LALIQUE - Lalique Pour Homme EDP

درود بر شما جناب کورش، بسیار متن عالی و تأثیرگذاری نوشتید و منو‌ هم بردید به خاطرات گذشته..
این عطر عصاره و چکیده خاطرات منم هست. دورانی که حسرتش با خیلی از ماست و تکرار شدنی نیست!
عطری که عاشقش بودم اما دیگه نمیتونم ازش استفاده کنم. حتما باید لابلای عطرام باشه اما توان روحی بوییدنش رو ندارم.
تازه کنکور قبول شده بودم که داییم این عطرو با خودش از خارج کشور آورده بود برای مصرف روزانه ش و وقتی دید من از عطر خوشم اومده بدون تعلل تقدیم من کرد. شاید به سن و سالم نمیخورد، اما تو اون سن آدم میخواد خودش رو موقرتر و موجه تر نشون بده، و شاید هم برام اهمیتی نداشت..
دانشگاه صنعتی امیرکبیر بودم و برادر بزرگترم هم، سال بالایی همون دانشگاه. ورودی بهمن ماه بودم و ترم اول رو نفهمیدم چطور گذشت، خورد به تعطیلات عید و دو سه ماه بعدشم پایان ترم. از ترم بعدش بزرگ‌ترین دغدغه م این بود که کلاسام رو جوری بردارم که سه روز هفته م خالی باشه، برم ترمینال بیهقی سوار اتوبوس بشم و بعد چند ساعت پیش خانوادم باشم و در اصل بدنبال عشق های نافرجام و احساسی دوران دبیرستان. برادرم هم نمیتونست جلودارم بشه و چون میدونست بخاطر چی میرم ماشینش رو هم بهم نمیداد بلکه من منصرف بشم. منصرف که نمیشدم هیچ، تلافی هم میکردم و اگه مادرم چیزی میداد میگفت ببر برای داداشت میگفتم جا ندارم خودش میاد میبره. و اون بنده خدا که هاج و واج نگام میکرد!
یکی دو ترمی این روند ادامه داشت و درس‌ها که سخت تر شده بود باعث شد پایان ترم رو خراب کنم. برادرم که ریز نمرات منو زیرنظر داشت موضوع رو فهمید و با این اتفاق مجبور شدم تغییر رویه بدم. اون موقع ها مدام ازین عطر استفاده میکردم و سرما و گرما و سن هم برام معنا نداشت. بعد چندین سال وقتی که دوباره عطرو دیدم و از درب عطر بو کشیدم تمام اون خاطرات در آنی از زمان از جلوی چشمم گذشت. لرزه بر اندامم افتاد و بغضی غریب بر گلویم. همون بک گراندی که روایح از خودشون در زندگی ما بجا میذارن. کادو دهنده این عطر دیگه میون ما نیست اما این عطر همیشه باید پیش من باشه.. ببخشید که متن طولانی شد. سپاس از دوستان و مدیریت صبور و محترم سایت عطرافشان. روزگارتان همواره به نیکی🌷

از کنار چشمش داشت نگاهم می کرد،
زاویه صورتش سه رخ بود و طوری نگاه می گرد که انگار دارد از پنجره اتاق که مشرف بود به ساحل، دوردست را می بیند،
همیشه این حالت نگاهش را دوست داشتم،
یک جور بیتفاوتی نمادینی که توجه و علاقه اش را با ظرافت خاصی درآن مخفی کرده بود،
به آرامی نجوا کرد : «تلخ می نویسی»،
دستنویس آخرین نوشته ام هنوز دستش بود،
جمله اش خبری بود اما درون آن، هم سوال بود هم اعتراض،
نگاهم را ازش دزدیدم، انگار می ترسیدم از داخل چشمانم ذهنم را بخواند،
با لحنی که سعی داشتم افکارم را پنهان کنم، به جای اینکه سوالش را جواب بدهم ازش پرسیدم : «مگه تلخ بده؟»،
گوشه ی لب راستش مثل همیشه کمی بالا رفت، و روی گونه اش کمی چال شد،
هر وقت مچم را می گرفت، اینطوری لبخند می زد،
زیباترین لبخندی که میشد روی یک صورت نقاشی کرد،
...
واقعا تلخ می نویسم؟
...
می خواستم نپذیرم،
تمام سلول های ذهنم درگیر این شده بود که یک مثال نقض پیدا کنم،
می خواستم حکم قاطعانه اش را نقض کنم،
گفتم : «از تو که می نویسم تلخ نیست»،
صورتش را به سمتم برگرداند،
بی احساس می نمود،
در چشمانم زل زد بود و بدون حرکت، بدون پلک زدن و بدون لبخند به من نگاه می کرد،
چهره اش داشت بی احساس تر می شد،
سرم داشت گیج می رفت،
کل خانه داشت دور سرم می چرخید،
هوا خفه و سنگین بود،
خیس عرق شده بودم،
نمی دانم چرا توی چشمهایم اشک جمع شده بود،
به زحمت صورتش را می دیدم،
...
کل خانه داشت دور سرم می چرخید،
چقدر هوا خفه و سنگین بود،
عرق پیشانیم سرازیر شده بود روی شقیقه هایم،
پرسیدم : «تو گرمت نیست؟ نمی دونم چرا کولر درست کار نمی کنه، یه دفعه خیلی گرم شد»،
چیزی نگفت، با همان حالت بی احساس نگاهم می کرد،
با خودم گفتم : «باید یه نگاهی به کولر بندازم ببینم چش شده»،
تلاش کردم بلند شوم،
اما نشد،
انگار چسبانده شده بودم به زمین،
ترس برم داشت،
بیشتر تلاش کردم، اما نشد،
شروع کردم به دست و پازدن،
گلویم داشت می سوخت،
دهانم خشک شده بود،
قلبم تند می زد،
اینقدر تند می زد که انگار داشت از قفسه سینه ام بیرون میامد،
توان تکان خوردن را نداشتم،
...
نکنه دارم می میرم؟
...
بیشتر ترسیدم،
وحشت زده شده بودم،
درمانده شده بودم،
بهش نگاه کردم،
و با صدایی که حالا بریده بریده از گلویم بیرون می آمد گفتم : «من یه چیزیم شده، نمی تونم تکون بخورم، حالم خیلی بده، فک کنم دارم می میرم»،
...
« ... زنگ بزن به اورژانس ...»،
...
فقط نگاهم کرد،
نگاهش سرشار از بی اهمیتی بود،
انگار برایش مهم نبود که من دارم می میرم،
دیگر به سختی می دیدمش،
حجم زیادی از اشک جلوی دیدم را گرفته بود،
...
صداهای اطراف توی گوشم می پیچیدند،
اصوات کش می آمدند و با هم مخلوط می شدند،
صدای همهمه می شنیدم،
...
مرگ این شکلیه؟
...
شنیده بودم موقع مرگ یه حس رهایی و آزادی رو تجربه می کنند،
یه نور سفید،
رها از دردهای تن،
و رها از غم ها و رنج ها،
پس همه اش دروغ بود؟
مرگ این شکلیه؟
...
قلبم داشت از گلویم بیرون میزد،
دهانم آنقدر خشک شده بود که به سختی می توانستم نفس بکشم،
داشتم از شدت گرما می سوختم،
تمام توانم را جمع کردم : «... زنگ بزن به اورژانس ...»،
...
چطور می تونه اینقدر بی احساس و بی تفاوت باشه؟
چطور می تونه من رو در این حال رها کنه که بمیرم؟
...
بازهم سعی کردم بلند شوم،
اما توانایی بلند شدن را نداشتم،
همهمه ی توی سرم بیشتر شده بود،
حالا دیگه صداها بلندتر شده بودند،
توی سرم صدای داد و فریاد می اومد،
و صداها با هم مخلوط می شدند و کش می اومدند،
به بالا نگاه کردم،
سقف خانه بازشده بود و آفتاب تندی روی صورتم افتاده بود،
نور آفتاب چشمهام را داشت میزد، و پوست صورتم را می سوزاند،
دیوارها هم ناپدید شده بودند،
کم کم چیزای بیشتری را داشتم می دیدم،
سایه های سیاهی دو رو برم در حال حرکت بودند،
بعضی ها با عجله و بعضی آرام تر،
درست نمی توانستم ببینم، اما انگار همه داشتند به من نگاه می کردند،
دوباره به اطرافم نگاه کردم،
مبل راحتی، میز نهار خوری، پنجره ی رو به ساحل، همه ناپدید شده بودند،
کف زمین پر از سنگ و خاک بود،
چند تا سایه ی سیاه، من رو گرفته بودند و نمی گذاشتند حرکت کنم،
...
الان کجای مرگ بودم؟،
اینها فرشته اند یا مَلِک عذاب؟،
فکرم درست کار نمی کرد،
...
دوباره بهش نگاه کردم،
دیگه بدنش رو نمی دیدم،
فقط صورتش را می توانستم ببینم،
با همان نگاه بی احساس و بی ترحم،
...
بغض گلویم را گرفته بود،
هزار حرف در حلقومم گره خورده بود که بهش بگویم،
اما صدایم بیرون نمی آمد،
بغض داشت خفه ام می کرد،
نفسم به شماره افتاده بود،
...
صداهای توی سرم بیشتر شده بودند،
داشتند واضع تر می شدند،
همهمه ی شدیدی بود،
صدای شیون،
صدای گریه،
صدای داد و فریاد،
یعنی مرگ اینهمه ههمه داره؟
...
از میان فریادها، یک صدایی از بقیه بلندتر بود،
ولی بریده بریده شنیده می شد،
انگار از فاصله ای دور می آمد،
شاید از بعد دیگری از زمان :
«زنگ بزن به اورژانس ...»
«از حال رفته ...»
«داره هذیون می گه ...»
...
دوباره نگاهش کردم،
فقط تصویر صورتش مونده بود،
سیاه و سفید، توی یک قاب چوبی، روی یک کپه ی خاک،
با همان بی احساسی،
بدون پلک زدن، بدون حرکت و بدون لبخند،
تمام توانم را جمع کردم،
و به آرامی گفتم : «از تو که می نویسم تلخ نیست» ...

درود و عرض احترام جناب کورش گرامی، خیلی لذت بردم از دست نوشته زیباتون. نمیدونم چرا ناخودآگاه منو برد به فضای قسمت هایی از داستان بوف کور زنده یاد هدایت. قسمت های بسیار تأثیرگذارش از دخترک داستان.
خیلی زیبا بود و به سهم خودم سپاسگزارم از شما و وقت گرامیتون.
لطفا درصورت امکان بیشتر ما رو از نوشته های زیباتون بهره مند کنید. شاد باشید و مانا، و بهترینها در انتظارتون 💐💐

درود بر شما ، بسیار زیبا و عالی نوشتید ،واقعا از خوندنش لذت بردم ، همه تجربه کرده ایم و همه شدیدا دلتنگ اون لحظه ها ، بعد از گذشت سالهای سال از رفتنشون ، هنوز بوی چادر ، بوی کمدی که توش شیرینی و میوه می ذاشتن ، بوی ملحفه های تمیز و خنک، بهشت گونه را به وضوح حس می کنم ، غرق در شادی ، آرامش و البته غم میشم کاش اون لحظه ها برمی گشتن

مهریار عزیز،

ما نسل حسرت های عمیقیم،
و خاطرات جا مانده در کوچه پس کوچه های تنگِ کاهگلی،
وعشق های به زبان نیامده از شرم یا ترس،
و دلشوره های هر لحظه،

ما نسل از دست دادن هاییم،
ما نسل حسرتیم،
.
.
نسل دویدن ها و نرسیدن ها،
نسل اشک های ریخته نشده،
نسل گریه های فروخورده شده ...

عالی مهیار خان عزیز

سلام. در مورد این عطر باید بگم هیچ سنخیتی با لالیک مشکی نداره. عطر با کیفیتیه. شفاف و خوش بو، بی آزار ( به شرطی که بیش از ۴ پاف اسپری نشه) و تا حد زیادی، همه پسند. گرم و ادویه ای نیست. سنگین هم نیست. تلخی دلنشینی داره مثل گریپ فروت و نت های چوبیش هم زیاد مشخص نیست. روایح چوبیش مثلا لالیک ال اکستریم با کیفیت نیست و به صورت منفی تحت تاثیر روایح دیگه قرار گرفته. به نظرم اگر روایح چوبیش یه مقدار پر رنگ بود عطر بی نقصی می شد. عطر نسبتا پیچیده ای هست و تفکیک نت ها کار آسونی نیست. با پخش بو و ماندگاری بسیار خوب. با اینکه از تولیدش حدود ۲۵ سال میگذره ولی همچنان مدرنه.
عمدتا مناسب مهمانی و عروسی و بیرون رفتن های دو نفره.
برای جلسات کاری، مصاحبه، دانشگاه، کافه، اداره، اصلا مناسب نیست ولی برای کارمندان خوش استایل بانک میتونه یه انتخاب خوب باشه. رنج سنی این عطر هم میتونه از ۲۵ سال تا ۴۵ سال باشه.
قبل خرید حتما چند روز امتحان کنید

سلام دوست عزیز
عطرهای که نام بردید تم های متفاوتی دارند،
مارلی کالان گرم و ادویه ای، وان میلیون گرم و شیرین، و لالیک مشکی گرم و چوبی،
این عطر اما با آنکه گرم و چوبی دسته بندی شده،
اما بیشتر یک عطر نئوکلاسیک محسوب می شود،
و در نتیجه مانند بسیاری از کلاسیک ها،
کمی روایح صابونی را همراه دارد،
گرچه در این عطر، این نوت با ترکیب استادانه ای از روایح گلی و همینطور وانیل بسیار تعدیل شده و حس غالب ندارد، بلکه باعث زیبایی و شفافیت رایحه شده است،
و البته فضا کلی آن هم، پودری است که به دلنشینی روایح افزوده است،
با توجه به سلیقه شما در مارلی کالان و لالیک انخ نواق که حضور لوندر و همچنین نوت های چوبی مورد پسندتان هستند، احتمال پسندیدن این عطر را بالا می برد،
اما به هر حال توصیه می کنم قبل از خرید این عطر (و البته هر عطری) حتما تست نمایید

با عرض سلام و احترام
به نظر بنده هم این عطر خیلی بیشتر از قیمتش می ارزه. هم پرفورمنس مناسبی داره هم نت های پرتقال، لوندر و زنبق قشنگی ازش استشمام می کنید. تصور نمیکردم با این قیمت بشه همچین عطر فوق العاده ای تهیه کرد.

خوووب ، احسان عزیز که از نژاد شکیب است !
باید شکیبا باشی بر این عطر :)
یادم نیست چه وقت در مورد این عطر سخن گفتیم و چه گفتیم !
از کودکی چون هیچ چیز این دنیا برایم جالب توجه نبود ( که هر چه جلو آمدم بیشتر هم شد و ناشکیباتر شدم ! ) هیچ چیز این دنیا در خاطرم نمیماند !
باور میکنی آیا که برخی اوقات اتفاقی نظری از نظرات خودم را میخوانم و سپس به بالای صفحه مراجعه میکنم ببینم چه کس اینها را گفته و با تعجب میبینم عکس خودم آن بالاست !!
و از خود میپرسم : من چه وقت این جملات گفته ام و چرا ؟؟
پس از اینکه یافتی ، هر چه بیشتر می یابی ناشکیباتر میشوی و فراموشکارتر از دنیا و مافیها !
لیک عطر و مهر فراموش ام نمیشود خداراشکر به همراه دیگر اقسام هنر که جز اینها هم درین دنیا بی ارزش است !
یادم نیست چه عرض کرده ام خدمت تو جوان رعنا در خصوص این عطر لیک الان این میگویم :
این عطر را بگذار برای وقت اش !
چه وقت ؟
دو وقت را الان میگویم :
اول زمانی که به نیمه ی راه زندگی رسیده ای و همه قسم را آزموده ای !
آن روز ، دیگر هیییچ چیز برای تو جذاب نیست !
برای برخی ، حتی فرزندان !!!
این ، بستگی به " میزان " یافتن تو دارد !
دوم : این روزگار ، گاه مسابقه است !
بر بسیاری مسایقه بر دنیا و بر اندکی مسابقه ای دیگر ، که خود دانی !
لیک جوان ، چه بخواهد چه نخواهد اجبار میشود که در زمانهایی و مکانهایی خاص ، قدرت تسابق خود را بر دیگرانی عیان کند !
چرا ؟
که بدانند : میتواند لیک نمیخواهد !
و این نخواستن ، از ضعف نیست بلکه از فهم !
این عطر برای آن گاه ِ تسابق شایسته است :)
لیک وقتی از نیمه ( زندگی ، ادراک ، تجربه ) گذشتی بر این مسابقات لبخند میزنی :)
و فقط میگویی : آفرین ، آفرین :)
امروز ، نظری خواندم از آقای عباسی اگر اشتباه نگفته باشم نام ایشان را .
که میگفت همه چیز تجربه کردم از ماشین و ثروت و امروز متوجه شدم هیچ در آنها نبود !
این نظر ، متفاوت بود از دیگر ! بخوان !!

و جالب است برایم که فکر کنم دیروز یا پریروز بود که با جناب امیر حسین کنعانی عزیز سخن میگفتیم در خصوص همین عطر در عطرگرام ایشان !
پیر شوی انشاله در جوانی که :
در جوانی پاک بودن شیوه ی پیغمبریست
ورنه هر گبری به پیری میشود پرهیزکار !
ارادت ها خدمت شما

سلام،من لالیک وایت این بلک را تهیه کردم که رایحه خوبی داره ولی پخش و ماندگاری پایینی داره،حالا بین بنتلی فور من اینتنس (دکانت تهیه کردم)،و لالیک شیر (تست نکردم) مردد شدم،پیشنهاد شما چیست؟

سلام
از نظر رایحه شبیه بنتلی فور من اینتنس یا تق هرمس هستش یا متفاوت؟

سلام خدمت شما ........هیچ شباهتی به این دو عطری که می فرمایید نداره ...........یه عطر پودری آروماتیک هست که ( از نظر من ! ) بیشترین نوت هایی که درش حس میشه بوی رزماری و لاوندر ( اسطخودوس ) هست.........

درود
چه رویو خوبی
امیدوارم هر آنچه تست کرده اید
را اینطوری تحلیل و بررسی کنید
ممنون

خب منم همینو میگفتم دیگه، اگه این عطر جنسیت نداشت من امضای خودم میذاشتمش. با نظرتون موافقم رایحه ربطی به سر شیر نداره. آخه چه چیزی از شیر رو یادآوری کرده که بطریشو اینجوری ساختن. شاید فقط برای اینکه ما خانمها استفاده ش نکنیم. 🥴😓😼

کاملا درسته. من هم فکر میکنم لالیک شیر عطر یونی هست و البته یه مقدار هم به سمت زنانه بودن سنگینی میکنه. باید برم لالیک اسب رو هم بررسی کنم ببینم آیا حس اسب بودن به انسان دست میدهد یا نه😭😁😫🤔😶🤠 امیدوارم اینطور نباشد🤦‍♂️