القای این موسیقی برای بنده به این ترتیبه که:
تو دل کویر تو یه شب تاریک، جنگلی پرپشت ظاهر میشه، که در قعر این جنگل روباه عجیبی با کمال متانت چشمهاش رو میبنده و برخورد قطرات شبنم رو از صمیم قلبش حس میکمه،

وقتی نوت اولیه این اثر به محاق میره سناریوی دوم به این شکل متحول میشه:
روباه ناگهان چشمهاش رو باز میکنه و دل فکار و ناامید، چشم به سنجاقک میدوزه

و در نوت نهایی اتمام سناریو به شرح زیر رقم میخوره:
سعید و محمدرضا از شهر خودشون میان و روباه و سنجاقک متعجب از شقاوت دو انسان، امتنان میورزند....