House of Matriarch - Ghazal

دوستان رایحه دوست سلام،این برند ناب و البته نایاب که کارهای خیلی خوبی داره و ارزش تست داره رو از دست ندید،تو ایران نیست اما کسانیکه به خارج رفت وآمد دارن تهیه کنن،برند خوبیه که جای بچث زیاد داره

من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را
وین دِلاویزی و دلبندی نباشد موی را
روی اگر پنهان کُند سنگین دلِ سیمین بدن
مُشک غَمازَست نتْوانَد نَهفتن بوی را...

به‌به. ببینید برروی میزِ قمارِ خاک گرفته‌ی ما چه برگِ عصیانی رو شد. سه جوکر؛ هزاران پادشاه! بی‌شمار سربازِ تماما مجنون؛ یک ملکه چون لیلا! غزل از مِیتریاک اقتباس و برداشتی است سراسر غربی از عمیق‌ترین شمایلِ شاعرانه‌های شرقی. تزریق عرفان خاوری در فلسفه‌ی متالیکِ دورترین نقاطِ قاره‌ی کریستُف کلمب! به‌واقع در این عطر مصراع اول از بیت نخست با مصراع‌های زوج هم قافیه است! غزلی که با فُرمِ عاشقانه آغاز وُ در رودخانه‌ی تلفیق سرازیر می‌شود وَ در آخر به سوی قلندری‌ترین ابعاد حرکت می‌کند وُ می‌سوزاند تمامِ جان وُ جهان مارا. بسوزان. بسوزان مارا ای غزل که خوش باشد خاکستر شدن در فصلِ بوسیدن لبان تو. رایحه‌ای قابل ادراک اما دیوانه و مخمور. نازل شده از ملکوتِ سرزمینِ مستی‌های بی‌پایان. ترکیبی معتدل'گرم چوبی بخوری که در فُرمِ عاشقانه‌اش سدر به اعلا می‌رسد وَ درجانِ روغنی بالزام گون فرو می‌رود وُ خطوطی کافوری اطرافش را می‌گیرد. به هنگامِ فُرمِ تلفیق دودِ محزونِ بلند شده از بساطِ کندر به دور چوب‌ می‌پیچد که توگویی تناسخی است برای سعدی! آری؛ حلولِ حضرت لَوندی. ساقی بده آن کوزه‌ی یاقوتِ روان را؛ یاقوت چه اَرزد بده آن قوتِ روان را... اینک فُرم قلندری از راه می‌رسد. رایحه‌ای مغموم مُشکی حیوانی و به دقت کهنه که به ذات اثر اضافه می‌شود و این غزلِ سوداگر خلقت به خود می‌بیند وُ جان می‌گیرد وَ در پس کوچه‌های شهر سِکَندری می‌خورد تا به بامدادان... غزل تماشای محزون و حریصانه‌ی اندام معشوق است. چکامه‌ی وابستگی. چکیدنِ قطره اشکی شور برروی ورقی پُر شده از شعرهایی که 'او' هرشب با خود زمزمه می‌کرد! بوی تنِ تمامِ دوم شخص های غایب! لمس سادیسمیِ یک جای خالی.