در کنج حیاط
در میان حبابهای ریزِ آب
چند شاخه گل سرخ
بر زیرِ بارِ رایحهی خوشِ خود خمیدهاند
همان گلهای سرخی
که هیچکس آنها را نبوییده است
هیچ تنهاییای
کوچک نیست
این شعر از یانیس ریتسوس
و ترانه رد خون از علیرضا افتخاری و این عطر
اسمش یعنی «هیچ»
و چه نامی زیباتر از این برای عطری که نه میخواهد خوشایند باشد، نه فریاد بزند، فقط باشد.
رایحهای از دود و چرم و سکوت، شبیه تأملی طولانی بعد از طوفان.
هر بار که میزنمش، یادم میافتد که در پایان همه چیز، چیزی باقی نمیماند جز خودِ حس بودن.
این عطر، بوی خلأیی دارد که پر از معناست
درست مثل جهانبینی من به زندگی:
نه جستوجوی معنا، بلکه درکِ بینیازی از آن.
درود برشما...
تا جایی که بنده به یاد دارم باتل این عطر به این رنگ نبود!!...
Rien به صورت کُلی چندتا نسخه داره؟؟...
درود گرامی
از تصویر و نورپردازی زیبای شما لذت بردم.
میشه بپرسم؛ اون عود چیه و از چه برندیه؟ اگر در زمینه عودها تجربه دارید؛ ممنون میشم تشنگان روایح را با یک نوشته زیبا در خصوص بهترین روایح و برندهای تولید کننده عود سیراب فرمایید.