والا ما عطری که بالای سه چهار ساعت پخش بو داشته باشه می گیم پخش بوی خیلی خوبی داره، عطری که تا شش ساعت پخش داره می گیم قویه، و بیشتر از این رو می گیم غولیه برا خودش، اون وقت یک روز پخش از نظر شما یعنی ضعیف؟!
در ضمن کی گفته که آدم از برندهای نیش باید انتظار پخش بیشتری داشته باشه؟ پخش بوی یه عطر هیچ دخلی به نیش یا دیزاینری بودن عطر نداره، مثلا لورنزو ویلورسی به نظر شما برند بدیه؟ به نظر من که برند عالی‌ایه، هرچند پخش و موندگاری بسیاری از کارهاش متوسط یا پایین تر از متوسطه. بی‌شمار عطر مهم و خلاقانه و ایندی‌نیش وجود دارن با پخش بوی معمولی یا حتا ضعیف و بی‌شمار عطر معمولی و ارزون‌قیمت وجود داره با پخش بوی قوی، متاسفانه تو این مملکت یاد گرفتیم همه چیز رو کیلویی حساب کنیم و همیشه حجم غذای توی ظرف مهمتر از خود غذا و مزه و کیفیتشه. نمی گم پخش و موندگاری هیچ اهمیتی نداره، کم نیستن عطرایی که به خاطر پخش و موندگاری ضعیف از خریدشون منصرف شدم و بالعکسش هم بوده عطرایی که چنان یقه آدم رو می گیرن که اصلا مهم نیست که پخششون چقدره.

بنتلی آبسولوت از همون ابتدا هم موندگاری خوب و پخش متوسطی داشته، من نمی دونم تولیدات جدید چقد تغییر کردن ولی برای این رایحه هنرمندانه با قیمت بسیار مناسب پخش متوسط از ارزشش کم نمی کنه
کما اینکه پخش و موندگاری زیاد یه عطر الزاما اون رو ارزشمند نمی کنه ملاک اول ارزشمند بودن یه عطر رایحه‌شه وگرنه بوفروشای مترویی گرمی مایع بهتون می دن با پخش و موندگاری غول آسا

اینجا گاهی طوری از ریفورموله حرف زده می‌شه انگار یه سری عطرا اصلا ریفورموله لانچ شدن!
این عطر ماندگاری بسیار بسیار خوب و پخش بوی خوبی داره
ارزش خریدش از همه نسخه‌های سوواژ بیشتره و در مقابل نسخه های دیگه کار متفاوت و یونیکی به حساب میاد، برای کسایی که مثل من از سوواژها خوششون نمیاد کار جذابیه و برای کسایی که از سوواژها خوششون میاد یه جهش رو به جلوئه برای یه تنوع جذاب

این نظر لطف شماست جناب علوی، خوشحالم دوستانی که حرفه‌ای هستن وقت می‌ذارن و چند کلمه‌ای که من گاه‌گداری می نویسم می‌خونن

دوست عزیز سن عطر یه قاعده نیست، یه جوون ۳۰ ساله می‌تونه طوری لباس بپوشه و کاراکتری داشته باشه که تداعی‌گر یه جنتلمن ۵۰ ساله باشه، معکوسشم صدق می‌کنه شما می‌تونین به عنوان یه آدم ۵۰ ساله استایل راحت و اسپرت و جوون‌منشانه‌ا‌ی داشته باشین، نفر اولی می‌تونه به راحتی یه فوژه کلاسیک بپوشه با اینکه مناسب سنش نیست و نفر دوم هم می‌تونه یه عطر اسپورت بپوشه که با استایل و کاراکترش با وجود سن بالا همخوانی پیدا کنه.
البته استایل، کاراکتر، منش و رفتار همه کنار هم موثره، و با لنگیدن یکی ممکنه تصویر نامناسب یا شاید مضحکی از خودمون بسازیم، مثالش همون فرد ۵۰ ساله اگه از راحتی فقط لباسش رو داشته باشه و بقیه چیزاش همون سن خودش یا بالاتر بزنه به نظر ما فردی جلف یا ناآگاه جلوه می کنه.
در کل منظورم این نیست برای یه عطر سن‌بالا لباس پیرمردی بپوشین، بلکه منظور اینه که همه چیتون بتونه اون فضا رو تداعی کنه
این کار هم فارغ از این چیزها بیشتر مناسب ۴۰-۴۵ بالاست، مگر اینکه...

یه عطر آمبری شیرین که حس شیره‌‌ای و چسبناک داره، حجم تونکا، هل و آمبر چنان زیاده که مجالی برای لذت بردن از آکوردهای چرمی، قهوه و بوزی باقی نمی‌ذاره. البته قهوه چه عرض کنم، بیشتر بوی قهوه سوخته می‌ده، من عاشق رایحه خود قهوه‌م ولی از نوشیدنی‌ها و مواد غذایی با بوی قهوه متنفرم چون همیشه طعم و بوی مصنوعی قهوه رو می‌دن، توی این عطر هم رایحه قهوه به نظرم طبیعی نیست.
آکورد دودی هم فقط فضای کار رو یه کم کدر می‌کنه.
البته بعد از چهل پنجاه دقیقه رایحه قابل تحمل می‌شه و آکورد چرمی و ویسکی یه مقدار اون شلوغی شیرین ابتدایی رو جبران می‌کنن‌.
از اونجایی که پخش و سیاژ بالایی داره تا حدی تضمین می‌کنم تو محیط بسته بازخورد منفی براتون میاره اما به نظرم تو فضای باز می‌تونه عملکرد بهتری داشته باشه. در مورد سن و سال هم برای بالای سی سال اصلا توصیه‌ش نمی‌کنم.
من دلیل این همه تعریف و هایپ شدن این عطر رو درک نمی‌کنم، تنها چیزی که خرید این عطر رو توجیه می‌کنه قیمت پایینشه البته تو همین رنج قیمتی عطرهای خوش بازخوردتر و حتا تک و توک یونیک هم می‌شه پیدا کرد.

وانتد بای نایت یه عطر اسپایسی، چوبی، اورینتال و ته‌تنباکویی/چرمی و یه کم فرشِ بالانس و به شدت خوش بازخورد، راحت پوش و جوون پسنده.
در کل رایحه‌ش در سطح می‌مونه (این الزاما نکته منفی‌ای نیست، همونطوری که شما بی‌نیاز از پوشیدن تیشرت نیستن گاهی بی‌نیاز از پوشیدن این دست عطرها هم نیستین) و یه کار شیرین و ادویه‌ای قابل قبوله. وجه چرمی یه نمه با کلاس جلوه‌ش می‌ده اما عمق پیدا نمی‌کنه و نباید در کل یه عطر چرمی به حسابش بیارید، وجه دودی و صمغی کار هم با اینکه توهم ضعیفی از تیرگی بهتون می‌ده ولی باز هم در حد یه توهم می‌مونه و پیچیدگی‌ای به کار نمی‌ده. نمی‌گم رایحه خطی‌ای داره اما کلیت رایحه‌ش اسپایسی، دراچینی، چوبی و میوه‌ای شیرینه و بقیه آکوردها که می‌رن و میان چندان قدرتی برای عرض اندام ندارن.
شیرینی و وجه میوه‌ای این عطر در حدی متعادله که تو این رنج قیمت یکی از بهترین پیشنهادها برای کسانیه که از عطرای شیرین فراری‌ان، و همین تعادل شیرین/ادویه‌ای تبدیلش می‌کنه به یه گزینه خوب برای پوشیدن تو پارتیا و مهمونیای بزن بکوبی. چندان برای استفاده روزمره و اداری پیشنهادش نمی‌کنم و برای مهمونیای رسمی هم یه مقدار سبکسرانه به نظر میاد.
سن و سالش هم به نظرم اصلا مناسب سی و پنج چهل به بالا نیست.
وانتد بای نایت بیشترین شباهت رو با نسخه اصلی وانتد داره ولی از هر لحاظ از وانتد بهتره، در عین اینکه مشابه خیلی نزدیکی تو عطرای بازار نداره ولی شبیه آدمیه که هرگز قبلا ندیدینش ولی همه‌ش فکر می‌کنید قبلا کجا دیدینش، یعنی رایحه‌ش عین به عین تو بازار ایران مشابه نداره اما جنس رایحه براتون آشناست. تو یه ساعت اول قطعا بازخورد خیلی خوبی ازش خواهید گرفت و از دید دیگران عطر گرون قیمتی به نظر میاد، هر چند یه مقدار جنس رایحه‌ش مصنوعی جلوه می‌کنه. در نهایت اگه فقط برای بازخورد گرفتن قصد خریدش رو دارید قطعا ارزش خرید بسیار بالایی داره و با این قیمت عطر همه‌پسند و بالانس با موندگاری عالی و پخش کاملا مناسب خیلی کم گیرتون میاد.

بله موافقم باید این هم اضافه می کردم، گاهی واقعا فلنکرای بهتری داشته، بلومینگ بوکه رو متاسفانه تست نکردم، و به هرحال خود اون دو نسخه‌ای هم که من اشاره کردم فلنکر هستن، یا همون بلومینگ بوکه خودش چند بار ریفورموله شده و چند تا ورژن داره، مثلا شما فک کنم دارین در مورد نسخه ۲۰۰۷‌ حرف می زنین و یهو من ممکنه نسخه ۲۰۱۱ رو تست کنم

یه فامیلی داشتیم هفت هشت تا دختر داشت همه‌م شبیه به هم، ظاهرا چون هر سری به نیت پسردار شدن یکیشون به دنیا اومده بود فاصله سنیشون کم بود، بیشترین تفاوتشون با هم تو وزنشون بود که از استخونی تا لاغر چند کیلویی وزنشون فرق داشت، من هر چند سال یه بار که اینا رو می‌دیدم با هم قاطیشون می‌کردم و خلاصه سعی می‌کردم تا جایی که ممکنه اسماشون رو صدا نزنم، این لاین میس دیور هم برای من همون وضع و داره هر بار که یکیشونو تست می‌کنم قاطی می‌کنم ماشالا هر سال یه فلنکر و یه ریفورموله جدید ازش بیرون میاد، ولی فرقش اینه که تفاوت فلنکرای این بنده خدا مث دخترای اون فامیل نیست، گاهی فک می‌کنی با فلنکر میس دیور طرف نیستی و گاهی ناامید می‌شی و از خودت می‌پرسی مگه قبلی یا قبلیا بدیشون چی بود؟ مگه میس دیور او دو پرفیوم یا چری چه مشکلی داشت که حالا این گلاب باید بیاد جاشون یا بهشون اضافه بشه؟

آسمان سرخ‌فام غروب پاییز
اومبغ نواغ نه به روشنی روزه و نه به تیرگی شب، لحظات سرخ دم غروبه، غروبی پاییزی با آسمانی از طیف رنگای قرمز و نارنجی، هوایی کدر و مایل به تیرگی و زمینی پر از برگ‌ها و‌ گیاهای خشک. این رنگ‌های گرم پاییزی رو سبزی نعنا و برگ انجیر و پاپیروس تلطیف می‌کنه تا از تیزیش کاسته بشه و رایحه سوزاننده‌ی فالشی ایجاد نشه.
توصیف مسیر حرکت رایحه این عطر برای من، شروعی گرم، شیرین، بوزی و قدرتمنده، رایحه بوزی با اینکه از همون ابتدا مشهوده اما فروکش کردن و رام شدنش چندان طول نمی‌کشه و بعد از نزدیک به یک ساعت با اینکه رایحه کنیاک کم‌قدرت شده اما کنار آکورد چوبی چنان درخششی داره که در عین ملایم بودن و مرعوب قدرت اولیبانوم و مر و دارچین شدن باز هم هنرنمایی می‌کنه. از همان شروع فضای آمبری آشنایی داریم که سریع آشنازدایی می‌شه و با روایح آمبری مرسوم کمی فاصله می‌گیره، تنباکو تو این عطر با دارچین و جوز و صمغ جفت شده و تا حدی وجهی خشک و تلخ‌گون داره و با تنباکوی عطرایی مثل اسپایس بمب فرق داره. خیلی جاها دارچین این عطر رو اوردوز و زیاد دونستن ولی به نظر من دارچین این عطر هارش و تیز نیست و لبه‌های نرم و گرد داره و جز در پایان عمر عطر چندان دارچین یکه‌تاز و خودنمایی نیست. من یه نت دیگه که هیچ جا بهش اشاره نشده به وجه اسپایسی کار اضافه می‌کنم، جوز هندی، تا حد زیادی مطمئنم که کنار دارچین جوز هندی هم توی نت‌ها داریم که از تک بعدی بودن دارچین جلوگیری می‌کنه. برای من آکورد اسپایسی یادآور بازارای ادویه مراکش، هند و بازارای سنتی خودمونه. رایحه با اضافه شدن مر مکی و اولیبانوم و پاپیروس حالتی کهنه، هربال و کوهی پیدا کرده (بخش جذاب عطر برای من که از خیلی از کارای آمبری و تنباکویی دیگه متمایزش می‌کنه)، فضای صمغی این عطر می‌تونه شما رو یاد فصل جمع کردن سقز طبیعی بندازه، برای همین مر و اولیبانوم که یادآور آیین‌های مذهبی هستن اینجا فضایی تک نفره خلق می‌کنن، مثل کوه نشینی تنها در غروبی پاییزی که هوا به سمت تاریکی می‌ره و مشغول درست کردن آتیشه، فضای چوبی کار هم برام بیشتر یادآور چوبیه که کنار آتیش همون کوه نشین جمع شده، قرچ قرچ کننده و دود گرفته. در انتها صمغ‌ها و تنباکو و تونکا و... دارچین رو تنها می‌ذارن و آخرین لحظات زندگی عطر با تنهایی دارچین و ته‌بوی محو صمغی بالزامیکی به پایان می‌رسه، البته این جاییه که عطر نفسای آخر رو می‌کشه و دیگه جونی براش نمونده.
هرچند گاهی با اوج‌گیری و قدرت گرفتن دارچین و گاهی با اوج گیری فضای صمغی ممکنه عطر در شرف از بالانس خارج شدن باشه ولی بالاخره عطر با کمی بالا و پایین کردن مسیر خودش رو پیدا می‌کنه و با توجه به قیمت، کیفیت و رایحه‌ی نسبتا متفاوت در بین مین‌استریم‌ها می‌شه گفت عطر ارزشمند و قابل توجهیه. با قیمت کم شما یه عطر آمبری با کمی تفاوت با آمبری‌های شیرین دیگه، یه عطر چوبی متفاوت با چوبی‌های نوستالژیک و شیک و صیقلی و یه تنباکوی متفاوت با تنباکوهای شیرین و آلبالویی بازار خواهید داشت (چیزی بین تنباکوی خوانسار و تنباکوی پیپ). نمی‌خوام بگم اومبغ نواغ ساختارشکن و شاهکاره اما انصافا نمی‌شه از کنار متفاوت بودنش تو این رنج قیمتی گذشت، و نمی‌شه اذعان نکرد که لالیک به ویژه در عطرای مردونه‌ش با کیفیت خوب و قیمت کم گاهی ذوق‌زده‌م می‌کنه که در این سطح قیمتی، هم می‌شه کپی کار و همسوی بازار نبود و هم خلاق بود و روایح متفاوت خلق کرد.
این رو باید اضافه کنم که این عطر مناسب استایل راحت و کژوال نیست و چندان گزینه خوبی هم برای بلایند بای به نظر نمی‌رسه. در عین جذابیت ممکنه رایحه همه پسندی نداشته باشه پس حتما قبل از خرید تستش کنید اگر هم خوشتون نیومد به هرحال تستش خالی از لطف نیست. پخش و موندگاری هم کاملا قابل قبوله بین ۸ تا ۱۰ ساعت موندگاری داره و پخشش هم متوسط و معقوله.