Francesca Bianchi - The Black Knight

با سلام
تقابل چرم تلخ انیمالیک و خاکی با شیرینی ملایمی که ظاهرا از نت عسل هست در پس زمینه نت نرگس و پچولی هم احساس میکنم
عطر بدی نیست اما از نظر من ارزش خرید بالایی ندارد

عجیب ترین کاری که تابحال بو کردم با اختلاف !!!!!
جوری که لحظه اول چشامو گرد کرد ، یکی از انیمالیک ترین ساختار های عطری اونم به شفاف ترین شکل ممکن ، تو لحظات اول ادبیات مدار بخام عرض کنم مستقیما بوی استطبل چهارپایان رو میده ، مجدد تاکید کنم به مستقیم ترین شکل انگار که رفتید تو اون فضا .
اما این عطر برای دوچیز ساخته نشده ، یکی گرفتن بازخورد و یکی زود قضاوت کردن دربارش ....
کمی بعد از اسپری اون حمله انیمالیک اولیش تبدیل میشه به بویی پخته ، عمیق تر و شروع میکنه به فضاسازی درون ذهن ، کمی پچولی ، رگه هایی واضح از گیاهان معطر و رز وسط میان ، تازه نمایش شروع میشه.
تست این کار مرزهای ذهنیمون از ترکیب روایح رو هزار قدم میبره جلوتر ، هنوز شامه آماتورم ، شاید چند صباح دیگه بیام عاشقانه از این کار تعریف کنم ، چون کاملا پتانسیلشو داره.

دِ بلک نایت نیمه شب شمارو از خواب می‌پرونه! و تا سپیده دم ثانیه‌ها کِش میان و تو چشم به راهِ نور خواهی بود..
شروعی هارش از لیموترش و ادویه جات (فلفلِ بارز، برای من) که عملا در مقابل نعره‌های مشک، دُمشون رو می‌ذارن روی کول و الفرار..
مُشکی‌ست به واقع فلک زده، مَستِ لا اُبالی.. زنجیر گدازه مانندی از چرم به مچ‌های دست و پاش وصل وَ نه در زندان، بلکه در سیاه‌چاله اسیر است.. چاله ای استوانه‌ای که دیواره اش چرب و روغنی‌ست. ظاهرا من باز ناخواسته زندان‌بان..البته اینبار سیاه‌چاله دان شدم:(
بروز‌ نامحسوسِ لامی و رگه‌های بالزامیک مشخصی داره!
یک مختصاتِ گیاهی تلخ داشت که گمان می‌کردم مثل یک انسان متشخص معادله‌اش رو حل می‌کنه و میره خونشون ولی خیال باطلی بود! افیون‌زده، گیاهی و تلخ تر شد؛ و چهره‌ سهمگینی از آمیزه‌ وتیور با برگِ کاج نمایان، وَ گس تر وَ گس تر...
از این نقطه به بعد مخوف، سنگین، چسبنده و رزینی شد.. ظُلُماتِ ظلمات!
مثل روغنی ماسیده روی پوستِ بیچاره من.. و حسی شبیه به گیر کردن یک شاخه رز با ساقه‌ای خاردار از حلق تا مری!.. چنان برزخی بود!
تصور کنید ساختمانی یکباره از درون متلاشی شود، و تمام فیوز ها سوخته، لوله‌های آب ترکیده، در و پنجره ها فرو ریخته.. شمایلی داره انگار سالیانِ ساله کسی اونجا زندگی نمی‌کرده..
چی از اون ساختمون در شبی تاریک به چشم می‌خوره؟ این پیکرِ بی‌جانِ سیمانی..!
د بلک نایت از قامتِ شما، چنین اندامی خواهد ساخت؛ که جَنبَش لاستیک آتش می‌زنند و دوده به خوردش می‌دهند! ردِ روغنی‌لاستیکی بر تنت خواهد ماند! اثرات به جا مانده از شبی سراسر عذاب...
حتی پس از طلوعِ آفتاب؛ بعد از اون شبِ تیره وُ کور.. باری دیگه از خواب بیدار می‌شی و خورشید رو تماشا می‌کنی که سلام‌ها می‌فرسته از دور وُ تو، به یاد خواهی آورد چه شبی را سحر کرده‌ای...
زن یا مردش رو نمی‌دونم!
اما مناسب پوست‌کلفت هاست!
در نتیجه من این یکی رو نیستم.. گاهی آدمی‌زاد شکننده میشه و به بادی خواهد لرزید.. بلک نایت هم که مراعات سرش نمی‌شه.. منم اغلبِ انتخاب‌هام سراسر غلط..
ای انسانِ جایزالخطا، دست بر نمی‌داری؟
هارمونی بر چه رنگ‌هایی؟ نمی‌دانم!
در سیاهیِ مطلق مگه رنگی هم دیده می‌شه؟
باری‌، باید تا طلوعِ بعدی صبر کرد..
گرمای‌ خورشید، تزریق وانیل بر سرمی که سوزن‌اش از جنسِ چوب‌ است! تراژدی همین‌جاست! چند ثانیه شیرینیِ خامه‌ای وَ چوب؛ برای جبرانِ ۸ ساعت زخمِ زبان!
کافی نیست..

باز این بهتر بود به نسبت Lover's tale ، بیشتر چرمی و دودی و چوبی هست ولی DNA همون کار قبلی رو داره. ظاهراً همه عطرهای این برند اتمسفر پودری و زنبقی و انیمالیک دارند. تمام چیزهایی که راجع به عطر قبلی گفتم این جا هم صادقه یعنی پرفورمنس ضعیف ، نت‌های خوب و دست پخت ضعیف ...در کل بد نبود ولی واقعا ارزش خرید ندارم....یا حق

فرانچسکا بیانکی دِ بلک نایت
چرم! اسموکی، خشن، بسیار کهن، طبیعی
دوستی نزدیک با وتیور، ریشه اُرس و نرگس دارد و میل های خاکی انیمالیک از آنها می‌گیرد و شعاعِ دایره اش با عسل کمی شیرین و گرم می‌شود
آکورد بسیار بسیار ظریف و دوردست از تنباکو که احتمالا از شیطنت های نرگس و دود باشد!
رایحه ای تند، هربال اما سبک و سیال هم مابین سنگینی چرم استشمام می‌شود
رایحه ای نزدیک به پارافين!
بیشتر یک آکورد به نظر می‌رسد از موم و چرم...
گویا یکی از رگه های دود است که از جغرافیای چرم برمی‌خیزد
نکته جالب اینجاست که من نزدیک به همین فضا را در 'لیزآندگَلونت ام دی سی آی' هم حس کردم فقط آنجا میل های واضح وانیلی هم داشت!

رز بلغاری! دارک، عمیق و جدی
شعاع کم و ارتفاع زیاد... عمیق و متراکم
رز در بلک نایت پینک برخورد نمی‌کند. کاملا تیره است، با میل های مردانه و دوستی های مشخص با چرم
برخی رز را کمتر حس می‌کنند... برخی بیشتر!
برای من واضح و عصبانی بود

ویتور! قوی و چوبی خشک با میل های انیمالیک :)

پچولی و موم در ابتدا... شیرینی بسیار کم، دارک، خاطرات خشک

تند، چرمی خاکی اسموکی انیمالیک، چوبی، شیرین اسپایسی، رزینی
دیپ، دارک و گاتک
گاه و بیگاه هم بسیار دارد! آروماتیک پودری فلورال :)

در نظر من رایحه های گلی توسط موم و عسل شیرینیِ بسیار کم و چسبناک به خود گرفته بودند!

باتل، سیاژ و پروجکشن هفت
ماندگاری؛ بسیار بالا، جان دار و آدم ربا :)
مناسب برای آقایان؛ زمستان و پائیز

د بلک نایتِ بیانکی شوالیه ی مرموز و سیاه پوشی است که از پادشاه چند کیسه سکه ی طلا گرفته تا شما را زخمی کند!

MDCI Les Indes Galantes

فرانچسکا بیانکی یک قدم قبل از باروک!

ایشان در مورد د بلک نایت اینطور می‌فرمایند :
د بلک نایت عطری وحشی، قدرتمند، زُبده (بالغ/به تکامل رسیده) و پیچیده است که از یک شخصیتِ تاریخی به نام 'جُوانی دله'بانده نِره' الهام گرفته شده است. او یک رهبر نظامی (سرکَرده مزدور!) ایتالیایی مربوط به دوره رنسانس و متعلق به خاندان باشکوهِ مِدِچی است!

من برایِ تعهدِ رَواقی به آرمان، وفاداری، شیوه زندگی اسپارتی و داشتن ریشه های نجیب و اصیل مجذوب او شدم!

این عطر تلاش می‌کند تا فضایِ یک کمپِ ارتشی را به تصویر بکشد که در ابتدا با رایحه ی بوته های وحشی آغاز و سپس با دودِ حاصل از آتش و بویِ لوازم جانبی* که اسب ها را مجهز کرده ادامه می‌یابد!
[بیانکی از اصطلاح horse tacks استفاده میکند که به زین، کیف و بند زین، کَلِگی، پوزبند (افسار) و تمام تجهیزات مربوط به اسب و اسب سواری (که غالبا چرمی هستن) گفته می‌شود!]

سپس انقلاب و تکاملی عمیق تر در بطن روحِ این شخصیتِ خشن ایجاد می‌شود. افشای حضورِ معشوقه ای پنهان توسط یک رز پودری که برفرازِ هسته ی عمیقِ خلق شده به دستانِ وتیور چرخان است!

من نت های رایج انیمالیک را به بلک نایت اضافه نکرده ام زیرا قدرت وتیور به همراه فضای اسموکیِ چرم از قبل آنرا ایجاد کرده بودند.

د بلک نایت ترکیبی است از عدم انعطاف پذیری (سازش ناپذیر) استواری و جنبه های انسانیِ این شخصیتِ شگفت انگیزِ قرون وسطایی که با رایحه هایی از مراقبه و تفکر در تاریکی حضور دارد!

[برای نزدیک شدن به فرهنگ زبانی خودمان به اجبار تغییرات دستوری و فرمی بایست ایجاد میشد!‌]

منبع : Francescabianchiperfumes.com

اینک رنسانس!
لودُویکو دِ مِدِچی که با نامِ جُوانی دله بانده نِره هم شناخته می‌شود رهبری نظامی در دوره رنسانس (١۵٢۶-١۴٩٨) بوده که جنگ هایی را با پیروزی پشت سر گذاشته و...

در مورد علت مرگ ایشان نکته و پارادوکس جالبی وجود دارد!
گویا در کتب تاریخی اینطور آمده که در یکی از جنگ ها از ناحیه زانو و ران (توسط توپ جنگی) مورد اصابت قرار می‌گیرد و در ادامه ی همان آسیب به کام مرگ فرو می‌رود!
شخصی به نام پیئِترو آرِتینو که طبق گفته ها شاهد عینی آن آسیب بوده در نامه ای این‌چنین می‌نویسد :
او شمعی را در دستانش گرفت و نور را به صورت خود نزدیک کرد. من به او نزدیک شدم و فقط شنیدم که دو کلمه گفت : شفا یافتم! سپس بسیار شاد به دور خودش چرخید :)
پارادوکس : سال ٢٠١٢ محل دفن جُوانی را نبش قبر می‌کنند تا مانعِ از بین رفتنش شوند و همچنین شاید بتوانند دلیل اصلی مرگ اش را متوجه شوند!
در پی این نبش قبر متوجه می‌شوند که پای جُوانی از زیر زانو قطع شده و استخوان ران کاملا سالم است! (در صورتی که طبق شهود تاریخی باید متلاشی می‌بود!)
از آن پس این احتمال و شک به وجود می آید که شاید بزرگوار بر اثر قانقاریا فوت کرده باشند :)

[ منبع: ویکی پدیا انگلیسی / موثق؟ غالبا خیر :) ]


Lodovico de' Medici,, Giovanni delle Bande Nere
Pietro Aretino

سلام وقت بخیر دوستان،اگه امکانش رو دارید کارهای این برند رو تست کنید،کیفیت بالا و غنای خوبی داره کارهاش،عطار این برند با ظرافت و زیرکی تمام دست به خلق چند رایحه ناب زده که ارزش تست دارن
موفق باشید.