خاطره انگیز ، خوشبو و عمیق

ارزش خرید بالا

بلایندبای متوسط

در نسخه های جدید پخش و ماندگاری خیلی کمتر شده است.

اگر عرق بدنتان تند هست سمت این عطر نرید (دلایلش را خودتان می دانید)

میندر نه به‌قدر کافی تند و پرانرژی است که هیجان‌زده‌تان کند، نه آن‌قدر آرام و مینیمال که راحت فراموشش کنید. بیشتر شبیه یک سفر ذهنی‌ست تا یک عطر روزمره؛ سفری که بین خاک نم‌خورده و مه کوهستان معلق می‌ماند. پخش و ماندگاری آن عالی است، اما اگر به عطرهای تمیز و خطی عادت دارید، ممکن است این پیچ‌وخم بوها آزارتان بدهد

ارزش خرید متوسط
بلایند بای هرگز

سلام دوست خوبم‌ ‌.. همیشه از کامنتهای زیبایت به وجد میام و ترغیب میشم عطرها رو تست کنم. پایدار باشی

این رایحه را باید در سکوت و با حوصله تجربه کرد روی پوست فرصت داد تا از شفافیت درخشان به تاریکی نجیب برسد. برای مخاطب حرفه‌ای و جدی عطر طراحی شده، نه برای تحسین سطحی یا استفاده روزمره.

بلایند بای هرگز

سلام. نظر لطف شماست خوشحالم که تونستم مفید باشم

گرلی فرگرنس گیرلی یه انفجار رنگیه. اولش با شیرینی شاد و پرانرژی مثل حباب‌های نوشیدنی گازدار می‌زنه توی بینی، بعد کم‌کم گل‌ها و وانیل وارد صحنه می‌شن و عطر رو می‌کنن هم دلپذیر، هم کمی بازیگوش. بویش هم شاد و دخترونه است، هم خودش یه جور وقار ملایم داره که حس می‌کنی با هر اسپری، یه قدم از روزت رو راحت‌تر و سبک‌تر طی می‌کنی. این عطر خودش حرف داره، نیاز به توضیح و قیاس

این عطر حس عجیبی داره، انگار یه راز شیرین و در عین حال تیز و معطر رو زیر پوستت حس می‌کنی. بوی اولش شیرین و کمی میوه‌ایه، مثل یه خاطره‌ی ناب و دست‌نخورده از کودکی که ناگهانی جلوت سبز می‌شه. با گذر زمان، رایحه‌ی چوبی و کمی پودری‌اش خودش رو نشون می‌ده، حس صمیمیت و آرامش، اما با یه طعم مرموز و جذاب که نمی‌تونی راحت حدس بزنی.

حس می‌کنم این عطر برای کسی که دنبال یه امضای خاص، متفاوت و در عین حال نرم و دلنشین هست، واقعاً مناسب باشه. نه پر سر و صدا، نه تکراری، بلکه یه چیزی که وقتی می‌پوشی، خودش آروم آروم داستانت رو تعریف می‌کنه

شرکت Givaudan چند سال پیش در جنگل‌های آمازون گل‌هایی کشف کرد که هیچ‌وقت تجاری نشده بودند. آنها با Headspace رایحه را گرفتند، با GC-MS تجزیه کردند و بعد مولکول‌های کمیاب را شناسایی کردند. اولین بار در این عطر استفاده شد

همون بعدازظهر گرم، وقتی چند اسپری Quattro Pizzi زدم، هوا روی سنگفرش‌ها موج می‌زد. اولش نیش تندِ فلفل صورتی و تلخیِ ریزِ دوانا زیر دماغم گرفت؛ یه گرمای رام‌مانند هم انگار توی هوا حل شد و ضرباهنگ قدم‌هام رو آروم‌تر کرد. از سر کوچه صدای پیانو می‌اومد—دو-سه نت تمرینی که هی تکرار می‌شد—و بوی نون شیرین تازه، مثل خامه‌ی نازک، روی اون تیزیِ آغازین پهن شد.

یه مغازه عتیقه‌فروشی باز بود. رفتم تو. گرد و خاک روی آینه‌ها تو نور آفتاب می‌رقصید. روی پوست، عطر شکل عوض کرد؛ گلیِ نرمِ توب‌روز کم‌کم معلوم شد و یه حس خامه‌ایِ نارگیلی که نه شیرینِ بچگانه بود نه سنگین. صاحب مغازه گفت: «بوی خوبی میاد… کلاس داره.» فقط لبخند زدم. حس کردم این بو قرار نیست فریاد بزنه؛ قرارِ با فاصله‌ی درست حرف بزنه.

وقتی دوباره زدم بیرون، عصر شده بود. هوا کمی سردتر، خیابون خلوت‌تر. حالا پایه‌ی عطر بالا می‌اومد: خشکیِ تمیزِ یونجه، گرمای ملایم تونکا و یه رگه‌ی روشن از تنباکوی بلوند—مثل کتابی که کاغذهاش کمی کهنه شده ولی هنوز تر و تمیز نگهش داشته‌ن. ردبو کم‌جان اما دقیق پشت سرم می‌موند؛ همون‌قدری که کسی اگه نزدیک شد، بفهمه چیزی حساب‌شده اینجاست.

رسیدم به میدون. روی لبه‌ی حوض نشستم، دستم رو روی مچ دیگه‌م گذاشتم و آخرین تغییرات رو بو کشیدم. انگار عطر لباسش رو عوض کرده باشه: از پیراهن سفیدِ روز به کت کرمِ عصر. همون لحظه فهمیدم این رایحه برای نمایش ساخته نشده؛ برای حضورساخته شده حضور آرامی که دیر می‌ره، بی‌آنکه شلوغ کند. همین شد که اسمش تو ذهنم موند: Quattro Pizzi چهار گوشه‌ی یک خاطره که هر کدومش به وقتش روشن می‌شه.

فیررررو برای مردانی ساخته شده که عطر را نه صرفاً به‌عنوان جلب‌توجه، بلکه به‌عنوان بخشی از سبک شخصی خود می‌خواهند. حال‌وهوایی دارد شبیه کت‌وشلوار دوخت ایتالیایی: مرتب، صیقلی و بدون جزئیات اضافه.

⚘️❤️⚘️