درود برشما…
خیر..توی همین باتل استوانه ای شکل…

ایو سن لورن رایو گاش یا ریو گوش…
چندروز پیش یه سری به مغازه دوست عطرفروشی زدم که به طور اعجاب انگیزی این جواهر رو موجود داشت…
چندباری ازش خرید داشتم و از اصالت عطرها مطمئن هستم…
این عطر رو برام تست کرد..عجب بویی..عجب کیفیتی داشت رایحه این عطر…
اوایل کمی من رو یاد آزارو پورهوم انداخت اما فرش تر و سبزتر و همچنین خمیر ریش و افترشیوهای خوشبوی قدیمی…
در ادامه هم اسطوخودوس..شمعدانی و همچنین کمی مرکبات همچون لیمو ترش…
در آخرهم مقداری نامحسوس دارچین و ادویه های تازه…
با استایل مرتب و اتو کشیده و همینطور اصلاح کرده برای افراد بالای ۴۵سال در هوای پاییزی یا هوای نسباتاً سردِ زمستان این عطر به خوبی ست میشه…
قیمتش حدود ۸میلیون بود و نقدینگیِ بنده هم کم بود و انشالله در اولین فرصت تهیه اش میکنم…
ماندگاری و پخش بالایی نداره اما با ۲پاف اسپری روی مچ دستم تا حدود ۳ساعت قابل استشمام بود…
بنده احساس میکنم که که این عطر یکی از بهترین آروماتیک فوژه هایی هستش که مهجور مانده و بنده به چنین عطرهایی میگم:نیشِ از یاد رفته..جمله ای که برای عطرهایی همچون دریک..بوگارت پن و..استفاده کرده ام…
ریو گوش..نیشِ از یاد رفته…

درود برشما…
عطر وان من شو عطری خاص و بینظیر بوده و هنوز هم میشه مقدار کمی از رایحه همون وان من شو قدیمی رو توی عطر جدید حس کرد..(البته سن من به اون دوران قد نمیده اما خیلی ها با من هم عقیده هستند..)..کاربرای فراگرانتیکا..عطرافشان و منابع معتبر…
۱۰۰٪ کیفیت وان من شو قدیمی توی این عطر جدید نیست اما در این حد که شما میفرمایید دور از هم نیستند…
همه از رایحه خاص و بینظیر صابونی..کاجی..گیاهیِ این عطر حرف میزنن و عطر قدیم هم همین بوده..فقط با کیفیت تر و عمیق تر…
شاید نسخه پدر بزرگوارتون افترشیو وان من شو بوده که ماندگاری اش از ادوپرفیوم های الان هم بیشتر بوده و رایحه اش کمی تفاوت داشته…
با احترام به نظرتون…
موفق باشید…

دیروز این عطر رو داخل منزل روی بلاتر اسپری کردم و از رایحه کلاسیک و مردانه اش نهایت لذت رو بردم…
چشم انتظارِ زمستان:)

دراکار نویر از خانه گای لاروش…
شروعی نسباتاً تند..سبز و تازه از مرکبات و ریحان و همینطور روایح گلی…
محوریت اصلی این عطر آروماتیک فوژه هستش…
شروعش یاد آور آرایشگاهای مردانه قدیم و همچنین یادآور افترشیوهای قدیمی هستش که بعد اصلاح استفاده میشدند…
به اصطلاح عطری (باربرشاپی) هست…
بعد مدتی هرچند کوتاه دارچین و اسطوخودوس و همینطور رزماری در کنار فضایی کاجی خودنمایی میکنن و ترکیب نسباتاً جالبی رو به وجود میارن…
البته که عطر نوجوانی مثل من نیست و بیشتر مناسب افراد بالای ۵۰سال با استایل مرتب و اتوکشیده هستش…
شاید برای اداره و موقعیت هایی که نیاز به استایل جدی تری دارن عطر مناسبی باشه…
متاسفانه این رایحه به این زیبایی ماندگاری بالایی نداره و پخش بو هم درحد استشمام خود فرد هستش..اما هنوزم حرف ها برای گفتن داره این عطر…

توی شروع کمی یادآور آزارو پورهوم بود اما بنده احساس میکنم که صابونی تر..سبزتر..معتدل تر بود…
دراکار نویر..گمشده در میان خاطرات…

درود برشما…
بله واقعاً عطرِ خاص و نوستالژی هستش هم این عطر و هم جووان ماسک…
هردو را دارم و واقعاً خیلی لذت بخش هستند…

جووان س.ک.س اپیل…
شروع عطر ترکیب از روایح ادویه ای تازه نسباتاً ملایم و البته با پس زمینه چوبی و سبز هستش…
رایحه پیچیده ای نداره اما کاملاً خاص هست و نسبت به عطرهای لوکس و چندین میلیونی امروزه نیش و خوش ساخت محسوب میشه…
کیفیت نت ها نسباتاً بالا هستش و اگر کسی به باتل و جعبه عطر نگاه نکنه و شما عطر رو روی یک بلاتر براش تست کنی…
شاید متوجه قدیمی بودن عطر بشه اما متوجه قیمت پایین این عطر نمیشه و شایدهم جزو عطرهای نیش دسته بندیش کنه…
برای هوای نسباتاً سرد و با استایل مرتب و اتو کشیده به خوبی ست میشه…
احساس میکنم عطر افراد سیگاری بوده توی دوره خودش و البته خوش قیمت…
نگه داشتم برای استفاده در فصول سرد سال این جواهر را…


جووان س. اپیل..روشن کردن سیگار در یک روز سرد و بارانی…

ممنون از لطفِ شما بزرگوار…
امر بفرمایید تقدیم خدمتتون کنم…

یک نسخه از این عطر رو بنده در کلکسیونم دارم که پدرم سال۷۳ خرید…گوشه ای تاریک و دور از عطرهای دیگه گذاشتم و حتی پدرم هم دلش نمیاد ازش استفاده کنه…

خیلی وقته که میخوام نظرمو راجب این عطر بنویسم..اما دستم به نوشتن نمیره…
هیچوقت نتونستم با شیرینیِ زیاد و حس و حال سنتتیکِ این کار کنار بیام..با اینکه از دوران کودکی خیلی خوب به یاد میارم که عطرِ امضای خیلی از مردهای جوان اقوام بود و خیلی زود توی ایران هایپ شد…
عطرِ من نیست..با احترام به نظرات دوستان عزیز عطرافشانی…