وای... می دونستم به اینجا میرسیم 🥲
باشه... چون تویی 😜
Ombre Indigo, Olfactive Studio
Russian Leather, Memo Paris
سلیقه ی من در حال حاضر این دوتا رو میپسنده. ولی حتما تستشون کن... ✌️

سلام آرمان جان...
وقتت بخیر. شاید اواسطِ اجرای "آیکان" از دانهیل، حال و هوایی مشابه "لانویت" داشته باشه. اما نه... متفاوت هستند به قول بهروز جان... بهارنارنج کژوال تر اش می کنه. و در کل، "آیکان" معتدل و تقریبا چهارفصل هست. "لانویت" گرم تره... و رسمی تر...
اگر نداشتی اش... و پخش و ماندگاری ضعیف اش را می بخشی (🤭) پس بگیر...
ولی من باشم (چون از من پرسیدی، تقصیر خودته 😊) یک کار جدید می گیرم... یک رایحه جدید

سوال پرسیدی و کردی خرابم صادق جان...
آخه من اصلا شخص مناسبی برای راهنمایی نیستم... اولا که تعَدُد عطرهایی که تست کرده ام زیاد نیست. و همچنین، من شدیدآ کمال گرا هستم و واژه ی "بهتر" برای من، کلی تبصره و داستان پیدا می کنه.
کارهای مارلی، کمی فاز اشرافیت و کلاسیک/ رسمی دارند و استایلِ اصلیِ من نیستند. من، مدرن تر میپسندم... اما با کیفیت هستند و بعید می دانم بچ های جدید راضی کننده نباشند. دوستان می گویند "لیتون اکسکلوسیف" بهتر از "لیتون" است. تست اش نکرده ام متاسفانه... من اگر جای شما باشم، و قرار باشد یک عطر چند میلیونی بخرم، چند روزی وقت می گذارم و روزی سه، چهار عطر را تست می کنم. حالا دنبال چه باشید؟
کار درست اینست که در قسمت پرسش و پاسخ، یک گفتگو ایجاد کنید و کمی از خودتان و سلیقه هایتان بگویید... مطمئنم دوستانم دست خالی تان نمی گذارند.

عطر، یک محصول معمولی نیست. حتی اگر عطرباز هم نباشید، متوجه این موضوع خواهید بود. عبورِ ناغافِلِ خاطرات از ذهن، در لحظه ی بوئیدن، فقط یکی از جنبه های این مقوله ی انتزاعی ست. برای همین است که اینجا فقط یک فروشگاه اینترنتی نیست. برای همین است که اینجا شعر می خوانند و از عاشقی می گویند. از گذشته ی تلخ و شیرین می گویند و حس جریان دارد.
"دِرِک" عطرِ من نیست. اما بخشی از خاطره بویاییِ جمعیِ ما ایرانیان است. ۳۰ سال پیش در اکثر خانه های ما، یک شیشه "درک" پیدا میشد. و امروز، با بوئیدنش بلافاصله به آن سالها پرتاب می شویم.
هنرِ امروز، خلوتی و مینیمالیسم را می پسندد. اما "دِرِک" قائل به پیچیدگی و شلوغی زمان خودش است... ترکیبی از دَه بیست نُت، که آکوردهای پرقدرتی خلق می کنند... ادویه ای، چوبی و آروماتیک، از بقیه شاخص تر اند. یک عطرِ بیشتر روزانه، برای پاییز و زمستان و اولِ بهار...
همین! زیاد ننویسم... به جایش بروید و یادداشتِ مسیحِ عزیز را (با مطلَعِ؛ آه تو ای نوستالژی) بخوانید که پارسال، همین موقع ها، ذیل این عطر نوشت.
بعضی جمله ها را که انگار همین امروز نوشته...

امروز، بعد از مدتها "لانویت" را پوشیدم... یک شیشه 60 میلِ اورجینال فرمولا (2012) دارم که با خِساسَت، استفاده اش می کنم.

و... وای که چه خووووب است... ظرافت هایش... و صلابتِ در حینِ جوانی اش... و سرزندگی اش. بی نظیر و زیباست.

هِلِ پرچمدار، به همراه مقداری فلفل سیاه و زیره، آکورد ادویه ایِ گرمی ایجاد می کنند... اسطخدوس هم (که چه زیباست در اینجا) در ابتدا آکورد پودری (!) و در ادامه همان تِمِ صابونی معروفش را به کار می گیرد. یک شیرینیِ کاراملیِ مداومی هم جریان دارد که احتمالا زیرِ سَرِ تونکاست، و مثل وانیل، جذابیت کار را تضمین می کند...

رایحه ی لانویت، در حالی که رسمی و موقر می نَماید، بسیار صمیمی است... و همین موضوع، منحصر به فرد اش کرده است... و تفاوت ها را رقم زده است. نارسیسو رُدریگز "بلو نویر" ادوتویلت هم در همین حال و هواست... محوریت هِل و یک عنصرِ "پودری-صابونی" (در نارسیسو، مُشک این وظیفه را برعهده دارد). بسیار زیباست... و موقر. اما صمیمی؟؟ فکر نمی کنم...

*** پخش و ماندگاریِ نسخه ای که من دارم خوب است. ولی نسخه های جدید ناامیدکننده اند. 3 ساعت بعد باید تجدید شوند.

وای عالی بود عمو سخی... 😇
دستخوش آقا... دستخوش
بی نقص بود.
سرود ملّیِ افشانیان بود ✌️
.
کاش قسمتِ محبوب ترین کامنت ها هم پیش بینی بشه در سایت... این کامنت و همچنین کامنت زیبای آقا مهدی، اون بالاها قرار می گیره 🙌

جسارت است ملودیِ گرامی... ولی عرض شده بود که "ممنوع" است دور شدن و ننوشتن. خصوصا برای شما. مگر شما "همدلی" ها را ندیده بودی و راضی بودی ازین بابت؟ حیف نیست؟؟
اصلا امکان نداره... ممنوعه
تازه می خواستیم بگیم ماروهم ببرید تنگه واشی 😉
.
کامیونیتی فعال و پویا، با حضور تک تک اعضا شکل می گیرد. بکوشید در این راستا لطفا رفقا

"لیتون"، اولین عطر غیرِ دیزاینرِ من بود. "مارلی" ها، همگی استانداردی از اشرافیت و تجمل را همراه دارند که همین موضوع، پرطرفدارشان کرده است. اکثرشان در قامت پوشش رسمی ظاهر می شوند و انگار نمی توان با تی شرت و شلوار جین پوشیدشان...

"لیتون" اما کمی متعادل تر از بقیه شان است... از همه نظر... و همین تعادل، راحت پوش تر اش می کند.

برای مردی که اغلب کت و شلوار می پوشد، "مارلی لیتون" می تواند یک عطر امضایِ همه فن حریف باشد. البته که من آن مرد نیستم ولی "لیتون" برایم عطر مراسم رسمی شبانه است در 6 ماه دوم سال (و خُب رقیبانی هم در مجموعه کوچک عطرهایم دارد 😉)

وانیل، سیب و هِل، پرچمداران این رایحه هستند و فلفل سیاه و نعناع هندی پشت سرشان... گلها، کمی رایحه را پودری می کنند و چوبها هم حضور محسوسی دارند. تغییر روایح برای من محسوس و غافلگیرکننده نیست و ترکیب اصلی را دستخوش دگرگونی های ناغافل نمی کند. اما در پایان (درای داون)، وانیل و چوب گایاک و پچولی را بیشتر حس می کنم.

همه مارلی ها از پخش و ماندگاری بسیار خوبی برخوردارند... (البته دوستان از بچ کدهای جدید ناراضی اند ظاهرا)، "لیتون" هم از این قاعده مستثنی نیست و ترجیح من اینست که بیشتر روی پوست اسپری کنم تا لباس... قدرت بالای پرفورمنس، کیفیت راضی کننده و رایحه ی مقبول عام، از خصایصِ اکثرِ "پرفیوم دِ مارلی" هاست.

ساده ی خوش ترکیب...
روشن و خوش طعم...
ویرایشِ روشنِ اَلور ها...
با آکورد سیتروسیِ تروتازه ای شروع می شود که در عین ترشی، شیرین هم هست... مثل شربت آبلیمو.
در ادامه با اضافه شدن نت های وانیلی و چوبی، رایحه، نرم و خامه ای می شود. عمیق تر و دلنشین تر می شود.
در واقع، تفاوت فنّیِ "ادیشن بلانش" با دیگر سیتروسی های معمول، همین حال و هوای خامه ای و مَخمَلین اش است... که سن اش را کمی بالاتر می برد. پخته تر... هنوز جوان است ولی دیگر بی تکلف نیست... تحصیل کرده است و سرش شلوغ است. در فراغت، تی شرت یقه دارِ سه دکمه با شلوار کتان می پوشد اما، با کفش و کمربند چرمی.
کژوالِ کژوال، بدون گرایش به سمت اسپرت

سلامت و برقرار باشید آقا سعید بزرگوار، و ما همچنان از شما بیاموزیم 🙏💐