بنفشه، بنفشه، دریا کنار اومد
بنفشه، بنفشه، به جویبار اومد…

فرض کن دهم، یازدهم فروردین سوار یه MG B Roadster قرمز رنگ کوپه شدی و از تهران زدی بیرون به مقصد مازندران. همون اول راه، آفتاب هست ولی باد خنک بهاری روی صورتت بازی می‌کنه. اون بوی مخصوص ماشین‌های قدیمی هم قاطی هوای تازه شده و فضا رو یه‌جورایی نوستالژیک‌تر کرده.

راه که می‌افتی سمت مازندران، کم‌کم بوی خاک نم‌خورده، سبزه‌های تازه جوانه‌ زده و بوی خاص برف‌هایی که یادگار زمستون روی کوه‌ها هستن، خودش رو می‌کشه داخل ماشین.

نزدیکای گدوک، هوا شروع می‌کنه به تغییر کردن، مثل اکثر اوقات، هوای کدوگ مه گرفته و نم نم بارونه که به سر و صورتت هجوم میاره و گهگداری زور خورشید می‌چربه و ابرها رو کنار میزنه و یه گرمای لذت‌بخش جذاب رو بهت هدیه میده، از اون حالت‌هایی که نمی‌فهمی دقیقاً داری گرم می‌شی یا سردت شده. وقتی می‌رسی بالاتر، برف‌ها هنوز کنار جاده و دامنه کوه هستن. رایحه خاص برف بهاری با بوی علف خیس قاطی میشه و یه خنکی خاصی تو هوا پخش می‌کنه.

گدوک رو که رد می‌کنی، یهو هوا عوض میشه. آفتاب هست، اما اصلا خبری از حس خفه‌کننده و شرجی تابستون شمال نیست، به قول اون دیالوگ سریال هوش سیاه، هوا آفتابه، اما آفتاب سردیه!
می‌زنی کنار، زیلو پهن می‌کنی روی سبزه‌های تازه‌ در اومده. اطراف پره از بنفشه‌های ریز جنگلی.

آتیش درست می‌کنی، کتری رو می‌ذاری روی آتیش، آب که جوش میاد می‌کشی کنار تا از جوش و خروش بیفته و بعد چای سیاه می‌ریزی. هوس می‌کنی چند تا از همین بنفشه‌های کنارت رو با دست بکنی و بندازی توش. تا چای بنفشه حاضر بشه، یه لقمه نون و پنیر بر میداری، دستت که نزدیک صورتت میشه بوی بنفشه، علف خیس و هوای نیمه‌ سرد میاد زیر دماغت.

یک جرعه از چای می‌خوری؛ تنت کمی گرم میشه اما هوا نمی‌ذاره کامل گرم بشی. یک جور تعادل عجیب و دوست‌داشتنی، نه گرم، نه سرد.

و همین‌جا، این حس، این بو، مستقیم منو می‌رسونه به Mercedes Benz Intense.

این عطر برای من همون بنفشه‌ تمیز و مردونه‌ وسط طبیعته. یه بوی سبز و با کلاس که انگار همین الان چند تا برگ بنفشه رو با دستات له کردی.

شروعش یه تیزی خیلی ملایم مرکباتی داره اما خیلی زود جای خودش رو به بنفشه و برگ بنفشه میده؛ یه بوی آشنا و طبیعی (حداقل برای من که توی شمال بزرگ شدم و اتفاقا زیاد چای بنفشه خوردم 😁)

تو درای دان بیشتر حس چوبی داره، اما بنفشه تا آخر همراهیتون میکنه. حسش مردونست ولی خشک و خشن نیست.

طبعش واقعاً معتدله. نه گرم می‌کنه و نه سرد.


خلاصه، Mercedes Benz Intense برای من دقیقاً همون جرعه‌ چای بنفشه وسط هوای بهاریه؛ یه حس با کلاس، تمیز، ساده و جذاب.

بعد از دو بار تست این عطر (به‌صورت دکانت) توی شرایط مختلف، خیلی نتونستم باهاش ارتباط بگیرم. توی تاپ‌نت، اولین چیزی که به مشامم می‌رسه بوی آلبالوئه؛ حسی شبیه شربت‌هایی مثل دیفن‌هیدرامین یا اکسپکتورانت. اگر با ذهنیت نت‌هایی که خود عطار یا کمپانی گفته برید سراغش، ردی از دارچین و زیره هم می‌شه توش پیدا کرد، ولی واقعیت اینه که همچنان همون بوی آلبالو غالب‌تره (حداقل از جانب بینی مبتدی من).

اما توی میدل‌نت و درای‌دان، شدت آلبالو کم می‌شه و رایحه به سمت یه حس وانیلی/تنباکویی می‌ره؛ یه حالت مخملی و نرم‌تر از شروع کار.

از نظر پخش و ماندگاری واقعاً خوب و ارزشمنده. من اولین بار توی اتاق فقط دو پاف زدم، اما همسرم از هال بعد از چند ثانیه بوش رو حس کرد. به نظر میاد خانم‌ها از این رایحه خوششون میاد و احتمالاً بازخورد خوبی می‌گیرید.

ولی همون‌طور که گفتم، برای من شخصاً توی لیست «عاشقشم»‌ها نمی‌ره. میره توی دسته «مورد پسندها». رایحه کاملاً سلیقه‌ایه. اگر دنبال بازخورد خوب، پخش قوی و ماندگاری بالا هستید، احتمالاً این عطر به کارتون میاد.

اما بلایند بای؟ کاملاً ممنوع! حتماً دکانت بگیرید. برای خودم بارها ثابت شده که بلایند بای چقدر می‌تونه خطرناک باشه، خصوصاً با این اوضاع اقتصادی. مثالش آزارو پور هوم؛ خیلی از دوستان بهش نمره بالا دادن و صد البته از نظر هرم بویایی، بُعد تاریخی و بازی نت‌ها یک اثر هنری و شاهکاره، اما برای من اصلاً خوشایند نیست. رایحه سلیقه‌ایه و من نمی‌تونم باهاش ارتباط بگیرم، هرچند ارزش هنری و تاریخیش سر جاشه، اما من سلیقه خودم رو اعلام میکنم، بدون اینکه بخوام نیت بد یا تخریب داشته باشم.

رایحه این عطر برای من یادآور بوی رنگ مو و شامپو تخم مرغی داروگره! شاید بینی مبتی من توانایی درک این اثر رو نداره! چون امتیازش نشون میده که حداقل درصد زیادی از دوستان معطر عطرافشانی، این رایحه رو می‌پسندن.
اما برای من حتی قابل تحمل هم نیست. به هر حال خاطرات بویایی و... در قضاوت یک رایحه تاثیر چشم‌گیری دارن. این عطر؛ عطر من نیست...

اولین برخورد من با این شاهکار برمیگرده به سال ۱۳۸۳ یا ۱۳۸۴، اون زمان، تازه عموی عزیزم ازدواج کرده بود و همسرش (یادم نیست به چه مناسبتی)، این عطر رو براشون هدیه خریده بود. در دوران بچگی، وقتی عموم این عطر رو به خودش اسپری میکرد، از بوش سرمست و شیدا می‌شدم، من و خواهرم عاشق این عطر بودیم.
دیروز بالاخره بسته دکانت‌های جدیدم به دستم رسید و جوپ هوم هم یکی از دکانت‌هایی بود که سفارش دادم.
با اولین اسپری، خاطرات زنده شد، برخلاف نظر خیلی از دوستان که این عطر رو تند و زننده می‌دونن، به نظر من برعکس، ملیح، گلی و جذابه. به نظرم اصلا خشن نیست، اتفاقا لطیفه!
هر چند از پروجکشن و ماندگاریش کم شده، اما همچنان به نسبت خیلی از عطرهای جدید پخش و ماندگاری قوی‌تری داره.

آیا حاضرم فول باتل تهیه کنم؟ نمی‌دونم واقعا! برخلاف زینو یا آزارو پور هوم که حاضر به تهیه فول باتلشون نیستم، اما این مورد رو شک دارم! رایحه‌اش برام دوست‌داشتنیه، اما شاید برای شخصیت من زیادی ملیح و لطیف باشه!

اتفاقا من دیروز دکانت این کار رو تست کردم، دقیقا بوی لیمو امانی میده، یه رایحه قدیمی‌طور داره، توی درای داون برای من بوی خاک میداد، اینگار توی یک مکان تاریخی و قدیمی نشستی و داری قیمه غرق شده در لیمو امانی میخوری 😂
برای من جذاب بود، اما کاری نیست که بخوام بخرم و مداوم استفاده کنم، در حد همین دکانت کفایت می‌کنه.
میشه گفت، می‌ره توی کارهای مورد پسندم، اما نه برای استفاده مداوم و دائم.

درود دوستان
امروز دکانت این کار رو تست کردم.
رایحه سنتتیکی داره، مورد پسند من و همسرم واقع نشد، حس می‌کنم بیشتر نمراتی که گرفته، به خاطر اون حس و حال قدیمی و نوستالژیک بودنشه، وگرنه حداقل بین روایح مدرن‌تر، حرفی برای گفتن نداره.
بوش رو زیاد استشمام کردید، حداقل در اوایل دهه نود.
حس می‌کنم از اونجایی که یه دوره‌ای هایپ بوده، از اسانسش توی محصولات بهداشتی هم استفاده شده، چون برای من یادآور مایع دستشویی یا شامپو با رایحه سیب سبزه.

همین الان یادم اومد؛ شامپو بامبو از برند ش..و..ن رایحه‌ای نزدیک به این عطر داره، در واقع احتمالا از اسانس این عطر برای محصولشون استفاده کردن.

سلام دوستان
هفته‌ی پیش این عطر رو با این تصور سفارش دادم که قراره یه نسخه‌ی مقرون به صرفه و نزدیک به Irish Leather از Memo باشه. دیروز بالاخره رسید به دستم.

قبل از خرید، توی نظرات سایت دیدم که جناب فرد به بچ‌کد خاصی اشاره کرده بودن، و چون من هم از همون سایت خریدم، حدس زدم عطر من هم همون بچ‌کد رو داشته باشه.
بعد از دریافتش، دیدم دقیقا همون بچ‌کده، و چون از قبل توی چک فرش بررسی کرده بودم، می‌دونستم تاریخ تولیدش برمی‌گرده به ۲۰۱۶، یعنی دقیقاً ۹ سال پیش!

با اینکه احتمال می‌دادم این فاصله‌ی زمانی باعث افت پرفورمنس شده باشه، اما وسوسه‌ شدم و گفتم: بی‌خیال، شاید ارزش ریسک رو داشته باشه!

اما خب، بعد از اولین اسپری، واقعیت خودش رو نشون داد...
عطر تقریباً به‌سرعت نور اسکین‌سِنت میشه! یعنی چند ثانیه بعد از پخش، باید بینی رو بچسبونی به پوست تا چیزی حس بشه.
رایحه در ذات خودش بد نیست؛ یه فضای گیاهی، چوبی و سرو محور داره، اما اون قدرت و کاراکتر چرمی‌ای که انتظار داشتم، تقریباً غایبه.

در مجموع، بوی بدی نداره، ولی پرفورمنسش واقعاً نا امید کنندست. به‌نظر می‌رسه گذر زمان کار خودش رو کرده و قدرت عطر تا حد زیادی از بین رفته.

در کل، پیشنهاد می‌کنم بیخیال این عطر بشید چون بعید می‌دونم تولید جدیدی ازش وجود داشته باشه، یا حداقل قبل از خرید، بچ‌کدش رو چک کنید (از فروشنده بخواید که براتون ارسال کنه).

ممنونم متین جان، درسته؛ اتفاقا امروز چند تا ویدئو توی اینستاگرام دیدم که این کار رو با دیور هوم اینتنس مقایسه کرده بودن. منم اوایل جیونچی جنتلمن ریزرو پرایو و دیور هوم اینتنس رو شبیه به هم می‌دونستم؛ اما هر چی که بیشتر گذشت؛ برام تبدیل شدن به دو عطر کاملا متفاوت؛ هر چند نمیشه منکر DNA مشترکشون شد.

ممنونم متین جان
اما توی هرم بویایی انعکاس از زیمایا، اشاره‌ای به نت ویس.کی نشده، آیا بوی وی.سکی در این عطر مشهوده؟
البته نظر من (به عنوان یک مبتدی) اینه که خیلی از شرکت‌های عطرسازی در مورد نت‌ها دروغ میگن! به خصوص اون‌هایی که دوپ تولید می‌کنن (شاید به خاطر مسائل حقوقی و یا اینکه بگن، نه! این یه چیز دیگست!)
بیشتر یه حالت تبلیغاتی داره، تا اینکه واقعا اون رایحه ازش دریافت بشه.

سلام متین جان
امکانش هست این دوپ‌ها رو بر اساس کیفیت و ارزش خرید، لیست بفرمایید؟