MiN New York - Barrel

هزارتوی استحاله روابط انسانی

مهم‌ترین جنبه رابطه در سینمای لینچ روابط انسانی و به شکل جزئی‌تر روابط فردی انسان‌هاست. او این موضوع را از‌‌ همان آغاز کارش، در فیلم مهمی چون «مرد فیل‌نما»، به شکل دغدغه‌ای برجسته آشکار کرد و گرایش‌های متفاوت انسان‌ها را در ارتباط با یک فرد، یعنی جان مریک، به تصویر کشید. رفتارهای دیگران با جان در این فیلم نمونه‌ای مشهود از رفتاری اجتماعی با نوع ویژه‌ای از بیماری، و نمونه‌ای نمادین از رفتارهای انسان‌ها با یکدیگر بود؛ از رفتار انسانی دکتر فردریک تا رفتار استثمارگرایانه‌ای که او را به نمایش همگانی گذاشت، تا جزئی‌ترین رفتارهای تمسخرآمیزی که مردم عادی در خیابان با او داشتند، همگی اتفاقاتی است که ما هم به شکل کلی می‌توانیم در زندگی روزمره با آن‌ها مواجه شویم.

ولی رویکرد ارتباطی لینچ از فیلم چهارمش، «مخمل آبی» متفاوت شد و شکل خصوصی‌تری به خود گرفت؛ رویکردی که تا امروز هم در فیلم‌هایش مشهود است. ارتباطی که در «مخمل آبی» شکل گرفت، مانند خط داستانی فیلم، در اسرارآمیز‌ترین شکل ممکن بود و لینچ به این شکل وارد هزارتویی مخوف از روابط شخصی بین انسان‌ها شد. گاه بیننده را، در لحظه، دچار هراسی می‌کند که تا صحنه پایانی فیلم- و حتی پس از پایان فیلم- ر‌هایش نمی‌کند. لینچ در «مخمل آبی» زیبایی را مقابل زشتی قرار می‌دهد، و ما، در‌‌نهایت، با نوعی شیفتگی مواجهیم که از زیبایی ظاهری و زشتی درونی زندگی‌ آغاز می‌شود و، در پایان، به زشتی ظاهری و زیبایی درونی می‌رسد.

لینچ در دو فیلم دیگرش، همین زشتی‌ها را در قالبی نزدیک‌تر به تصویر می‌کشد؛ خانواده. او بیننده خود را در «تویین‌ پیکس: آتش با من گام برمی‌دارد» و پس از آن، به شکلی پنهان‌تر ولی نمادین، در «جاده مالهالند» وارد واقعیت روابط زننده کودک‌آزاری‌های خانوادگی می‌کند. در این دو فیلم، خوف اسرارآمیز روابط انسان‌ها در «مخمل آبی»، به زشتی روابط خانوادگی جامعه آمریکایی تبدیل شده؛ روابطی که هر دو شخصیت اصلی را در ‌‌نهایت به مرگ دردناکی سوق می‌دهد.

نقطه عطف موضوع ارتباط‌شناختی در سینمای لینچ، ‌ ولی، «بزرگراه گم‌شده» است. داستان فیلم از درون خانواده‌ای به‌ظاهر آرام شروع می‌شود؛ ما زندگی معمولی‌ فرد و رنه مدیسون را می‌بینیم و با نواری ویدیویی مواجه می‌شویم که، در حکم وجدانی تصویری عمل می‌کند. و آرامش زندگی این دو زوج را به هم می‌ریزد. خیلی طول نمی‌کشد که متوجه ارتباط‌های عجیب و غریب شخصیت‌های تازه‌وارد می‌شویم و، همان‌طور که از پس آرامش اولیه «مخمل آبی» فهمیدیم، می‌فهمیم دوباره دچار اشتباه شده‌ایم.

لینچ در «بزرگراه گم‌شده» هم مانند فیلم‌های دیگرش دغدغه روابط انسانی را دارد، ولی این بار، بنا بر ساختار پیچیده سورئال آن، روابط شخصیت‌هایش را هم در هاله‌ای از شک شخصیت‌ها، و حتی بیننده‌ها به تصاویر و ماجراهایی که می‌بینند، به تصویر کشیده. استحاله فرد مدیسون به پیت دیتون در زندان، وجود شباهت‌های غیرقابل تشخیص شخصیت‌ رنه به آلیس، آشنایی با آقای ادی که‌‌ همان دیک لورانت مرموزی است که قفل اسرار فیلم را می‌گشاید، به سرگیجه‌ای شبیه است از رابطه‌ای که فرا‌تر از چیزی تحت عنوان خانواده است؛ و لینچ ما را، از این طریق، به روابط زشت و زننده‌ای که پشت نظامی استثمارگر است، سوق می‌دهد.

رابطه در سینمای دیوید لینچ، رابطه آزاردهنده انسان‌ها در دنیای غریب امروز است؛ آزاری که به بیننده هم القا می‌شود و به شکلی دردناک و تلخ او را همراه تصاویر پیش می‌برد تا، به این طریق، او را هم وارد دنیای پرپیچ‌وخم تنهایی ابدی انسان کند. بشکی‌های رام وقتی خالی می‌‌شوند توش آتش می‌اندازند فکر اون بوی مشروبی و بوی چوب و بوی آتش وقتی باهم ممزوج می‌شوند چی می‌شود؟ هم سکرآور است. مین نیویورک برل یکی از بهترین بوزی‌های جهان عطر است. یه عطر بوزی چوبی در بستری از چرم و تلخ.  واقعن ارزش داره پول چند تا عطر به خاطرش داد این معجون افلاطونی به دست آورد. چقدر پول بابت عطرها و ادکلن‌های سحرقریشی پسند و پژمان جمشیدی پسند می‌دهید؟ یکبار هم یه عطر بگیرید که مردافکن باشد. راستی اگر کسی سر از سینمای دیوید لینچ در نمی‌آورد نمی‌تواند از این شاهکار مین نیویورک هم خوشش بیاد. 

مین نیویورک برل.
با سلام به همه بزرگواران .واقعا هیچی نمی شود به متن سلطان عزیز اضافه کرد. ؛یه عطر بوزی چوبی در بستری از چرم و تلخی؛. با چاشنی ظریف فلورال. Heart notes و درای داون آن را دوست دارم.
این عطر بسیار خاص پسند است. رایحه خاص، پکیجینگ رویال، استفاده از متریال با کیفیت و...... مشابه واقعی کم دارد.بدون تست اصلا و ابدا توصیه به خرید نمی کنم .مگر انکه مجموعه ای از عطرهای بوزی یا چرمی تلخ داشته باشید و حالا خواسته باشید لذت پوشیدن یا داشتن این عطر خاص را هم به خود هدیه دهید.تصویر آن را در عطر گرام تقدیم دوستان می کنم.

مین نیویورک moon dust تو لیست عطرافشان نیست نظرمو درباره ش اینجا مینویسم.
یه عطر با بوی خاکستر که ظاهرا نت اصلیش تنتور خاک هست. خاکستر اتیشی که اب ریختی روش و خاموش شده.
البته یه ته بویی شبیه بوی منقل کباب یا کالباس دودی هم داره که فک میکنم تاثیر نت های مشک و صمغ هست.
خیلی منو یادیه عطر منقل محور دیگه به نام نائومی بویس میندازه.
قیمتش الان بالای ۸ ملیونه که یه کم این قیمت برای بوی منقل کباب ادمو به فکر میندازه. ولی یه راه راحت تر برای رسیدن به همچین بویی اینه که کنار باغچه یه اتیش کوچیک روشن کنید و کنارش بشینید.

مین نیویورک باررل
معنای اسم این عطر مربوط میشه به بشکه هایی که داخلش ویسکی نگهداری میشه ،
میشه گفت بوی ویسکی میده این عطر کمی هم فضای تاریک و کمی چرمی داره ، کاملا این عطر مردونه هست
ویسکی + وانیل + و کمی چوب خیس
شیرینی نت اخرش دوست داشتنی هست
خیلی خیلی بسته بندی شیک و حرفه ای داره
و به جرات میشه گفت یه عطری هست که شبیه نداره
ماندگاری و پخش بو هم خیلی خوب هست .