لحظه تحویل سال و تفالی بر حافظ لسان الغیب و

افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن

مقدمش یارب مبارک باد بر سرو و سمن/

خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی

تا نشیند هرکسی اکنون به جای خویشتن/

خاتم جم را بشارت ده به حسن خاتمت

کاسم اعظم کرد از او کوتاه دست اهرمن/

تا ابد معمور باد این خانه کز خاک درش

هرنفس با بوی رحمان می وزد باد یمن/

شوکت پور پشنگ و تیغ عالمگیر او

در همه شهنامه ها شد داستان انجمن/

جویبار ملک را آب روان شمشیر توست

تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکَن/

گوشه گیران انتظار جلوه ای خوش می کنند

برشکن طرف کلاه و برقع از رخ برفکن/

مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش

ساقیا می ده به قول مستشار موتمن

چقدر با مسما و شرح حال و سرشار از امید و بشارت

حافظ برای من بی بدیل است و همیشه شکرگزارم که در زمان و مکانی زیستم که نغمه های عاشقانه و عارفانه این بزرگمرد تاریخ را به گوش جان شنیدم و نوشیدم و مست شدم. حافظ درد خاموش تمامی انسانها در تمامی ادوار را به زیباترین و کاملترین شکل ممکن فریاد زده است و مرحمی شفابخش برآن نهاده است. حافظ همان شرابیست که یک جرعه از آن تمام عالم را مست و سرخوش و بی غم می کند. حافظ..... همه چیز است.

شگفتی زمانی به مرز جنون می رسد که بدانیم روزگار حافط از آشفته ترین زمانهای تاریخ ایران بوده و به روایتی در زمان او هشت بار شیراز غارت شده است. تزویر و ریا و توطئه ورزی در جامعه در پست ترین حالت خود بود ولی با این حال...... به قول آن شاعر اروپایی که گفته حافط توچه کیمیاگری بودی که بدترین مواد اولیه و ناهنجارترین صداها را گرفتی و آنها را تبدیل به زیباترین سمفونی ها کردی!!!!!!

و اما یکی از اعجاز دیگر حافظ اینست که ما را سرشار از امید می کند. ذره ای نا امیدی و گله وشکایت در وجود این مرد نیست و غیر از خوبی و زیبایی هیچ نمی بیند.

به راستی ما غیر از امید چه چیز دیگری داریم و به غیر از امید به چیز دیگری نیاز داریم. تمام سرمایه انسان امید است و بدون امید توانی برای زندگی و درک خوشی هایش نداریم. بدون امید تمامی رنگها رنگ می بازند تمامی نورها تیره می شوند و تمامی شیرینی ها تلخ می شوند. امید راهزان زیادی دارد و دزدها همیشه در پی ارزشمندترین ها هستند. دوستان نازنین در سال جدید مراقب ارزشمندترین داشته مان باشیم همین وبس.

به قول بزرگان همیشه آخرش خوب می شود و اگر نشده یعنی هنوز آخرش نیست! وما چه میدانیم آخرش کی و کجاست؟

دوستان گرامی قصد نوشتن داستان و تاریخ را نداشتم فقط این عطر مرا یاد لحظات خوش زندگی می اندازد. یاد دلخوشی ها و لذات کوچک و بزرگ. یاد شریک شدن شادی با نگاهی، لبخندی، سخنی، هدیه ای، نغمه ای یا پیاله ای و شعف نگنجیدن در پوست. یاد دور همی های شاد و دوستانه، یاد عروسی و تولد، یاد خلوت های عاشقانه و لذت گناهِ بی گناهی.

این عطر بوی امید می دهد. بوی لذت زندگی