گل مریم....گل مریم.... همه آهم .... همه دردم....

پرده اول:

به میمنت و شادی خبری آمد که یکی از تولیدکنندگان مواد شیمیایی کشورمون، برای اولین بار فیکساتور ویژه‌ای تولید کرده که حاوی ایزوآی‌سوپر بوده و ما را بسی خوشحال نمود. حالا چرا خوشحال؟ خودمم نمی‌دونم! چون اصلاً نمی‌دونم ایزوآی‌سوپر چی هست!! یعنی تا این حد وضعیتم نگران‌کننده شده! 

ولی خب بهرحال «خوشحالی بی‌دلیل» در این موقعیت، خودش روزنه‌ای از «امید» رو در ما زنده نگه می‌داره. هرچند همین پدیده «خوشحالی بی‌دلیل» در بعضی مواقع می‌تونه کار رو به بستری‌شدن هم بکشونه!! ولی بحمدالله بنده جزو مورد اول هستم یا حداقل تصور می‌کنم که هستم :)

پرده دوم:

مدت‌ها قبل با همسرم صحبت این بود که «عطر» کدوم گل رو بیشتر دوست داری که فرمودن «گل مریم» . این موضوع در خاطرم موند تا اینکه رفتم سری به اون شرکت مواد شیمیایی بزنم که دیدم فیکساتورش آماده نیست، اما یکی از شرکت‌های همکارش، اسانس فرانسوی گل مریم رو داشت. یه مقدار ازش گرفتم و مخلوطی درست کردم. چقدر خوش‌بو و آرامش‌بخش بود. طوری‌که همسر گرامی بعد از 10 دقیقه و خودم بعد از نیم‌ساعت خوابمون برد! اتفاقی که محال بود وسط روز بیفته. قبلا در هیچ جایی ندیده و نخونده بودم که اسانس مریم می‌تونه تا این حد آرامش‌بخش و خواب‌آور باشه (نهایتاً این رو در مورد اسطوخودوس متصور بودم) یک شیشه درست کردم برای مادرم و گذاشتم تو ماشین که هرزمان رد شدم بهشون بدم. 

پرده سوم:

خانم ایکس تماس گرفت و گفت خانم ایگرگ ازتون تقاضای مشاوره کرده. مثل همیشه اومدم بگم مگه نمی‌دونین که مدتهاست دیگه مشاوره قبول نمی‌کنم؟ که ناگهان یاد خواب 2 شب قبلش افتادم که شخصی(مهم نیست چه کسی. شما نمی‌شناسین از آشناهای خودمون بوده) بهم گفت باید برگردی به حوزه کمک به دیگران و دست رد به سینه هیچ‌کس نزنی. بلافاصله گفتم فلان ساعت قرار مشاوره بذارین. 

مشاوره سختی نبود چون قبلا مشابهش رو بارها تجربه کرده بودم. بانوی موردنظر روزی 18 قرص اعصاب مصرف می‌کرد و حملات پانیک و بی‌خوابی و موارد دیگر آزارش می‌داد. بهش گفتم این موضوع در صلاحیت بنده نیست و شما باید برین نزد متخصص مغز و اعصاب و ازش کمک بگیرین و بخواین به مرور داروهاتون رو کم کنه. 

ول‌کُن ماجرا نبود! گفت مگه شما آقای فلانی رو خوب نکردین؟ راست هم می‌گفت. آقای فلانی روزانه نزدیک 10 قرص مصرف می‌کرد و با یک جلسه مسئله‌اش رفع شد. بجز آقای فلانی، آمار آقای بهمانی رو هم داشت که روزانه نزدیک به 26 قرص اعصاب مصرف می‌کرد و اون هم با چند جلسه مشکلش برطرف شد. مونده بودم این آمارها رو از کجا آورده! آمارهایی که سال‌ها ازشون گذشته بود. 

بهش گفتم خانوم محترم اون جلسات اولاً مربوط به زمان جوانی بنده بوده، ضمن اینکه اونجا از روش Coaching استفاده کردم نه مشاوره، که الان نه توانش رو دارم نه رمقش رو و نه حوصله‌اش رو. جون عزیزت برو پیش روانپزشک. ولی متاسفانه دست‌بردار نبود. منم دنبال راهی برای فرار بودم که یهویی یاد شیشه دست‌ساز داخل ماشینم افتادم که برای مادرم درست کرده بودم! گفتم ببین یه شیشه عطر بهت میدم هرزمان حالت بد شد یه خورده استفاده کن تا زمانی که بری دکتر. ولی جایگزین داروهات نکن.

یک هفته بعد:

نمی‌دونم از کدوم ازخدابی‌خبری شماره منو گرفته بود. صداش می‌لرزید از خوشحالی. گفت از روزی که از اون عطر استفاده کردم نه حمله‌ای بهم دست داده و نه حتی یک قرص مصرف کردم!!! (خدایا این تلقین چه می‌کنه با آدمیزاد) بهش گفتم مگه قرار نشد ادامه درمان رو نزد روانپزشک انجام بدی؟ مگه من بهت نگفتم این کار من نیست و خیلی از مگه‌های دیگه. اما جواب جالبی داد:

من درمان شدم!!! نیازی به رفتن نزد پزشک ندارم!

پرده آخر:

نیم‌ساعتی هست که روی صندلی نشستم و خیره شدم به شیشه اسانس گل مریم!!!

پ.ن 1 : مشاوره فوق بصورت کاملاً رایگان انجام شد.

پ.ن 2 : عنوان متن، ادای دِینی بود به مرحومه مغفوره جنت‌المکان بانو «دده بالا»  البته با خراب کردن شعر و آهنگش! :)