یک عطر اجبارا برای کل زندگی

حتی بوییدن تمام عطرهای دنیا نمیتونست لذتی که خواندن این نوشته شما بهم داد رو داشته باشه. قشنگ بود . خیلی . 

درود و تحفه ی سپاس صبای خودنانویس ارجمند

از پاسخ و نگاهتان به این ترانه ی بی زمان سیناترا، لذت بی حد بردم. نمی دانم چقدر از آن و او خاطره دارید یا چقدر به آوای توامان محزون و مغرورش گوش کرده اید، اما گمان می برم تا او را و ترانه هایش را تا مغز استخوان نشناخته و نزیسته باشید قریب به محال است با نقطه ای چنین قدرتمند، ختم نام ترانه اش را به دریایی ترانه ی مدعی اعلام دارید.

بله، برای من هم جزو 3 ترانه ی زندگیم هست که اگر روزی بخواهم از زمین بروم، یادگار با خود از دنیایی که در آن زندگی کردم خواهم برد. 

سپاس بی مرز که دوباره و بعد از مدتها روحی را نشانم دادید که طعم تلخ و شیرین توامان این ترانه منقلبش می کند، روح بزرگ خودتان.