دوست دارم كه كست دوست ندارد جز من

حیف باشد كه تو در خاطر اغیار آیی

سعدی

مژده به عشاق تغ و حتی نارسیسو بلو نواغ. هرچه بوییدید فراموش کنید. خلوص، کیفیت و علو رایحه محبوبتان اینجاست. در شیشه ای لوکس با طلا می رقصد.

و صفت اعتیادآور رو هم اضافه میکنم. در بازار ایران هم کمیابتر و گرانتر از بازار جهانیه. بقیه فلانکرهاش اینطور نیستند.

با تست چهار عطر از این برند واژه ناتورالیسم در ذهنم تداعی شد. اگر به خلوص و کیفیت مواد مصرفی باشه و بعد از اون پخش و ماندگاری خوب اینها کارهای خیلی خوبی هستند. اما وقتی صحبت از فرم و حس روایح باشه من یجور دیگه فکر میکنم. در مورد عطرهای مالیبو بِی، زست، و پاسیفیک پارک بواقع من حس میکنم با عصاره هایی برای بودار کردن پاستیل یا تافی و آبنبات یا خشبو کننده هوا یا حتی بوگیر اتومبیل طرف هستم نه یه چیز پوشیدنی. اترنو هم برای من در لیست بزرگان غیر قابل پوشیدن در کنار استرکوس و فرنچ لاور قرار میگیره. از عطر -بطور عام- انتظار دارم که یک مقدار رمانتیک تر باشه، با رایحه خیال انگیزتر نه انقدر بوی خود مواد طبیعی رو بده. و از عطرهای ایتالیایی بطور خاص بیشتر این انتظار رو داشتم. سیمونه آندریولی اینطور نیست.

در هوای معتدل تراسی رو به باغ چای، پا روی پا بندازی و با خیال راحت رمان مورد علاقه ت رو بخونی. چیزی هم نیست که مزاحمت بشه.

البته اینکار صابونی نیست. بلکه بسیار شبیه اسانس استفاده شده در صابون نخل داروگره. و نه البته گلنار. به هر حال وقتی اون صابون قدیمی رو برای شخص تداعی کنه هم لذت بردن و هم طبعا بازخورد گرفتن رو خیلی سخت میکنه.

کوچک. تمیز. زیبا. بی ادعا. تنها. سخی. با پخش و ماندگاری بالا.

60 میل و 15 میل هم در دسترس هست

خوب به پیش_داستان نمی پردازم. اما رسیدم به جایی که باید بین امبر تاباک، هرود، و پیور هاوان (نسخه وینتج در دسترس بود) یکی رو انتخاب میکردم. قرار گذاشتم که به قیمت عطر و زیبایی شیشه ش هم اصلا نمره ندم و بیشتر از هرچیز کیفیت رایحه رو در نظر بگیرم. پس طی یک هفته مدام از سه تاشون تست گرفتم و این کار رو بارها تکرار کردم. چند گزاره مدام توی ذهنم می چرخید. 1- پیورهاوان پربازخوردترینه و میشه از این بابت مطمئن بود، ولی پوشیدنش برام راحت نیست چون خیلی شیرینه. 2- هرود کار کم ریسکیه و میشه پوشیدش چون شیرینیش متعادله. ولی اصلا چیز خاصی نداره. 3- امبر تاباک شفاف ترین و عجیبترین رایحه رو داره هرچند ممکنه بهترین بازخورد رو نداشته باشه. از طرفی تهیه پیور هاوان وینتج تقریبا ممکن نیست. از طرف دیگه هرود گاهی من رو یاد کاپیتان بلک مینداخت که جالب نبود و از همه مهمتر امبر تاباک شیرین نبود و میشد راحت پوشیدش و از کیفیت و خاص بودن رایحه ش هم لذت برد. پس همین رو انتخاب کردم. برای بعضی ها توی این عطر دارچین تداعی میشه ولی من نه. پخش و ماندگاریش خیلی خوب و راضی کننده است. شیشه عطرهای این برند و جعبه هاش هم زیبا و دست ساز هستند و حس خیلی خوبی رو منتقل میکنند. امیدوارم بزودی قدیمی ترها و دوستان حرفه ای عطرهای دنیل جوسیِر (خودش فامیلی ش رو جوسیِر تلفظ میکنه هرچند در ایران خوزه! جا افتاده) رو تست کنند و نظراتشون رو بخونم. مخصوصا امبر تاباک و گلدن وتیور که به نظرم عالی هستند.

اولین موج رایحه پاسیفیک پارک من رو به دوران کودکی پرتاب کرد. وقتی پاکت گنده پاستیل میوه ای آلمانی که تنها سوغاتیِ مهمانِ از فرنگ رسیده بود رو با اخم باز میکردم. یه عطر بی غم و پر رو با قدرت انتشار و ماندگاری بالا. مناسب فصول گرم. میتونید برای خوشبو کردن فضا بپوشیدش. قطعا اطرافیان لذت میبرند. و شما هم بی بهره نخواهید بود.