Jean Paul GAULTIER - Ultra Male

ادکلن باکلاسی هست، یادتون هست وقتی مثلا بچه بودیم یه آقای خوشتیپ و خوشبو رو میدیدم و تو ذهنمون میموند؟ این ادکلن دقیقا همون کاراکتر رو تداعی میکنه
من تو کلاب خارج از ایران اینو تست کردم دخترا بهم میگفتن تو مارو یاد دوس پسر ##### قبلیمون میندازی
در کل ادکلنی هست برای بدبوی ها، ###### هست ، آیسان اسلامی بهش میخوره این سبکی بزنه مثلا
شبای زمستون جوابه در حد بمب

میوه ای و شیرین و گرم مثل باربری ویکند، رو مخ و سردردآور، عطر زنانه روی لباس مردانه...

...
اما بگذار کسی که فقط وجود خود را روی زمین در‌می‌یابد
و آنکه در پی خوشبختی و سعادت نمی‌رود
حزین و نالان خارج از این حلقه‌ی مقدس بایستد
همه‌ی زندگان شادی را از سینه‌ی طبیعت می‌مکند
همه‌ی نیکان و بدان در جستجوی آن‌اند
شادی بر ما بوسه می‌زند، به ما برکت می‌بخشد
شیلر

تلاش برای چپاندن خود در حلقه‌ی شادی، آنجا که حلقه‌ی دام
بلا نیست، سلسله‌ای نیست و جعدی نپیچیده و دردسری
زمینی سرت را به درد نمی‌آورد فقط کمی باهوده‌تر از جستجوی
آب شیرین در میان اقیانوس است.

وقتی که تعلق‌ات به آن‌سوی شادی‌ست چه؟ وقتی که شاد
نمی‌توان بود و نمی‌توان زیست، سزاوار چه ملامتی هستی تو؟
َشادی را آیا می‌توان به اهلش بخشید و در رفت؟ یا در حقیقت این شادی‌ست که تو را به حزن و اندوه و ملال
می‌بخشد و درمی‌رود؟
آیا بهانه‌ای، دلیلی، اگری، کیفیتی برای شادی هست؟
آیا می‌توان شاد بود در جهانی که عده‌ای له و لورده، لب‌دریده،
بی‌خانمان، ویران و از دست رفته می‌زیند؟
چگونه می‌توان؟ فرمول این چگونگی زیر کدام سنگ و درون کدام سیب است؟

اولترا میل یک‌هو با اطمینان گفت:
فرمولش زیر سیکس پک‌های منه داش. تا چنین اندام مجلسی داری چرا که نه شاد بود؟

اولترا میل بی‌توجه‌ترین شازده‌ی جهان عطر است نسبت به مصائبی که در اطرافش به رخداد است.
شاهزاده‌ای که زیر اتاق خوابش صدها جنازه در خود مدفون
دارد؛ بوروژایی که حوضچه‌ی حیاطش را آماده و پر آب تحویل
می‌گیرد؛ سیمان به چشم ندیده و عرق جبین نمی‌فهمد، هیچ
عرقی به عمرش ندیده مگر عرق اسب اصیل ترکمن آخالش؛ تَن
ساخته و بی‌خبر از تُن‌ تُن دردی که خارج از این حلقه‌ی شادی
بر گُرده‌ی پدری با فرزندی مرده از گرسنگی، سنگینی به رخ
می‌کشد و فیوضات ثقالتش را تفضل می‌کند.

چه‌قدر بی‌خیال است این صد میل خوش‌اندام؛
چه‌قدر نمی‌بیند این حجم غلیظ و متکاثف درد را بر چهره‌ی آدمی‌!
هوی بی‌خیال!
نابینا!
بورژوا!
ای بسطِ شادی!
پری‌چهر! مه‌رخ!
ای اسیر شکوائیه‌ی نفس!
شکوفه‌ی ثروت!
گل‌اندام جنت برین پدر!
دخترکشِ معطّر!
بی‌ریشِ بی‌سبیل!
هی تو! ثمره‌ی آسایش!
بله تو!
اطوار عشق را با تو چکار؟ درد مجنون را چه به همیشه نوجوان مانده‌ای چون تو؟
حافظ خراشی‌ست کاری بر چهره‌ی شیش تیغ کشیده‌ی امثال تو آنجا که گفت:
ناز پرورده تنعم مبرد راه به دوست
عاشقی شیوه‌ی رندان بلا کش باشد

می‌گوید دل است دیگر. عاشق می‌شود.
می‌گویم از حلقه‌ی نقطه‌ی باءِ بلا اگر فارغ شدی و 'لا'ی نیستی
عشق را سرودی و شاید برای اولین بار گرد و خاکی به تن‌ات
نشست و معنای 'درد' را با رگ‌ و روگ و روده و جگرت
فهمیدی، تازه آیت آستان عشق را در کرانِ وسیعِ 'درد' خواهی دید.

درد!، جان دلم. درد! اگر طناب درد را کشیدی، بدان که زور
پیمودن این کران را خواهی داشت‌ و الا با یک دو سه شب
اشک ریختن به پای معشوقی که روزگاری برای تو 'بود' و اینک
کنار دیگری 'هست'، تو نه 'درد' که نقاشی 'در' را هم
نکشیده‌ای!
شیک باش! زیبا و لوکس! باوقار و متین! قشنگ و همیشه
برنده! بگذار همه‌ی چشم‌ها مستاجر تیپ‌ات باشند! به دنیای
ظریف و ملوس و پر از جلوه‌گری‌ات برس‌، ولی این یک قطعه از
عالم را، حداقل فقط این یک تکه‌ی کوچک را، 'درد' را برای ما
بگذار. با اولترا میل‌ خوش‌اندامت دوش بگیر و گوژپشت
وحشی‌ عطور را برای دردکشان بگذار.
دردنما نشو!

شوخ، شنگ، بازیگوش، دلبر، بذله‌گو، خالی از درد: سمبل
خوشبختی و آسایش؛ چیزی که این روزا آرزوی خیلیاس.
اصلا مگه می‌شه کاراکتر این عطرو دوست نداشت؟ وروجکِ
شیطون، جیگر، مرتبِ با کلاس؛ کیف می‌کنی از هم‌نشینی‌اش،
ولی سانسوری که این رایحه و روحیه‌ی ترازش از 'درد' و 'رنج'
می‌کنند و انسان را به تیغ کاریکاتوریسم و بی‌تفاوتی می‌سپارند، جنایت است.

آدمیت آدمی به توجه اوست. باخیال بودن، متوجه بودن، بی‌خیال رد نشدن، دست به کاری زدن.
این‌ها آن چیزی‌اند که اولترا میلِ شاداب و مغرور و خندان، فاقد آنهاست.
اولترا میل فقط خودش را می‌بیند و دیگران را [صرفا] بیننده و در جایگاه تماشاگر 'خودش' ارزش‌گذاری می‌کند.
بی‌چاره فوق العاده نیست‌ها؛ فقط 'تمایل' دارد فوق العاده به نظر برسد!
اسیر پیش‌‌ پاافتاده‌ی تمایل
دربند پچ‌ پچ‌ها و نگاه‌های پنهانی.


هنوز وقت آن نرسیده که واقعیت زندگی را قبول کنیم؟
اینکه مرگی هست؟
اینکه خواهیم مرد و گوشت و پوست عزیز و آشنایمان زیر
خاک تخمیر شده، خواهد پوسید؟

اولترا میل را هم دوست دارم هم ندارم.
خوشبوست و رقیب خود، یعنی مرگ را در خاطرم
می‌آورد، ولی زیادی بی‌خیال است و جلوه‌گر.

تن‌تان سالم و اوقات‌تان همیشه در حال و هوای
اولترا میل! که درد گرچه ضروری‌ست، ولی بهشت آدمی
آنجاست که بی‌درد بزید.

خب بالاخره بعد چندین روز صبر کردن جناب اولترا میل به دستم رسید.. دکانت...
اولین بار که اسپری کردم بوش شبیه خیلی از عطرای دیگه بود... یعنی خاص نبود، اما بوی خوبی داشت ... یه بوی سرحال
امروز که رفتم حموم و اسپری کردم رو لباسم و دستم، یهو گفتم واو.... چقدر بوی جذابی داره.... فک کن یه ادم پولدار و باکلاس که اومده خونتون و کل اتاقتون بعد رفتنش بوی اونو میده... بوی کلاس و تجمل و زرق و برق... همچین حسی دارم به بوش... من مبتدی ام ولی تم عطر منو یاد عطرایی مثل بدبوی از کارولینا هررا و لس انجلس از برند گس میندازه... بوی تکراری ولی دوست داشتنی و جذااااااب... الانم رو دستم اسپری کردم و هرچند لحظه یبار بو میکنم و روحم تو این هوای پاییزی انگار تازه میشه...