با وجود نت‌های کاملا متفاوتش با نسخه اولیه فانتزی، رایحه‌هاشون شباهت خیلی بالایی دارن، شاید حدود ۷۰٪. هر دو نسبتا ملایم، شیرین و گورماند و همزمان کمی پرانرژی‌ان.
با این حال، فانتزی نسبت به میدنایت‌فانتزی، لطافت بیشتری داره و اون نت شکلات سفید ملیح‌ترش می‌کنه.

به‌عنوان کسی که اکثر عطرهای گورماندی که از نظر خیلی‌ها زیادی آبنباتی/آدامسی/شکلاتی و بچگونه‌ن رو دوست داره و تمام نت‌های عطر رو می‌پسنده، ازش خوشم نیومد.
بوی شکر خیلی غالب و واضحه، مثل پاستیل شکری کهنه که فقط بوی شکرش حس می‌شه و ته‌بوی نه چندان جذاب آلبالو. رایحه کاملا خطیه و حس خاصی رو درون خودش جا نمی‌ده.

این عطر رو بیشتر از نسخه اصلی دوست دارم. کندی پرادا رایحه‌ش یک بویی داره که اذیتم می‌کنه، احتمالا لوبان با وجود دوست داشتن رایحه آغازین، دلم‌ نمی‌خواد سمتش برم.
ولی رایحه کندی گلس خیلی به آبنبات‌چوبی Bon Bon Bum Cherry نزدیکه‌ و در آخر کمی وانیلی‌ و بالغ‌تر می‌شه.
حس خیلی خوبی بهم می‌ده و چون رایحه‌ای که‌‌ باقی می‌مونه به شکل محسوس‌تری وانیلیه، احتمالا در مشام اطرافیان به‌شکل غیرعادی خوراکی نیست.

تصورم از این عطر چیزی متفاوت بود، شاید کمی شبیه ترکیب لیرا و یارا، اما رایحه‌ش... من رو بیشتر از هر چیزی یاد مامان‌بزرگم می‌ندازه. نه اینکه عطری مخصوص افراد سن بالا باشه، بلکه رایحه‌ش قدیمی و خیلی آشناست. ازش کمی بوی رز هم حس می‌کنم که توی نت‌هاش نیست.
و البته در مورد چیزی که در کامنت‌ها بحث‌برانگیز بوده، یعنی حس آدامسی رایحه این عطر با وجود اینکه حتی گورماند نیست، باید بگم که دلیلش ترکیبات استری شیرین مثل بنزیل‌استات و متیل‌بنزوات نت گل مریمه.
این استرها خیلی مشابه مولکول‌هایی‌ان که در طعم‌دهنده‌های مصنوعی آدامس‌ها یا تنقلات خصوصا توتی‌فروتی، استفاده می‌شن (مثل strawberry ester یا banana ester).

عطری که در حین خاص بودن، جوریه که انگار قبلا به مشامت خورده، ولی مطمئن نیستی کی یا کجا.
قبل از هر چیزی باید بگم از بوی مشروبات الکلی متنفرم و علاوه بر اینکه باعث سردردم می‌شن، تمام چیزهایی که نمی‌خوام بهشون فکر کنن رو یادم میارن.
بوی کنیاک توی این عطر کاملا واضحه، تمیز در اومده و اصلا الکل‌مانند نیست؛ ولی ترکیبش با پرالین غالبی که در نت آخر به مشمام می‌رسه، باعث شدن که بر خلاف توقعم، اصلا حس بدی بهم دست نده.
عطر از توقعم خیلی شیرین‌تر بود، طوری که در اولین لحظه حس کردم حجم زیادی از یک شیره غلیظ شیرین رو بلعیدم و آزاردهنده بود، ولی خیلی سریع بهتر شد و بعد از کمی موندن، واقعا دلنشین می‌شه.
ماندگاری خوبی داره.

حقیقتا هنوز عطر اصلی رو تست نکردم، ولی نسخه شرکتی «فرگرنس ورلد» چیزی جز بوی زعفران نداره، به‌قدری بوی زعفران می‌ده که اگر جایی اسپری شه، به‌نظر میاد یکی شله‌زرد درست کرده.

با وجود سادگی نت‌هاش، می‌شه گفت رایحه نسبتا پیچیده‌ ولی ملیحی داره، خیلی خاص‌تر از بامبشل اصلی که نت‌هاش اندازه یک طومارن.
واقعا به «ویوا لا جویسی» شباهت داره، خیلی بیشتر از شباهتش به بامبشل اصلی، اما شیرینیش کم‌تره و خیلی کم‌تر گورمانده.
به‌خاطر طبع معتدلش، انتخاب خوبی به‌عنوان عطر روزانه‌ست.

با اینکه تقریبا تمام نت‌هاش رو دوست دارم و از نظر تئوری باید ازش خوشم می‌اومد، اما واقعا تحملش برام سخت بود و حتی یک‌ بار بو کشیدن، باعث تهوع و عود کردن میگرنم می‌شه.
بوی خیلی شیرینی داره، عسل و موم اون‌قدر غالبه که انگار مایع عطر هم نچ‌نچ و چسبونه. رایحه یاس و شکوفه پرتقال هم حس می‌شه و برای همین عطر یک‌جورهایی بوی مربای گل خیلی غلیظ می‌ده.
بعضی‌ها توی کامنت‌ها گفتن به «پویزن گرل» و «گود گرل» شبیهه، اما واقعا شباهتی حس نکردم. با اینکه از «گود گرل» هم خوشم نمیاد و سرم درد می‌گیره، ولی رایحه‌ش کاملا متفاوته و علاوه بر شیرینی، تلخی قهوه در نت آخر خیلی واضحه. «پویزن گرل» هم واقعا عطر ملایمیه.

از عطرهایی که توی ۱۵-۱۴ سالگی مورد علاقه‌م بودند و الان برام عادی شدند، اما نه آزاردهنده. الان به‌نظرم زیادی انرژی‌ داره، دوست دارم بوش کنم ولی استفاده نه، لااقل نه زیاد. سردردآور نیست و میگرنم باهاش عود نمی‌کنه.

ملایم و خوشمزه‌ست، اما خیلی یکنواخته. برند Febreze، یک خوشبوکننده هوا داره به اسم Vanilla Cookie که دقیقا همین بو رو می‌ده.