سلام، یه جمع بندی از یه پوشه عطرِ دیزاینری
لیبغ از ysl هم حکایت جالبی داره. این فلک زده وقتی اومد، کلی بحث سر تکراری بودنش بالا گرفت؛ حال اینکه موج اصلی هنور به ساحل مارکت عطر نرسیده بود، موجِ تکرار مکررات.
تعداد عطرایی که شبیه لیبغ اند و بعدش لانچ شدن و میزان شباهتشون به هم انقد زیاده که یکم رو اعصاب رفته، بخصوص که همشون حسابی هایپ شدن و لگاریتمی فروخته شدن.
Libre edp
Boss alive edp
Jimmy choo i want choo edp
Valentino voce viva edp
Valentino voce viva intensa edp
Prada paradox
این لیست همانطور که عنایت میفرمایید، شماری از معروف ترین عطرایی هستن که در سه سال اخیر قطاری لانچ شدن و همشون بصورت حداقلی ۷۰-۸۰ درصد تشابه فضا دارن، بفرض پرادا پارادوکسِ بیریخت که سال پیش لانچ شد لیترالی خودِ voce viva است، و voce viva intensa و ای وانت چو و boss alive تقریبا غیر قابل افتراقن توسط عمومِ اطرافیان. تنها عضو این لیست که هنوز استخوان دار و شیک تره بنظر من همون لیبغ - libre از سن لورنه، چون بقیه همشون نسخه ی جوان تر و شنگول ترِ لیبغ هستن و لیبغ مثل بچه ی اول خانوادست (بالغ تره) :))
این رفیقمون هم که تازه چو هم مطالبه میکنن (i want choo) با فرمول تکراری وایت فلورال وانیلی+ هلو به شما یه رایحه ی شاد، soft و کرمی و کمی نمور (که بین همشون مشترکه، بوی پارچه ی خیس میدن، میس دیور طور.) تحویل میده. این فرمول(وایت فلورال های هلویی وانیلی) خارج ازین لیست هم بسیار پرتکراره، مثلا داهلیا دیوین ادوپارفوم از ژیوانشی(که بی شباهت هم نیستن با هم البته اون سن و سالش بیشتره و گلی و خطی تره.)
خوشبوعه، پرفورمنسشم خیلی خوبه. حقیقتا تمام این لیست که نوشتم واقها خوشبو و باحالن. اما بحث انتخاب که میشه با این همه رقیب کارش سخته. تگ ۱۰۰ و اندی دلاریش خیلی مایوس کنندست، با همین حدود هزینه voce viva ها هم شیشه بسیار زیباتری دارن و هم کیفیت بهتر. با قیمت کمتر هم boss alive هست. من شخصا اول از همه پرادا پارادوکس و بعدش این رو از لیست بالایی خط میزنم. بین لیبغ و voce viva ها توتگ قیمتشون انتخاب سلیقه ایه (یعنی هردو خوبن، pass) و اگر هزینه کمتری مد نظرتانه، boss alive پول بیشتری ته جیبتون باقی میذاره ؛)

اکوا دی پارما- ساکورا
این عطر تقریبا تا الان محبوب ترینِ منه، بوی زندگی میده.
‌ظاهرا اینجا اوضاع یکم اشفته شده(نمیدانم چه شده)، بیام یکم اینجارو صورتی کنم و برم ؛))
ساکورا در بودیسم نمادِ گذران حیات هست. در اصل نمادِ فانی بودن. ساکورا ها حدودا دو هفته با شکوه، زیبا و خیره کننده روی درخت خودنمایی میکنن و مانند رویای که تمام شده باشه، در باد رها میشن . مثل تیکه های پاره شده ی یک تصویر رها در باد به سوی خاک، فانی و واقعی ، درست مثل زندگی.
اپنینگ کار با یه رایحه ی فلورال و لایت و صورتی، که همون ساکورا باشه است، کمی سیتروسی که امضای اکوا دی پارمای عزیز باشه، بشدت خیره کننده و خوش ترکیب، از اسنیف نخست چشمام قلبی شد و اکثر کسانی که براشون جهت تست اسپری کردم هم بنظرشون جالب انگیز بوده. در ادامه بیس کار کمی پودری(در اصل مُشکی و fluffy) میشه و رایحه جا افتاده، بسیار شیک و متفاوت تر میشه… این کار بنظر من جدا یه تابلوی هنریه، درست مثل تصاویر ساکورا های کیوتو تو اوایل بهار که نفس گیر و زیبان!
اگر بخوام از درای داونش بگم، پودری، لایت و بهاری، مثل یه پودر ارایشی صورتی رنگ و یواش! البته باز هم بنظرم ۷۰-۳۰ فرش هست و وجه پودری کنترل شده ای داره. یه تلخیِ خیلی خیلی یواشی هم داره تو بطنش.
پرفورمنس متوسطی داره که برای سبک و کیفیت/شفافیت بالاش بنظرم خوبه. کژواله و مناسب اکیژن های روزمره.
She’s pretty, but ephemeral
🌸🤍 ;)

سلام
اکوا دی پارما- کلونیا سولوتا ، یه مرکباتیِ کلاسیک ،شیک و سرحال
کولونیا سولوتا با یه انفجار تلخ و مرکباتی با شباهت زیادی به اورنج ورته های هرمس (او و کنسنتر) شروع میشه ، شفاف، سوزاننده ی بینی و uplifting … در ادامه روی یک بستر تمیز و صابونیِ کنترل شده(در حدی که عطر رسمی تر و اتوکشیده تر شه) به همراه یک هاله ی غبار الود یا dusty که دوستش دارم شخصا فرود میاد ! حقیقتا این وجه خاک خورده ی درای داونش خیلی تحت تاثیر قرارم داد :)) واقعا به جا بود.
حس میکنم وتیوری که توی این عطره خیلی شبیه سبکیه که تو گرلن وتیور کار شده چون همواره یاد آن جنتلمنِ جا افتاده، شسته رفته و محبوب از گرلن هم میوفتم :)
بطور خلاصه با یه کلونِ مرکباتی-تلخ و کمی صابونی با یه لایه گرد و خاکِ نشسته روی محل اسپری مواجه اید، که به زیبایی هرچه تمام تا از اول تا اخر از طراوت و شفافیتش کم نمیشه و مرکبات حَی و حاضر با امضای ژان کلود النا محسوس اند.
پرفورمنس کار بنظر من متوسط رو به پایین هست و باید فول ور بشه… برای فصل گرم سال یه انتخاب هوشمندانه و سرشار از ذوق و سلیقه است :دی …

آقای افشار، میشه زیر عکسایی که از کلکسیونتون شیر میکنین یه شرح و ریویو هم بذارید؟😄 شخصا از کلکسیونتون برای تست ایده میگیرم و یکسری عطرای محبوب جدیدمو هم اخیرا از همین مسیر پیدا کردم 🍻 اگر درموردشون بنویسین ممنون تر از پیش میشم، کلا زیر عکسای کلکسیونی شرح عطر تاثیرگذارتره (بیشتر میگیره ادمو😂)
سپاس مجدد از شما و همه عطربازای باتجربه ی سایت که تجربیاتشون رو بی چشم داشت share میکنن ؛)

سلام
این عطر یه عطر چوبی دودی و اورینتال و گرفته است(با شیرینی نه چندان بالانس) هست با رگه های بسیار ضعیف میوه ای (به زعم بعضی ابنباتی-ادامسی) در حدی که یه چند متر بین شرق و غرب تاب بخوره که بی فایده است.اگر ادامس خرسی بیس چوبی داشت و ازش عود میساختن تو هوای شرجی پخش میشد یحتمل بوی ایمیتیشن تداعی میشد.
در مورد انگور فرنگی، در چه بیس و سبکی باشه مهمه، مثلا یورمن گلد یه انگور فرنگیِ overt و فعال داره اما ادامسی نیست و وجه رسمی و اتو کشیده ای داره، چون یه بیس فلورال(رزی) و مشکی قوی داره ؛ ازون طرف خیلی کارا مثل مارلی ملیورا، امتیست و مادمازل روشاس که تو بیس فرش و فروتی انگورفرنگی رو کار کردن ادامسی و شاد هستن. این عطرم صرفا داره تاب میخوره بین اکورد فروتی و شیرین-دودی.

البته اکثر عطرای بابل گامی(مثل ادامس خرسی) تیوبروزی یا تمشکی هستن و انگور فرنگی جزو نت های فروتیِ دارک تر و سنگین تره و اکثر اوقات بخصوص تو بیس های رزی و چرمی باعث ایجاد یه رایحه ی سرسنگین و رسمیِ زنانه میشه با سیلاژ بالا.

راستش بیشتر از انیمیشن بعلت پاتر هد (علاقه مند به هفتگانه هری پاتر) بودنم اولین چیزی که یادم افتاد دخمه معجون اسنیپ بود😂 وقتی زیاد عطر تو اتاقم تست میکنم و بوها قاطی میشه هم به همین فکر میوفتم😄
از وختی کودکی فنچ بودم کتاباشو چندین و چند بار خوندم با چند زبان و ترجمه های متفاوت، فیلماش هم همین😂 نامه ی هاگوارتزم دارم تازه(از دستاورد های نوجوونیم😂)

من قطعا اگه باز بخوام درمورد این عطر بنویسم نظرم شبیه نظر دو سه سال پیشم نیست، و قطعا تغییراتی درموردش میدادم ولی یک‌چیز برام مثل روز روشنه و اینکه این عطر فرسنگ ها با ادامسی و کیوت بودن فاصله داره، فرسنگ ها.
بوش عربی و تنده و هیچ ادامسی بوی تند و دودی نداره. این کار یکی از بدترین های امواژه، بوی یه معجون سبز تو پاتیل جادوگرا رو میده.😂

ما توی این لاین دو تا دسته بازیگر داریم که ثابتن ولی دیالوگاشون کمتر و بیشتر میشه.
یه سمت رایحه سبز و گس و کمی (واقعا کم) چرمی بر محور پچولی و دار و دسته ی سبز داریم
و یه سمت رایحه گلی و رمانتیک با محور رز و هلو. این سمت داستان صیقلی و feminine ه و اون سمتِ سبز و پچولیایی یکم در عین حال که رایحه رو شارپ و تند کرده، از لطافت کار به زعم من کم کرده که این داستان تو نسخه بلک با کمک امبر یا همون کهربا کنترل شده.

۱- ادوتویلت :
برای سلیقه ی من بدترین این لاینه. بیشترین وجه گس و گیاهی رو این نسخه یعنی ادوتویلت داره. به محض اسپری شدنش یه شلاق سبز و گس-کمی تلخ و خنک میخوره به سقف بینی. در ادامه dna مای بربری کم کم سر و کله اش پیدا میشه ولی کماکان چهارچوب رایحه گس و سبزه، این نسخه معتدل و لایته و پرفورمنس ضعیفی داره، خصوصا رو پوست.اگر کالیگنا از ل ارتیسان رو تست کرده باشین، این تقریبا گلی منگولی شده ی همونه. البته اونو دوس دارم من، اینو نه .
۲- ادوپارفوم:
وسطِ طیف… بهمراه پررنگ ترین نقش رز بین این سه مدل.
پچولیِ خاکی و کمی چرمی و اکورد های سبز و گس(کنترل شده تر) با خشونتی نسبی در کنار یه رز+هلو و پر از زنانگی، نهایتا هم انچنان جفت و جور نمیشن، در کنار هم و جدا حس میشن و مجموعا میشه گفت ok عه. بنظر خودم عطر اکوارد و شلخته ایه.
۳-مای بربری بلک:
تنها عضو این لاین که استحقاق پرداخته شدن بصورت جدی رو داره بنظرم همین بلکه(سیاهه) است :))
توی بلک به محض اسپری شدن شما شاهد یه انفجار رزی-امبری(کهربایی) و تراشیده هستید، که در ادامه به زیبایی dna نسخه مادر ازین زمینه ی زیبا نمایان میشه. وجه تفاوت قابل توجه این نسخه پررنگ تر بودن هلو و حضور کهرباست که مجموعا عطر رو گورماند و کرمی و (کمی) ابنباتی کرده. یه بالانس بسیار زیبا و رمانتیک از رز و هلو که تو یه بستر پچولی کهربایی به زیبایی پخش شده. پرفورمنس این نسخه برخلاف سایرین خیلی خوبه و ممکنه باعث سردرد بشه، چون عطر سنگینیه. نسبتا رسمیه و مناسب فضای ازاد هم هست. نایس

مای بربری ها، از معجون های کرکجیان.
یه برداشت شخصی دارم که کرکجیان خیلی تو بازی با پچولی کارش خوب نیست، لااقل پچولی رو feminine و یا چرمی فرموله نمیکنه، اکثر اوقات خاکی و خشن ه و وجه گیاهیش برجسته است.
تقریبا یکی از بدترین و چغر ترین پچولی هایی که تست کردم -که قرار بود چرمی باشه بنابر وجنات و اسمش- هم از کرکجیان تو خاطرم مونده(کوییخ پچولی از ایلی صعب)
راستش اگر بخوام چنتا توضیح پیش درامد درمورد این لاین بگم، اولیش اینه که، این عطر ها به شما روی پوست و لباس تقریبا رایحه متفاوتی ارائه میدن و ممکنه نظرتونو درمورد خودشون عوض کنن کما اینکه خودمم همینجوری یکم رتبه بندیشون رو جابجا کردم…
دوم اینکه این عطرا رو یک طیف قرار دارن که کرکجیان تو هر فلنکر دستشو گذاشته رو دکمه ی یکی از اجزای لیست نسخه ی پیلار، و تو نسخه edp هم تقریبا بالانسی از بقیه نسخه ها رو شاهدیم. یعنی شما اگر نسخه edp رو اینور اونور کنید تو ذهنتون به یه شمایی از نسخ دیگر میرسید خود به خود.
نکته سوم اینکه مای بربری بلک‌رو تو فصل گرم و ولرم تست نکنید، تقریبا بالاترین ارزش خریدو تو این لاین داره ولی فقط تو فصل سرد بنظر خودم قابل پوشیدنه، و تو سرما هم رایحش دلنشین تره مجموعا.

سلام و احترام
بِربری هر- لاندن دریم… اسموتی لیمو و زنجبیل، در یک روز بهاری و ولرم کنار ساحل! بیشتر بهش میخورد بجای رویای یک شهر شلوغ و الوده مثل لندن ، رویای یک ساحل افتابی مدیترانه ای باشه، تو یونان یا ایتالیا.
اول از همه باید بگم که از نسخه مادر (پیلار) بسیار فاصله داره، یه رایحه ی اکواتیک-آبنباتیِ سیتروسی داره، اگر شانت د’اکستز از نینا ریچی (ساخته فرانسیس کرکجیان) رو تست کرده باشین، متوجه منظورم از اکواتیک-آبنباتی میشید یقینا… یه بوی لایت و خنکِ کمی دریایی و شور که با شیرینی قندیِ عمیقی با طعم مرکبات (لیمو و زنجبیل، زنجبیل یکم حالت تر و تمیزی به بیس کار داده) تلفیق شده…
پرفورمنس متوسطی داره ولی بنسبت سبک و روزانه بودنش ok و حتی خوبه بنظرم…
رایحه در کل روشن، شاد و دخترانه است و فضای خوش انرژی و مثبتی داره! سن کار جوان پسنده و مناسب هوای گرم و ولرم بهار و تابستون… کژوال هم هست، مناسب استایل های روشن و بخصوص پیراهن های شیفون ! اره اره… فضاش منو یاد یه دختر جوان و خنده رو با پیراهن شیفون ابی روشن و کلاه حصیری لب ساحل میندازه!