برای منم هم یکسری از عطرها در یک طبقه قرار میگیرن. مثلا CH و دیور هوم. از نظر خیلی ها عجیبه اما خوب قابل توضیح دادن هم نیست.
البته بین CH و دیور فرق خیلی زیاده و من با اینکه شامه قوی ندارم ولی اگر با فاصله زمانی بدون گفتن اسم عطر، کسی استفاده کنه راحت می تونم این دوتا بو رو از هم تشخیص بدم و بگم کدوم هست چون خیلی متفاوت هستن.
یعنی هم خیلی دور از هم هستن هم یجورایی به هم نزدیکن. با این وجود اینا برام توی یک طبقه قرار میگرن.
آدمها و سلایقشون متفاوت هست.
مثلا از یه عطری خیلی خوشت میاد بعد می بینی از هر 10 نفر 8 نفر میگن این چیه سردرد گرفتیم یا تو عطری رو معمولی میدونی ولی طرفدارهای بی شمار داره.

در انتها هر دوی این عطرها خیلی خوب و کم ریسک هستن اما شخصا CH رو ترجیح میدم.

دقیقا بوی نرم کننده لباس هاله( فکر کنم رنگ آبی) رو میده. حس شدیدی از بوی خوشبو کننده لباس و شوینده.
بوی تند و پخش و ماندگاری هم خوب بود. اما به من حس خفگی دست داد، البته نه بخاطر رایحه بیشتر فکر میکنم بخاطر مواد موجود توی عطر.
پیشنهاد نمیکنم به کسی

عطری هست که واقعا برای یک خانم برازنده هست. بوی غیرتکراری، شیک و مدرن. فوق العاده خوشبو.
اگر اشتباه نکنم من از این عطر کلا به برند گرلن رسیدم و این برند شد اولین و تاپ ترین برام

بوی تندی داره، زنجیبل در ابتدا غالب هست. دی ان ای عطر همون آزارو پورهوم هست. ترکیبی ادویه ایی و (برای شخص من) کمی صابونی و آرایشی. شخصا بوی لیمو رو اصلا متوجه ندم در این عطر که احتمال نزدیک به یقین ایراد شامه من بوده.
من با بوی ساواج الکسیر نتونستم رابطه ایی برقرار کنم و خوشم نیومد. ولی وقتی اینو زدم تا دو سه ساعت اول چنان تو مخی شد برام که فکر میکردم الکسیر زدم اونم نه عطر اصل بله از این اسانس های گرمی.
رفتم یه پاف هم از الکسیر زدم روی اون دستم و در کمال تعجب دیدم حاضرم از آزارو وانتد به ساواج الکسیر پناه ببرم. به نظر الکسیر خوشبو شده بود :-))
اما اعتراف میکنم با گذشت زمانی حدود 3 ساعت بوی ملایم خوبی پیدا کرده بود. در کل عطری هست که به نظرم خاص، خیلی تند، کمی قدیمی و سلیقه ویژه میطلبه. اصلا برای فضای بسته نیست. نمیشه بلایند بای کرد و باید حتما تست بشه.
همچنان در برند آزارو، رایحه ویزیت رو از همه بیشتر می پسندم.

اگر اشتباه نکنم اولین برخورد من با این عطر سال 82-83 بود. اصلا وقتی بوش کردم یه حس خاصی بهم دست داد. خیلی بوی ویژه ایی داشت برای خودش که کمتر آشنا بود. اون سالها تو ایران کول واتر در صدر فروش بود و همه جا بوی اون میومد. خریدم و استفاده کردم و چقدر بازخورد خوبی داشت. سال 95 یکی از آشناها یه شیشه از این عطر رو برام از آلمان آورد. هنوز توی عطرام دارم و فکر کنم چند پاف بیشتر استفاده نکردم. با اینکه سالهای زیادی از معرفیش گذشته ولی نوع رایحه زنده و جذاب هست و هنوز می تونه بعنوان یک عطر خوب برای اکثر سنین استفاده بشه. خیلی کم استفاده می کنم اما عطری هست که برای هدیه دادن و استفاده در جاهایی که شک داری، خیلی می تونه راهگشا باشه.

من سمپل اصلی ادوتویلت بنز اسپرت رو تست کردم وخیلی رایحه سبز و علفی داشت. خیلی توی این فصل بوی جذابی داره. میشه گفت انگار یه بخشی از رایحه دیور هوم اینتس رو جدا کردن و این عطر بوجود اومده. پیچیدگی زیادی نداره و تقریبا میشه گفت یه رایحه هست و فقط در درای داون کمی متفاوت میشه. اما انصافا بوی علفزار و طبیعت میده. خوشم اومد.
ماندگاری کم هست و پخش متوسط رو به ضعیف

براساس شامه و احساس من:
بوی خیلی تندی از هل، زنجبیل و جوز هندی، کندور و رزماری در ابتدای کار میاد. یاد دمنوش های مادربزرگم افتادم که ترکیبی از جوزهندی، هل، دارچین، زنجبیل و یکی دوتا چیز دیگه بود و بچه بودیم توی زمستونا دم میکرد که هم بوی تندی داشت هم طعم تند و میگفت باید بخورید که سردیتون نشه :-))
کمی که میگذره من یه بوی ملایم و محوی از گل پر (خصوصا وقتی داری باقالی که بهش گل پر زده شده میخوری) رو حس میکنم، اینجای رایحه واقعا خوب نبود. در انتها بوی چوب و تنباکو هم مثل سایر عطرهای برند آیلی روما میاد.
خیلی بو تند هست و خیلی ادویه ایی، بعنوان یه عطر که بشه همه جا استفاده کرد نمی تونه گزینه خوبی باشه شاید توی زمستون خوب باشه ولی الان اصلا. از اون دسته عطرهایی هست که باید حتما قبل خرید تست بشه.

شخصا توی برند آیلی روما: شرلوک هلمز بعد کاریزما و در انتها انتایس رو می پسندم.

آخرین باری که این عطر رو بو کردم یه دست فروش کنار خیابون ایستاده بود و این عطر هم توی دستش بود و داد میزد بدو بدو عطر هوایی، خیلی خوشبو و ماندگار. من و برادرم ناخواسته با دیدن عطر توی دستش خندمون گرفت هوایی آخه لامصب!!!
ازش گرفتیم و بو کردیم. بو تقریبا همون بود اما نه به لطافت سال های 1370. رنگ عطر هم کمی نارنجی تر شده بود. یادمه قبلتر کم رنگ تر بود. خلاصه که عطر اصلی نبود اما بو به هر حال نزدیک به بوی اصلی بود و برای دقایقی خاطرات تلخ و شیرین اون دهه رو برام تداعی کرد.
جالبه که می بینم هنوز استفاده میشه و حتی بعضی ها با این عطر 20 سال بعد آشنا شدن. یا من پیر شدم :-) یا این عطر خوب دووم آورده چون بوی خاصی داره و عطر گرونی نبود برای همین خیلی زود توی همه خونه ها از این عطر یکی بود.

براساس شامه و احساس من از این عطر :
در ابتدای امر بوی رز خیلی شدید هست و به فراخور مکان برای من خیلی عطر بارگاهی به نظر اومد. اما زود تغییر میکنه و برام یادآور عطر چارلی در دهه 70 میشه(نه چارلی که الان موجود هست یه مدلی از چارلی با شیشه مستطیل شکل که درب مشکی و منحنی داشت که دیگه پیدا نمیشه). بوی یاس و نرگس هم که خیلی دانشین توی این عطر به مشام میرسه. در انتها رایحه به سمت بوی لوازم آرایشی خانمها میره. بطور کلی بوی خوشایندی داره اما حس میکنم کمی قدیمی هست و با سلیقه من برای استفاده روزانه خوب نبود. اما برای اینکه به یاد همون چارلی خاطره انگیز زمان کودکی، رایحه اش رو توی عطرها داشته باشمف خوب بود.

سمفونی دریا: عطری شیرین با بوی دریا و ساحل و خزه. مناسب هوای گرم هست. شیرینی زیاده(نظرشخصی) ولی بطور کلی اونقدری رایجه جذاب هست که بتونه با عطرهای مشابه رقابت کنه. ماندگاری خوب اما پخش خیلی قوی نیست.