خیلی ممنون از وقتی که گذاشتید…🌹🌹🌹💐💐💐

سلام و عرض ادب و احترام آقای ذوالفقاری…
یک سوال:
این عطر رایحش تا چه حد فضای کلاسیک داره و با نسخه ادو پارفوم به غیر از ماندگاری و پخش بو چه تفاوت هایی داره؟؟؟
ممنون میشم پاسخگو باشید…

شروعی تند از روایح چوبی آروماتیک بعد مدتی خس خس یا همون وتیور که حال و هوای کار رو بیشتر خاکی کرده… یه کار کلاسیک و تلخ… با استایل رسمی و کلاسیک توی فصل بهار و تابستون عالی ست میشه…

جیونچی جنتلمن ریزرو پرایو رو تست کنید…

این هم یکی از اون عطرهایی که خیلی توی ایران مخصوصا هایپ شده مثل اونتوس کوکوشنل بلودشنل دیور ساواج…
اگه مردم انقدر اسانس هاش یا نسخه های شرکتیش رو نمیخریدند و استفاده نمیکردن شاید الان هم ارزش خرید داشت…

شروعی از به لیمو و شکوفه پرتغال… بعد رایحه زنبق که کلاسیک بودن کار رو دوچندان میکنه و یه تم خاکی به کار میده… با توجه به توان مالی فقط یک دستریز کوچک تهیه کردم و کل بهار ازش لذت بردم.. اسم زیبایی هم داره…

با سلام و عرض ادب
بله دوست عزیز اما بازهم به کیفیت و اسانس به کار رفته در عطر بستگی داره برای مثال عطرهایی بارایحه چرمی یا عودی و یا انیمالیک دیرتر خراب میشن و شاید تا ۱۰ سال هم در جعبه بمانند و کیفیت روز اول رو داشته باشند مانند اینترلود یا امبرلدر ‌خیلی از عطر های دیگه…

حدود سال ۹۴ یا ۹۵ بود یکی از آشناها که خیلی باهم رفت و آمد می کردیم و از عشاق عطر در دهه ۶۰ و ۷۰ بود و کلکسیون زیبا و اصیلی از عطر های قدیمی داشت اون زمان ۶ یا ۷ سالم بود و هنوز وارد دنیای عطر و ادکلن نشده بودم یادمه از هر عطر سری قدیمش رو داشت… زینو تولید سال ۱۹۹۱ با فونت ایتالیک یا شکسته که رنگ شیشه اش قرمز مانند بود و ماندگاری فوق العاده عالیی داشت یک آرامیس طلایی تولید سال ۱۹۸۰ داشت..بقیه عطرها در خاطرم نیست اما بالای پنجاه شصت عدد شیشه بود.. یکی همین گودلایف بود که به گفته خودش سال ۱۳۸۰ از آلمان براش آورده بودن و تقریبا استفاده نشده بود ازش… چند سال گذشت که شروع به جمع آوری عطر کردم و چون میدونست که من عاشق این عطر شدم این عطرو به من هدیه داد… شاید پنج میل ازش مصرف کرده بود و تو این مدت در جای تاریک و در کلکسیون ازش نگهداری می‌کرد اولین اسپری ازش منو برد به دهه هفتاد بوی خربزه راحت ازش استشمام می‌شد به همراه روایح آروماتیک… یه عطر کاملا باربرشاپی خلاصه… چند سال بعد زمان پاک کردن شیشه عطر ها در کلکسیون از دستم افتاد و شیشه اش خورد شد و بوش همه جای اتاق رو برداشت… هروقت سراغ این عطرو تزم میگرفت الکی میگفتم: آره هنوز دارمش و خوشحال می‌شد… بعد دوسال هنوز رایحش از زمین اتاق به راحتی استشمام میشه حیف که دیسکانتینیو شده و بیست سال هست که دیگه تولیدش متوقف شده… البته اینا که تو بازار هست همه تقلبیه یا فاسد شده چون که عطر بیشتر از ۶ سال تو جعبه بمونه کیفیت رایحش و ماندگاریش دستخوش تغییر میشه…
اینم از خاطره من با این عطر…

شروع ادویه ای پر حرارت دارچین و وانیل.. بعد یک ساعت اسطوخودوس و نعناع هندی و در آخر روایح چوبی… شروعش شیرینه ولی تلخ تر و تلخ تر میشه و البته زیباتر… با استایل کاملا رسمی و کلاسیک خیلی خوب ست میشه.. و با بوی سیگار ترکیب جالبی پیدا میکنه مخصوصا تو فصل زمستون…

پدرم حدود سال ۶۱ یک از خیابان وزرا گرفت..قیمت دقیق یادش نیست اما همیشه اینو میگه که برندهای دیزاینری که درحد متوسط بودن عطرهایی رو با کیفیت بالا اما قیمت پایین و بصرفه تولید می‌کردند… چند تا مثال هم میکنه مانند دریک.. وان من شو..چارلی.. بروت و خیلی عطرهای دیگه که با پول تو جیبی هم می‌شد بخری.. و الان حتی عطر های نیش هم دیگه به پای اون دیزاینر های متوسط یا حتی رده پایین هم نمیرسه… اون شیشه چارلی بلو رو هم دارم تو کلکسیون البته نزدیک بیست سال میشه که تموم شده اما به طرز باورنکردنی پدرم بدون دلیل خاصی نگهش داشته برای تجدید خاطره… هنوز بعد از بیست سال که خالی شده هنوز وقتی که درش رو باز می‌کنم بوش فضای اتاق رو پر میکنه…