از شونزده سالگی تا حوالی بیست‌ودو سالگی عطر امضام بود!

جناب سخی درود فراوان؛ بین تست‌هایی که داشتین کدومش شباهت بیشتری به اونتوس سه سال اول تولید داره؟

پسر جوونِ کرید اونتوسه! اومده در قامت پدر، کم‌کاری‌های ناشی از فرتوتیِ این روزهای بابا رو جبران کنه...

امروز نسخه‌ی ادوپرفیوم رو تست کردم؛ به جرئت می‌گم بالای نود درصد مشابه اونتوسه.
درمورد این موضوع که دوستانی می‌گن بعد اسپری بوی لیموی مصنوعی داره باید عرض کنم این‌طور نیس. تو این نسخه‌ش لیمو کاملا پشت بقیه‌ی مرکبات پنهانه و اصلا تو ذوق نمی‌زنه.
سنتتیک بودن عطر چندان واضح نیست.
این‌که می‌گن رایحه خطیه، اشتباهه. تغییر نت‌ها به وضوح و نرمی داره اتفاق میوفته. تغییر نت‌ها نوک‌تیز نیست و نت‌ها روی هم سُر می‌خورن.
راجع به پرفورمنس هم عرض کنم که قویه! نسبت به قیمت، بسیار خوب عمل می‌کنه. نسبت به اونتوس امروز، پرفورمنس بهتری داره. نسبت به عطر گرمی‌های اونتوس هم قوی‌تره باز (خصوصا به لحاظ پراکندگی و سیلاژ)
این‌که می‌تونه راه خودشو بره، باید عرض کنم خیر! تمام هویت‌ش رو از اونتوس گرفته.

در کل برای دوستانی که رایحه‌ی اونتوس رو می‌پسندن می‌تونه پیشنهاد خوبی باشه. خصوصا وقتی قیمت‌ش رو در نظر بگیریم.

چقدر مایلم دوتا از عطرهای محبوب‌تون رو بگین

رایحه‌ش رو این‌‌طور حس کردم: همه‌کاره‌ی هیچ‌کاره! این یه بویِ بی‌شناسنامه‌ست...

جناب لارسن اومده به تنه‌ی چوبیِ سرو، یه دست کت‌و‌شلوار مشکی پوشونده؛ پس‌زمینه‌ی تصویر یه کوه از تنه‌های بریده‌ و انباشته‌س و سرو زل زده تو عمق تاریکی.

کافیه رایحه‌ی یه عطر رو دوس نداشته باشی، اون‌وقته که می‌فهمی پخش و ماندگاری چنین عطری چقدر برات آزاردهنده‌س... هیچ‌رقمه نمی‌تونم با اون رایحه‌ی جلبکیت(جلبک گندیده) کنار بیام، مگامار!
و یه‌نکته‌ی دیگه اینکه یه تم مذهبیِ خفیفی هم داره این عطر که بشدت تو ذوق می‌زنه.

جزو عطرهاییه که حتی مفت باشه هم نمی‌پوشمش!