سلام, ممنون از نظر
ممنون میشم توصیف مختصری هم از کاراکتر عطر ارایه بدین.

شاید بشه گفت این جمله کوتاه شما یکی از دقیق ترین وصف هاییست که از Layton میشد ارائه داد.

عملکرد:
رایحه خطی نیست و به وضوح تغییر میکند. حدودا ۴۵ دقیقه ابتدایی خاص (به معنی کم تکرار) خود Maahir است و حدودا ۲ ساعت بعد اشاره هایی دقیق اما ناقص(کاملا مشابه نیست) به Terroni و Encre noire می کند و در نهایت بعد از حدود ۶ ساعت ردی باریک از Amouage Black Iris هم به ترکیب اضافه می شود. پخش و ماندگاری با توجه به برچسب قیمت، عملکرد عالی ای دارند. رایحه سیاه و مردانه است.

توصیف شخصی:
این عطر بخشی از یک کل است. بخشی از یک تصویر وهم انگیز که هر کسی بنا بر اقتضا از آن برداشت خودش را میکند. صرف صحبت کردن برای شما کسل کننده است و به راه های کامل تری برای تعامل با غیر علاقمندید، به سراغ Maahir بروید.

Maahir نوعی تله است. طراح میخواهد کسی را که عمیقاً و دقیقا باب میل او، تابلو را تحلیل کرده را به دام بیندازد و تقلای او را برای درک آن، تماشا کند. هدف سخن گفتن بدون دهان باز کردن است. تلاش برای گفتن از آن چیزیست که در کلمات نمی‌گنجد و بیشتر از وصف یک شخصیت ، یک رخداد به تصویر کشیده شده است. در شروع سیلی سرخی بر صورت شما می زند و در حالی که گوش هایشان سوت می‌زند و دیدتان مات شده، شما را به نقطه ای در گذشته (یا شاید آینده) هل می دهد و بعد از چند پیچ و تاپ در نقطه ای نامعلوم رها میکند تا خودتان از این کلاف سر در گم سر در بیاورید.

ساده و بی آلایش است و درست مثل تراژدی های حقیقی دنیا آهنگ پس زمینه حماسی ندارد و دوربینی خیره به شما نیست. Maahir پیچیده است اما ساده و بی ادعا. گذشته اش معلوم نیست و مشخص نیست چه زمانی و کی بازخواهد گشت اما همه میدانند او هنوز نمرده است.

The Rains of Castamere
by Ramin Djawadi


Best Regards

رایحه ای بسیار سفید و روشن!
نشانه ای از اندوه و غم در این رایحه حس نکردم
رایحه عموم پسند هست و چندان سخت پوش نیست

اعتماد به نفس سازنده شو دوست دارم
بخصوص در این مورد خاص!