یک دیدگاه نه چندان دقیق در برخی عطر دوستان دیده ام... عطر هایی با طبعِ خنک و تابستانی را، لزومآ روزانه می دانند. در صورتی که خنک، معتدل یا گرم بودنِ رایحه، به فصلِ استفاده از آن عطر ربط دارد و روزانه و شبانه بودنِ آن، به استایل و لباسی مربوط است که برای پوشیدن انتخاب کرده اید. ما در شبهای 30 درجه ی تابستان هم مجبوریم عطری با طبع خنک انتخاب کنیم. تفاوت اینجاست که معمولا برای روز که سرگرم کار و فعالیت هستیم و استایل و پوششمان هم راحت و کژوال است، از روایح ساده تر و غیر رسمی استفاده می کنیم، و شبها که احتمالا در میهمانی یا مجلس یا رستوران هستیم، از عطرهایی با حال و هوای رسمی و نیمه رسمی... خب البته که استثنا هم دارد. استایل کاری بعضی از ما ممکن است رسمی باشد، یا یک جلسه رسمی در طول روز داشته باشیم. و یا شب با پوشش راحت بیرون برویم... و البته که حد وسطی هم در کار هست... پس در واقع دسته بندی عطر به روزانه و شبانه، کاملا به نوعِ پوشش بستگی دارد و شاید واژه های رسمی/ غیر رسمی صحیح تر باشد. سِرژُف "فیِرو" و "مفیستو"، کرید "گرین آیریش"، آرمانی "پروفومو" و "پروفوندو"، آمواج "بیچ هات" و "مگاماره" نمونه هایی هستند که در عینِ تابستانی بودن، مناسب پوششِ رسمی هستند و من روزانه نمی پوشمشان... به قیمت و برندشان هم ربطی ندارد... حال و هوای این روایح، کژوال و اسپرت نیست. یک روحِ اتو کشیده و رسمی دارند.
"مارلی گرینلی" در نظر من، جایی مابین روزانه و شبانه (رسمی و کژوال) قرار می گیرد... چراکه تاپ نُتِ شارپ و میوه ای اش، با ورود چوب کشمیر در قلبِ عطر، نرم و مجلسی می شود... و اتفاقا همین حدِ وسط ها هستند که همه کاره و عطر امضا می توانند باشند. "گرینلی" از اون خوبها بود. سه روز مداوم، با پیراهنِ لینِن سبز و جینِ ذغالی -فول وِر- پوشیدمش... و عالی بود. برند"مارلی" مدتی ست طرفدارانش را ناامید کرده و انگار دیگر یک خانه ی عطر نیش به نظر نمیرسد... از ضعفِ پرفورمنس در بَچ های جدید، تا نوع روایح در لانچ های اخیرش... اما فارغ از این نگاه، "گرینلی" و "سدلی" را می توان جایگزینی عالی برای عطرهای تابستانیِ سطحِ بالا (مثل اونتوس) دانست... همین عطرها هستند که تابستان، کابوس عطربازان را قابل تحمل تر می کنند.

ممنونم علی جان... پیشنهاد هات عالی بودن مثل همیشه. "هِیلی" رو باید تست کنم. یدونه ای دوستِ من

سلام رفقا... ممنونم از لطف تک تکتون. در این مورد خوشبختانه فقط یک دکانت (از همان جای مطمئن) خریدم. اما شما که غریبه نیستید، تا لبه ی بلایند رفته بودم... دانیال و سعید عزیزم، گزینه هاتون عالی اند و حتما دوباره تستشون می کنم. حسن جان کاملا درست میگید، من هم لازم دونستم یک کامنت منفی اینجا بگذارم تا دوستان، قبل از خرید تامل کنند و خدایی ناکرده متضرر نشن. ایرج عزیزم، درسته، دوستانم همین دکانت من رو تست کردند و خیلی هم دوست داشتند. بحثِ سلیقه ست واقعا... و من با حسن جان موافقم که همیشه هم کارهایی که شگفت زده مان کنند از بعضی نام ها و برند ها در نمیاد. مثلا اگر دوستی، بر اساس ساخته های شاخصِ "آلبرتو موریاس" بخواد این کار رو بلایند کنه، احتمالِ شکستش بالاست.
من سلیقه ی سخت پسندی دارم، و اتفاقا روی کارهای روزانه و آفیس بیشتر حساسم... چون روزانه ها هستند که با استایل همیشگی تان سِت می کنید و نقش امضای شمارو در هر فصل بازی می کنه... برای این موقعیت خاص، من در هر فصل به عطر نیاز دارم، وگرنه عطرهای رسمی و مجلسی که زیاد مصرف نمیشن (برای من اینطوره) ...
پارسال و سالِ قبلش، سالهای خوبی برای کشف روایحِ همسو با سلیقه ام نبود... اما امسال ورق برگشت، درِ گوشی بگم بهتون که یکی دوکار تابستانی پیدا کردم که درست نشستن همونجا که باید... وسطِ قلبم. میگم براتون حتما رفقا... برقرار باشید.

در ادامه ی جستجوهای همیشگی ام برای یافتنِ یک دم دستیِ (روزانه/ آفیس) مناسب برای بهار و تابستانِ هر سال، به این عطرِ تحسین شده ی همگانی رسیدم... از آخرین ساخته های "آلبرتو موریاس" که روی کاغذ، می توانستم دوستش داشته باشم.
من از طرفدارانِ ژانر چوبی/ گلی هستم... اما فضایِ کلیِ یک عطر، چیزی فراتر از ژانر و آکورد و نت است... اصل و اساسِ خوب بودنِ یک رایحه برای هرکدام از ما، این است که بعد از هربار بوئیدن در مواجهه ی اول، یک WoW بزرگ و محکم بگوئیم!... فردا که دوباره پوشیدیم، بادی به غبغب بیندازیم از انتخابِ خوبمان... پس فردا هم از کشفِ پیچیدگی هایش شگفت زده شویم. در غیر این صورت شکست خورده ایم. جمله هایی مثل: ((خوبه توی کلکسیون ام باشه)) یا ((گاهی میشه پوشیدش)) در واقع نشانه ی شکست است. برای همین است که همیشه عطربازان، تاکید دارند که عطر را به دقت تست کنید... عطر محصولِ پیچیده ایست و انسان، موجودِ پیچیده تر...
خلاصه که Wood Neroli را دوست نداشتم... بر روی پوستِ خشکِ من، تُرش و غلیظ جلوه می کند و بر روی لباس حتی بدتر... کِدِر هم میشود. رایحه به ذات خوشبوست، اما برای پوشیدن، دقیقه به دقیقه به سمت یکنواختی و غیرطبیعی بودن پیش می رود...
"وود نرولی" با ترکیبِ نرولی (بهارنارنج) و برگاموت (ترنج) و کمی نتِ نمکی شروع می شود... طبیعیست... ولی زیادی و شوکه کننده ست. بهارنارنجِ غلیظی که هم زیادی ترش است و هم زیادی متراکم... بعد از آن هم اوضاع بدتر می شود... مرکبات کم کم محو شده و پایه ای مشک دار به همراهِ نت های چوبی و سبز (سدر و سرو) پررنگ تر می شود و بهار نارنجِ طبیعیِ ابتدایی، جای خود را به یک بهار نارنجِ سنتتیک می دهد که ترکیبش با آمبروکسانِ موجود در نتِ پایه، واقعآ آزار دهنده ست و تا پایان هم باقیست.
امیدوارم همیشه عطرِ همسو با سلیقه تان را بیابید و WoW بگویید ✌️

در میانه ی همه گیریِ کوید، سازنده ی پُرتعداد ترین فلنکرهای دنیا، یک رنگِ دیگر از بطری های بدن نما و نمادین اش را ارائه کرد... JPG Le Male Le Parfume
هِل، اسطوخودوس، وانیل... اگر این نام ها برای روایح مردانه کلیشه ای به نظر می رسند، باید این یکی را تست کنید تا متوجه شوید که با اضافه شدنِ "زنبق"، همه چیز تغییر کرده است... مدرن، جذاب، مجلسی و همه پسند از آب درآمده است. با اینکه اتمسفرِ کلی این عطر، ژنِ نسخه ی اصلی را حفظ کرده، ولی در ابتدا من را به یاد HOGO BOSS the scent انداخت... بعد از یک ساعت هم، که رایحه نیمه شیرین می شود و زنبق، بیشتر خودنمایی می کند، کمی به یاد 212 Se.y زنانه افتادم (جالبه!)...
بلافاصله پس از اولین اسپری، تا چند دقیقه، رایحه ی سرگردانی از هِل و اسطوخودوس که بویی پلاستیک گون دارد به مشام می رسد، ژنِ "له میل" اصلی واضح است، ولی چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد که تکه های پازل اش جور می شود... شیک تر، شیرین تر و گرم تر می شود و در پس زمینه ی رقصِ هِل و اسطوخودوس، زنبق و وانیل در بستری از چوب، فضا را تسخیر می کنند...
هِل، این نُتِ ادویه ایِ زیبا، در تمام طول عملکرد حضور دارد و یک کنتراست عالی ارائه می دهد. وانیل هم نقشِ جذابی را عهده دار است. شیرین/ دودی ست و هرچه به پایان می رود، دودی تر می شود و درای داون را مرموز و جذاب می سازد...
برای سلیقه ی من، کارِ بی نظیری بود... از آن عطرها بود که دنبالشان می گردم... مدرن، شیک و منحصر به فرد. حتما در لیست خرید من قرار می گیرد... با اینکه پرفورمنس اش روی پوست من، آنقدر قابل توجه (که می گویند) نیست.

در ستایشِ زندگی...
قبلا هم گفته بودم... کارهای "موگلر" تنه به تنه ی نیش ها می زنند. نوآور و ساختارشکن هستند در میان دیزاینرها... مثل این ادوپرفیومِ خوش تراش و زیبا که رایحه ی پیچیده و خاص اش را هربار و در هر فصل و موقعیت، یک جور درک می کنم... (پس فرد مناسبی برای تشریح رایحه اش نیستم... اما خوشبختانه، دوستان دانشمند ام، شوشتری و افشار، به خوبی اینکار را کرده اند... بخوانید)
زنانه های این خانه را باید ستود... از سالها پیش "موگلر" زنانه هایش را قدرتمند، پیچیده و منحصر به فرد می سازد... از Angel و Alien و Womanity ... تا Aura... همه و همه ایده های مدرنی هستند از مفهوم زنانگی قوی و جسور. در همه ی آنها نت های چوبی، محور استحکام هستند و نت های شفاف و ملایم، تضاد و پیچیدگی می آفرینند. "آئورا" هم در ادامه ی همین تفکر خلق شده و به مفهوم زندگی و طبیعت، و ستایش آن می پردازد...
"آئورا" به معنای "هاله"، اشاره به انرژیِ ناملموسی دارد که محور زندگی ست و قلب تپنده ی موجودات زنده ی ساکن سیاره ی زمین است... و تمام جوانب این محصول، از شکلِ باتل تا ساختارِ رایحه، به این مفهوم ارتباط دارد. برای خلق این مفهوم، یک عنصرِ کلیدی به نام "Tiger Liana" به عنوان محور عناصر به کار گرفته شده... کشف جدیدی از "Firminch" که در واقع یک گیاه دارویی چینی ست و به درمانِ بیماری های قلبی و تعادل بدن کمک می کند (مفهوم را ببینید👌) و رایحه ای غنی، خشن و دودی دارد...
ترشیِ برگِ ریواس، ظرافت بهارِ (شکوفه) پرتقال و حس و حالِ شرقیِ وانیل و غلافش، دیگر عناصرِ اصلیِ این ترکیب جسورانه را تشکیل می دهند... و ترکیب نهایی را می توان "سبز، شرقی، چوبی" نامید.
نام های تجاریِ زیادی در صنعت عطرسازی نیستند که در عمل، به ذاتِ عطرسازی، به مثابه "احترام به طبیعت" توجه داشته باشند. (عطرسازی یعنی عشق به طبیعت، و احترام به آن)... "موگلر" از 30 سال پیش، مسئولیت های زیست محیطی خود را جدی دنبال کرد و ایده ی Refillable bottles (شیشه های دوباره پر شونده) را در Angel و همه محصولات دیگر اجرا کرد. "آئورا" هم از این قاعده مستثنا نیست، و از آنجایی که ایده و مفهوم مشخصی مثل طبیعت و ستایشِ آن در این محصول مطرح است، برای تولید پایدارِ وانیل بوربن (در ماداگاسکار) و Tiger Liana (در چین) با Firminch مشارکت می کند... کارهای کوچکی که با همه گیر شدن در برندهای دیگر، باعث صرفه جویی در مصرفِ شیشه، پلاستیک، رنگ و فلز می شود و با اجرای برنامه های پایدار برای تولید عناصر طبیعی، این اطمینان حاصل می شود که نسل های بعد هم بتوانند از اشکال مختلف طبیعت در عطرها لذت ببرند.

سلام و درود جناب اسکندری... جسارتا باید نظرتون رو اصلاح کنم. "مارلی پرسیوال" شبیه به "مون بلان لجند" هست و شباهت قابل توجهی به "ساواج" نداره... شاید حضور نت "آمبروکسان" باعث شده همچین حسی داشته باشید. میبخشید من رو... برقرار باشید.

"تام فورد" شاید از مَنظَرِ برندسازی و مسئولیت های اخلاقیِ برند، با اصول من منافات داشته باشد... اما رایحه هایش را اکثرآ می پسندم... و در میانشان، "ایتالین سایپرس" از بهترینهاست.

برای من که درخت مورد علاقه ام، سرو کوهیِ البرز (اُرس) است، طبیعی ست که این عطر ارزشمند باشد... هر بار که می پوشمش، انگار به محدوده ی آن اُرسِ گردن کَجِ زیبا، روی یالِ سنگیِ منتهی به قله ی "هزاربند" (البرز مرکزی) رسیده ام... همان بو و همان گیرایی را دارد... سبز و کهن

"سرو ایتالیایی"، با نُت های تند و دلپذیرِ مرکبات باز می شود و پس از مدت کوتاهی با ریحان و نعناع، و حسِ سبز و کم شیرینِ آنها همراه می شود. در قلب رایحه، "گالبانوم"، کمی از طراوت کار را کم می کند و با برجسته تر شدن نت سرو، رایحه عمیق تر و دارک تر می شود... و در نهایت آنچه که بر جای می ماند، ترکیبی از آکوردهای رزینی، چوبی، اسپایسی ست که عمیق و گرم است و حسِ عطرهای چرمی را تداعی می کند.

من واقعآ طرفدارِ روایحِ "سوزنی برگ" محور هستم، به شرطی که ظریف و مدرن کار شده باشند. این علاقه از "Bottega Venetta PH" شروع شد و امروز "Russian Leather MEMO" هم همانقدر خوب است... در "Italian Cypress" هم این نت، برجسته و زیبا ارائه شده و من خوش شانس هستم که یک باتل از نسخه اولیه اش را دارم... گذاشته ام برای معدود دفعاتی که کت و شلوار می پوشم، یا استایل چرمی...

.

سلام. نه... برای تابستان خوب نیست.
مارفا در واقع یک زنانه ی معتدل هست و برای گرمای تابستان و سرمای زمستان مناسب نیست.
.
برای اینکه درک بهتری از فصل مناسب و جنسیت یک عطر به دست بیاورید، به Fragrantica مراجعه کنید...

اگر بخواهم یک خانه را نام ببرم که عطرهای حسّی، کاراکترساز و پوشیدنی خلق می کند، "مموپاریس" ارزشِ نام بردن را دارد... دنبال عطرِ امضا می گردید؟؟ کارهای این خانه را تست کنید. روایحِ غیرتکراری و کمپلکس، بدونِ کمترین حسِ زَنَندگی...
عطرهای ممو، هریک از سفر به یک نقطه جغرافیایی الهام گرفته شده... و کاراکتری که می سازد، حولِ محورِ خاطرات و دریافت های جهانگردی ست که به آن نقطه خاص، سفر کرده است.
چند محصول را بیشتر از همه شان، برای پوشیدنِ خودم میپسندم که هنوز چیزی راجع بهشان ننوشته ام... چرا؟ نمی دانم [احتمالا زیرِ سَرِ همان اختلالِ قدیمی ام، کمالگراییست 🤦 وقتش فرا نرسیده انگار...]
اما امروز، کمی از "مارفا" این زنانه ی زیرپوستی و ملایم می گویم...
کِرِمی، فلورال با وجوهِ سبز... کمی شیرین و کاملا معتدل.
محور آکوردها، گلهای سفید با نت "مریم tuberosa" است که همنوایی با نتِ "آگاوه" (بویی مثل آلوئه ورا دارد، همان گیاهان کاکتوس مانند در صحراهای آمریکا) و "چوب صندل" باعث شده که تمام وجوهِ تند و تیز "مریم" زدوده شود و لطافت مخملیِ آن بارز باشد و اصلا به وایت فلورال های کلاسیک شبیه نباشد. حضور یلانگ و وانیل هم در پایان بندی، کار را لوکس تر جلوه می دهد.
اِلِنور ماسِنه Alienor Massenet این عطر را با الهام از طبیعت صحراهای تگزاس خلق کرده و اثر نهایی، عطری ملایم، در عین حال مرموز و خاص از آب درآمده...
اگر به عطر امضا اعتقاد دارید، یعنی می خواهید کاراکترتان را با یک رایحه بشناسانید، در صورت پسندیدن، مارفا می تواند مناسب باشد. البته جنس رایحه (کِرِمی، فلورال، سبز) می تواند برای برخی، یادآورِ کرم های مرطوب کننده باشد (برای من اینگونه نبود البته) ... پس سرِصبر و چندین بار، آنچنان که لایقِ بررسیِ عطر امضایتان باشد، تست اش کنید تا به جمع بندی درستی برسید.