نوشته من نبود برای مسیح بود نازنین عزیز و زیبای من 🖤

با او در سالِ بلوا که تو در آن مغموم از کشته شدنِ روحِ آزادی بودی آثار یان شوانک‌مایر، میخائیل کالاتوزوف، اوتار یوسلیانی، آندری وایدا، تئو آنگلوپولوس، جناب آلخاندرو یودوروفسکی... و نیز کیم کی‌دوک را شخم زدیم. مثل تو فکر می‌کرد. می‌گفت شاعر است بیشتر. می‌گفتم عمیقا عابد! می‌گفت هم‌سان می‌تواند باشد. شاعر را عابدی باید. حرف‌های خودم را شیرین به‌خوردِ خودم می‌داد. بهار، تابستان، پاییز، زمستان... ازنو بهار! چرخه‌ی رستگاری برروی برکه‌ی جوسانجی... منت آگاهی بر سرِ ما گذاشتی نزدیک‌ترین. نقلِ خون است؛ شیدایی و آن‌چه باقی می‌ماند. ایجادِ ادراکی متمایز برای واقعیت‌هایی که بشر از روبه‌رو شدن با آن‌ها هراس دارد.................. برای خودتون نوشته بود یادتون هست دیگه حتما. اتفاقا وقتی سابقه شو مرور کنید میبینید به خیلی چیزا اشاره کرده. اسیر شدن توسط چیگین ها. کلنجار با غارنشین هایی که از سایه ها میترسن. موشایی که کاغذ میجون. شغال و موریانه ها. برای همیناست که خیلی خیلی غمگین و کلافه ام. انقد کلافه که دارم اینارو چهار صب مینویسم. اقای امیر شما بگو این چه دوره ی زشت و لجنیه که ما توش گیر کردیم. کابوس که میگن همینه نه؟ مث نازنین باید بگم _متاسفم_ این چن روز بخاطر فرمایشات اقای کامبیز آشفته نویسی کردم. ولی دیگه نمیتونم تحمل کنم. حس خفگی و بختک دارم و از اون فضایی که به روانم ارامش و روشنایی میبخشید خبری نیست

بالاخره پیداش کردم 🖤 یادت میاد بعدش چی نوشت؟................. میدونی اِنس کیشِویچ با این شعر چی‌ رو می‌خواد به من و تو بگه؟ این‌که دقت کن؛ 'تو' تنها نیستی. 'ما' تنها هستیم. 'تو' درد نداری. 'ما' درد داریم...! تو اغیار نیستی رفیق. همه‌ی ما؛ یعنی آدم‌ها! سوار یک قطاریم. هو هو چی چی هو هو چی چی!! بشر؛ این چموشِ نابلد در عصر فلزاتِ خشن و عطرهای خونابه شده هر شب زیر پتوی 'ابتلا' و 'دچاربودگی' به خواب میره جانم. تمام ما در حالِ بوییدنِ بدنِ عریانِ نابرابری و رنج هستیم. فقط برخی روی بغض‌های مداوم خودشون جلد خنده می‌چسبونن. که خوشحالیم؛ مثلا!

ایستاده با چپق شکسته سلام. دلیل کسوف تو دنیای امروزی ما و شرایط مشابه (جامعه) همیشه یه چیزه. اینجا هم ماجرا همونه. یه نویسنده داریم با سر ناسازگار و قلمی پرشده از آنارشی که به هیچ چی رحم نمیکنه و رادیکال مینویسه. یه ناشر که زیر هزارجور فشار ، نظارت و اینجور چیزا میمونه سر دوراهی. از نظر من در نهایت هر دو طرف قربانی هستن و نویسنده قربانی تر. چون دلیل تمام این زشتیا چیزیه که دقیقا به اشخاص ربط نداره. یعنی ماجرا بین نویسنده و ناشر نیست بلکه بین ناشر بعلاوه نویسنده در مقابل.........! امیر بزرگوار با این همه بدی ادم دوس داره بره قزاقستان کمونیست ترین سرخپوست تاریخ بشه و هیچوقت برنگرده

پچ‌پچ می‌کردند باهم که دیوانه است! اورا ژرف می‌شناختم؛ فقط اصرار به عاقل‌نمایی نداشت. مرموز زیبا بود و مشکوک آرام. تمام سرفصل‌های ظرافت در چهره‌ی رنسانسی‌اش خلاصه می‌شد. پشت چشم‌هایش بازتابی عجیب از نوری ناشناخته. به‌هنگام تماشای چهره‌اش؛ گویی ملاقات‌ با شیطان بود در قطب‌های مات و یخ‌زده‌ی برزخ. همان‌جا فهمیدم زیباییِ بیش‌ازحد ارتکابِ منصفانه‌ای نیست. لابد میکل‌آنژ می‌خواست آن صخره‌ی غمگین........... زیبایی بیش از حد نازنین عزیزم

خورشید هیچوقت یاد نگرفت اروم باشه. اقای کامبیز خدای دانا نگهدار شما و خانواده ی محترمتون باشه. مرد شریف و سخاوتمندی هستید. به این روزا و همچنین گذشته ها که نگاه میکنم میبینم ایشون انگار جز شما کسیو اینجا نداشتن. چقد تلخ و غم انگیز. فک میکنم اتفاقات اخیر لازم بود برای ما تا بهتر همدیگه رو بشناسیم. _سکوت آدمها مرا کشت_ این جملش از سرم بیرون نمیره و داره حسابی اذیتم میکنه :)

Sometimes you shine. Sometimes you fall. Sometimes you know........... Nothing at all.......... Want to see you shine, shine, shine, shine, shine like I know you can 🖤

چند سال پیش برای تکمیل یه پروژه ی دانشجویی داستانی نوشتم که ماجرای مردمانی رو روایت میکرد که از تاریخ های دور و ناشناخته به زمان حال اومده بودن. برگ بر تن و استخوان بدست و فقط یک منطق داشتن _شکار_ و یک صوت از حنجره شون خارج میشد _آبولا آبولا_ بهشون میگفتی دوستت دارم میگفتن آبولا آبولا. باید برای افزایش دانش خود و دیگران هرکاری میتونیم انجام بدیم آبولا آبولا. چه خوب که به هر بهانه ای صدها شاعرانه رو برای مردم غمدیده سرزمینمون بازخوانی کنیم آبولا آبولا. همیاری داشته باش آبولا آبولا. کسی که مینویسه انسانه نه یه تیکه سنگ پس یه نوشته خاطره ، عشق ، شکست ، دوستی ، شعر ، مرگ درد و هر چیز دیگه رو میتونه تو خودش جا بده آبولا آبولا. دنیا جای همه ست نه فقط شما آبولا آبولا. معیار مناسبی برای تعیین استانداردهای زندگی خودتم به نظر نمیرسی پس لطفا از استاندارد جمعی صحبت نکن آبولا آبولا. حیف وقت ندارم وگرنه بیشتر مینوشتم که باعث خنده ی دوچندان اقای کامبیز مهربان و فعالان _اینجا هرگز_ بشه 😎😅☢️ ای انسان حسود ، فتنه گر ، زورگو ، غارنشین ، دورو و منفور نباش بیا تا دوست باشیم. استخوان بدست ابتدا سکوت کرد و سپس صدا آمد که آبولا آبولا 😂 بقول اقای کامبیز _دانا به اشاره_ 🖤 🥂:)
▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
عاشق از معشوقه‌ی خود پرسید تو چیستی، کیستی، چگونه‌ای، چندی و چنانی؟ چطور باید از تو نوشت؟ پاسخ داد من آنم که خود دانی پس همان‌گونه که می‌دانی ازمن بنویس...! از موسیقیِ باخ تا سینمای برگمان. از ایشان تا پینا باوش و از او تا گوستاو دوره، کنستانتین برانکوژی، دون مک‌کالین، ویلیام بلیک، گاردونی، میکوتی، تاور و... فرقی ندارد. شما جان و قلب دارید که تپش دارد؛ نیز احساس و منطق می‌شناسید. پس می‌توانید از هر هنری بنویسید و با آن هم‌زیستی داشته باشید. هیچ خط‌کشی درکار نیست و نوشتن در این‌باره اصولِ مطلق یا چارچوبی ندارد. آلبر کامو به‌هنگامِ دریافت جایزه‌ی نوبل رو به حاضرین می‌گوید : هدفِ هنر نه وضعِ قانون است و نه قدرت‌طلبی. وظیفه‌ی هنر درک کردن است. هیچ اثرِ نبوغ‌آمیزی بر کینه و تحقیر استوار نیست. هنرمند سربازِ بشریت است و نه فرمانده. قاضی نیست بلکه از قیدِ قضاوت آزاد است. او نماینده‌ی دائمیِ نفسِ زندگان است! [نفس به‌مثابه وجودیت] ........... مخالفم با هر تفکری که بخواهد آدم‌ها را به طبقاتِ مختلف تقسیم‌ کند. تمام انسان‌ها ممتاز هستند و همگی جرقه‌ای از کهکشان را درون خود دارند. این همه دیوار بین ما کشیده‌اند کافی نیست؟ برلین هم بودیم درهم می‌شکستیم! نفسی که برای بشر باقی نمانده همین تتمه‌ی دم و بازدمِ ضعیف را برای یک‌دیگر سخت‌تر نکنیم. قدر بدانیم باهم بودن را وقتی اصلِ زیستن به یک شوخیِ مسخره تبدیل شده است.

به قلم آقای مسیح در تاریخ 1 مهر 1401 🖋️👌🏼😎🥂

▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️
دعای روز پدر : 🤲🏻 پرواردگارا عنایت فرما بر همه‌ ی ما مردانی که قلب زن در سینه دارن و میدونن به وقت جراحت ، محبت بازی مسخره ی افسانه هاست و زمانی که به شما توهین شد اگه بگی _خودتی_ قبیح نیست چون نه عامل هستی و نه علت و به اندازه‌ ی سر سوزن جرات که سینه ستبر و از حقیقت مراقبت کنن که انصاف بعد از حقیقت ظهور میکنه تا مثلا ملودی نامی نخواد بگه انسان باشید آبولا آبولا! 🌻:)

اگر‌رویوهای مختلف راجع به دیور فارنهایت رو بخونید میبینید که بازخورد به این عطر دو جوره. عده ای میگن اه چه بوی سردردآوری و گازوئیلی و بدی . و عده ای میگن: چه بوی خوب و نشاط آور و جالبی.
۲۵ درصد از مایع عطر در دیور فارنهایت رو iso e تشکیل داده‌ . این مولکول که یه ترکیب سنتتیک و کتونی هست در نقاط مختلف دنیا بین ده تا ۷۰ درصد افراد بهش نابویا هستن. در اون‌ مطلب راجع به اینکه بوی واقعی iso e چگونه ست صحبت کردم. و اینکه در دماهای مختلف پرزنت این بو مختلفه‌. اگر‌شما به این مولکول نابویا باشید در عطری‌مثل فارنهایت رایحه ی امبرگریسی-شیرین- چوبی و آروماتیکش رو احساس نمیکنید و فکر‌میکنید با یه کار بد و بدبو با پخش بوی پایین مواجهید. این اتفاق در تغ هرمس‌نسخه توایلت تشدید میشه. در اونجا بیش از ۵۰ درصد مایع عطر رو این مولکول تشکیل میده. در اونجا رایحه ی شیپغی، خزه ای ، سیتروسی و آروماتیک و پچولی مانندی که بعضی ها ازش صحبت میکنن و بعصی ها در‌پاسخ میگن : "کوش؟" زیر سر همین iso e هست.
اگر به این مولکول نابویا هستین و در نتیجه عطرهایی‌که این ترکیب رو دارن زیاد اسپری کنید( چون فکر‌میکنید پخش بو ندارن )دچار سردردهای بدی میشید چرا که این مولکول کتونی و سنتتیک هست.
ضمن اینکه از اونجایی که ما عادت داریم عطرها رو روی گردن اسپری کنیم جا داشت در این رابطه تذکر بدم. ثابت شده که این مولکول میتونه باعث واکنش های ری اکتیو در گره های لنفاوی بشه و اونهاورو بزرگ کنه.(مقاله ای در پایگاه اطلاعاتی national instutue of enviromental health sciences مربوط به سال ۲۰۱۰ با عنوان ntp report. Iso e super on BALB female)
این رو بر خودم وظیفه دونستم که در جریانش باشید‌. نکته ی خطرناکی‌نیست‌ . منظور این بود که اگر‌ از دیور فارنهایت تعریف زیاد شنیدین و حال فکر‌میکنید پخش بوش پایینه یا بو نداره ، سعی نکنید با اسپری های زیاد جبرانش نکنید. همین قضیه رو ر اجع به تغ هرمس توایلت، کنزو ایر، لالیک انک نواغ و اترنیتی سی کی هم در نظر داشته باشین.

به قلم آقای ایکاروس در تاریخ 5 خرداد 95. 🖋️👌🏼😎


📌ملودی نوشت 1 : حضرات _حقوق بشر_ و _دلیلی نمیبینم_ و _اساس نامه_ با آقای ایکاروس هم خوب نیستن راستی 😆😐

📌ملودی نوشت 2 : یک سری ادم بله فقط قهرمان زندگی شخصی خودشون هستن ولی بعضیا قهرمان و حتی ناجی زندگی دیگران هم میتونن باشن آبولا آبولا ی دوست نداشتنی 😂

بقول اون شاعر که اسمش یادم نیست زیبایی تو بیش از حد مجاز است 🖤🌹فکر کنید چقدر زیبا هستین که کاشف زیبایی ها از کشف سرزمین شما به وجد اومد🥇💜 همون کسی که اگه اسمشو اینجا بیارم بقول اقای سلطان صدای نسل فست فود در میاد و امکان داره حضرات استخوان بدست و برگ بر تن از غار بیان بیرون هیچی دیگه کی میخواد آبولا آبولا ی اونارو باز تحمل کنه 😁😅 بر نتابد دو سخن زو هی کند تاب یک جرعه ندارد قی کند 😎😆 پرنیان عزیز و زیبا 🖤🦋🌻 :)