درسته. حس چرمی به دلیل دوز نسبتا زیاد لابدانومه.اما اضافه کردن وانیل در پایه، بادی تیره و دارک و قیری لابدانوم را تراش میده و به جلوه های طلایی تبدیل میکنه. حس عرق الود و شور و نمناک هم از عنبرگریسه که لبه های خشن و خامش صاف شده اما نمیشه منکر حس انیمالیکش شد.
لابدانوم در مطلق ترین و غلیظترین شکل خود در عطر استفان هامبرگ لوکاس اوهیرا به کار رفته که با همراهی رزین های تیره (بالسام پرو و تولو و استایرکس)و همچنین کاستوریوم و مقداری عنبرگریس شدیدا انیمالیک شده. و یه حس چرمی امبری انیمالیک فوق شهوانی ایجاد کرده.
اگر امبر آورا را پسندیدی و دیدگاهت نسبت به حس غم انگیز و خفه کننده لابدانوم تغییر کرده و خواستی یه پله بالاتر بری این بهترین جایگزینه.

شکوه واقعی عنبرگریس را فقط با این عطر میشه تجربه کرد. همچون دوران باستان که عنبر و کندر و رزین های معطر را در اتش دود میکردند. عنصر اصلی این عطر عنبرگریسه اما ترکیبات دیگر چون لابدانوم و صمغ کندر و مر، فقط جنبه های ذاتی مختلف عنبرگریس را برجسته تر میکنه. امبر آورا و امبر نایت دیور دو عطر عنبریس فوقالعاده اند. مجلل.طلایی. تند. خشک، نمکی. شیرین عسلی.مشکی. چسبناک، اجیلی کاراملی. عرق الود. چیزهایی که به ذهنم تداعی میشه.
حیف که ریفورموله شد و من در حسرتش ماندم.

دانه تونکا چیز حقیه، برای معطر کردن تنباکو، مشروب، کاکائو، قهوه به کار میره، توی ایران کمیاب و گرونه. خوردنش شدیدا سمی هست.اوایل اصلا با خود تونکا حال نمیکردم وقتی انجلز را بو کردم عاشق این تونکا شدم. میتونید توی خونه رنده کنید تا کل خونه را بوی انجلز شیر برداره.
عطار ها به اکورد های کهربایی اضافه میکنن و یه لبه بالزمیکی فوق العاده ای به عطر میدن، برخلاف دیگر عطار ها، اینجا عطار درک صحیحی از تونکا داره، انگار میدونه تونکا با چه چیزی خوب ترکیب میشه. مثلا عود با رز خوب میسازه، وانیل با تنباکو، مشک و گل سفید. تونکا هم با کنیاک و ویسکی عالی مچ میشه و همدیگر را تقویت میکنن. تونکا بویی بوزی مانند و البالویی و امبری داره با شیرینی بالزمیکی طور مثل صمغ بنزوئین داره ، به نظرم بهترین رفرنس برای تونکا همین انجلز شیره.

برای تکمیل نقد پیشین باید بگم در گوچی بلوم میتونید رایحه یاس عمامه ای یا همون یاس پرپر را استشمام کنید که با شیوه دی اکسید کربن co2 استخراج شده که نسبت به عصاره مطلق همین نوع یاس، واقعگرا تره و تصفیه شده تر و تازه تره. ولی این عصاره نقطه ضعفش ماندگاری بسیار پایینه.
یاس نسبت به تمام گل های سفید بیشترین مولکول ایندول را داره و در میان گونه های یاس، یاس عمامه ای بیشترین ایندول را داره، نسبت به یاس رازقی؛ سنگین تر، شیرین تر و خامه ای تر و اسپایسی تر و حیوانی تره که تداعی گر هنده، چون این یاس بومی خود هنده. اما یاس رازقه ای خامه ای لیمویی مرکباتی و اثیری تره.
نکته جالب: روایح بومی هند نسبت به دیگر کشور ها حیوانی ترن مثل چوب اگار هندی. صندل هندی. یاس هندی. توبروز هندی، خاک و رطوبت و گرمای هند بسیار روی روایح تاثیر میگذارند و روایح غنی ترن. اگر مقایسه ای داشته باشید متوجه میشید که مثلا عود آسام هندی را هیچ وقت نمیتونید با عود تایلندی و لائوسی، کامبوجی، مالزیایی. فیلیپینی، اندونزیایی مقایسه کنید چوب عود هندی وحشی و دارک و انمیالیکه اما سایر عود ها شیرین و خامه ای طور. یا صندل میسور هند، هیچ وقت مثل صندل استرالیایی نیست، یاس و توبروز هند را نمیشه با فرانسه و مصری مقایسه کرد. خاک هند رایحه را جسورانه تر شدیدتر میکنه و لبه حیوانی تر بیشتری به رایحه میده.
نکته ی دیگه که باید بگم اینکه روایح گل های سفید پارادوکس بویایی اند در عین حال که تمیز و معصوم اند کثیف و گناهکار هم هستند هم اثیری هم حیوانی هم مهربان هم جسور. ظاهری زیبا و معصوم اما در عین حال شخصیت کاریزماتیک دارند. هر جایی نمیشه چنین عطری را پوشید ایندول موجود در گل ها و عطر ها شدیدا محرک اند.

عنبرگریس بسته به نوعش اگر اون حس شور و دریایی را القا کرد جای شکی باقی نمیزاره. یه حس پوست عرق مانندی داره، گرمای خاصی را القا میکنه، شیرینی خاصی داره. برای غدد های هیپوتالاموس و هیپوفیز تحریک کنندس. بعضی از عطار ها به صورت غیرقانونی از بازار سیاه عنبر خریداری میکنند و در عطرها استفاده میکنند ولی به جهت اینکه مبادا احساسات جماعت مدافع حقوق حیوانات جریحه دار بشه و کار و کاسبیشون پلمب بشه از افشای ترکیبات خودداری میکنند. نه امبروکسان نه لابدانوم نه سیستوس نه کلاری سیج نه اکورد کهربا نمیتونن اون حس عنبر واقعی را تقلید کنند. عطر هایی مثل امبر نایت، امبر روس. امبرا دی پارما در ترکیباتشون عنبریس به وضوح درک میشه. اصلا اون حالت کربویی مثل باکارات روژ را ندارند. و مثل لابدانوم اون حس چرم مانند را ندارن، عنبرگریس اگر توی عطری به کار بره حتی باز دوز کم غلبه میکنه، عطار با با اکوردهای مختلف مثل امبر و بنزوئین و صمغ ها و غیره ترکیب میکنه تا اون کثیفی عنبریس را لابلای این ترکیبات مخفی کنه

خالق این عطر فرانسوا دماشی هست که امبر نایت دیور هم اثر ایشونه.
این عطر هم به مانند امبر نایت دیور ریفورموله شد و دو مرتبه عرضه شد. که ترکیبات اعلام شده این عطر با عطر سال ۲۰۱۹ متفاوته.
هیچ تفاوتی در ترکیبات با امبر نایت دیور نداره جز اندکی تغییرات
از بین این دو کار امبر نایت دیور بسیار زیباتره به شرطی که در فصل سرد پوشیده بشه. در فصل گرم رز غالب میشه و عنبر پنهان.
در اکوا دی پارما روغن سیپریول یا همان گیاه ناگارموتا خیلی کار را زشته کرده و هیچ همخوانی با عنبر نداره. حس حال کشتی های رنگ شده در کنار بندر را تداعی میکنه و زیبایی عنبر را کور کرده.
در هر دو‌ کار هم مقداری کم عنبرگریس در کنار لبدانوم و امبر به کار گرفته شده اما وضوح عنبر در امبر نایت خیلی بالاتره و در اکوا دی پارما مات.

با اینکه یه پسر هستم اما واقعا از روایح مریم و یاس لذت میبرم و هرچقدر این روایح خام تر و تصفیه نشده تر باشند بیشتر لذت میبرم با کلی شوق برای همسرم خریدم که استفاده کنه اما اصلا مورد پسندش واقع نشد و شدیدا نسبت بهش حساسیت داشت و به دلیل ترکیبات طبیعی خارش بدن گرفت و کهیر میزد. گوچی بلوم در سرمای زمستان رایحه مریم غالبه و با گونه مریم های ایرانی (دابل) تفاوت داره و از گونه مریم های سینگل که بومی هند هست در این عطر استفاده شده و همچنین با رایحه مریمی که در کارنال فلاور به کار رفته متفاوته. و در گرمای تابستان نیز رایحه یاس غالب تره. دو گونه یاس هندی در این عطر استفاده شده که بی نهایت زیباست. تنها نقطه ضعفش ماندگاری ضعیفه. این عطر با عطر بای کیلیان فراتر از عشق، بهترین مریم های طبیعی بودند که در عمرم لذت برده ام.

با این دوز سخاوتمندانه از پچولی و امبر که در این کار استفاده شده نباید در این فصل دی ماه انتظار یه کار مریمی داشته باشی.
هر عطری متناسب فصله خودشه. در فصل سرد امبر و پچولی غوقا میکنه و در فصل گرم روایح سفید.

بسیار خوشبو و زنانه و به نوعی تفسیری از یک توبروز وحشی
اصلا رایحه پاک و تمیزی نداره، باید خودتون را با برای یک رایحه روغنی خامه ای و چرب و حس لاستیکی سوخته توبروز و اون رایحه ایندولیک یاس آماده کنید وگرنه از صحنه شما را پرت میکنه بیرون. عشاق واقعی توبروز باید حتما این عطرو تست کنند. کارنال فلاور را بدون اکالیپتوس و یلانگ و شکوفه پرتقال در نظر بگیرید

نامش یلانگ یلانگ ماداگاسکاره اما همش یاس و وانیله. یلانگش کجا بود فقط داره اداشو در میاره. عصاره یلانگ یلانگ رایحه ای شدیدا قطبی کننده، دارویی، نارکوتیک، وحشی، بسیار شیرین و شهوت زایی داره، یا دیوونه رایحه اش میشی یا میبوسیش برا همیشه میزاریش کنار، با اینکه به گل مریم لقب ف ا ح ش ه روایح در دنیای عطرسازی را دادن اما در برابر یلانگ یلانگ باید لنگ بندازه، و با وجود فراوانی عصاره ش هر عطاری مهارتشو نداره خوب درش بیاره و اون شخصیت کثیفشو‌ تو عطر نشون بده، اکثر عطارها با دوز ملایم، شخصیت لطیف و کرمی و استوایی اون را به نمایش میزارند تا فقط بینی را قلقلک بده. عطر مون بلوم هیرام گیران، کثیف ترین شخصیت گل یلانگ یلانگ را با شخصیت خامه ای استوایی گل مریم به نمایش میزاره، به حدی زیبا که در عین تمایز نت ها از یکدیگر میتونید توهم رایحه گل گاردنیا را با تلفیق شدن این دو گل، نیز تشخیص دهید.