كه فراموش كنيم و بغضمون شكسته نشه. در مواجهه با اون شايد دچار تشويش و نگرانى هم بشيم ، مثل اولين بارى كه روى واقعى اجتماع انسان ها رو مى بينيم و فرار مى كنيم و به طبيعت پناه مى بريم. عطر وارد گريستن و تلخى اون كه حالت هاى مختلفى مى تونه داشته باشه نمى شه و توى همون سرگيجه ى نااميدى و خستگى و بغض مى مونه. و اين طور به مقدار زيادى رئال مى شه.

چرا نبايد همه چيز همون طورى كه دوست داريم ، خوب باشه ؟

از همه ي دوستان و پيشنهادات بي نظيرشون ممنونم.
.
مموير از عطر هايي بود كه به جستجو و انتظارش مشغول بودم.
عطري كه هم فضاسازي مي كنه و هم شخصيت پرداز هست. فضاي افسانه اي كه توي اون هنوز موجودات تاريكي به حيات مرئى خودشون ادامه ميدن و طبيعتش از حضور اون ها تاثير گرفته و با استشمام مموير وارد اين سرزمين مي شين.
شخصيت مموير انساني نيست. موجودي است از دنياي زيرين كه تن اش بوي مموير مي دهد. موجودي گرچه تاريك و شر اما ، هنوز اندوه و رنج آفرينش را بر تن دارد.
اي كاش مي تونستم به تمام مردم دنيا يه شيشه از اون رو هديه بدم.
اما اون عطري كه مثل نيمه ي گم شده ي هركس در انتظارش به سر مي برم كمي بيشتر از مموير تلخ تر هست. تلخ به معناي اندوه. توي مموير شاهد اندوه مخلوقي تاريك هستيم در سرزميني افسانه اي ، شايد اون عطري كه توي ذهنم روايح مبهم و دوري ازش به وجود ميان و اجازه ي نزديكي نمي دن و نمي تونم ( و يا شايد هنوز آماده نيستم ) تا وارد هم نشيني با اون بشم ، از رنج و اندوه خالق از آفرينش برخاسته باشه.

هنوز از پيشنهادات بزرگواران استقبال مي كنم و قدر شناسشون هستم و نسبت به تست اون ها در حد توانم اقدام مي كنم.

سلام
دوستان عزيز لطف مى كنين عطراى گرمى كه فضاى تاريكى دارند رو پيشنهاد كنين ؟
تركيباتى مثل ميخك ، فلفل و چوب. يا كارى مثل همين آگار بلند اما بدون شيرينى اون و تلخ تر. عطرى با فضاى دارك كه احتمالا همه پسند هم نباشه.
خيلى ازتون ممنونم