تجربه راه رفتن در هوایی پاییزی و مرطوب زیر درخت‌های اکالیپتوس که برگ‌هاش روی زمین ریخته و با خاک آغشته شده و در حال تجزیه شدنه میده. یه حس ترشی تخمیر برگ‌ها، حس خاکی و دودی. بعد چند ساعت که میگذره یه تضادی بین ترشی و شیرینی به وجود میاد که با روحت بازی میکنه و به قدری لذت بخشه که فقط دوست داری خودتو همش بو کنی. موندگاریش شاید تا پنج روز روی لباس میمونه و هنوزم روی لباسی که هفته پیش این عطر رو بهش زده بودم باقیست. بوی خیلی شیک و باکلاسی از لیمو، جیر و یک تجربه حسی خاکی و دودی رو القا میکنه که واقعا لذت بخشه. من هیچ جا این بو رو حس نکردم و واقعا خاص و با کلاسه. بازخوری که از اطرافیان داشتم این بود که همه بوی این عطر رو با کلاس و شیک میدونن ولی بعضیا هم با دید تردید بهش نگاه میکنن و تشبیه بوی یه عطاری که پر از لیمو امانی پوس کنده است میکنن، باید بگم شبیه هست اما ابدا بوی چیپی نیست و به نظرم یک ترکیب خیلی شیک و حساب شده است.

درک بویایی ما مجموعه ای از تجربه حس های خوب و بد پشت اون بوه. فارغ از نوتهای به کار رفته در این عطر و اینکه چه فصلی یا چه لحظه ای بوی اون رو استشمام میکنید، رفلکشن 45 یک دفترچه خاطراته برای من، هر برگش زیبا ترین، شیرین ترین و خنک ترین خاطرات رو برام تداعی میکنه. هر چه بیشتر این عطر رو استفاده میکنم بیشتر شیفته اش میشم. در یک کلام بوی، بهشت.