می‌دونید؟ به نظرم بدترین اتفاق برای یک عطر باز اینه که بوی مورد علاقه‌اش رو از آدمی حس کنه که ازش بدش میاد!
این اتفاقیه که رابطه من و امواج آنر رو داره بهم می‌زنه.
البته که این عطر به هیچ وجه مناسب استفاده روزمره و محیط کار نیست. عطر سنگینیه و ممکنه خیلیا رو اذیت کنه.
من حتی روزایی که دلم برای امواج تنگ میشد و موقعیت پوشیدن این عطر رو نداشتم، شبا که خونه بودم می‌پوشیدم و باهاش کلی عشق می‌کردم.
الان که آدمی که دوستش ندارم توی محیط کار با این عطر کاااملا دوش میگیره، دارم فکر میکنم این شاهکار رو به کسی هدیه بدم.

همینه دقیقا.
تا ابد این تصویر از ذهنم نمیره وقتی دانهیل آبی رو بو میکنم🤌.
ممنونم

سال ۹۶ بود اگر اشتباه نکنم، این عطر رو به کسی هدیه دادم. توی فروشگاه روی دستم تست کرده بودم و تا وقتی برسم پیش دوستم، مدام بو میکردم و لذت می‌بردم. متاسفانه اون دوست عزیز من این عطر رو دوست نداشت و گفت براش سردرد میاره بنابراین موند پیش خودم. مدتی استفاده کردم. رایحه رو دوست داشتم اما خیلی زیاد سبک من نبود. هنوز هم روی میزم دارمش. اما این هفته دستریزش رو خریدم که گویا ریفرموله شده و چقدر فاجعه؟؟؟ چرا جنین کاری کردن باهاش؟
نت‌های چوبی خیلی خیلی کمتر حس میشه و گل رو کلا حس نمیکنم. فقط مرکبات باقی مونده. البته بعد از مدتی، اسیدیته کمتر شد به نظرم و یکم شیرینی به مشامم خورد اما همون یکبار تجربه کافیه. دلم میخواد بوی سابق این عطر توی ذهنم بمونه.

منیفستو، دختر لوس و زیبای خاندان ایوسن لورن،
موهای بِلُند و پر پیچ و خمش رو خیلی شل، با یک روبان بنفش بسته. پیراهن سفید ساتن پوشیده، پابرهنه روی چمن‌های خیس حیاط راه می‌ره. یه رمان عاشقانه قدیمی هم دستشه. گاهی صفحه رو سر سری نگاه می‌کنه...
از بی‌حوصلگی چرخی دور خوش می‌زنه و کمی پاش رو روی زمین فشار میده تا بوی تازگی چمن بلند بشه.
نگاه خوابالودشو می‌ندازه روی سبد انگور سیاهی که کنار درخت گذاشته شده.
نم بارون بهاری به گل‌های یاس میخوره. چرخ دیگه‌ای می‌زنه، روی انگشت‌های پاش بلند میشه تا یک گل یاس بچینه...
یاس رو گوشه موهاش می‌ذاره. کتاب رو می‌ندازه یه گوشه‌ای. دیگه نمی‌خواد بدونه آخر داستان، دختر مبحوس توی قلعه رو کی نجات میده.

دوستان سلام. 🧡
من امروز سرشار از ذوقم. مثل حال زکریای رازی بعد از کشف الکل! 🤟
پس از یک سال جست و جو برای یک عطر خنک با بوی رز، این شاهکار رو پیدا کردم. 🎉
تمام مدت بین عطرهای زنانه گشتم.
خیلی از این عطرها رو پسندیدم و روی سرم جا دارن اما هیچکدوم اونی که میخواستم نبود.
یا رزش خیلی قالب بود، یا خیلی کم حس میشد یا ماندگاری نداشتن یا خیلی گرم بودن.🥀
این عطر رو به اصرار فروشنده تست کردم در حالی که داشتم میگفتم نه من عطر مردونه دوست ن....
جمله کامل نشد. و تمام! 💥
من همون بویی که میخواستم رو پیدا کردم.
یک رز فوق العاده، خنک و بدون شیرینی زننده. 💨🌹
بوی مرکبات خیلی ملیح مشام رو نوازش میده.
انگار که زیر بارون نشستی توی جنگل🪵🌧️، دسته گل رزی که چیدی رو می‌ذاری روی دامنت و یه نارنگی از کیفت در میاری پوست می‌کنی که بخوری🍊
حس میکنم می‌تونه عطر امضام باشه برای بهار و تابستون.
البته مطمئن نیستم هنوز.

ممنون از شما بابت نگاهتون🙏💚

مگه حس خوب هدیه گرفتن یه دسته گل تکراری میشه؟
مگه حس هندونه خوردن زیر آفتاب تابستون، لب حوض آبی که چندتا گلدون شمعدونی کنارش چیده شده تکراری میشه؟
مگه هیچوقت حس ذوقِ بغل گرفتن مامان بعد از برگشتن از سفر تکراری میشه؟
مگه شربت بهارنارنج خوردن توی حافظیه تکراری میشه؟
این عطر رو اگه از ترکیب اعجازگونه‌اش هم گذر کنیم، برای اکثر ما، نوستالژی به شمار میاد.
بوی روزهایی که شاهد عاشق شدن خاله‌ی جوونم بودم که این عطر رو می‌زد و می‌رفت توی حال و احوال خودش. چون خاله‌ام توی اون سن و سال به نظرم خوشگل ترین و دلرباترین دختر بود، منم به تقلید ازش چند باری این عطر رو پوشیدم.
سال‌ها گذشت تا وقتی که خواهر کوچیکم به نوجوانی رسید. خواستم براش کادویی بخرم و دیدم چی بهتر از این عطر که می‌تونه بهش یادآوری کنه زن بودن چقدر قشنگه.
الان سال‌هاست که رویای قشنگ من (خواهرم) رو همه با همین بو میشناسن. با وجود اینکه سنش از سن این عطر کمتره و الان خیلی عطرهای جدیدتر اومده اما هنوزم ورساچه کریستال انتخابشه و من به احترامِ منحصربفرد بودن شخصیتش، هیچوقت دیگه ورساچه کریستال لایت نپوشیدم فقط وقتایی که داره آماده میشه که بره بیرون، منتظر می‌مونم تا به مرحله عطر زدن برسه که بتونم این بهشت رو پُر کنم توی ریه‌هام.

هیچوقت خوندن توضیحات، کامنت‌ها و نت‌های این عطر منو به خرید ترغیب نکرد چون خیلی کم پیش میاد از عطر پودری خوشم بیاد. هیچوقت هم توی فروشگاه نخواستم بوش رو تست کنم. کلا نارسیسو برام برند دوست داشتنی نبود هرگز. بیشتر عطرهای پرحرف و پر تملق رو دوست دارم. مثل تام فورد، امواج، ورساچه ...
اما این عطر رو آدمی که شناخت خیلی خوبی از من داشت بهم هدیه داد. واقعا برام ناراحت کننده بود که چرا انقدر هزینه کرده برای چیزی انقدر دور از سلیقه من. برای اینکه ناراحت نشه روی دستم اسپری کردم و گفتم ممنونم اصلا همچین عطری نداشتم برام تازگی داره.
نیم ساعت اول بوی پودر لباسشویی حس کردم و مدام عصبی تر می‌شدم.
چند روز بعد وسوسه شدم که بهش فرصت بدم.
نت اول حس اسیدی داشت برام و اصلا دیوانه کننده. طوری که خجالت می‌کشیدم از اینکه شاید اطرافیان این عطر رو از من حس کنم. البته انقد پرفورمنس ضعیفه که بعید می‌دونم کسی جز خودم حسش کرده باشه. (البته امیدوارم اینطور باشه.)
یک ساعتی که گذشت یه نسیم خیلی ملایم ازش به مشامم میخورد که قلقلکم میداد دستم رو بو کنم. هرچی موند لذت بخش تر شد. بوی رز اصلا اصلا اصلا حس نمیشه.
بیشتر بوی چوب و پودر ازش میگیرم. بد نیست گاهی دوست داشتیه. مثل دختر خجالتی که توی یک جمع شلوغ حس می‌کنه پذیرفته نشده و غمگین و ساکت نشسته اما گاهی به طنازی ها و شوخی‌های ظریفی می‌کنه که به دل می‌شینه.
شارژرش نمیکنم اما شاید همین شیشه عطر رو گاهی وقتا، مثلا روزهایی که میرم توی جمع‌هایی که خیلی راحت نیستم استفاده کنم و با این دختر خجالتی همزاد پنداری کنم.
پیشنهاد میکنم به هیچ‌وجه بدون تست خرید نکنید. هزینه‌ی زیادی هست که اگه صد در صد سلیقتون نباشه، ارزش خرید ندارن.

دیروز برای خرید چنس چنل رفتم و خریدم به باربری ختم شد. از اونجایی که عاشق بوی توت‌های قرمز هستم، بدون شک دکات خریدم اما حجم نسبتا زیاد. تمام روز هم باهاش عشق کردم. میتونم بگم انرژی این روز پر کارم رو تأمین کرد. خودم که از بوش غش و ضعف میرفتم. دیگه نمی‌دونم اطرافیان چه حسی داشتن اما همکاران متوجه این شدن که عطرم رو عوض کردم. «همین بازخورد اندک هم برام خوشحال کننده بود.»
همینطور داشتم از توت‌های خوش‌مزه‌ی این عطر می‌چیدم و می‌خوردم. کم کم نوت اول خداحافظی کرد و وارد مشک شدیم. به ناگاه یه بنده خدایی گفت باکارات رژ زدی؟؟؟
انگار منو از بهشت خدا، زیر درخت توت فرنگی برداشتن و پرت کردن وسط جهنم.
خودم حس نکردم این شباهت رو، اما انگار کسی که نزدیکم بود حس کرد.
نمی‌دونم اگه انقدر شباهت دارن،چطور من از بوی باکارات بدم میاد و از این عطر خوشم میاد.

هیچوقت یادم نمیره اولین باری که این عطر رو بو کردم. ۱۴ سالم بود و برای اولین بار یک ادکلن خریده بودم. تمام مسیر از توی کیفم در میاوردم بو میکردم و دوباره میذاشتم توی کیفم. اون موقع ۲۷۰ تومن خریده بودم و بسیار گرون بود به نظرم. انقد که حتی دلم نمیومد یه پاف بزنم روی دستم.
روز بعدش سه چهارتا پاف به لباس مدرسه ام زدم و رفتم.
دیگه رفتم که رفتم!
نمی‌دونم کسی عطرمو حس کرد یا نه. هیچوقت بازخوردی نگرفتم ازش اما خودم هر بار نفس می‌کشیدم تا اوج آسمون می‌رفتم و برمی‌گشتم.
واقعا بویی که از بهشت انتظار دارم همینه.
بوی چوب نم. بوی جنگل بعد از بارون.
کات!
ده سال بعد ۲۴ سالگی
خیلی وقت بود بوی باریک قشنگم رو حس نکرده بودم.
توی یه مهمونی بودم و تقریباً از هیچ چیز لذت نمی‌برم. فضای تاریک و بوی الکل برام خوشایند نبود.
کنار پنجره ایستاده بودم که حس کردم مردی که سال‌ها قبل عاشقش بودم کنارم ایستاده. مردی که برای اولین بار باهاش شمال رفته باشم و الان اون خاطره تداعی میشه.
برگشتم و دیدم بلههه. یکی اینجاست که بوی باریک انکر میده. چقدر دلم خواست که دوباره این عطر رو بزنم.