آگنر (اِنیه) پور فم خیلی فراتر از حد انتظارم بود!
خوشبو،شیک، باکیفیت ! بنظرم واقعا رایحه اش گرونتر از قیمتشه.
شروعش با رز، آلو و مرکباته و یجورایی شبیه کلویی نومده (تو فرگرنتیکا بیشتر به کلویی ادوپارفوم شبیه میدوننش ولی بنظر من بیشتر به یه نومدِ مُشکی نزدیکه) و در ادامه شیرین و مُشکی میشه.بطور خلاصه فضای عطر رزی مشکی و میوه ای و کرکتر نجیب و بالغی داره.
پرفورمنسش متوسطه، ماندگاریش بنسبت قیمت راضی کننده است، پخش خوبی داره مخصوصا اوایلش و سر جمع پخشش ok ه. مناسب هوای سرده ولی برای فضای ازاد ضعیفه. سن پوشش بالای ۳۰ ساله بنظرم…میتونه مناسب مهمونی و پوشش رسمی باشه و جدا فکر نکنم کسی بتونه انتظار داشته باشه یه عطر ۴۰-۵۰ دلاری انقد شیک و استخوان دار باشه.
برای آنان که میشناسند: رزِ دیوید یورمن طلایی+ فضای مشکی گلیِ نارسیسو فور هر+ آلو-مرکباتِ کلویی نومد= اگنر پور فم.

برای من بیشتر از لپارفوم اصلی، این کار هم شبیه لو کوتوره. الان کنار همدیگه بوشون میکنم و سابقا چندین بار هم تستشون کردم، جدا تفاوت چشمگیری نیست، حداقل مطمئنم اطرافیان ما که از روی پوست نزدیک استشمامش نمیکنن ابدا توفیری حس نمیکنن، رز کوتور یه نمه شیرین تره و لو کوتور بخاطر بادام انگار یکم ناخالصی داره...
بیسِ کاملا یکسانی دارن و اگر یکیشون رو دوست نداشته باشید قطعا از اون یکی هم خوشتون نمیاد ولی این قضیه درمورد خود لپارفوم اصلی و فلنکر های دیگش صادق نیست.
خودشون گفتن هدف ازین عطر بوی لطیف رز بوده. یا من لطیف رو یجور دیگه تعریف میکنم، یا تو لبنان گل رز قرمز نیست. فکر میکنم مشکل ما ایرانیا با رزِ کار شده تو مارکت عطر امروز، اینه که هیچوقت مخاطب عطر های رزی ما ها نبودیم و خود غربی هان که عاشق رز دمشقی(گل محمدی) و رز های شارپ و گرمن. شما رنگ شیشه عطرو ببین :)) داره داد میزنه منظورش از رز چیه…
و همچنان، ما بدنبال یه عطر رزی لطیف و رمانتیک و کم شیرین، مثل رایحه گل رز قرمز، هر چی که پسوند Rose داره رو میشینیم تست میکنیم :))

ایلی صعب لو کوتور یه کار بر پایه بادامه، اما یه ترکیب شیرین و ازار دهنده مثل یه نت شبیه پیونی تو بک گراند بادام این کار حس میشه که نمیذاره عطر شیک و پودری ای بشه. بنظر من، بادام تو این عطر حروم شده. بهترین لفظی که پیدا کردم برای کمپلکس این عطر، “ناخالص” یا “ناهمگن” عه. ینی انگار یچیزی هست که تصفیه نشده و اون بادامه. مثل اینه که مایکل جکسون فقید مولودی بخونه :| با تیپیک کار های اقای کرکجان و لاین های دیگه ی زنانه ایلی صعب هم متفاوته… انتظار همچین سبک و ترکیبی رو از لنوین میتونستم داشته باشم مثلا… با اقای علی تو DNA مشترک بین کارهای این لاینِ ایلی صعب هم موافقم و بنظرم تو همشون این ترکیب شیرین و نچندان جالب حضور داره.
تا الان شده فکر کنید زنبق که رسالتش پودری کردنه تو یه عطر جویسی و آبدار باشه؟ اینجا مثلا بادام تلخ میخواسته تو بستر تازگی و شیرینی ایفای نقش کنه که نتنها عطر تازه ای نشده، بلکه حتی یه عطر شیرینِ راحت پوش و دنج هم نیست.

امواژ لاو میموزا تا الان بنظرم خوشبو ترین و راحت پوش ترین کار زنانه ی امواژه.
رایحه ی پودری تلخ و شیرین میموزا (که از نت های مورد علاقمه) به زیبایی تمام عیار و باکیفیتِ بالا تو یه بسترِ گیاهی و سبز کار شده که انگار زیر خود درخت میموزا نشستی و عشق میکنی-love mimosa :))
با اینکه عطر فضای نسبتا هربال و گلی-پودری داره و انتظار میرفت ملال اور یا مناسب سن های بالاتر باشه ، کاملا شیک و با پرستیژه و طیف گسترده ای از سنین رو پوشش میده.
بقول ریویو های خارجی:
Very feminine (پر از زنانگی)
Way sensual (بسیار لطیف)
and definitely worths a try. (ارزش تست کردن داره.)
پرفورمنس کار های امواژ نیاز به تعریف که نداره…داره؟ عالیه.

امروز جمعه است و معادل sunday اونورِ آب، خالی از لطف نیست که ازین عطر گفته بشه :)
به خودی خود رایحه ی ساده ای داره، اما به عنوان عطر یکم اکوارده. بوی چی میده؟
ملحفه های تازه شسته شده…ملحفه های هتل، صابون “عروس” های قدیمی !
اخر هفته های تنبل، یه عطر الدهیدی و بسی صابونیه…الدهید+ گل برف، رایحه خنک و تمیز و نوستالژیکی رو ساختن، برای همین بوی ملحفه های خنک و شسته شده میده... یه رزِ شارپ و قوی هم تو بطن رایحه کاملا حس میشه.
احتمال میدم اونایی که حساسن به بوهای مذهبی و گلابِ کاشون، اذیت شن.‌من مشکلی ندارم با این قضیه اما از نت الدهید و سبک این عطر و عطرایی مثل نامبر فایوِ شانل خوشم نمیاد. این عطر بیشتر میطلبه که به بالشتت قبل خواب اسپریش کنی تا به پوست و لباس.
پرفورمنسش هم دستش درد نکنه، خوبه.
من حیث المجموع اگر هدف عطار صرفا توصیف فضایِ اسم عطر بوده، میشه یجورایی گفت موفق شده…

ایریس دِقَژی، یا “دراژه های زنبقی” از کالکشن مزون لانکوم…
احتمالا واژه دراژه به گوشتون خورده. تو انگلیسی و فرانسوی، دراژه به مغزِ بادام/اجیل کاراملی و شیرین با روکش شکلات، آبنبات و غیره(مثلا اینجا زنبق!) اطلاق میشه که احتمالا اکثرا میل کردید.
ایریس دقژی، یه کار خوش ساخت با محوریت بادامه. یه بادام شیک و روغنی(واژه بهتری به ذهنم نرسید)، تو بک گراند شیرین و پودری.عطار(خانم ناتالی لارسن) نسبتا تونسته بادامِ تلخ رو توی این بساطِ پودری، رام کنه. ولی کماکان تو اپنینگ کار جدا بودن نت بادام از سایرین حس میشه و تا انتها نت بادام تلخ کاملا از روی پوست دریافت میشه.نسبتا شیرینیش زیاده هر چی میگذره هم شیرین تر میشه، و کیفیت رایحه خوبه…
بطور خلاصه با یه رایحه مغزی(آجیلی)، پودری و شیرین طرفیم.
پرفورمنسش خوبه واقعا، ماندگاریش بهتر از پخش و خطِ بوشه ولی مجموعا عملکردش خیلی خوبه که خب با این قیمتش کمتر ازین بود مایه شرمندگی بود:|
سن پوشش هم ۲۵ به بالاست بنظرم. مناسب فصل سرده…مجلسیه و بنظرم به اندازه کافی شیک و استخوان دار هست.خیلی مناسب روزانه و محل کار هم نیست با توجه به سبک رایحه و پرفورمنس قویش. شیشه های این کالکشنِ لوکس لانکوم خیلی شکیل و زیباست واقعا.

سلام و احترام آقای ژوسیو :)
در یک کلام: شاهکار !
یه اثر هنری دیگه از خانم لارسون…
بیشترین چیزی که با بوییدنش یاداوری میشه بوی تراشه مداد و خرده چوب های نجاریه در همراهی یه زنبقِ بسیار شکیلِ پودری، با شیرینی کاملا متعادل… اپنینگش که واقعا محشره (شیرینی لطیف گلابی+زنبق+ فلفل سیاه بصورت یه هاله) و تو اسنیف اول میشه عاشقش شد. احتمال زیاد شما که دیور اوم اینتنس رو میپسندید ازین عطر هم خوشتون میاد ولی بنسبت دیور اوم زنانه تر و شیرین تره… یعنی مجموعا بیشتر متمایل به یه عطر زنانه است ولی درای داونش با برجسته شدن پچولی(نعناع هندی) و کم شدن شیرینی یونیسکس تر میشه.
نکته دیگه اینکه من از این لاینِ بوچرون ( در اصل بوشِران) چندتا عطر تست کردم و باید بگم بشدت باکیفیت و high end ان و کاملا ارزش هزینه کردن دارن. امیدوارم هرچه زودتر فولسایزشون موجود شه :)
اکثرشونم اسماً یونیسکسن اما عملا بیشتر متمایل به زنانه اند، البته چنتاشونو هنوز تست نکردم.

یه فلنکر بی ربط به نسخه ی مادر، آما نازنین.
وقتی پشت بند تیتر عطر، “اُن سواق” میاد( یک شب)، انتظار داشتم یه نسخه دارک تر و بقول فرنگیا masculine باشه، اما یهو ورق برگشت و الان برام ۶۰-۴۰ زنانه است و خودم مشتریش شدم. خیلی دیگه اغماض کنم، یونیسکسه :))
دفعات اول، میگفتم بارالها این بوی کدوم عطر زنانه ی تو دست و بالم رو میده و این شباهت مثل وسواس فکری شده بود اصلا. تا اینکه نهایتا پیداش کردم: میس دیور، نسخه بلومینگ بوکه! همون رزِ تر و تازه تو بستر نم گرفته ی معروف لاین میس دیور، که روی پوست تکسچرِ یه پارچه ی نمورِ معطر رو تقلید میکنن و چه زیبا ! یکوچولو تلخ تره این عطر که اتفاقا اپشن جذابیه برای من لااقل.
خلاصه که فرمول توصیف عطر ساده است: یه رز فرش با یه هاله ی شیرین و ضربان دار(احتمالا صدقه سر صندل)، مثل رزِ encre noir sport. یه بک گراند نمور هم داریم، مثل بوی اتوشویی ها یا وقتی لباس های خیس رو اتو میکشید. در کل عطر شیرین و رمانتیکی محسوب میشه اگر بخوایم تو پوشه ی مردونه روش بحث کنیم. خانم های رز پسند هم اینکارو حتما تست کنن، چون خودم بشخصه خوشم اومد، یه رز شیک و فرش با رگه های تلخ. :) خبری از گلاب هم نیست.
پرفورمنسش والا، ماندگاریِ آنچنان درست درمونی نداره و فکر کنم جزو معدود نقاط مشترک با نسخه اصلی، همین ماندگاریش باشه. اما پخشش راضی کنندست و هر ازچندگاهی هم یهو زبانه میکشه، جالب انگیز.

سلام و احترام هدیه جان :)
بله ربط داره یکمم شبیهن ؛)
هردوشون عطرایی شاد و میوه ای-گورماند ان با غلبه ی کارامل، ولی بن بن عطر سنگین و مجلسی تریه و گلد کوتور لایت تر. عملا گلد کوتور تو فضای باز فصل سرما خیلی کم جونه و به عبارتی ازون عطراست که پخش اروپایی دارن و لایته… اطرافیان رو هم اذیت نمیکنه با اینکه نسبتا خیلی شیرینه.
قیمت مناسب که والا همین انتخاب خوبیه اگه عطر با غلبه ی کارامل دوست داری.
قیمت های یکم بالاتر اما” پرادا کندی” کار شیک و خوشبوییه و کرکتر دوست داشتنی ای داره :)
باز یکم گرون تر،” دولچی ان گبانا the only one “هم کاراملی و شیرینه این یکی باز از حیث سنگین و رسمی بودن نزدیک تره بنظرم به بن بن…ولی یکم سن بالا تره…
ویکتوریاز سیکرت هم یه کار بنام “Rose caramel ” داره که من تست نکردم ولی خونده بودم که نظرات مثبتی راجعش بوده :)

یه موضوعی درمورد سمپل ها و تست کردنشون میخواستم بگم… یادمه قبلا اقای امیرمحمد اگر اشتباه نکرده باشم درمورد تفاوت حجم عطری ک اسپری میکنن گفته بودن ک واقعا بجا بود و درمورد مقایسه پرفورمنس واقعا باید لحاظ شه.
یه موضوع دیگه، که من بشخصه خیلی باهاش درگیر بودم، نحوه اسپری کردن سمپل و دست ریز برای تست اوله.
سمپل ها چون کوچیکن، ناخوداگاه با فاصله نزدیک تری نسبت به باتل فولسایز اسپری اشون میکنیم و مخصوصا اگر کیفیت اسپری سمپل خوب نباشه، یه عالم عطر بصورت متمرکز رو پوستتون دپو میشه و قریب به اتفاق تجربه بدی از تست براتون رقم میزنه و معمولا نظر اولیه رو منفی میکنه، برای همین پیشنهاد میکنم سمپلارو هم مثل عطر از ۱۵ یا حداکثر ۱۰ سانت اسپری کنید تا قضاوتتون درست تر باشه مخصوصا اگر یکبار فرصت تست دارید.
مورد دیگه، سمپل های مونده است. بعد از تست چنتا سمپل قدیمی، متوجه میشید که تو اسپری های اول یه بوی اهنی و شیرین تو اپنینگ‌عطر حس میشع که نباید به پای خود عطر گذاشت و یکم بگذره بهتر میشع و تو اسپری های بعد کلا از بین میره… این موضوع تو سمپل های پلاستیکی مخصوصا خیلییی رایجه. معروف ترینشم ژیوانشی و مارلی اند که واقعا جای تاسف داره و سمپل هاشون بدون تعارف آشغال اند. واقعا مایه ننگه برند باکیفیتی مثل ژیوانشی انقدرر سمپل هاش داغونن، عطرای ۳-۴ میلیونی، سمپل هایی که حتی درست اسپری هم نمیشن! یهو یه نقطه پرت میکنن به یه جای پوستت ک اصلا نشونه هم نرفتی :)))
هرمس، کارتیه، ون کلیف ان ارپلز بهترین سمپل هارو داشتن تو تستای من.
بدترین سمپل ها هم برای مارلی، ژیوانشی، دیور، گرلن و مزون فرانسیس مارژلا (Replica) بودن . چیه این قوطی پلاستیکی های بی کیفیت واقعا! کیفیت سمپل یک برند بنظرم خط مشی لاین های عطرش رو بخوبی نمایان میکنه!