Orlane - Derrick

یادش بخیر .یکی از عطرهای ایام شباب.کفش نایکی نقر ه ای معروف به نایکی فضایی.شلوار استیلتو بگی دوخت سفید جین ایتالیایی و موهای کورنل وایلدی و پشت موی جورج مایکلی. و بوی تند و ادویه ای دریک و پارتی‌های با ترس و لرز و آهنگهای مودرنوتاکینگ و آهااا و لانل ریچی.واکمن سونی و کاست و باز هم بوی تند دریک .و تلفن های ثابت و نوبت توی خونه که یواشکی با تلفن به عشقهای دبیرستانی زنگ بزنیم و.....بازهم بوی دریک که برای ما ۵۰ و اندی ساله ها خیلی خاطرات را فلش بک مکنه.ویدیوی بتا ماکس تی سون سونی لای پتو دزدکی ازین خونه به اون خونه و دیدن شوی تریلر مایکل جکسون و کیم وایلد و ننا و اسکورپیونزو.....و بازهم بوی تند دریک

آه تو ای نوستالژی...
چه غریبانه زیرِ سنگینی آمواج و مارلی ها کمر خم کردی
چه بی رحمانه در ذهنِ شبه مدرن و رکیکِ انسان متروک و مردود گشتی
من اما،، در مخفی ترین جغرافیای قلبم، بی حد تو را دوست دارم.
تو... بوی دورانی را در بین نت های معصومت پنهان کرده ای که درآن دستانِ کوچک و بی پناه من در دست پرحرارتِ پدربزرگ بود نه دستانی که دیگر نمیشناسم برروی تکه سنگی بی‌جان!
تو ای یادبود! بوی دورانی را می‌دهی که هنوز از دیوار نفرت بالا نرفته، قلبی را نشکسته وَ دروغی نگفته بودم
بوی دورانی که گول میخوردم وقتی پدر میگفت پشت آن در خداست! تو بوی باکرگی روان مرا می‌دهی
روانی که امروز معروفه یِ بی دروپیکری است رها زیر جثه یِ انزجار و تعفن!!
روانی که خدا را پشت همان درها جا گذاشت و به خلا و سیاه‌چال پوچ بشر سفر کرد
تو یادگار دورانی هستی که هنوز نمی‌دانستم اگر باصدایِ بلند بگویی آزادی کسی از پشت سر با سنگ بر سرت خواهد زد
بوی دورانی که هنوز کسی به من نگفته بود : جونِت رو بردار و فرار کن! کله پوک نباش پسر...
بوی دوست داشتنیِ خیال خام!
ژنتیک آبیِ کودکی من در بطری مرموز تو نهفته است
آه تو ای باشکوه... از من چیزی در خاطرت مانده؟
نه! این شمایل، آن که می‌شناختی نیست
من خودرا در کالبدِ کودکیِ معصومم رها کردم
این که میبینی لاشه ی مسموم دوپایِ خطاکاری است که از قفسه سینه‌ی آن پسرک خوش خیال بیرون زد...
تو ای اعتراف... ای سبک بالی.
من خودِ خندان و بی گناهم را درصندوقچه ای کوچک مابین ابعادِ مفلوکِ زمان مخفی کردم
باشد برای روز مبادا!
اما افسوس... که اینجا هرروز، روز مباداست
وَ من... صندوقچه ی کوچکم را گم کردم!

عطر، یک محصول معمولی نیست. حتی اگر عطرباز هم نباشید، متوجه این موضوع خواهید بود. عبورِ ناغافِلِ خاطرات از ذهن، در لحظه ی بوئیدن، فقط یکی از جنبه های این مقوله ی انتزاعی ست. برای همین است که اینجا فقط یک فروشگاه اینترنتی نیست. برای همین است که اینجا شعر می خوانند و از عاشقی می گویند. از گذشته ی تلخ و شیرین می گویند و حس جریان دارد.
"دِرِک" عطرِ من نیست. اما بخشی از خاطره بویاییِ جمعیِ ما ایرانیان است. ۳۰ سال پیش در اکثر خانه های ما، یک شیشه "درک" پیدا میشد. و امروز، با بوئیدنش بلافاصله به آن سالها پرتاب می شویم.
هنرِ امروز، خلوتی و مینیمالیسم را می پسندد. اما "دِرِک" قائل به پیچیدگی و شلوغی زمان خودش است... ترکیبی از دَه بیست نُت، که آکوردهای پرقدرتی خلق می کنند... ادویه ای، چوبی و آروماتیک، از بقیه شاخص تر اند. یک عطرِ بیشتر روزانه، برای پاییز و زمستان و اولِ بهار...
همین! زیاد ننویسم... به جایش بروید و یادداشتِ مسیحِ عزیز را (با مطلَعِ؛ آه تو ای نوستالژی) بخوانید که پارسال، همین موقع ها، ذیل این عطر نوشت.
بعضی جمله ها را که انگار همین امروز نوشته...

زمانی پدرم توی استانداری کار میکرد و من ۵ ساله با مادر شهرستان بودیم. پنجشنبه تا پنجشنبه به انتظار بابا شبا خواب نداشتم‌ و تلاش مامان برای خوابوندن بچه ای که منتظر پدر و توپ فوتبالی که قرار بود براش بخره بی فایده بود.
یه دستگاه ویدیو با دوتا نوار تمام سرگرمی اون روزا بود .
رضا موتوری و گلپری جون...
با دومی بیشتر حال میکردم چون حالت فانتزی و شادی داشت.
اواسط فیلم کم کم تو بغل مامان چشام گرم میشد که صدای کلید از توی در میومد.
بابا اومد ... بوی عطر بابا زودتر از خودش اومد.
توپ هم آورده .
و هر هفته خوشبختی اینجوری درو باز میکرد...

اون روزا هنوزم هستن، اگه بوی دریک هر جای دنیا بهم
برسه ،
هر نقطه ی این دنیا دریک باشه زمان برای من یه سفر دلتنگ تدارک دیده...💚🌿

چقد تو خوشبویی لعنتی
اولش خیلی واضح بوی رزماری و آویشن ازش گرفتم
یه ذره تلخیش شبیه اوپوس ۷
شاید بخاطر جوز و فلفل هندی
خیلی زود از اون فضا میاد به سمت فضای ادویه و فلفلی و تند میشه ، و البته ملایم تر در کنار لاله و سدر
ولی این رایحه آویشن و فلفل( واسه کسایی که دوسش دارن) تا آخرش باقی میمونه یا لااقل من حسش میکنم
یعنی در انتها تنها چیزی که از عطر باقی میمونه بوی فلفلی در کنار سدر و مشک

به شخصه این رو بیشتر از رمی لاتور سیگار دوس دارم
هر شباهت کمی دارن


اینم تو لیست روایح مطلقا مردانه قرار میگیره مناسب بالای ۳۰ سال

سلام و ارادت خدمت تمامی دوستان. منکه به شخصه از بحث عطر و ادوکلن سیر نمیشم. اولین بار که بوی ادوکلن دریک به مشامم خورد،سال ۷۰ بودکه دوستم زده بود و به عروسی رفت. وقتی آخرشب برگشت هنوز بوش میومد. تا یک هفته تی شرتش بوی دریک میداد. البته روز به روز خفیف تر میشد. یک دریک ۵۰ میل با شیشه ای کوتاه تر و همون درب ۱۰۰ میل. اون زمان اکثر ادوکلن ها نوع ۵۰ میل یا ۶۰ میل یا کوچکتر هم داشتن. مثل وان من شو که ۲۸ میل هم داشت و جارادونا که نمیدونم چرا تولید نمیشه و اسمی هم ازش نمیاد. من دریک سال ۹۴ رو تو کلکسیون دارم که پخش و ماندگاری نسبتا خوبی داره ولی بوی شیشه خالی دریک سال ۷۱ چند برابر این دریک هست. اون دریک های قدیمی روی درش صاف و بدون نوشته بود و روی شیشه زیر درش بصورت افقی نوشته بود دریک اورلن پاریس ولی دریک های فعلی روی درش برجسته نوشته دریک و روی شیشه هم بصورت عمودی نوشته دریک. بعدها دریک سیلور و گلد و بلو هم تولید شد که هیچکدوم رو نپسندیدم و نخریدم. سلامت و معطر و خوشبو باشید.

من ۲۵ سالمه
مادرم هر وقت کمدمو نگاه میکنه میگه جوونیای بابات یکی از این عطرت( دریک) بهش کادو دادم ، بوش میکنه یاد قدیم میوفته و می‌ره.
و دوستم میگه مادرش هم جوونیاش یه دریک به باباش کادو داده که متاسفانه سالها بعد همسرش سرطان گرفت و فوت شد اما دوستم میگه بابام قبل از بیمار شدن این عطر رو با احتیاط بیشتری استفاده می‌کرد چون کادو بود
الان اینجور نبینیدش که وقتی میرید عطرفروشی میگید دریک میخوام صاحب مغازه میزنه تو ذوقت میگه : دیگه کی دریک میزنه جَوون؟! . متوجه شدم زمان خودش عطر عُشاق بوده

سلام دوستان
دریک عشق منه
نسخه ی اصلش باکیفیته ولی نسخه های ایرانی و چینی کیفیت ندارن سعی کنید ازمغازه یا سایت معتبر تهیه کنید
برای محیط های سرد و خنک مناسبه و درهوای گرم به شدت سم به حساب میاد وآزاردهندس
از این عطر نهایت سه پاف اسپری کنید بیشتر ازاون هم خودتون و هم اطرافیان رو آزار میده
نسخه اصل رایحه ی دودی و دلنشین داره همین الان دو تا شیشه صدمیل ازاین عطر دارم
به شدت مردونه است و حتی تصورش هم برام سخته که یه خانم دریک استفاده کنه
فلاپ شیشه ی نسخه اصل کوتاه تر از نسخه های مشابه و درجه دو هست
خوش باشید

آااااااخ،جذاب لعنتی،نمیدونم شاید چون من عطر های خیلی زیادی تست نکرده م،ولی بعید میدونم عطری باشه که تاریخ انقضا داشته باشه،لامصبه تمام نشدنی،نوستالژی واقعی،وقتی جایی ببینمش یا کسی زده باشه و بوش را بشنوم،،،،یک نفس عمیییییق،و غرق میشم توی رویای کودکی،،،بوی جوانهای خوشتیپ ۳۰ سال پیش (عمو و دایی خودم) را برام یاداوری میکنه،،،و خودم که بی صبرانه منتظر بودم که ببینمشون و با اصرار ادکلانشون را ازشون بگیرم و دو پاف بزنم و..... غرق در شوق و مستی بشم،چرا اینهمه خوبی تو

یکی از عطرهای روزمره جوانی ام بود که همیشه روی میز حضور داشت. دهه ۷۰ شمسی. یادمه جند تا از دوستهامم دریک میزدن. اون سالها جهت استفاده روزانه عطرهای زیادی در بازار نبود. شومن و بلو فورمن و دریک و چندتای دیگه ای بودن برای دم دستی.. پدرم طرفدار آرامیس بود.چندین مدلشو داشت. همینطور دانهیل. پدربزرگم هم رالف لورنی بود. منم که محصل بودم و بی پول ! این دریک زمانی بهترین عطرم بود. یادش بخیر
شادوخوشبو باشید