برند میسون مارژلا توی فضاسازی روایح و عمل به وعده ای که به مخاطب داده (در رابطه با اسم عطر) خیلی خوب کار کرده.
جَز کلاب, بای د فایر، باربِرز، بابل بث و موارد دیگه.
بای د فایر پلیس یک عطر خاصه و از نظر جنبه ی خلاقیت و هنری خیلی کار جالبیه. یک بویی شبیه به سوختن یه ماده معطر داره. نمیگم بوی چوب سوخته یا مارشملوی سوخته چون به طور کامل شبیه هیچ کدوم نیست.
یه نتی که خیلی به اندازه اما مشهود حس میشه فندقه که با وجود وانیل هم باعث شده یه حسی مشابه استرانگر ویت یو ابسلوتلی بگیرم ازش.
اگه درباره ی نت چوب گایاک بخونیم، می‌بینیم که خب خیلی گستردست اما چیزی که به طور خلاصه متوجه شدم، به عطر رایحه ای دودی به همراه یک حس تار (tar) میده.
خیلی نمیشه با کلمات توضیح داد اما از این عطر علاوه بر همون حس دودی و آتش، حس تار مانند ازش گرفتم یه چیزی شبیه همون تاری که داخل لوله ی پیپ جمع میشه؛ به اصطلاح همون قطران که ماده ای صمغی هست.
بهترین موقعیت استفادش قطعا همون اسمشه، یعنی کنار یک کمپ فایر یا یک کلبه درختی به همراه خانواده یا دوستان صمیمی که همه در کنار هم یه خاطره ی به یادموندنی میسازن دقیقا عین رایحه ی عطر که خیلی سریع توی ذهن حک میشه و باقی میمونه.
ولی جدای از کمپ فایر، این عطر رو با وجود اینکه خیلی دوست دارم اما برای استفاده روزمره مثل موقع کار نمی‌پسندم و برای من عطریه واسه موقعی که همه کار هارو گذاشتی کنار و تصمیم گرفتی چند ساعت یا یه شب تا صبح رو آروم سپری کنی.
سلامت و شاد باشید.

سلام آقای متین‌راد.
چقدر متن ها و نظراتی که با ما به اشتراک میذارین، انرژی زیبایی دارن.
منم از نظر خودم خیلی زود نسبت به روایح، بی حس میشم یا به قول معروف کر بو؛ اما یک سری عطر هارو که می‌زنم میگم نه بابا حالا اونقدرام نه.
هم توی نظرتون و هم صفحه کاربریتون دیدم که وان من شو از عطر های محبوبتونه.
یه شیشه از وان من شو هست به لطف مادرم که حدود هفده سال پیش برای تولد پدرم خریدیم با هم دیگه؛ البته یه عطر دیگه هم بود که اون از طرف مادر بود و این یکی هم مثلا از طرف من و برادر.
اون موقع چهار پنج سالم بیشتر نبود ولی وقتی شونزده سالم بود از همون شیشه (پدر علاوه بر عطرباز نبودن و اعتقاد به اینکه عطرو فقط باید خودت حس کنی پس باید یکی دو پاف بزنی که تو این مورد باهاش دعوای سختی دارم؛ این خصوصیت هم داره که تا یه عطر تموم نشه سراغ بعدی نمیره و از سال ۸۷ تا ۹۸ این عطر تو صف نوبت بود که تازه از ۹۸ هم فقط من استفادش میکردم)
خلاصه صبحا سه چهارتا پاف میزدم میرفتم مدرسه، بعدشم کرونا اومد و منم اون موقعا چندتا عطر دیگه پیدا کردم که با حضور اونا قسمت شد که این شیشه خالی نشه.
الان که ۶ سال میگذره هنوزم ۱۰ میل از همون موقع ازش مونده اما من دلم نمیاد تموم شه چون نمیدونم نسخه های جدید آیا از لحاظ رایحه تفاوتی کردن یا خیر اما مشکل اینجاست که این عطر اخیرا نوبتش رسیده و نمیشه جلوی تموم شدنشو گرفت.
در آخر معذرت میخوام که کامنتم با محصولِ صفحه مرتبط نبود.
سلامت و شاد باشید.

درود.
پنهالیگونز دِ دندی؛ اولین بار با دیدن طراحی و فونت شیشه اش یاد پوستر فیلم The Great Gatsby و موزیک Young and Beautiful لانا دل ری افتادم.
قبل از دندی، ویسکی و پچولی رو توی عطر استرِیت تو هِوِن کیلیان در کنار هم دیده بودم و دندی هم همون حس و حال رو داره؛ چوبی, مشروبی و از نظر من خاکی.
توی تاپ نت تمشک هست اما من شخصا متوجهش نمیشم. برعکس رایحه ی زیره مانند میگیرم که توی نت ها نیست باید از اطرافیان بپرسم که اونا آیا حس میکنن یا نه.
عطر هم واقعا خیلی زیاد چوبیه به خصوص رایحه سدر پررنگه و رایحه جدی و استواری داره.
واسه دوستانی که عطر چوبی مشروبی میپسندن میتونه گزینه خیلی راضی کننده ای باشه مخصوصا اگه سبک و امضای هالفتی پنهالیگونز رو می‌پسندید. برای من هم عطر بسیار زیباییه و به رایحه و البته پرفورمنسش نمره بالایی باید بدم اما بین مشروبی ها تا حالا جَز کلاب رو از همه بیشتر پسندیدم.
با آرزوی سلامتی.

اخیرا علاقه زیادی به عطر های آروماتیک و فوژه پیدا کردم. ایکس همونطور که توی نت ها مشخصه، با آناناس و ریواس و ترنج شروع شده و من اصلا توقع نداشتم که رایحه ریواس رو بتونم تشخیص بدم.
فلفل(دقیقا رایحه پاپریکا) هم مشخصه و تاثیر زیادی گذاشته. راستش خیلی نمیتونم دارچین رو تشخیص بدم البته اینم بگم که کلا توی تشخیص دارچین توی تمامی عطر ها حتی عطر های با دارچین دوز بالا تقریبا ناتوانم.
توی پایه هم وتیور خیلی قوی ای هست که انگار اومده که عطرو مردونه کنه و بمونه؛ یکمی هم تند و خشن کرده عطر رو که به عنوان پوئن مثبت میگم اینو.
لوبان هم می‌بینیم که من با رایحه اش آشنا نیستم اما حدس می‌زنم اون رایحه ای نمیدونم از چیه بخاطر این نته.
و به نظرم سیاژش از بوش روی پوست جالب تره؛ جزئیات قطعا از نزدیک و روی پوست بیشتره اما اون پکیجِ رایحه روی هوا جالب تره برام.
رایحه ی غمگینی هم داره برای من، تم ترکیب آبی تیره و خاکستری.
اگه بگن این عطرو چه کسی میزنه میگم آفیسر کِی فیلم بلید رانر ۲۰۴۹.
شاد و سلامت باشین.

یک سری عطرا بودن که وقتی سنم کمتر بود، علاوه بر اون ساید تجاری و جنبه ی استفاده ی عادی، براشون فانتزی میچیدم و بعد ها دیدم که اتفاقا با خیلی ها در موردشون توافق نظر دارم.
مثلا اینکه بلک ارکید، نویر د نویر، عود ستین مود یا وولر دی رزز عطرای جادوگر هاست، هیپنوتیک پویزن رو ومپایر ها یا نظر شخصی خودم به اینکه اینترلود که عاشقشم، بوی خاک قبرستون و سوگ میده.
توی دنیای فانتزی وقتی راجب این چیزا صحبت میکنیم معمولا بخش جالب و هیجان انگیز داستان رو می‌بینیم در صورتی که اگه واقعیت داشته باشه شاید اصلا چیز اشتها آوری نباشه. عطرایی که بالا گفتم هم همینطورن و مثل فیلم و رمان هستن.
اما امواج پرپس برای من از خیال بافی و فانتزی گذشته و واقعا حس دلهره میده به من. یادمه هفت هشت سالم که بود تو خواب استخری رو میدیدم که شب شده و استخر تعطیله و چراغ ها خاموش و فقط منم اونجا و میشه حرکت آب داخل استخرو دید که بخاطر تاریکی، آب به رنگ سیاه دیده میشه و یهو میفتم تو قسمت عمیق و همیشه به همینجا ختم میشد خواب. و پرپس منو یاد این موقعیت و هرچیز مشابهی میندازه. طوری که شاید اگه نصف شب با این عطر برم یه جای متروکه، این عطر ترسمو دو برابر کنه :)
اما در کل راجع به عطر، عزیزان کامل توضیح دادن.
مثل تمام عطر های آمواج که امتحان کردم بسیار باکیفیت و خوشبوعه و اگه طرفدار رایحش باشین، از لحاظ کیفیت و پرفورمنس کاملا پاسخگو هست در حدی که شاید عصبانی بشید که چقدر بوش موندگاره بسه دیگه.
آرزوی سلامتی و حال خوب.

درود.
شیخ آپیولنت گلد ادیشن
از نظر نت ها توضیح جدیدی ندارم و با دوستان همنظرم.
عطری دوست داشتنی هست برای من و شخصا برجسته ترین نتی که ازش حس میکنم لوندر هست که به اون انیمالیک، رزی و عودی بودنش، کلی حس فرش بودن هم میده و کمی منو یاد کوروس سن لورن میندازه.
در کل از نظر رایحه خیلی شفاف و گویاست، اما در حالت کلی از نظر هویت همزمان منو یاد عطر های کلاسیک و oldschool فرانسوی و تیپیک_عطر های عربی مینداره که البته نکته منفی نیست برای من؛ بلکه جالبه.
انگار رفتی یه گالری عربی توی پاریس.
ماندگاری و پخش بوی خیلی خوبی هم داره.
روز و شبتون خوش.

درود عرفان جان
والس گل ها که بسیار زیبا و مفیستو برازنده ی این قطعست اما اتفاقا خیلی ارتباط بیشتری با اون قسمت مارتیک گرفتم:)
چرا گوش نکنیم آخه
بهار بازم بیا عشقو بیارش
بده هر یاریو دست نگارش
خیلی هم زیبا و مناسب حال هوای همین عطر و فصل بهار.

از اولین عطر هایی که باهاش آشنا شدم؛ حدود ۱۰ سال پیش.
این عطر یکی از اون عطرایی هست که حالمو خوب میکنه خیلی رایحه ساده ای هم داره و خودشم قصد نداره خیلی پیچیده باشه.
نمیتونم بگم شبیه، اما حسی مشابه له میل ژان پل گوتیه برام داره، خیلی تمیز، هم فرِش هم گرم، کمی شیرین و حس مثبت.
شخصا مشکلی ندارم باهاش برای استفاده توی تابستون، البته نه هوای ۴۰ درجه، تا ۲۵ درجه اوکیه برام مخصوصا شب ها اما خب با خوندن نظرات در وبسایت ها میشه دید اکثرا موافق استفاده ازین عطر توی این دوره از سال نیستن پس باید صبر کرد تا پاییز.
روز و شبتون به خوشی

درود.
دوستان حرفه ای تر کاملا این عطر رو از نظر رایحه و نت ها بررسی و توصیف کردن.
چیزی که خواستم اضافه کنم، حس چوبِ خیسی هست که از این عطر میگیرم و در کنار روایح دیگه، باعث شده که ناخواسته خیلی حس نوستالژیک از این عطر دریافت کنم.
گریس شارنل رو یه عصر خنک پاییزی بپوشید و با نوشیدنی گرم دلخواهتون نهایت لذت رو ازین عطر ببرین.
رایحش خیلی نفوذ بالایی داره و راحت توی خاطر شما و اطرافیان ثبت میشه.
موندگاری روی لباس تا هفته ها و روی پوست با تعداد پاف متوسط رو به بالا حداقل بالای ۱۲ ساعت براتون حتی پخش هم داره که برای من این خیلی ارزشمنده.
روز و شبتون خوش.

سلام جناب هاشم پور.
بله دقیقا.
نظرات مختلفی هست در این مورد؛ واکنش شیمیایی پوست با عطر، تغییر حس بویایی.
بنظر من بازیِ حس بویایی ما با خود ماست.
من میتونم یه پیشنهادِ نه چندان مطمئن کنم برای شما که این مسئله رو در کارلایل دارید. نمیدونم اصلا جوابی میده یا خیر اما یک بار از عزیزانِ منزل یا از دوستی بخواهید که این عطر رو بزنه ترجیحا روی پوست و بعد از چند ساعت ببینید دقیقا همون بویی هست که روی پوست خودتون هم دریافت میکنید یا خیر. شاید بتونه کمکی برای تشخیصِ دلیل این موضوع کنه.
کارلایل رو سال گذشته امتحانش کردم و در کنار مارلی نیسان، بیشترین عطر مورد علاقه ام از این برنده و جزو بهترین عطر های زمستونیه.
امیدوارم اون حس اولیه و خاطره انگیز رو مجدد از این عطر بگیرین.
با تشکر.