یک‌بار برای همیشه...همه‌چیز در مورد اسانس

سلام. پاسخ طولانی برات نوشتم. اما بصورت مجزا منتشر شد و احتمالا نوتیفیکیشن برات نیومده. در صفحه 3 پاسخم رو میبینی.

قدرک درک مطلبت واقعاً شگفت‌انگیز، قابل احترام و ستودنیه!!!

خوشحالم که هستی :)

می‌دونم متین‌جان. همون‌جا هم پیامت رو گرفتم. پاراگراف آخرم شوخی بود عزیزم :)

اگر تو نداری مطمئن باش منم ندارم و یقیناً اکثریت مردم هم ندارند. حداقل‌ها برامون شده «آرزو» 

می‌تونم یک متن طولانی بنویسم در این مورد.

می‌تونم چندتا مثال تکان‌دهنده بیارم که بساط این بحث کلاً جمع بشه و خیلی از عزیزان تازه متوجه بشن که اصلاً نیازی به این‌همه بحث نبود.

اما ناچاراً خط قرمزهایی رد میشه که [به درستی] باعث رد تایید کامنت خواهد شد. همه صحبت‌ها رو بالاجبار در لفافه گفتم. خداروشکر خودت و اکثر دوستان عطرافشانی اونقدر باهوش و داری قدرت درک بالا هستین که پیام اصلی مطالب بنده رو بگیرین. 

ولی خب بهرحال اگر خیلی از حداقل‌ها رو هم نداریم، اما بازم خداروشکر محفلی هست با دوستانی صمیمی و اهل دل مثل شما و دیگران. قدرش رو بدونیم که ممکنه فردا همین هم نباشه :)

پ.ن مهم) ضرب‌المثل معروفی هست که میگه:

«قمارباز وقتی می‌بازه اگه نگه .......... دلش می‌ترکه»!!! 

فقط خواستم یادآوری کنم چند خطی که نوشتم به هیچ عنوان از جنس ضرب‌المثل بالا نبود. حرف دلم رو گفتم :)

مراقب خودت باش متینِ همیشه متین و باهوش و معطر

ممنونم سام عزیز. از لطف زیاد به بنده و روح بلند و زیبایی که دارین و امیدوارم همواره در همین مسیر زیبا قدم بردارین.

از واژه «دلخوری» استفاده کردین و پیام نگرانی از متنتون گرفتم که ایجاد دلخوری نشه. می‌دونم منظورتون کلّی بود که بین دوستان دلخوری ایجاد نشه. از طرفی هم یک درصد فرض رو بر این گذاشتم که شاید نگران دلخوری بنده هم هستین:)

اجازه بدین اول از اون یک درصد بگم: 

جماعت معلم هم مثل دیگر انسان‌های عادی، دلش می‌شکنه، دلخور میشه، ناراحت میشه، خوشحال میشه، خشم و نفرت و خلاصه همه چیزهایی که یک انسان عادی داره رو تجربه می‌کنه. اما: 

وقتی سرکلاس هست (اگر معلم به معنای واقعی باشه) احتمالاً اونقدر توان داره که اجازه نده جو متشنّج بشه، اونقدر هنر داره که نذاره دانشجویانِ کمی شیطون، کلاس رو بهم بریزن، خشم و ناراحتی و حتی دلخوریش رو هم قرار نیست به مخاطبش منتقل کنه و درنهایت اگر توان مدیریت و اداره کلاس رو نداشته باشه به نظرم واژه معلم برازنده‌اش نیست. 

چندماه قبل، کلاسی به بنده پیشنهاد شد که هیچ‌یک از مدرّسین حاضر به تدریس نبودن! با ادبیات ما معلمین، «دانشجویانِ ناراحتی» داشت! از اونایی که اصطلاحاً سیاسی‌کاری می‌کنن و کلاس بهم می‌ریزن و ناگهان هم‌دستی می‌کنن و هیچ‌کدوم نمیان سرکلاس و یک مرحله هم استاد رو از کلاس انداخته بودن بیرون!!! :)))

طی صحبت با دکتر.... که استاد روانشناسی هستن و بسیار قابل احترام، این استاد کلّی درددل داشت از اینکه برای اولین بار در عمر تدریسش با یک کلاس «اکثراً ناراحت» درس برداشته و براش عجیب بود که چطور ممکنه از یک کلاس بیست و چندنفره نزدیک 80درصدشون دارای اختلال باشن! (به نظرم واقعاً هم عجیب بود) 

کلاس رو عمداً قبول کردم. کلاسی که چندماه بود مدرّسی قبول نمی‌کرد بره. شاید احمقانه به نظر برسه. اما بیشتر خواستم خودم رو محک بزنم ببینم پیر شدم یا نه هنوزم دود از کنده بلند میشه :)

الان که اینها رو می‌نویسم مدتهاست درسم باهاشون تموم شده، امتخانشون رو دادن و نمرات عالی گرفتن و با بسیاری از اونها هم دوست و رفیق هستم :)

پس نه یک درصد مربوط به خودم و نه 99درصد مربوط به بقیه هیچ‌کدوم جای نگرانی نداره. اگر بنده این صفحه رو ایجاد کردم فکر می‌کنم بتونم از پس اوضاع بربیام :)

درسته که اینجا کلاس درس نیست. اما به قول قدیمی‌ها ما هم بعد از یک عمر گدایی، شب جمعه‌مون رو گُم نکردیم! :)))

کلاس باشه، سایت باشه، گفتگوی روبرو باشه، بحث باشه، جدل باشه، هرچیزی که باشه بهرحال سعی خودمون رو می‌کنیم که تشنجی ایجاد نشه. ضمن اینکه بابت هر کلمه‌ای که اینجا می‌نویسم، گوشه ذهنم هم حرمت مخاطب رو باید درنظر داشته باشم(حتی اگه بهم بی‌احترامی کرده باشه) هم حرمت سایت عطرافشان رو و از همه مهم‌تر حرمت مدیریت محترم رو که اجازه انتشار متن رو دادن تا خدای نکرده شرمنده ایشون هم نباشم.  

نکته مهم: سام عزیز! فیس تو فیس نیستیم و متن بصورت نوشتاری هست و ممکنه ادراک شما برداشت متفاوتی داشته باشه و بقول عامیانه سوءتفاهمی ایجاد بشه. خطابم تا اینجا الزاماً به شما بزرگوار نبود. خدای نکرده بد برداشت نکنین. بذارین به حساب بلند فکر کردن بنده :)

فرموده بودین: 

«... متین راد قبول زحمت فرمودند و از وقت باارزش شون برای اشتراک گذاشتن ...»

راستش بقول مرحوم پرویز فنّی‌زاده:  « دروغ چرا؟ تا قبر آ آ آ آ »

اینجا نه «زحمت»ی می‌بینم، نه وقت«باارزش»ی.

تا الان تمایلی به گفتنش نداشتم. ولی خب محبت شما یه خورده زیاد بود که با این جمله محبت‌آمیز، ناخواسته مجبورم کردین خیلی کلّی و در پشت پرده مواردی از جنس خودافشایی رو عرض کنم: 

نمی‌دونم چندنفر از دوستان متوجه شدن که بنده از ظهر تا الان (نیمه شب) بدون خروج از سایت، باحوصله به تک‌تک پرسش‌ها پاسخ دادم. نه تنها پاسخی از جنس «ازسربازکردن» بلکه تا حدی که تونستم برای بسیاری از پرسش‌ها، یک متن طولانی نوشتم، به امید اینکه از اندک بضاعت و سواد جلبک‌وارم، توشه‌ای مفید در هر متن ایجاد بشه. به عبارت دیگه یک سوال ساده رو تبدیل به یک کلاس درس کردم! بهش میگن مرض معلّمی! :))) 

چه پیامی میشه از این موضوع برداشت کرد؟ بله درسته. بنده امروز از پای لپ‌تاپ بلند نشدم و فقط هم در عطرافشان بودم. 

سوال: مگه تو کار و زندگی نداری؟

پاسخ: راستش نه! چندروزی هست که از خونه بیرون نرفتم و حتی کلاس آخرم رو کنسل کردم(کاری که تابحال سابقه نداشته) و درحال گذران شدیدترین و بدترین حالت‌های روحی چندسال اخیرم هستم. وضعیتی وحشتناک! وحشتناک‌تر از تصور هرکدوم از مخاطبین. 

سوال: مگه چه اتفاقی افتاده؟ 

پاسخ: به شما ربطی نداره!!!! (با لطافت بخونین لطفا) منظورم اینه که قرار نیست با گفتن مشکلم، حال شما رو خراب کنم. بلکه در همین وضعیت هم تمام سعی خودم رو کردم که در حد وسع و توانم، حال یکی دونفر از دوستان رو بهتر کنم. 

نتیجه: در این چندروز وحشتناک، وقتی «خاطرات یک گورکن» عزیز در مورد اسانس‌ها سوال پرسیدن، خیلی خوشحال شدم که فرصتی پیش اومد برای «فراموش کردن» و با سرعت مشغول نوشتن شدم. 

بعد هم پرسش‌های دوستان بود که باعث ادامه‌دارشدن «فراموش کردن» اینجانب شد و روز خوبی رو سپری کردم. 

بنابراین در اینجا نه تنها «زحمت» و «وقت باارزش»ی در کار نبود، بلکه ممنون تمام عزیزانی هستم که محبت کرده و منت به سر بنده گذاشتن و با پرسش‌هاشون باعث شدن برای ساعت‌های زیادی مشکلات خودم رو فراموش کنم. در حالت‌های روحی نامناسب افراد، به نظرم بهترین دوست و رفیق کسیست که باعث «فراموش کردن» شخص دارای مشکل بشه. حتی برای چند دقیقه.

پس:

ممنون از «خاطرات یک گورکن» عزیز که با طرح پرسش اولیه باعث و بانی ایجاد این صفحه شدن

ممنون از «متین» دوست‌داشتنی که واقعاً امروز حالم رو بهتر کرد و در «فراموش کردن» بنده سهم بزرگی داشت.

ممنون از «سورنای» همیشه عزیز که با مطلب هوشمندانه‌اش، باعث شد یک متن طولانی بنویسم و برای ساعاتی خیلی چیزها رو فراموش کنم. 

ممنون از سام عزیز (خودتون رو عرض می‌کنم) که همین الان و در این نیمه‌شب که قرص خواب هم بی تاثیر بوده، ذهنم رو درگیر نوشتن این مطالب کردین و همچنان شرمنده بزرگی و پاکی درون شما هستم.

حتی ممنون از خانزاده عزیزمون که شاید خودش هم ندونه، اما برای دقایقی حالم رو خوب کرد. هرچند اکثر اوقات ما دوتا مثل خروس جنگی به هم می‌پریم! اما نمی‌دونم چرا دوستش دارم :)

و درنهایت ممنون از همگی بابت کمک بزرگ و لطف عظیمی که امروز به بنده داشتین. 

نتیجه: بنابراین بنده لطفی نکردم، بلکه شرمنده لطف دوستان هستم و ایضاً وام‌دار محبت‌هاشون. 

فرموده بودین:

«... وقتی شخصی خود را بی سواد یا کم سواد خطاب می کند ، نه به معنی واقعی کلمه بلکه از روی فروتنی و تواضع این اصلاحات را بکار می برد...»

بازهم با استراتژی مرحوم فنّی‌زاده چون تا قبر راه زیادی نیست بذارین واقعیت رو بگم. بنده «تواضع» نکردم سام عزیز. واقعیت اینه که در هیچ محیط آموزشی، دانشجویان حق گفتن واژه «استاد» برای بنده رو ندارن. نه اینکه بداخلاقی کنم یا خدای نکرده بی‌حرمتی. هرگز. نهایتاً بهم بگن استاد، بلافاصله میگم استاد خودتی! یا اگه صمیمی‌تر باشیم بلافاصله میگم استاد باباته!!! :)))

دهه هفتاد شمسی(نه میلادی!!) که دانشجو بودم، هم‌زمان با تحصیل، به دلایلی، ازجمله قوی‌بودن ریاضی، حل مسائل ریاضی به عهده بنده بود. کمی که گذشت تمام حل مسائل به گردنم افتاد. روزی استاد دیر کرد و بنده مشغول حل تمرین‌ها پای تخته‌‌سیاه (هنوز وایت بُرد مد نشده بود) بودم و زیرپوستی یک سرفصل رو هم درس دادم که روش تدریسم خیلی مورد استقبال همکلاسی‌هام قرار گرفت. غافل از اینکه استاد پشت در بود و داشت گوش می‌کرد! البته چندسال بعدش ترک دنیای خاکی کرد ولی اثر بزرگی در زندگیم داشت. چون بستر مناسبی فراهم کرد برام. 

از جلسات بعد، می‌گفت بیا و این سرفصل رو تدریس کن و خودش می‌نشست کنار بقیه هم‌کلاسی‌هام. منم با ذوق می‌رفتم و تمام زمان کلاس رو یک نفس تدریس می‌کردم. خدابیامرز روزی که بهم گفت: «تو مادرزادی معلم به دنیا اومدی» مسیر زندگیم عوض شد(هرچند سال‌های زیادی اشتباه بزرگی کردم و معلمی در مرحله دوم زندگیم قرار گرفت) 

گذشت و گذشت تا اینکه چند جلسه‌ای نیومد و بنده شدم مدرّس! بعدها فهمیدم که اون چند جلسه رو در دانشکده حضور داشته، اما عمداً نیومده سرکلاس تا بتونم مسیر تدریس رو با اعتماد به نفس بیشتری جلو برم و فقط چندباری اومده بوده پشت در و گوش کرده و رفته. روحش شاد. استاد به معنای واقعی بود که امروز نسل اونها در حال انقراضه!

میان ترم بود که برگشتم شهر خودمون برای دیدار با خانواده (دانشگاهم تهران بود) و با ذوق به مرحوم پدرم جریان رو گفتم. ایشون که خودشون هم مدرّس دانشگاه بودن فرمودن: «وقتی بهت میگن استاد خیلی حالت خوب میشه. درسته؟» منم در عالم جوانی و خامی گفتم آره دیگه! چی بهتر از این؟ و اونجا بود که جمله گهربار مرحوم پدر خطاب به اینجانب گفته شد:

«اگه روزی بهت گفتن استاد و حالت بد شد و پشتت لرزید بدون که داری کم‌کم بزرگ میشی!!!»

اون زمان نفهمیدم. سال‌ها گذشت و نفهمیدم.

ولی الان چندسالی هست که اگه کسی بهم بگه استاد، پشتم به لرزه درمیاد. چون هرچقدر بیشتر میرم جلو «بیشتر می‌فهمم که چقدر نمی‌فهمم» 

بعضی وقتا با خودم خلوت و تفکر می‌کنم که اگر اونهایی که نزدشون شاگردی کردم «استاد» بودن، پس من «چی» هستم؟! خوشبختانه یا متاسفانه در زندگی خود نزد اساتید بزرگی دوزانوی تلمّذ بر زمین گذاشتم. اساتیدی که دیگر بین ما نیستن و حتی فیک اونها هم نایابه! 

سام عزیز. جهت یادآوری: این‌همه توضیح دادم که عرض کنم «منِ متین‌راد نه تنها استاد، بلکه هیچ هم نیستم» و در این عبارت هیچ ردپایی از جنس تواضع وجود نداره. واقعیت مطلق رو عرض کردم.   

بازهم ممنون از کامنت زیبا و سراسر پر از مهر و محبتتون. در دنیای نه چندان زیبایی که خوب بودن «ارزش» خاصی محسوب نمیشه امیدوارم همینطور «خوب» باقی بمونید.

شاید خوب بودن چندان سخت نباشه. اما «خوب موندن» کار راحتی نیست :)

بهترین‌ها در انتظارتون

استاد عزیزمون آقای متین سهیل راد خیلی کامل گفتن ولی من هم این نکته رو اضافه میکنم :

اسانس‌ها در واقع ستون فقرات و هویت اصلی هر عطر هستن چیزی که شخصیت و کاراکتر بویایی هر رایحه را شکل می‌دهد.  درست است که اسانس‌ها معمولا فاقد لایه‌بندی پیچیده و ظرافت عطرهای نهایی هستند، اما برای شناخت روح و شخصیت هر بو کافی‌اند. با چند قطره اسانس می‌توان فهمید یک عطر شاد و مرکباتی است یا تاریک و دودی، شرقی و پرشور است یا مینیمال و مدرن(همین نکته برای خیلیها کافی ست!!) با هزینه کمتر میتوان به هویت و شخصیت عطر اصلی پی برد

جالب اینجاست که خیلی‌ها به اشتباه اسانس را چیز مضری می‌دانند، در حالی‌که روزانه از همان مواد در مقیاس بسیار بیشتر استفاده می‌کنند فقط نمی‌دانند. همین ترکیبات عطری در شوینده‌ها، شامپوها، صابون‌ها، کرم‌ها، شمع‌های معطر و حتی مایع ظرف‌شویی‌ها وجود دارد..... حتی ظروفی که می‌شویند و لباس‌هایی که می‌پوشند با ردی از همین ترکیبات پوشیده شده‌اند. وقتی کسی با اعتمادبه‌نفس و تعصب کاذب از عطر اورجینال دفاع می‌کند و اسانس را غیراصلی یا مضر می‌خواند، در واقع ناآگاهانه خودش هر روز با همان ترکیبات زندگی می‌کند. تفاوت فقط در این است که ما اسانس را آگاهانه و هدفمند برای شناخت و ساخت عطر به کار می‌بریم، اما آن‌ها همان ترکیبات را بی‌آنکه بدانند، از هزار مسیر دیگر استشمام و جذب می‌کنند.

درود بر حسن عزیز

قبل از هرچیز ممنون بابت نظر زیبایی که نوشتی. خوشحالم که می‌بینم فرهنگ «عدم قاطعیت در گفتار» در بین جوانان ما درحال رواج هست. منظورم جایی بود که نوشتی:

«نظر شخصی من اینه که ........... فکر نکنم اتفاق ........»

یعنی در یک خط کوتاه دو عبارت از جنس عدم قاطعیت.

خیلی حالم رو خوب کردی. ممنون :)

شخصاً اینطور فکر می‌کنم که شاید بهتر باشه اول تکلیف‌مون رو با عبارت «اتفاق بد» مشخص کنیم.

مثلا در دو حالت زیر:

سوال: اگه من این سیانور رو بخورم برام «اتفاق بدی» میفته؟

پاسخ: بله. نهایتا 30 ثانیه بعد می‌میری! (دور از جون حسن آقا البته)

سوال: اگه من سیگار بکشم «اتفاق بدی» میفته؟ 

پاسخ: نمی‌دونم و نمیشه با قاطعیت گفت. ولی اگه استمرار داشته باشه به احتمال زیاد می‌تونه سال‌ها بعد باعث سرطان بشه و تو رو بکشه (بازم دور از جون حسن آقا و تمامی دوستان)

فکر می‌کنم اتفاق بد اسانس رو بشه در گروه دوم قرار داد :)

ولی خوبه که تابحال استفاده نکردی. اولاً چیز خاصی رو از دست ندادی و ثانیا امیدوارم هرگز مجبور به استفاده نشی و همواره از نسخه اصلی استفاده کنی. 

خط آخری که نوشتی هم برام جالب بود. احترام به هرچیزی که باعث حس خوب میشه. از اون دست جملاتی بود که فکرم رو درگیر کرد. نمی‌تونم بگم موافقم یا نه. باید بیشتر در موردش فکر کنم(هرچند موافق باشم یا نباشم هم چندان اهمیتی نداره!) ولی دلنشین بود برام.

ممنون از نظرت

موفق باشی

سلام مجدد و تشکر دوباره بابت اینکه بانی ایجاد این صفحه شدین. 

اولاً «استاد» خود شما هستین بزرگوار

ثانیاً بنده «کامل» ننوشتم، فقط «طولانی» نوشتم. ولی شما با همین چند خط کوتاه به بهترین شکل کاملش کردین. ممنون 

مدل لم دادن روی مبل که در متن نوشته بودم اشاره به پاراگراف دوم شما داشت. انواع و اقسام مواد مضر رو مصرف کردم و الان هم جلوم یه ظرف پر از چیپس با طعم پیتزا یا طعم دودی یا فلان طعم هست و هم‌زمان دارم تایپ می‌کنم که اسانس مصرف نکنین. مضره و آشغاله!!!!!!!! خب عزیز. تو همین الانش داری اسانس خوراکی مصرف می‌کنی. اون اسانس ساخت کجاست؟ بنده که نمی‌دونم. ولی خب حداقل دعا کن کارخونه سازنده چیپس، اونقدر وجدان داشته باشه که اسانس خوراکی که مصرف می‌کنی یا برای فرزند دلبندت خریدی رو از شرکت ژیوادان تهیه کرده باشه. 

 مورد بعد اینکه شاید اشتباه از بنده بوده که در ابتدای متن این عبارت رو ننوشتم:

این متن برای عزیزانی نوشته شده که به هر دلیلی اصرار بر استفاده از اسانس‌های عطری دارند و تمام مسئولیت مضرات استفاده از اسانس را خود برعهده گرفته و هدف از نوشتن این متن، به هیچ عنوان رد یا تایید این حرکت نمی‌باشد.  

خداروشکر طبق چیزی که مشاهده میشه اکثر کاربران سایت عطرافشان، قدرت بالایی در «درک صحیح مطلب» داشته و بحث‌های خوبی انجام شد. اما عزیزی هم بود که گویا مطلب رو طور دیگری درک کرده و دقیقاً در زیر مطلبی که بصورت طولانی، بحث قدرت تحلیل منطقی و از همه مهم‌تر «تفکیک پارامترها» تشریح شده بود، نه تنها پارامترها رو قاطی کرده که قیمه و ماست و ژله و کیک رو به همراه پایه‌های میز و صندلی تالار با هم مخلوط فرمودند! 

البته این آسیب رو به راحتی میشه در همه جا دید:

مدتی قبل قصد خرید خودرو کوییک داشتم. طبیعتاً سرچی کردم ببینم وضعیت چطوره و مشکلاتش چیه و نظر کاربران چیست و ...

خب تا زمانی که تیونینگ‌تاک به عنوان بزرگ‌ترین مرجع خودرویی فارسی‌زبان با تولید محتوای ناب وجود داشت (مثل عطرافشان در حوزه عطر) مشکلی نبود. اما با حذف این سایت، انواع و اقسام سایت‌های گوناگون در صفحه گوگل پیدا شده که به مدد خالی‌کردن میدان توسط تیونینگ تاک، حسابی در حال جولان بوده، اما محتوای بدردبخوری در اونها پیدا نشد(اکثرا کپی پیست بود) رفتم به قسمت نظرات کاربران که ببینم اونایی که کوییک دارن چه مزایا و مشکلاتی رو مطرح می‌کنن:

پاسخ‌ها جالب بود:

الان در فلان کشور با فلان مبلغ میشه فلان خودرو رو خرید (خب چه ربطی به ما داشت؟!)

حیف پول برای این خودروها (قبول. پیشنهاد جایگزینت چیه؟!!!)

این خودرو 20 میلیون بیشتر نمی‌ارزه. ای‌کاش خودروسازی .... آتیش بگیره(خب چه مشکلی از تو حل میشه؟!!)

دنبه گوسفندی شده نیم میلیون. دیگه اینجا جای زندگی نیست!(راستش حرفی ندارم!)

سلطان فقط 405 (داداش ما دنبال سلطان و پادشاه نیستیم. اومدیم تو این صفحه 4 تا تجربه از کوییک بخونیم)

در پاسخ نفر قبلی: برو گمشوووووووووو ......... بوووووووووووووق!!! (ببخشید نمی‌تونم بگم) 

بعد هم دعوا و فحش و ادامۀ از خجالت هم دراومدن!

نیازی به مثال‌های بیشتر نیست. این شما و این سایت‌های مثلا تخصصی خودرویی که الان در گوگل هست. می‌تونین به راحتی ببینین. بخدا اگه در تیونینگ‌تاک چنین چیزهایی می‌دیدیم. 

خب به راحتی میشه فهمید آسیب «عدم تفکیک پارامترها» چقدر در جامعه ما نگران‌کننده شده. کسی که میاد برای یک خودروی اقتصادی و ارزون سرچ می‌کنه:

دنبال بحث و تبادل‌نظر در حوزه آسیب‌شناسی خودروسازان کشورمون نیست!

بخدا خودش می‌دونه که در فلان کشور میشه با این مبلغ چه چیزهایی خرید.

احتمالاً از قیمت دنبه هم خبر داره!!!

و تویی که اونجا کامنت میذاری یک درصد فکر کن که شاید کسی محتاج به اطلاعات درست و دقیق باشه. شاید کسی باشه که نهایت توانش خرید یک خودروی ارزون‌قیمته و می‌خواد با جمع‌بندی تجربیات کاربران، به نتیجه موردنظر خودش برسه. 

یعنی جوری کامنت نوشتن که انگار منِ خریدار کوییک، با حساب بانکی پر از پول، اومدم بین پورش پانامرا و کوییک که می‌تونم هردوتاش رو بخرم مقایسه انجام دادم و به این نتیجه رسیدم که کوییک بهتره!!!!!

در بحث اسانس هم رسماً اعلام می‌کنم بنده حقیر(متین‌راد) نه در حوزه عطرسازی تخصص دارم، نه از شیمی چیزی می‌دونم و نه از هیچ علم مشابهی که صلاحیت اظهارنظر در مورد اسانس‌ها رو داشته باشم.

اما مغز ناقصم این‌طور میگه شرکتی مثل ژیوادان سوئیس با قدمت 130ساله خود به عنوان بزرگ‌ترین شرکت تولید اسانس عطری و خوراکی جهان که تامین‌کننده اسانس و مواد اولیه برندهای بسیار بزرگی در دنیای عطر هست، حتی اگر بخواد هم نمی‌تونه «آشغال» تولید کنه! 

قطعاً انتظار نداریم محصولی که به مثلا تام‌فورد میده، همون فرمول اسانس رو به بازار هم ارائه بده. اصلا چنین چیزی ممکن نیست. حتی در حوزه خودروسازی، ایران‌خودرو میاد به منِ قطعه‌ساز سفارش 3000 قطعه با استاندارد بالا (تحت عنوان OEM) میده برای استفاده در خط تولید. یعنی قطعه اورجینال.

بعد هم سفارش 5000 قطعه اما با «استاندارد پایین‌تر» رو میده برای خدمات پس از فروش که به ایساکو معروف هست و اگر منِ قطعه‌ساز عمداً یا سهواً قطعه اورجینال که باید در خط تولید استفاده بشه(OEM) رو در خروجی ایساکو بذارم جریمه سنگینی میشم.

یعنی مصرف‌کنندۀ ایران‌خودرو، درسته که قطعه اصلی رو ایساکو تهیه می‌کنه، اما هرگز نمی‌تونه اون کیفیت اورجینال رو در ایساکو به دست بیاره (البته خودم زمانی که سمند داشتم بجای خرید از ایساکو، سعی می‌کردم قطعه اصلی فرانسوی رو با چندبرابر قیمت تهیه کنم!) 

پس همونطور که عرض شد درسته انتظار اسانس اورجینال فلان عطر رو از خروجی شرکت ژیوادان نداریم، اما اینکه «آشغال» تولید می‌کنه رو هم نمی‌تونم بفهمم! 

گروهی هم طوری از مضرات اسانس‌ها صحبت می‌کنن انگار شرکت ژیوادان، یک خط تولید اسانس داره و کنارش خط تولید سموم دفع آفات نباتی!!!!!! و اونی که تو بازاره اسانس نیست، بلکه سم مهلکی هست که توسط ژیوادان تولید شده!!!

بازهم عرض می‌کنم بنده هیچی از این موضوع نمی‌دونم. اما خوشحال میشم عزیزانی که مخالف اسانس هستن، بجای توهین و آشغال خطاب کردن و دعوت بنده به سکوت، یک مقاله علمی (دارای شناسنامه و آدرس) در همین صفحه بذارن تا همگی باهم آگاه‌تر بشیم. بنده هم اونقدر شهامت دارم که رسماً عذرخواهی کنم و از مدیریت درخواست حذف این صفحه رو بکنم.  

اما مسئله می‌تونه طور دیگری هم مطرح بشه:

اسانس ژیوادان آشغال نیست. اونهایی که توی بازار به اسم ژیوادان فروخته میشه آشغال هست(تا حد زیادی موافقم)

خب حالا صورت مسئله عوض شد و میشه در این مورد صحبت کرد.

یعنی چی؟

یعنی ماست جدا ، قیمه جدا ، کوییک جدا ، قیمت دنبه جدا ، آسیب‌شناسی خودروسازی ایران جدا ، اسانس ژیوادان جدا ، روغن آشغال اما معطری که به اسم ژیوادان می‌فروشن جدا و ....

 یعنی در یک کلام: قدرت «تفکیک پارامترها از یکدیگر در مغز»

خب در این مورد باید چیکار کرد؟

پاسخ خلاصه اینه که نمی‌دونم! اما عقل ناقص بنده تنها چیزی که می‌فهمه اینه که بگم دوستان اهل اسانس. قویاً پیشنهاد می‌کنم اسانس‌تون رو از هر مغازه‌ای تهیه نکنین. بهتره از «نماینده رسمی» کشورمون تهیه کنین که در متن اسمش اومده. در اینترنت هم مشخصات کاملش هست. بیشتر از این هم چیزی نمی‌دونم. شاید اصلاً اون شرکتی که خودش رو نماینده رسمی اعلام می‌کنه دروغ میگه. نمی‌دونم شاید. ولی اگه تونسته این کارو بکنه خیلی کارش درسته! چون با این حساب، 30 سالی هست که ملت رو سرکار گذاشته!

ولی خب اینم چاره داره. نهایتاً می‌تونین زنگ بزنین و بالا و پایینش رو دربیارین. اصلاً عزیزانی که ساکن تهرانن (بازم تاکید می‌کنم اگه اهل اسانس هستن و دوست دارن موضوع رو پیگیری کنن) آدرسش تو اینترنت هست. اگه دوست دارین به راحتی می‌تونین مثل عقاب تشریف ببرین بالای سرشون و ازشون بخواین برادری‌شون رو ثابت کنن. اونا دیگه کار بنده نیست. اگر هم کسی این کار رو انجام داد و پیگیری کرد و نتیجه رو در اینجا اعلام کرد امیدوارم عاقبت بخیر بشه و خیر دنیا و عاقبت رو ببینه. نمی‌دونم چرا یهویی احساس پیری بیش از حد کردم! :)))

دیگه نفس کم آوردم! امیدوارم این بار تونسته باشم حق مطلب رو ادا کنم.

و اما حالا که تا اینجا اومدم سوءاستفاده کرده و کمی متن اصلی رو کامل‌تر کنم: 

در حوزه برندهای لوکس در حوزه خودرو، جناب «کوروش منصوری» معرّف حضور همه عزیزان هست. مثلاً تصور بفرمایید حاشیه‌نشین ثروتمند خلیج‌فارس زمانی که میره لامبورگینی می‌خره، دارای یک خودروی لوکس و گرونقیمت هست که خیلی‌ها می‌تونن در اون کشور داشته باشن. اما اون شخص ممکنه دلش بخواد خودرویی که داره در دنیا «تک» و «منحصربفرد» باشه. چه اشکالی داره؟ به نظر خودم هیچ اشکالی.

اینجا دست به دامن کوروش خان منصوری میشه(البته تا جایی که یادمه کوروش دامن پاش نمی‌کرد!) تا ماشینش رو تیونینگ کنه و آقای منصوری هم بعد از ارائه خدمات، لوگوی منصوری رو می‌چسبونه عقب خودروی طرف (دقیق یادم نیست، لوگوی ماشین رو برمی‌داره و لوگوی خودش رو بجاش میذاره یا کنار لوگوی اصلی می‌چسبونه یا.... راستش چندان هم برام مهم نیست برم سرچ کنم. درهرصورت، ماشین‌بازها بهتر می‌دونن)

حالا در کشور عزیز ما که امکان دست‌یابی به لامبورگینی و بوگاتی و ... حداقل برای اکثریت وجود نداره. اما نیاز به «تک» و «خاص» بودن برای خیلی‌ها وجود داره. نیازی که یک «حق» هست که هیچ‌کسی نمی‌تونه اون «حق» رو از شخص بگیره. در این مورد حتی برای بی‌پول‌ترین افراد(مثل بنده) این «تک» و «خاص» بودن باترکیب اسانس‌ها و ایجاد یک رایحه جدید (که فقط مال خودشه) می‌تونه حاصل بشه.

اینم یکی دیگه از کاربردهای اسانس! 

داخل متن نوشته بودم دانشجویی دارم که شرکت پخش اسانس در منطقه داره و روایح رو خوب می‌شناسه. البته ارتباطمون صمیمانه نیست. چون فقط 2 کارگاه هشت ساعته با اون کد برگزار کردم و سرفصل اصلی‌شون از چندماه بعد شروع میشه. بنده خدا هربار اسم عطرم رو پرسید پیچوندمش!

جلسه دوم یا سوم بود که آخر کلاس، خصوصی منو کشید کنار و خیلی اصرار کرد که فلانی. خط بوی دیوانه‌کننده‌ عطرتون نمی‌ذاره درس رو بفهمم! مثلا خواست از طریق جریحه‌دار کردن روحیه یک معلم وارد بشه! خبر نداشت که ....  :)))

برگشتم و آهسته گفتم: ببین بین خودمون می‌مونه؟

طفلک با ذوق گفت آره آره!

نزدیک‌تر شدم و آهسته‌تر گفتم: از این عطر فقط 2 شیشه تولید شده. یکیش رفته کاخ سفید و یکیش هم اومده خونه ما! 

لبخند همراه با چشمک نثارش کردم و باهاش دست دادم و رفتم. 

چهره پوکرفیسش هنوز جلوی چشمامه :)))

[میان نوشت: یادتونه گفتم مرض اسانس‌بازی دارم و این کار از لذت های بزرگ زندگیمه؟ لطفاً «سرکارگذاشتن دیگران» رو هم بهش اضافه بفرمایید!!! دست خودم نیست. مرضه دیگه. دکتر هم گفت درمان نداره]

جلسه بعدش قبل از اینکه وارد کلاس بشم، بچه‌های آموزش گفتن که اومده سروقت ما و ازمون خواسته که تو رو خدا از متین‌راد بپرسین اسم عطرش چیه! اونا هم گفته بودن با فلانی شوخی نکن که فرمول‌های دست‌سازش محرمانه‌ست! و در یک صندوقچه در کنار فرمول کوکاکولا ازش مراقبت میشه :)))

اتفاقاً تک بودن و خاص بودن دغدغه‌ام نیست. خورویی سوار میشم که میلیون‌ها نفر دیگه سوارن. خونه، زندگی و شغل معمولی دارم مثل اکثر مردم. اگه بخوام خیلی دقیق‌تر بگم «معمولی بودن» رو دوست دارم و ترجیحش میدم به خاص بودن. حالا البته اینکه اگر هم بخوام خاص باشم توانش رو ندارم در این موضوع بی تاثیر نیست!

اما نمی‌دونم چرا در حوزه رایحه موضوع متفاوته. دست خودم نیست. از کودکی همینطور بودم. شروع عطربازی بنده با وان‌من‌شو بود که هنوزم عطر تنهایی‌هامه و بیرون استفاده نمی‌کنم. اما برای اولین بار که رایحه این عطر رو در ایستگاه اتوبوس از لباس یک غریبه استشمام کردم(دهه شصت بود) فکرم خیلی درگیر شد و دفعه بعد با یک پاف کلینیک همراهش کردم و یک بار یا یکی دوپاف کبرا و چندباری با پوران هوم و خلاصه هر عطری که در اون دوران می‌تونستم از کمد برادر بزرگترم کش برم (الانم دکانت‌های برادرم رو کش میرم. البته این بار از برادر کوچکترم!) و خب اون زمان نمی‌دونستم که اسم این کار همپوشانی عطر یا لایرینگ یا لایه کردن هست. 

الان هم ترکیب هفت اسانس!!!! در جای تاریک کمد درحال سپری شدن دوران کهنگی هست برای زمستون. دلم برای اون دانشجوی مورد اشاره‌ام می‌سوزه که زمستون، شروع سرفصل درسیش با منه! :))) 

پ.ن: فکر بد نکنین. سرکار گذاشتن دیگران توسط بنده هرگز ادامه‌دار نیست. قطعا در زمان خودش با دانشجوی عطربازم دوستان خوبی خواهیم شد.

سلام مجدد از آنجایی که لطف شما زیاد است و میدانم با جواب دادن به من بیسواد برای شما مشکلی نیست و خداروشکر حوصله خیلی خوبی دارید در نوشتار( از این جور آدمها خیلی خوشم میاد) چند تا سوال دیگه مطرح میکنم جوابم رو بدین البته پیشاپیش از شما معذرت میخوام که ممکنه وقت شما رو بگیرم 

من به دنبال ترکیب اسانس های تک نت هستم تمایلم بیشتر اینه که اسانس هایی که تک نت هستن رو ترکیب کنم و بعد با نتیجه آن روبرو بشم. البته شاید خیلی بلد نبودم و گاها به مشکل خوردم و احساس کردم نتیجه خوب نبوده... یکسری هم اومدم چند اسانس عطر رو ترکیب کردم تا به یک نتیجه دلخواه برسم ولی بازم بوی حاصله یه جوری شد.اگر لطف کنید تک نت ها که برای این کار مناسب هستن و بصورت اسانس موجوده رو بهم بگید از کجا تهیه کنم و چه نوعی باشه و ترکیب عطرها رو هم برام شرح بدید چون من واقعا دنبال این ماجرا بصورت جدی هستم ممنون منتظرم

ممنون از بزرگواری شما. قبل از هر چیز، نیاز به عذرخواهی نیست. بنده چیزی که زیاد دارم «وقت» هست. اساساً از گروه افرادی که وقت زیادی ندارن یا یه جورایی سعی می‌کنن ادای آدم‌های «گرفتار» رو دربیارن دوری می‌کنم. پس نگران وقت نباشین.

از اونطرف هم مشکلی در زیادنویسی ندارم. اگر خداوند فقط یک خصلت در وجود بنده گذاشته باشه «زیاده نویسی» هست. بنابراین تا فردا صبح هم می‌تونم براتون بنویسم :) 

اما یک مشکل کوچولو هم وجود داره: 

معنای «نت» در عطر رو نمی‌دونم چیه! این هم برمی‌گرده به نگاه «کلّی‌نگر» بنده در حوزه روایح که این عطر من هست یا نیست و دیگر هیچ. حالا از من بپرسین تو که 40 ساله وان‌من‌شو استفاده می‌کنی یا نزدیک 30 ساله که آرامیس دوین عطر امضاته، بیا و یکی دوتا از «نت»های اون رو بگو بخدا اگه بتونم :))) 

اما با توجه به صحبت‌های دوستان و خوندن نظرات مختلف در عطراشان «ادراک» بنده ـ درست یا غلط ـ چنین برداشت کرده که وقتی گفته میشه فلان عطر دارای نت آلبالو یا ترنج یا نعناع هندی و ... هست یعنی اینکه هرکدوم از اینها که عناصر تشکیل دهنده عطر هستن، یک «نت» محسوب میشن [نمی‌دونم درست گفتم یا نه]

خب ببینید دوست عزیز. بنده نهایتاً اسانس‌ها رو ترکیب می‌کنم. مثلا اسانس شنل پلاتینیوم (که متشکل از ده‌ها نت هست) رو مخلوط می‌کنم با مثلا تاکسیدو(که اونهم از تعداد زیادی نت تشکیل شده) و بعد می‌تونم بگم این «عطر من» هست یا بریزم دور! بدون اینکه به نت‌ها توجه کنم یا بهتر عرض کنم، بدون اینکه قادر به تشخیص نت‌ها باشم. 

با فرض اینکه ادراک بنده  تا اینجا درست باشه احتمالاً شما بجای اسانس‌بازی، دنبال عطرسازی هستین :)

بسیار هم عالی. ای‌کاش بنده یک هزارم قدرت بویایی شما رو داشتم، در این‌صورت چه بسا الان مسیرم متفاوت میشد. 

تک نت‌هایی که تا الان به چشمم دیدم در غرفه «میعاد...شیمی» در «با..سلام بوده»

انواع و اقسام اسانس‌های تک نت رو اونجا میشه دید. مثل اسانس مثلاً گل زنبق، گل مریم، گل رز، یانگ بلانگ، اسانس چوب صندل، چوب گایاک، اسانس دود، اسانس عود، اسانس وتیور، اسانس یخ و ... (نمی‌دونم اسامی‌شون رو درست نوشتم یا نه) یعنی شما در اونجا با انواع اسانس‌های تک نت دنیای عطرسازی روبرو خواهید شد که بعضیاشون هم خیلی گرون هستن.

فقط برای گشتن در این غرفه نیاز به دو سه ساعتی زمان هست. کالاهاشون خیلی زیاده. خودم ازشون فقط یک مرتبه اسانس گل مریم فرانسوی گرفتم که عالی بوده. هرچند در همون یکبار تجربه خرید هم خیلی اذیت شدم(!) ولی اکثریت مشتریان راضی هستن. از نظرات هم میشه دید. اون هم از بدشانسی بنده بود که دقیقاً زمانی خرید کرده بودم که ادمین سایت رو عوض کرده بودن. ضمن اینکه سفارش «فیکساتور عطرهای گرانقیمت» در اون غرفه رو داده بودم که بجاش «آریا عطرنوین» برام فرستادن!! و منم به عنواندم دستی ازش استفاده می‌کنم و در فرصت دیگری سفارش «فیکساتور ویژه» رو به شرکت «الکس...شیمی» دادم که به طرز عجیبی متفاوت بود(شاید به دلیل وجود ایزو ای سوپر داخل فیکساتور) 

اسانس‌هاشون هم معمولاً از شرکت‌های معتبر خارجی (مثل آلمان و فرانسه) هست. اگر اسانس گم‌نامی مشاهده فرمودین ازشون بخواین عکس ظرف یا بشکه اصلی رو براتون ارسال کنن تا بدونین که اسانس مثلا ریشه زنبق رو دارین از چه شرکتی تهیه می‌کنین. 

حالا که تا اینجا اومدیم، با توجه به شناختی که ازتون دارم، دو تجربه هم از ترکیب فیکساتور ویژه خدمتتون عرض کنم شاید به دردتون خورد: 

توضیح مهم: دوستان گرامی، این مکالمه رو بصورت خصوصی بین 2 دوست تصور فرمایید و نه چیز دیگر. ممنون

تجربه اول: سال گذشته به یکی از فروشندگان در غرب کشور، سفارش اسانس شنل پلاتینیوم (از شرکت PB) داده بودم که از لوزی و ژیوادان بهتر جواب داده. اون بنده خدا گفت من اسانس تنهای این شرکت رو نمیدم و باید ادوپرفیوم من رو بخری که از اسانش همین شرکت درست کردم. بالاجبار خریدم. ادوپرفیومی که (مثلا خودشون رو هم عطرساز می‌دونن!) از ترکیب 50-50 اسانس با فیکساتور معمولی درست شده بود! چند وقتی داشتمش و هرازگاهی به لباسم میزدم و می‌دیدم تفاوت زیادی با دکانت اصلی داره. یه روز سر فرصت نشستم و شیشه ایزی کریمپ رو شکستم و مایعش رو ریختم تو ظرف دیگه و مقداری فیکساتور ویژه بهش اضافه کردم و در شیشه جدید ریختم. به جرات می‌تونم بگم اینجا دیگه دکانت اصلی که داشتم در برابر اون، حرف چندانی برای گفتن نداشت (منظورم زیبایی رایحه از دید کُل‌نگر بود وگرنه تغییر نت و این چیزها رو متوجه نمیشم)

تجربه دوم: مدتی قبل، خرید آنلاینی انجام دادم و دیدم که عطر «تق هرمس» از شرکت آلفا..مو..نته رو با تخفیف خوبی میده. اونم ازش خریدم. هیچوقت نتونستم با تق هرمس میانه خوبی برقرار کنم. اما نمی‌دونم چه اصراریه که به زور کلنگ و ساطور سعی می‌کردم ازش خوشم بیاد! (دقیقاً مثل دیورهوم اینتنس)

محصولی که به دستم رسید اصلی و در هاردباکس شرکت مذکور بود. اما بعد از اولین پاف تنها چیزی که متوجه شدم بوی روغنی بسیار بدبویی بود که گفتم خب بویایی من ضعیفه. از دخترم کمک گرفتم اصطلاح عجیبی بکار برد: «بوی ک.ث.ا.ف.ت میده. این چیه بابا؟!» انداختمش یک گوشه و چندماه بعد دوباره استفاده کردم و داستان همون روغن بدبو برقرار بود(عطر خیلی غلیظ درست شده بود)

تا چند شب پیش که از سر بیکاری شیشه رو شکستم (اتفاقا توی دستم شکست و باعث جراحت شد) و با مقداری فیکساتور ویژه ترکیب کرده و شیشه رو عوض کردم و گذاشتم جای تاریک. الان بعد از چندروز ، نمیگم بوی خیلی خوب، اما حداقل دیگه بوی ک.ث.ا.ف.ت  نمیده!!!! :))) هرچند بازم نتونستم با تق هرمس ارتباط برقرار کنم اما حداقل امروز می‌تونم بگم بوی خوبی داره. هرچند عطر من نیست. 

ضمن اینکه تا الان تنها محصولات آماده‌ای که ازشون راضی بوده و دست به ترکیبشون نزدم متعلق به شرکت «سُ.ر.ا.د» بوده. 

نمی‌دونم عرایضم چقدر تونسته مفید باشه براتون. بهرحال بر اساس سواد اندکم و به قول قدیمی‌ها:

برگ سبزی بود تحفه درویش :)

موفق باشید

سلام و سپاس از راهنمایی های شما بزرگوار ،میشه خواهش کنم تا راهنمایی کنین اسانس پیور دیستنس ام رو با چه موادی و ترکیبی درست کردین  ؟