استمرار وُ حلولِ ابتذال!

سلام رفیق

صبر کردم مدتی بگذرد :)

همین که میدانی دوست ترین ات دارم بر من کفایت دارد !

دوم اینکه اعتراض بر من ، وارد است . باید بجای کوچکی کردن تواضع کردن مینوشتم هرچند منظور همان بود .

علیرضا چه قشنگ و زیبا گفت همانطور که قبلا گفته بودم که چشم در چشم است که منظور صحبت را به معنی منتقل میکند و مهمترین بُعد سخن است .

زیبا گفت که : برای درک بهتر به سوابق رجوع کن که ممکن است صحبت ِ پر مهر دوستی ، به عناد تعبیر شود .

هر چند با زکاوتی که من از تو سراع دارم حتی به این نباید نیاز باشد .

خلاصه که توجیه نمیکنم . بله . اعتراض بر من وارد است و بابت اش عذرخواهم .

اما در قاموس من مهمترین چیز مهر است . وقتی میدانم مسیح بر من مهر دارد پس دیگر هیییچ چیز من جمله تعابیر اشتباه یا سوء تفاهمات بر من کوچکترین تاثیری ندارند .

دیگرانی هم که متذکر شدی اگر هوشیار و عقیل باشند ( که اغلب دوستانمان چنین اند ) که خود ، میفهمند و مسلط اند بر ادراک سخن و منظور آن  و اگر هم برخی هوشیار نیستند ، خب بر ما اهمیت ندارند که چه فکر کرده اند و چه میگویند ! سخنان نابخردان بر دیگران فقط مزاح و تفنن است :)  مرجعیت ندارد !

همینکه میدانی دوستت دارم بس است :)

با وجودیکه همیشه مینویسم و ثبت میکنم و هرگز دوباره مرور نمیکنم به غلط گیری لیک از ترس ام یک بار دیگر این متن را خواندم  :))  این گفتم که بخندی !

درود برشما. آقا عذرخواهم چیه؟؟ من کی باشم که شما بزرگوار این رو براش بنویسید؟؟ هیچوقت هیچوقت و هرگز منظورم این نبود که شخصِ محترم شما اینچنین بنویسید. البته نشانِ تعالی و رشد است و هیچ کم نمی‌شود از کسی و چه‌بسا به دقت اضافه هم خواهد شد و این رسمِ بزرگ نگریستن و بروزِ عدالت است؛ حتی پس از واقعه. سپاس. نه بابت این کلام بلکه بابت آن نگاه. 

کلام من گلایه ای تند و بروز دلسردی و ناامیدی بود؛ نه نقد. آدم‌ها از نزدیکان خودشون انتظار زیادی دارند. و این تداولِ رابطه است؛ ایراد نه. و من هیچوقت نمیتونم فکرِ داخل سرم رو مخفی کنم. معتقدم ناراحتی هایی که در قلب و مغزمون جمع می‌کنیم بعدها تومور میشن... مارو میکشن وَ قطعا اون رابطه رو نابود میکنن و گند بالا میاد. پس من در لحظه قکفریاد میزنم و در مسیر لبخند! و هیچوقت کینه با من نیست :) قطعا و حتما بی‌شمار دوستی، تایید و محبت شما رو یادم هست... ولی باور کنید حق داشتم. شما الان ببینید شخص چه چیزهایی داخل سایت نوشتن :) آدم اصلا از خودش ناامید میشه. همه هم اینو متوجه میشن و هیچکس چیزی نمیگه. شایدم حق داشته باشن البته. ولی اگر دونفر بهش یادآوری میکردن که آقا، انسان، بزرگوار، کسی به شما توهین نکرده. فقط انتظار داشتی هیچوقت کسی به اشتباهاتت اشاره نکنه. یکی این کارو کرد. چرا‌؟ چون دیگه زدی توی مهم‌ترین قواعد. تازه بیشترین احترام رو قائل شد برات. آقا دیگه نوشته‌ی مذکور موجوده. چطور میتونیم انقدر گریه کُن باشیم. می‌دونید این امر چرا پیش میاد؟ چون وقتی شخص [نوعی] دائما داره اشتباه میکنه افراد به محاوره و دروغ بهش میگن تو حق آموزش به گردن ما داری. این همون چیزی که نوشتم آدم ها رو به کشتن میده!! این همان توهم و جراتِ کاذبی است که روانشناسی بابتش هشدار داده... 

من میتونم چندین و چند مثال بیارم که شخص با سوتفاهم، سوءظن، سوبرداشت، لجبازی و شک به جایگاهِ نوشتاریش و... حالِ خودش و باقی رو خراب کرده. یاد ماجرای علی افتخاریان افتادم و عطر دانهیل!! به وضوح معلوم بود داره علی رو آزار میده. جایی که کلام علی کاملا مشخص و قابل فهم بود! وقتی هیچوقت هیچکس اعتراضی نمی‌کنه تهش میشه همین آشِ شور! من باز همانجا سعی کردم با یک نوشته بی‌طرف مسئله رو تمام کنم. خواهش میکنم به عطر عربین دیزرت دانهیل مراجعه کنید و مطالب رو با دقت بخوانید! استدعا دارم این کارو انجام بدید...! 

همین جا اومد... بیخود و بی‌جهت نوشته رو به خودش گرفت...و یک سری حرف عجیب... فضا نباید باب میل شما باشه و...! واقعا نفرین به من. ای کاش اصلا جوابش رو نمی‌دادم. ای کاش براش مینوشتم حق باتوست. یا می‌نوشتم با کی کار داری عامو؟ :) شیرازی های عزیز :))) واقعا پشیمانم که با ایشان دهن به دهن شدم... دیگه حوصله‌ی فضا سر رفته... موقعیت به تهوع رسیده. واقعا تصمیم دارم حتی اگر فحش هم بهم بده هیچی بهش نگم. مستقیم. اصلا میزان و مقدار مناسبی نیست. اگر خواننده عدالت و دقت داشته باشه می‌فهمه چی به چیه. چه‌بسا فهمیدن وُ در خلوت گفتند وُ شنیدیم وُ نخندیدیم زیرا دلمان میخواست عاقبت گونه‌ی دیگر باشد!!  اصلا حماقت من بود که وارد این شبه جنگ شدم. قطعا که شخص قرار نیست قبول کنه و حتما باید به فرافکنی چنگ بزنه. اصولِ روانکاوی در سال دوم دانشگاه این دسته را بررسی کرده برای من! وقتی آدم سطح خودش رو حفظ نکنه. میزان‌ش رو محترم نشماره و وارد هر بحث و جدلی بشه. چنین لکه ای هم حقشه. باید بنوشم و دم نزنم. معلمی داشتم سال آخر کارشناسی (زمانی که مکانیک میخوندم) ایشان استاتیک، مقاومت مصالح و... تدریس میکردن. به من می‌گفت تو اطلاعات زیادی داره. عطش انتقال هم داری... اما جایگاه خودت رو نمیشناسی و نمیدونی دقیقا به چه کسی باید مطلب رو ارائه بدی. برخی دوست دارن غرق بشن به توربطی نداره. برخی اما نه! تو باید با دسته دوم فقط همکلام باشی تا بتونید در کنار هم رشد کنید. تو از آنها یاد بگیری و آنها از تو. بحث با دسته اول فقط کلنجار است و بطلان حقیقت! از تو کم میکنه و دیگه کسی به واقعیت تو توجه نخواهد کرد. تو باید بزرگی یاد بگیری در کنار دانش. راست می‌گفت. من بزرگی بلد نیستم. اصلا بلد نیستم. چون شبیه به یک پسر بچه ام که فقط میخواد بگه تو زیرزمین یک سایه داشت حرکت می‌کرد... آقا کسی که سر در نمیاره من چرا باید باهاش دارد بحث شم؟ لعنت. ارزش و منزلت دانسته ی خودم رو از بین میبرم. منم که اعتبار ادبیات و دانش رو نابود میکنم. نه دیگران. دقیقا. اینجا شخص میخواد برای فلان استاد رساله بنویسه. 300 صفحه نوشته‌ی تخصصی رو با التماس! میده من براش ويراستاری و غلط گیری میکنم... بعد نشستم اینجا سر قبر خالی گریه میکنم. لعنت به من. واقعا ای کاش بفهمم که مشکل از خودمه نه باقی. این میز قمار من نیست... مسیح نادان. 

الان ببینید چی نوشته برای علیرضا؟ من کجا به ایشان توهین کردم؟ این سفسطه های آماتور چی هستن اصلا :) چرا هیچکس جرات این رو نداره که براش بنویسه؟ جز اینکه غلط کردم، به گور مرده هام خندیدم و نوشتم آقا دردت به سرم بایسکشوال میشه فلان؟ شما سطح مظلوم‌نمایی رو ببین. میدونم که بعنوان دوستِ دوطرف و شاهد کل نمی‌تونید به این نوشته واکنش نشون بدید. ولی او واقعا باور کرده بهش ظلم شده :) خسته کننده است. نمیدونه با هر لغت داره بیشتر به خودش آسیب میزنه. الان برم جوابش رو بنویسم؟ برم همه چیز رو کنار هم به شکل یک رساله بریزم بیرون؟ نه! من دیگه با ایشان هیچوقت همکلام نمیشم. 

انگار کسی گفته از اینترنت و مترجم استفاده نکن. من گفتم آقا مطالبی که تدریس میشن و قاعده هستند از شیمی تا زمین شناسی از ادبیات تا فسلفه... ما نباید این رو به اشتباه منتقل کنیم. چقدر مثال بزنم. مثل این می‌مونه ما قانون پایستگی انرژی رو از نو بنویسیم :) مستر این یک ثابت جهانی است... میخوای این کارو انجام بدی باید بری اینستا. نه جایی که همه اعضاش مکتب رفته هستند و قطعا بروز غلط رو به اشاره می‌برند! واقعا نگران نیست که دیگران سوابق رو میخونن؟ بزرگترین سوالم اینه که دقیقا چی داره میگه :( 

بله با این روش آدم ها از منجلاب میان بیرون اگر همان قدم اول به من می‌گفتند برادرم مرسی. مرسی که اشتباه من رو با دوستی اصلاح کردی. من حرف تورو قبول میکنم که چندین سال درسش رو خوندی و ما باهم به جلو می‌ریم... قطعا تو از هر وبلاگی معتبر تر هستی. چون دوست مایی و خوب ما میخواهی. من هم سعی میکنم هرچیزی رو که می‌دانم با تو بگویم. ولی ایشان نتونست قبول کنه و شما میگی او دست زیر بگیر است!! این همون تعریف‌هاست که میگم نابود میکنه آدم‌ها رو...

یک جایی من برای عليرضا در مورد امبرگریس نوشتم. دقیق یادم نیست کجا... ای کاش برید ببینید من چطور برای او نوشتم. او چطور به من پاسخ داد و ما به کجا رسیدیم باهم :) افسوس که هیچکس جرات نداره به این توهم جاری پایان ببخشه و حق هم‌چنان پایمال میشه و توهم و خوددرگیری جانان بیشتر!

حالم داره از خودم، این بحث بچه گانه این سکوت‌های نابجا بهم میخوره. چنان خودم رو حقیر کردم که ببین دارم در مورد چه چیزهایی مینویسم. 15 سال بود چنین بحث‌های بی لولی نداشتم و ندیدم. اشتباه کردم. واقعا اشتباه کردم... باید میدونستم دارم به کی اعتراض میکنم. به سخی اعتراض میکنم و بعد از چند رو پاسخ میشه این که نوشتید...! پس میشه با شما کلی بحث کرد. نقد یا تعریف... فکر کنید نوشته من در خطاب به شما کجا در اشاره به ایشان کجا!! آن که برای شما نوشتم گلایه بود و گلایه و گلایه... آن التماس بود خواهش و عذر!!!! ولی نتیجه‌ی این رو را تماشا کنید. ما همچنان دوست هستیم و گفتمان اصل است. اما...!

ادراک جانم. ادراک آن بزرگ نعمتی است که اسپینوزا از آن دم می‌زند!!

من در شناخت اشتباه کردم و غلط کردم هزاربار. 

درود برشما. آقا عذرخواهم چیه؟؟ من کی باشم که شما بزرگوار این رو براش بنویسید؟؟ هیچوقت هیچوقت و هرگز منظورم این نبود که شخصِ محترم شما اینچنین بنویسید. البته نشانِ تعالی و رشد است و هیچ کم نمی‌شود از کسی و چه‌بسا به دقت اضافه هم خواهد شد و این رسمِ بزرگ نگریستن و بروزِ عدالت است؛ حتی پس از واقعه. سپاس. نه بابت این کلام بلکه بابت آن نگاه. 

کلام من گلایه ای تند و بروز دلسردی و ناامیدی بود؛ نه نقد. آدم‌ها از نزدیکان خودشون انتظار زیادی دارند. و این تداولِ رابطه است؛ ایراد نه. و من هیچوقت نمیتونم فکرِ داخل سرم رو مخفی کنم. معتقدم ناراحتی هایی که در قلب و مغزمون جمع می‌کنیم بعدها تومور میشن... مارو میکشن وَ قطعا اون رابطه رو نابود میکنن و گند بالا میاد. پس من در لحظه قکفریاد میزنم و در مسیر لبخند! و هیچوقت کینه با من نیست :) قطعا و حتما بی‌شمار دوستی، تایید و محبت شما رو یادم هست... ولی باور کنید حق داشتم. شما الان ببینید شخص چه چیزهایی داخل سایت نوشتن :) آدم اصلا از خودش ناامید میشه. همه هم اینو متوجه میشن و هیچکس چیزی نمیگه. شایدم حق داشته باشن البته. ولی اگر دونفر بهش یادآوری میکردن که آقا، انسان، بزرگوار، کسی به شما توهین نکرده. فقط انتظار داشتی هیچوقت کسی به اشتباهاتت اشاره نکنه. یکی این کارو کرد. چرا‌؟ چون دیگه زدی توی مهم‌ترین قواعد. تازه بیشترین احترام رو قائل شد برات. آقا دیگه نوشته‌ی مذکور موجوده. چطور میتونیم انقدر گریه کُن باشیم. می‌دونید این امر چرا پیش میاد؟ چون وقتی شخص [نوعی] دائما داره اشتباه میکنه افراد به محاوره و دروغ بهش میگن تو حق آموزش به گردن ما داری. این همون چیزی که نوشتم آدم ها رو به کشتن میده!! این همان توهم و جراتِ کاذبی است که روانشناسی بابتش هشدار داده... 

من میتونم چندین و چند مثال بیارم که شخص با سوتفاهم، سوءظن، سوبرداشت، لجبازی و شک به جایگاهِ نوشتاریش و... حالِ خودش و باقی رو خراب کرده. یاد ماجرای علی افتخاریان افتادم و عطر دانهیل!! به وضوح معلوم بود داره علی رو آزار میده. جایی که کلام علی کاملا مشخص و قابل فهم بود! وقتی هیچوقت هیچکس اعتراضی نمی‌کنه تهش میشه همین آشِ شور! من باز همانجا سعی کردم با یک نوشته بی‌طرف مسئله رو تمام کنم. خواهش میکنم به عطر عربین دیزرت دانهیل مراجعه کنید و مطالب رو با دقت بخوانید! استدعا دارم این کارو انجام بدید...! 

همین جا اومد... بیخود و بی‌جهت نوشته رو به خودش گرفت...و یک سری حرف عجیب... فضا نباید باب میل شما باشه و...! واقعا نفرین به من. ای کاش اصلا جوابش رو نمی‌دادم. ای کاش براش مینوشتم حق باتوست. یا می‌نوشتم با کی کار داری عامو؟ :) شیرازی های عزیز :))) واقعا پشیمانم که با ایشان دهن به دهن شدم... دیگه حوصله‌ی فضا سر رفته... موقعیت به تهوع رسیده. واقعا تصمیم دارم حتی اگر فحش هم بهم بده هیچی بهش نگم. مستقیم. اصلا میزان و مقدار مناسبی نیست. اگر خواننده عدالت و دقت داشته باشه می‌فهمه چی به چیه. چه‌بسا فهمیدن وُ در خلوت گفتند وُ شنیدیم وُ نخندیدیم زیرا دلمان میخواست عاقبت گونه‌ی دیگر باشد!!  اصلا حماقت من بود که وارد این شبه جنگ شدم. قطعا که شخص قرار نیست قبول کنه و حتما باید به فرافکنی چنگ بزنه. اصولِ روانکاوی در سال دوم دانشگاه این دسته را بررسی کرده برای من! وقتی آدم سطح خودش رو حفظ نکنه. میزان‌ش رو محترم نشماره و وارد هر بحث و جدلی بشه. چنین لکه ای هم حقشه. باید بنوشم و دم نزنم. معلمی داشتم سال آخر کارشناسی (زمانی که مکانیک میخوندم) ایشان استاتیک، مقاومت مصالح و... تدریس میکردن. به من می‌گفت تو اطلاعات زیادی داره. عطش انتقال هم داری... اما جایگاه خودت رو نمیشناسی و نمیدونی دقیقا به چه کسی باید مطلب رو ارائه بدی. برخی دوست دارن غرق بشن به توربطی نداره. برخی اما نه! تو باید با دسته دوم فقط همکلام باشی تا بتونید در کنار هم رشد کنید. تو از آنها یاد بگیری و آنها از تو. بحث با دسته اول فقط کلنجار است و بطلان حقیقت! از تو کم میکنه و دیگه کسی به واقعیت تو توجه نخواهد کرد. تو باید بزرگی یاد بگیری در کنار دانش. راست می‌گفت. من بزرگی بلد نیستم. اصلا بلد نیستم. چون شبیه به یک پسر بچه ام که فقط میخواد بگه تو زیرزمین یک سایه داشت حرکت می‌کرد... آقا کسی که سر در نمیاره من چرا باید باهاش دارد بحث شم؟ لعنت. ارزش و منزلت دانسته ی خودم رو از بین میبرم. منم که اعتبار ادبیات و دانش رو نابود میکنم. نه دیگران. دقیقا. اینجا شخص میخواد برای فلان استاد رساله بنویسه. 300 صفحه نوشته‌ی تخصصی رو با التماس! میده من براش ويراستاری و غلط گیری میکنم... بعد نشستم اینجا سر قبر خالی گریه میکنم. لعنت به من. واقعا ای کاش بفهمم که مشکل از خودمه نه باقی. این میز قمار من نیست... مسیح نادان. 

الان ببینید چی نوشته برای علیرضا؟ من کجا به ایشان توهین کردم؟ این سفسطه های آماتور چی هستن اصلا :) چرا هیچکس جرات این رو نداره که براش بنویسه؟ جز اینکه غلط کردم، به گور مرده هام خندیدم و نوشتم آقا دردت به سرم بایسکشوال میشه فلان؟ شما سطح مظلوم‌نمایی رو ببین. میدونم که بعنوان دوستِ دوطرف و شاهد کل نمی‌تونید به این نوشته واکنش نشون بدید. ولی او واقعا باور کرده بهش ظلم شده :) خسته کننده است. نمیدونه با هر لغت داره بیشتر به خودش آسیب میزنه. الان برم جوابش رو بنویسم؟ برم همه چیز رو کنار هم به شکل یک رساله بریزم بیرون؟ نه! من دیگه با ایشان هیچوقت همکلام نمیشم. 

انگار کسی گفته از اینترنت و مترجم استفاده نکن. من گفتم آقا مطالبی که تدریس میشن و قاعده هستند از شیمی تا زمین شناسی از ادبیات تا فسلفه... ما نباید این رو به اشتباه منتقل کنیم. چقدر مثال بزنم. مثل این می‌مونه ما قانون پایستگی انرژی رو از نو بنویسیم :) مستر این یک ثابت جهانی است... میخوای این کارو انجام بدی باید بری اینستا. نه جایی که همه اعضاش مکتب رفته هستند و قطعا بروز غلط رو به اشاره می‌برند! واقعا نگران نیست که دیگران سوابق رو میخونن؟ بزرگترین سوالم اینه که دقیقا چی داره میگه :( 

بله با این روش آدم ها از منجلاب میان بیرون اگر همان قدم اول به من می‌گفتند برادرم مرسی. مرسی که اشتباه من رو با دوستی اصلاح کردی. من حرف تورو قبول میکنم که چندین سال درسش رو خوندی و ما باهم به جلو می‌ریم... قطعا تو از هر وبلاگی معتبر تر هستی. چون دوست مایی و خوب ما میخواهی. من هم سعی میکنم هرچیزی رو که می‌دانم با تو بگویم. ولی ایشان نتونست قبول کنه و شما میگی او دست زیر بگیر است!! این همون تعریف‌هاست که میگم نابود میکنه آدم‌ها رو...

یک جایی من برای عليرضا در مورد امبرگریس نوشتم. دقیق یادم نیست کجا... ای کاش برید ببینید من چطور برای او نوشتم. او چطور به من پاسخ داد و ما به کجا رسیدیم باهم :) افسوس که هیچکس جرات نداره به این توهم جاری پایان ببخشه و حق هم‌چنان پایمال میشه و توهم و خوددرگیری جانان بیشتر!

حالم داره از خودم، این بحث بچه گانه این سکوت‌های نابجا بهم میخوره. چنان خودم رو حقیر کردم که ببین دارم در مورد چه چیزهایی مینویسم. 15 سال بود چنین بحث‌های بی لولی نداشتم و ندیدم. اشتباه کردم. واقعا اشتباه کردم... باید میدونستم دارم به کی اعتراض میکنم. به سخی اعتراض میکنم و بعد از چند رو پاسخ میشه این که نوشتید...! پس میشه با شما کلی بحث کرد. نقد یا تعریف... فکر کنید نوشته من در خطاب به شما کجا در اشاره به ایشان کجا!! آن که برای شما نوشتم گلایه بود و گلایه و گلایه... آن التماس بود خواهش و عذر!!!! ولی نتیجه‌ی این رو را تماشا کنید. ما همچنان دوست هستیم و گفتمان اصل است. اما...!

ادراک جانم. ادراک آن بزرگ نعمتی است که اسپینوزا از آن دم می‌زند!!

من در شناخت اشتباه کردم و غلط کردم هزاربار. 

مسیح به خودت بیا

تو برخلاف اصولی که به اونها معتقدی با من رفتار کردی

حمله به من در Fathom v یک اشتباه بود 

پیامد اون اشتباه گریبانگیر تو شده

میشه اون اشتباه رو فراموش کرد

میشه این صفحه رو پاک کرد

تو میتونی زیبا بینویسی

پس زیبا بنویس

مسیح به خودت بیا

تو برخلاف اصولی که به اونها معتقدی با من رفتار کردی

حمله به من در Fathom v یک اشتباه بود 

پیامد اون اشتباه گریبانگیر تو شده

میشه اون اشتباه رو فراموش کرد

میشه این صفحه رو پاک کرد

تو میتونی زیبا بینویسی

پس زیبا بنویس

مسیح به خودت بیا

تو برخلاف اصولی که به اونها معتقدی با من رفتار کردی

حمله به من در Fathom v یک اشتباه بود 

پیامد اون اشتباه گریبانگیر تو شده

میشه اون اشتباه رو فراموش کرد

میشه این صفحه رو پاک کرد

تو میتونی زیبا بینویسی

پس زیبا بنویس

درود.

فقط بدون من دوست تو بودم نه اونی که بهت فقط نگاه میکنه. نه اونی که نمیخواد تو بهتر باشی. هیچوقت این رو متوجه نشدی. بابتش متاسفم. خیلی زیاد... خسته شدم... خیلی خسته شدم. چطوری بگم دیگه... برای جناب بوترابی هم نوشتم... تو فقط هرچند روز یک بار میای میگی دوستی یعنی این؟‌؟ هیچوقت گردن نگرفتی که اشتباه کردی و من الکی حرفی نزدم... همین الان هم باز میگی در ارتباط با Fathom V اشتباه کردی... عزیزمن. اون ترجمه ی تو اشتباه بود. خیلی زیاد... ای داد بیداد :(

اگر یک بار میگفتی مسیح بیراه نگفته لازم نیست کسی دخالت کنه. لازم نبود این فرسایش پیش بیاد. ولی خودت رو کشیدی کنار... آنقدر تایپ کردم حالم داره بهم میخوره. خوشحالی بابت قضاوت های نادرستی که نسبت به من شد؟ اگر نیستی باش. چون تو اگر عقب‌نشینی نمیکردی و با صلح برخورد میکردی و نوشته ی اینحا رو به خودت نمی‌گرفتی هیچ کدام از این ها پیش نمیومد... فقط بشمار چندتا حرف و قضاوت تو این چند روز من نوش کردم... خوشحال باش ایرج عزیز. خوشحال باش. 

مگه من یک دوست بد. آدم ناجور. دیکتاتور و خودخواه نیستم؟ من همه‌ی حرفهای تو و باقی رو گردن میگیرم. خودخواهی کردم... هرچی شما بگید رو قبول میکنم. فقط اجازه بدید من غیب شم. وقتی جواب من رو میدید نمیتونم ساکت بمونم... باور کن خجالت زده شدم دیگه از این بحث. آقا چطوری بگم پشیمانم :( 

چه اشتباهی کردم واقعا.. یک پیام برای دلجویی از تو نوشتم. ریلیز نشد. مدیریت گفت برو در انجمن بنویس اگر میخوای. چون تو فضای سایت دیگه خسته کننده میشه. خب حق هم دارم. همین ها هم زیادی و زشت و زننده است! اومدم اینجا با وسعت بیشتر ارائه اش دادم. آخرش هم حتی نوشتم از تمام کسانی که رنجیدن دلجویی میکنم... تو به خودت گرفتی... اون قسمت های آخر رو انگار اصلا ندیدی. وای مثل یک کابوس می‌مونه... ایرج روحانیِ دوست و دشمن نشناس بدرود.

ایرج روحانی شما می‌تونستی جلویِ تمام این توهین و قضاوت‌ها رو بگیری! درواقع شما تنها کسی بودی که می‌تونستی. زمانی که به من در انجمن اعتراض کردی اون هم فقط برای سوبرداشتِ خودت، نه عطر بوفرت وسط بود نه هیچ چیزِ دیگری. چرا؟ چون من ذیلِ عطر دیور اوم پارفم یکی از نوشته‌هات رو در کمال احترام و دوستی تصحیح کردم. وقتی یکی اومد به من گفت تو روح آدم‌ها رو میکشی سکوت کردی و نگفتی او این‌چنین نیست. همیشه برای ما از شعر و ادبیات گفته. شما دچار سوتفاهم شدی دوست عزیز. یک مسئله است بین من و او...! اما این کارو نکردی. خودت رو کشیدی کنار، سکوت کردی وُ تماشا وَ احتمالا لذت بردی. منصفانه نبود! هنوز هم سکوت میکنی و تیغ بر قلب می‌زنند یاران وُ هیچ نمی‌گویی مردِ شجاعِ شهر خاکستری... ما دوست هستیم تا زمانی که فقط همدیگر رو غلط یا درست تایید کنیم وَ من این قانونِ تلخ رو از یاد بُرده بودم...! آخرِ این جنگِ ناجور من می‌نویسم پرسید چرا مُردی؟ پاسخ داد : سکوتِ آدم‌ها مرا کُشت! ایهام این وسط قربانی میشه و عزیزتر از جان می‌نویسند چرا از همه شاکی هستی :) تو تایید میکنی و شاد میشی از این باب و نمیگی چرا!! من می‌نویسم؛ نوش میکنم. مینوشیم برای دوستی‌های برباد رفته. به احترامِ سردردهای باخبر از فراموشی...! بازهم اشاره به قهقرا میره :) چه سرگذشتی من از سر گذراندم در این قصه. همیشه یادت باشه که تو باعث شدی که من تااین حد نارَوا و ناحق بشنوم :) هيچکس تمام سوابق که حدود 60 پیام میشه رو نخوند و نمی‌خونه! اگر هم خونده باشه اعتراف نمی‌کنه. فقط همه قضاوت کردن و نمره دادن. خوشحال باش عزیز. خوشحال باش بابت این نقش که بر صفحه زدی. فقط بشمار تو هفت روز اخیر چقدر به من توهین شد. برات تو انجمن نوشتم. این رنگِ برنده شدن نیست. بویِ متعفنِ سوختنِ یک ایده است! مهم نیست جواب من رو چی مینویسی. مهم نیست دیگران چه فکری می‌کنند. یا اصلا چیزی میگی، میگن یانه... آب از سر من گذشته و غرق در اقیانوس نابرابری شدم. فقط امیدوارم بتونی راحت با تمام این‌ها کنار بیای. اینجا یک صفحه مجازی بود و ارزش این همه مخفی‌کاری نداشت. در کنار من و تو فقط اون‌هایی که صفر تا صدِ مطالب رو خوندن از اصل مطلب خبر دارن...! افسوس. تمام کسانی که نمره دادن برگه ی من رو درست تصحیح نکردن!! تو... تو برگه من رو انداختی تو خُردکن...

دوستی گفت صبر کن ایراک،، صبر کار تو خوب و زود کند
آب رفته به جوی باز آید،، کار بهتر از آن‌که بود کند
گفتم آب اَر به جوی باز آید،، ماهی مرده را چه سود کند...!!