اواخر اسفند برای خرید ادکلن رفتم یکی از فروشگاه‌ها. خریدم رو انجام دادم و برگشتم. آماده شدم برای سفر عید.
توی جاده مامانم پافر من رو پوشیده بود و شیشه سمت راننده پایین بود. باد می‌زد و یه عطر عجیبی می‌پیچید توی ماشین. هوا برفی بود و سرمای قشنگی میومد داخل ماشین که ترکیبش با این رایحه واقعا حس جادو داشت. پرسیدم مامان چه عطری زدی؟ 
گویا اصلا عطر نزده بود. یادم اومد که فروشنده لاست چری رو به یقه پافرم اسپری کرده بود. 
تمام سفر 3 روزه، این عطر همراهم بود و هرچی می‌گذشت بهتر و بهتر می‌شد.
هنوز وقتی عکس‌های اون سفر رو می‌بینم، بوی لاست چری ازشون حس می‌شه.

جزو رایحه‌هایی هست که حتی هایپ شدنش باعث نمیشه ذره‌ای از خاص بودنش کم بشه. چون به نظرم کاملاً این شاهکار شخصیت داره. نمیشه هرکسی تام فورد لاست چری بپوشه و شخصیت این عطر روش بشینه! 
انگار خود رایحه می‌گرده و اون آدم مورد نظرش رو پیدا می‌کنه تا بهترین نمایش‌نامه‌ی گیلاس گم‌شده رو روی تنش اجرا کنه.