روایح میوه‌ای شیرین در این کار در بستری از عسل و موم قرار گرفته. کمی هم روایح دودی قابل استشمام است که به نظر میرسد در اغلب کارهای این برند حضور دارد. این کار هیچ شباهتی به توباکو وانیل ندارد. برای بنده این کار هیچ گونه جذابیتی رو به همراه نداشت. یک بوی گورماند؛ صرفا همین.

سلام. وقتتون بخیر. با توجه به اینکه دو بار در طول یالهای مختلف این عطر رو تهبه فرمودین، آیا ریفرموله شده یا خیر؟ پیشاپیش ممنون از پاسخگوییتون

این عطر متاسفانه میان‌عطربازها شناخته نشد. اما با تمام‌ناشناختگی و حتی نظرات‌منفی زیادی که با خودش به همراه داره، از نگاه من یک نیش تمام عیاره! از نگاه‌من عطرهای خوب رو‌ میشه از یک‌منظر به دو دسته تقسیم‌کرد: ۱-اونهایی که روح‌نواز هستن و ۲-دسته‌ای که روح رو سیراب می‌کنن.
دسته‌ی اول مثل‌ عطر هوم اینتنس از گرلن، با رایحه‌شون‌می‌تونن برای لحظاتی روحت رو نوازش کنن، تو رو آروم کنن و در کل حس خوبی رو‌به تو منتقل کنن. اما دسته‌ی دوم خاصیتشون نوازش نیست بلکه ساخته شدن تا درون خالی تو رو‌ پر کنن. و به معنای دقیق کلمه اشباعت کنن. هر چند این صرفا بک فانتزی است و نمیتونه حقیقتا یک عطر تا این حد پیش بره اما دسته‌ی دوم طراحی شدن برای چنین کانسپتی. عطر حاضر از کارتیر رو دقیقا باید جزو دسته‌ی دوم قرار بدیم: سیراب‌کننده‌ی روح! بوی شکر سوخته و شیرینی‌ای که ابدا مثل عطرهای گورماند شیرینِِ ساده نیست و در دل خودش تلخی و سیاهی عجیبی رو یدک می‌کشه من رو با روایحی مواجه می‌کنه که از یک‌سو در من حس ولع شدیدی رو ایجاد می‌کنه برای بو کشیدن عمیق این عطر، اونقدر که تمام فضای شش‌هام (روحم) رو‌ پر کنه و در عین‌حال بخاطر همون دارک بودنش یک غم عجیبی رو برام‌ به همراه‌ میاره. و همین کیفیت دارک این عطره که اغلب آدمها رو به این سمت می‌بره که این عطر رو یک عطر بد بو خطاب کنن (نگاه کنید به فراگرانتبکا که برخی‌گفتن بوی مدفوع‌میده). این عطر سویه‌ی تاریک‌زندگی رو به گونه‌ای به تصویر کشیده که اگر تحملش کنی میتونی نهایت لذت رو ازش ببری. آدمهایی که غم رو‌دوست دارن و روح سرکشی دارن احتمالا با این عطر رفیق خواهند شد. برای من این عطر جزو برترینهاست.

روزهای اول که این عطر رو تست کردم به حدی گرفتارش شدم که شبها چندین بار از رختخواب بلند‌میشدم و میرفتم به سمت کمد دیواری و صورتم رو به پیرهنی که این عطر رو روی اون‌اسپری کرده بودم میچسبوندم و یک دل سیر پیرهنم‌ رو بو‌ می‌کشیدم.
نت کارامل و شکر توی این عطر به دلیل حالت سوخته و اسموکی‌ای که دارن باعث شده که این عطر هم کیفیت گورماند پیدا کنه و هم در عبن حال فضای ذهنی ما رو از یه عطر گورماند بالاتر ببره یا بهتره بگم عمیق‌تر ببره. عطرهای گورماند چون امیال دهانی رو‌ تحریک‌می‌کنند عموما خیلی نمیتونن حس عمیق بودن و پیچیدگی رو به ما‌منتقل کنن. اما این عطر این کار رو می‌کنه! انگار عطر از دهان وارد ما میشه و در انتها تمام مغز ما رو پر می‌کنه. به تعبیری این عطر سطحی‌ترین حواس و عمیق‌ترین شهودها رو میتونه درگیر خودش‌ کنه.
احتمال میدم به دلیل استقبال بسیار کم از این عطر، به زودی دیسکانتینیو بشه.
در نهایت این نکته رو لازمه اشاره کنم که تفاوت بسیار زیادی بین ابتدا و انتهای حضور این عطر وجود داره! و اغلب درای داون اونه که برای آدمها لذت‌بخشه. اما من از ابتدا تا انتهای این عطر رو دیوانه‌وار دوست دارم.
لانگویتی و سیاژ عطر به شدت بالاست.
نیشی پر از پیچیدگی و زیبایی اما مهجور که اونطور که به نظر میرسه ناشناخته باقی خواهد ماند...

بیش از وتیور،‌ اونچه که‌ حس‌میشه اکورد سیتروسی‌ است. عطرهای این لاین، اغلب پر زرق و برق اما بی‌روح هستند.‌ توباکو و برگاموت این برند هم هر دو کارهایی هستتد بسیار اینتنس، اما بی‌هویت. از نگاه من این‌ برند از اساس برای علاقه‌مندان به بازی با نت‌ها هیچ جایگاهی ندارد.