عطری که حتما باید قبلش تست بشه و بعد خریداری کنید. (البته این در مورد همه عطرها صادق هست اما در مورد این عطر خیلی بیشتر). رایحه جذابی داره که خیلی ها دوستش ندارن.
تو عطرافشان کامل نُت ها نوشته نشده اما با کمی جستجو در اینترنت به روغن سیپریول [یا به هندی گیاه ناگارموتا] می رسیم. گیاهی که رایحه چوبی، تند، دود و چرم، بین نعناع هندی و وتیور، بوی خاکی با ته رنگ چوب آگار دارد.
ممکنه برای بعضی شامه ها یادآور مشتقات نفتی، دود کامیون و اتوبوس و… از این دست بوها باشه. از این گیاه در عطرسازی ، صابون سازی و کرم دافع حشرات استفاده می شود.
اینا نتیجه جستجوی من برای بوی خاص این عطر بود که به تجربه دیدم خیلی ها دوستش ندارن.

من نسخه اصلی این کارو تست نکردم اما در نسخه کپی الحمبرا() این تجربه من(براساس شامه خودم) بود که نگاه کردم دیدم دوستانی که نسخه اصلی رو تست کردم و نظر دادن در خیلی موارد تشابه داریم که نشونه نزدیکی نسخه کپی و اصل هست.

خیلی خوشبو و به نظرم جزو کارهای سیف ممو هست که راحت تر میشه خرید. یعنی مثل بقیه نیست که حتما باید تست کرده باشی.
ابتدای کار بوی شکوفه های بهاری(همون شکوفه پرتقال) و نارنگی (گاهی هم من حس هلو و زردآلو میگرفتم) میده و بلافاصله بوی گل مریم وارد میشه(شما هم مثل من بوی یاس و گل مریم رو اشتباه میکنید همیشه :-)) )
در انتها بوی ملایم و نرمی از مشک و وانیل و چوب صندل که بوی شیک و گرم و لذت بخشی هست میاد. شاید بشه گفت کاری هست برای استفاده روزمره افرادی که تیپ رسمی دارن در طول روز مثل کارمندان. مرد و زن نداره و برای هر دو مناسب هست. بهتره در هوای سرد(ترجیحا پاییز و بهار- احساس میکنم اونقدر گرم نیست که در زمستون اون لذتبخشی کامل رو بده) استفاده بشه.
پخش و ماندگاری نسبت به بقیه کارهای همین برند (منظورم کپی های الحمبرا از ممو پاریس) مثل بقیه متوسط هست اما برای کار روزمره که بشه اداری استفاده کرد همین اندازه خوبه.

در ابتدای کار بوی لیمو یا برای من دقیق تر بوی پوست لیمو عمانی خشکی که نمدار شده میده(برای غذا گاهی لیمو عمانی رو توی آب میندازی بعد پودر میکنی، همون بو) فکر کنم این همون بوی ترنج هست.
یه بوی گیج و نامفهموم اما آشنایی همراهش هست که نتونستم بفهمم چیه. روی لباس که برای من خیلی دوامی نداشت ولی رو پوستم بهتر می مونه. بعد از نیم ساعت بویی خیلی خوشایند مثل وقتی که وارد سونای خشک میشی و بوی چوب در و دیوار سونا همراه با رایحه اکالیپتوس قاطی شده رو میده. این بخش انتهایی رو خیلی دوست دارم.
در کل پخش و ماندگاری تعریفی نداشت.
ولی خوب برای من جزو عطرهایی نیست که بخوام هزینه کنم و یه شیشه داشته باشم. امیدوارم اونایی که عاشقش هستن همیشه به شادی و در سلامت استفاده کنن.
برای سن بالای 35 به نظرم مناسبه و تیپ رسمی و اداری

برای منم هم یکسری از عطرها در یک طبقه قرار میگیرن. مثلا CH و دیور هوم. از نظر خیلی ها عجیبه اما خوب قابل توضیح دادن هم نیست.
البته بین CH و دیور فرق خیلی زیاده و من با اینکه شامه قوی ندارم ولی اگر با فاصله زمانی بدون گفتن اسم عطر، کسی استفاده کنه راحت می تونم این دوتا بو رو از هم تشخیص بدم و بگم کدوم هست چون خیلی متفاوت هستن.
یعنی هم خیلی دور از هم هستن هم یجورایی به هم نزدیکن. با این وجود اینا برام توی یک طبقه قرار میگرن.
آدمها و سلایقشون متفاوت هست.
مثلا از یه عطری خیلی خوشت میاد بعد می بینی از هر 10 نفر 8 نفر میگن این چیه سردرد گرفتیم یا تو عطری رو معمولی میدونی ولی طرفدارهای بی شمار داره.

در انتها هر دوی این عطرها خیلی خوب و کم ریسک هستن اما شخصا CH رو ترجیح میدم.

دقیقا بوی نرم کننده لباس هاله( فکر کنم رنگ آبی) رو میده. حس شدیدی از بوی خوشبو کننده لباس و شوینده.
بوی تند و پخش و ماندگاری هم خوب بود. اما به من حس خفگی دست داد، البته نه بخاطر رایحه بیشتر فکر میکنم بخاطر مواد موجود توی عطر.
پیشنهاد نمیکنم به کسی

عطری هست که واقعا برای یک خانم برازنده هست. بوی غیرتکراری، شیک و مدرن. فوق العاده خوشبو.
اگر اشتباه نکنم من از این عطر کلا به برند گرلن رسیدم و این برند شد اولین و تاپ ترین برام

بوی تندی داره، زنجیبل در ابتدا غالب هست. دی ان ای عطر همون آزارو پورهوم هست. ترکیبی ادویه ایی و (برای شخص من) کمی صابونی و آرایشی. شخصا بوی لیمو رو اصلا متوجه ندم در این عطر که احتمال نزدیک به یقین ایراد شامه من بوده.
من با بوی ساواج الکسیر نتونستم رابطه ایی برقرار کنم و خوشم نیومد. ولی وقتی اینو زدم تا دو سه ساعت اول چنان تو مخی شد برام که فکر میکردم الکسیر زدم اونم نه عطر اصل بله از این اسانس های گرمی.
رفتم یه پاف هم از الکسیر زدم روی اون دستم و در کمال تعجب دیدم حاضرم از آزارو وانتد به ساواج الکسیر پناه ببرم. به نظر الکسیر خوشبو شده بود :-))
اما اعتراف میکنم با گذشت زمانی حدود 3 ساعت بوی ملایم خوبی پیدا کرده بود. در کل عطری هست که به نظرم خاص، خیلی تند، کمی قدیمی و سلیقه ویژه میطلبه. اصلا برای فضای بسته نیست. نمیشه بلایند بای کرد و باید حتما تست بشه.
همچنان در برند آزارو، رایحه ویزیت رو از همه بیشتر می پسندم.

اگر اشتباه نکنم اولین برخورد من با این عطر سال 82-83 بود. اصلا وقتی بوش کردم یه حس خاصی بهم دست داد. خیلی بوی ویژه ایی داشت برای خودش که کمتر آشنا بود. اون سالها تو ایران کول واتر در صدر فروش بود و همه جا بوی اون میومد. خریدم و استفاده کردم و چقدر بازخورد خوبی داشت. سال 95 یکی از آشناها یه شیشه از این عطر رو برام از آلمان آورد. هنوز توی عطرام دارم و فکر کنم چند پاف بیشتر استفاده نکردم. با اینکه سالهای زیادی از معرفیش گذشته ولی نوع رایحه زنده و جذاب هست و هنوز می تونه بعنوان یک عطر خوب برای اکثر سنین استفاده بشه. خیلی کم استفاده می کنم اما عطری هست که برای هدیه دادن و استفاده در جاهایی که شک داری، خیلی می تونه راهگشا باشه.

من سمپل اصلی ادوتویلت بنز اسپرت رو تست کردم وخیلی رایحه سبز و علفی داشت. خیلی توی این فصل بوی جذابی داره. میشه گفت انگار یه بخشی از رایحه دیور هوم اینتس رو جدا کردن و این عطر بوجود اومده. پیچیدگی زیادی نداره و تقریبا میشه گفت یه رایحه هست و فقط در درای داون کمی متفاوت میشه. اما انصافا بوی علفزار و طبیعت میده. خوشم اومد.
ماندگاری کم هست و پخش متوسط رو به ضعیف

براساس شامه و احساس من:
بوی خیلی تندی از هل، زنجبیل و جوز هندی، کندور و رزماری در ابتدای کار میاد. یاد دمنوش های مادربزرگم افتادم که ترکیبی از جوزهندی، هل، دارچین، زنجبیل و یکی دوتا چیز دیگه بود و بچه بودیم توی زمستونا دم میکرد که هم بوی تندی داشت هم طعم تند و میگفت باید بخورید که سردیتون نشه :-))
کمی که میگذره من یه بوی ملایم و محوی از گل پر (خصوصا وقتی داری باقالی که بهش گل پر زده شده میخوری) رو حس میکنم، اینجای رایحه واقعا خوب نبود. در انتها بوی چوب و تنباکو هم مثل سایر عطرهای برند آیلی روما میاد.
خیلی بو تند هست و خیلی ادویه ایی، بعنوان یه عطر که بشه همه جا استفاده کرد نمی تونه گزینه خوبی باشه شاید توی زمستون خوب باشه ولی الان اصلا. از اون دسته عطرهایی هست که باید حتما قبل خرید تست بشه.

شخصا توی برند آیلی روما: شرلوک هلمز بعد کاریزما و در انتها انتایس رو می پسندم.