منم تعریفشو شنیدم
پخش و موندگاریش چطوره؟

پخش و موندگاریش چطوره

ممنون میشم یک ریویو از لورنزو ویلورسی پچولی بگین

به قول یکی از دوستان یک سری روایح رو اگه چند صفحه هم دربارشون بنویسی بازم نمیتونی حق مطلب رو ادا کنی و اون حس واقعی عطرو برسونی.
ممویر دقیقا از همون عطراست. شروع کار با اُوردوز تلخی و گیاهی و شاید یکمم حیوانی است. تلخیشو قشنگ ته حلقت حس میکنی. در ادامه اون سرکشی اول عطر رام میشه و اون تِم خاص گیاهی که فکر کنم همون افسنطین باشه با بستر دودی و تاریک ظاهر میشه و تا آخر عمر عطر هم همین جوری میمونه. دوستانی که نسخه های اول این عطرو تست کردن میخوام ببینم که موندگاریش اون موقع چجوری بود، چون حس میکنم اون قدرت عطرای آمواجو نداشت شاید من دارم با اینترلود مقایسش میکنم •__•
اصلا همه پسند نیست. یه رایحه برای دل خودت تو تنهایی خودت ولی اگه بپسندیش قطعا معتادش میشی 😅

چرم از نوع کلاسیک و کهنه، کلا بوش کلاسیکه و به درد ۳۵ سال به بالا میخوره با استایل کت و شلواری و ماندگاری بالا با پخش متوسط
نوع رایحه به نظرم جدیده ولی اصلا همه پسند نیست بیشتر آدم یاد گیاهان دارویی و عطاری میفته
یه علف کوهی به اسم کلپوره وجود داره که رگه هایی ازون تو این عطر دیده میشه با حس علفی و تلخ
کل عطر خاصیه و به درد خاص پسندا و کلاسیک پسندا میخوره

یه کار چرمی مدرن تو سبک چرمایی مثل توسکان لدر و آمبرلدر تام فورد منتها لطیف تر و اندکی شیرین تر که بیشتر فکر کنم به خاطر وانیل و اون ته بوی بوته گوجه فرنگیه
ماندگاری عالی و پخش نسبتا خوب
ازون مدل بوهاس که زمستون باید رو پالتو بزنی و بری تو دل برف

دقیقا یک بوی شدیدا قدیمی که یادآور اماکن مذهبی اونم ۲۰ سال پیشه، فکر کنم تو ترکیب با نت های گلی خصوصا رز همچین چیزی از آب دراومده
اگه دنبال یک پچولی شیک هستین سمتش نرین حداقل برای سنین ۵۰ سال به بالا خوبه