مسیر های بویایی ما ارتباط نزدیکی با قشر فرونتال مغزمون دارن و جزو اولین مسیرهای حسی در طی تکامل هستن و جزو ریشه دار ترین ها...
من چهره ی تو رو ممکنه یادم بره، همچنین صدات رو، ولی قول میدم بویت آخرین چیزی باشد که فراموش خواهم کرد(شاید هم اصلا یادم نرود.)
دولچه آمالفی عزیز، تو قابلیت اینو داری که ژرف ترین احساسات من رو کنکاش کنی و خاطره هایی رو به خودآگاهم بیاوری که تا این زمان از وجود آنها بی خبر یا بهتر بگویم ناآگاه بودم.
همه چیز در تو بهترین است، رایحه ی میخک، هل، به، کهربا، همه چیز... بوییدن تو باعث میشه برای لحظه ای هم که شده غرق شدن در مرداب تمدن مدرن رو فراموش کنم. تو به من آرامش میدی، و میدونی این آرامش از چه نوعیه؟ وقتی در دودان کودکی سر و موهای عروسک های خندانم را میبوییدم و واله میشدم؛ آره...تو خود بوی موهای عروسک هایی...

سیسیلی...به راستی چه تعبیر درستی، رایحه ی پوست زن...
وقتی برای اولین بار این عطر رو اسپری کردم بوی ترنج یونیکی به مشامم رسید، کلی گذشت تا فهمیدم که این خاص بودن، این عجیب بودن مربوط میشه به همنشینی اش با موز رسیده ی تقریبا سیاه شده، وقتی موز خیلی خیلی رسیده رو بو میکنی یه رایحه ی تیزی داره که اینجا هم همونه ولی جذابه، آدم خوشش میاد، رو لباش لبخند میشینه مخصوصا وقتی که یاس و شکوفه ی پرتقال هم به این ضیافت اضافه میشن...جمع تمام این خوبان با هم به همراه بیس آلدئیدی، رایحه ای بر جا میذاره که واقعا جذاب و خاصه...چه بد که دیگه همین رایحه تولید نمیشه...و چه حیف که پخش بوی خیلی زیادی نداره، اگرچه رایحه ی متین آن ماندگاری داره...و باز هم میگم چه تعبیر قشنگی خود شرکت براش گذاشته: فراموش ناشدنی همچو لمس پوست زنان...
به نظرم بهتره از هسته ی تمدن مدرن و این جدید های بی روح یکم فاصله بگیریم و برگردیم سراغ قدیمی ها، قدیمی هایی که به نظرم شریف اند.