اتفاقا یکی از نکات مثبت ایدول (که ضمنا من بوش رو فوق العاده دوست دارم) طراحی شیشه اش هست. به سادگی توی کیف یا چمدون جا میشه و هیچ اذیت و آزاری نداره. بطری های برندهای خوبی مثل لنکوم هم اصولا به سادگی نمیشکنن، نگران نباشید. من به عنوان آدمی که همیشه باید یه عطر همراهش باشه بارها لنکوم ها و گرلن ها و حتی لطافه هام رو انداختم و هیچ آخ نگفتن.

۲ سال پیش بلایند بای کردین و به دلتون ننشست ولی بعد دو تا شیشه ازش تموم کردین؟ 🙄

پرنیان جان من ویدیوی سرژ لوترن رو که در خصوصش نوشته بودید مشاهده کردم. واقعا اینها عطار نیستند، عطار-فیلسوف-شاعر هستند. یک مفهومی که من اخیرا زیاد بهش فکر می کنم و سرژ لوترن هم اشاره ای اینجا بهش می کنه مفهوم ناهماهنگی هست. اینکه عطر خوب فقط ترکیبی از نت هایی که در هماهنگی با هم مثل یک سمفونی موزون حرکت می کنند نیست بلکه یک ناهماهنگی، یک عنصر ناخالص و خارجی و آزاردهنده، باید در ترکیب باشه تا اون ترکیب به شاهکار تبدیل بشه. این من رو خیلی به یاد عطرهایی میندازه که داخلش یه جورهایی fecal notes وجود داره، مثل سالومه. که البته من سعادت بوییدن هیچ یک از این دو رو نداشته ام. اما این مفهوم خیلی جذاب و به زندگی و حتی به عشق نزدیک هست.

من خیلی در کامیونیتی عطرافشان تازه وارد هستم و واقعا عاشق این هستم که هر چند وقت یک بار با ورق زدن نوشته ها و نظرها، نویسنده های مورد علاقه م رو پیدا کنم. کامنت هاتون از اون دسته هست که انگار هر بار تازه است. نوشته ها و ارجاع های قشنگ شما صبح من رو خوش کرد.

«عجایب دوبی» عطری مناسب تابستان و هوای گرم و مرطوب هست. با بوی غالب انبه آغاز میشه. خود انبه، و نه مربا یا شربت انبه. یعنی ترشی انبه کاملا حس میشه. این بو تقریبا تا آخر باقی میمونه و یک جاهایی گیاهانی (احتمالا ازمانتوس) هم سر و کله شون پیدا میشه. اما بعد از تقریبا یک هفته استفاده ی مرتب و با عشق از این عطر، به نظرم رسید که حالا کاملا ته بوی عود رو احساس میکنم. حتی از همون ابتدا اگر خیلی دقیق بشید در کنار مانگو رگه هایی از عود هست و در پایان بعد از ۴-۵ ساعت آنچه باقی میمونه در واقع عود هست.
این شکل استفاده از عود برای من خیلی عجیب هست و شاید خوشایندترین و ملایمترین شکلی هست که بشه با عود مواجه شد. عجایب دوبی ضمنا یکی از قشنگترین شیشه ها در کلکسیون من هست، و خود شیشه به شکل عجیبی آدم رو یاد خوردن یک نوشیدنی خنک در گرمای تابستون میندازه.

در کل، همه چیز عجایب رو دوست دارم به غیر از اینکه ترجیح میدادم کمی شیرین تر باشه. و جدیدا متوجه شدم لِیِر کردنش با عطرهای شیرین وانیلی یا نارگیلی این کسری رو برطرف میکنه.

نت آلدهاید جدیدا داره دوباره مد میشه در صنعت عطرسازی؟

نکته ای که در داستان پنهان هست و مورد غفلت دوستان واقع شده این هست که فرد مورد نظر یک روز به جناب از میان شیشه به تاریکی فرموده اند آن عطر را نزن چون من دوستش ندارم! صرفا نگفته اند من این عطر را دوست ندارم، یا نگفته اند این عطر را جلوی من نزن، یا هنگامیکه تنها هستی بزن، یا ... در واقع در یک جمله ضدیت مطلقشان را نه تنها با آن عطر، بلکه با اراده و میل و هستی ایشان آشکار کرده اند. مگر چیزی مهم تر از این هم هست؟

اصلا عطر شیرینی محسوب نمیشه

در واقع هیچ ارتباطی به نسخه اصلی اسکندل نداره و یک عطر کاملا مجزاست. با نت یاس خفیفی آغاز میشه و بعد به کارامل و قدری نمک و همچنین وانیل میرسه. عطر شیرین اما لطیفیه که به نظرم تکراری نیست و کاراکتر داره واسه خودش. بر خلاف اسکندل که به نظرم یک شیرینی تکراری داره. ماندگاری بسیار خوب هست. بعضی ها حس و حالش رو کمی به هیپنوتیک پویزن دیور نزدیک دونستن. از نظر من متفاوت هستن.

به نظر من فوق العاده عطر مناسبی برای عروسی هست و پخش بو هم عالیه. ماندگاریش هم نباید مشکلی داشته باشه. ولی به هر حال تو شلوغی عروسی به نظرم باید عطر رو همراه داشت و هر چند ساعت یک بار تجدیدش کرد.