Tauer Perfumes - 03 Lonestar Memories

لون‌استار مموریز یک عطر کابویی است ، عطری از چرم عود گیاهی که تداعی‌کننده‌ی اسب‌سواری زیر آسمانی پهناور است. برای من تداعی کننده نقش بن وید با بازی راسل کرو در فیلم قطار 3:10 به یوما است. با رایحه‌ای غنی و تداعی کننده رنگ قهوه‌ای آغاز می‌شود، آنقدر ملایم که نمی‌تونم تشخیص دهم چرم کجا تمام می‌شود و گل لادن و رایحه چوب درخت مر شروع می‌شود. شاید کمی طعم گیاهان تلخ و کمی دود.

لون‌استار مموریز یک یا دو ساعت بعد، با کمی طعم تلخ/بوته‌های خشک، بیشتر گیاهی می‌شود. برخلاف مریم گلی که اغلب بوی فلزی دارد، فلزی نیست، بلکه بیشتر شبیه جنبه‌های خاکی اسطوخودوس است. عطری کاملا مردانه و خاص است، اول تست کنین بعد خریداری.

به معنای «خاطرات ستاره تنها»؛ اشاره‌ای شاعرانه به غرب وحشی، اسب‌سواری، و تنهایی یک گاوچران غروب‌دیده در دشتی بی‌پایان.

ماندگاری:
خیلی بالا؛ به‌راحتی بیش از ۱۰ ساعت روی پوست و حتی بیشتر روی لباس باقی می‌ماند.

پخش بو:
قوی؛ به‌ویژه در آغاز، با انفجاری از دود و چرم سوخته، فضای اطراف را پر می‌کند.

سیلاژ (رد بو):
سنگین، مردانه و اصیل؛ عطری با هویت مستقل که از فاصله هم حضورش حس می‌شود.

نت غالب:
چرم دودی، صمغ‌ها، بخور، تنباکوی خشک، و ردّی از گل شمعدانی و زنبق خاکی.

شخصیت رایحه:
تنها، زخمی، اما مغرور؛ مردی که بیشتر عمرش را در سکوت کویر، با خاطرات و خاکستر هیزم گذرانده، نه در مهمانی‌ها.

ارزش خرید:
برای دوست‌داران رایحه‌های چرمی دودی و هنری: بی‌نظیر. اما برای سلیقه‌های مین‌استریم: ممکنه بیش‌ازحد خاص یا "سخت‌فهم" باشه.

موقعیت استفاده:
شب‌های خنک، پاییز، زمستان، لحظات تنهایی، یا مراسم خاص با لباس چرمی یا استایل کلاسیک. هرگز مناسب فضای اداری یا تابستانی نیست

سلام

بدون هیچ اغراقی میخوام بگم بالاترین ماندگاری در بین عطرهایی که تا به امروز تست داشتم متعلق به تاور لانستر مموریز 03 هست. از ابتدای ورودم به دنیای عطر تا این لحظه که این متن را مینویسم بالغ بر صدها عطر را تست کرده ام ولی ماندگاری این عطر یک سر و گردن از همه بالاتر بوده.

شاید برای شما باورش سخت باشد یا فکر کنید بنده اغراق میکنم ولی من پنج ماه پیش یک پاف روی کاغذ بلاتر زدم. اون کاغذ را بالای کمد گذاشته بودم و هنوز بعد از پنج ماه رایحه کاملا مشخص است. واقعا محشر و تکرار نشدنی.


دوستانی که تمایل دارند یک عطر نیش داشته باشند و همه چی تموم باشه لحظه ای در خرید این اثر هنری شک نکنند.

لحظه هایتان پر از عشق باد



از طرف خاطرات یک گورکن

یادم‌ هست در توصیف این عطر فروشنده‌ای این‌گونه‌گفت: بوی چرم‌ پخته شده!
آنچه‌من‌میسنوم، یک چرم تلخ و علفی است. و این وجه تلخ و علفی رایحه‌ای از آویشن و ژرانیوم است در ترکیب با لابدانوم و مرح در پس زمینه‌ی کار.
گدیی‌چرم را با اویشن و ژرانبوم پخته‌اند...
کار از نگاه من صرفا در هوای بسیار سرد می‌تواند زیباییش را نشان دهد.
پس از سه بار تست هنوز نمی‌توانم نظری قزعی در مورد دویت داشتنش بدهم. اما می‌دانم که کادی عزیز و خارق العاده برای من خواهد بود.

بهترین کار اندی تاوره به نظرم
یه عطر چرمی گلی گرم و به غایت نیش
ماندگاری و پخش خیلی خوب
مثل اکثر کارای تاور دربشون پاشنه اشیلشونه
بسته بندی شیک و در سطح ۱ جهانی

کاپشن چرمش، قصه‌های بسیاری را در دل داشت. بوی دود آتشی که شب‌های سرد را گرم می‌کرد و بوی چرمی که در گذر زمان نرم شده بود، با هم در هم آمیخته بودند و رایحه‌ای آشنا و خاطره‌انگیز را پدید آورده بودند. شلوارش کهنه و رنگ و رو رفته، از روزگاری حکایت می‌کرد که او جوان‌تر بود و اسبش، همدم همیشگی‌اش. چشمانش، دریایی از خاطرات بود که در عمقشان، صحنه‌های بی‌شماری از غروب‌های بی‌کران دشت‌ها و شب‌های پرستاره رژه می‌رفتند. او تنها بود، اما تنهایی‌اش را دوست داشت. در سکوت بیابان‌ها، صدایی جز صدای باد و ناله‌های دور دور گرگ‌ها شنیده نمی‌شد. و او، در این سکوت، به گذشته می‌اندیشید و آینده‌ای نامعلوم را پیش رو می‌دید.

با احترام به همه دوستداران این عطر از اندی تاور،امروز تست کردم.اصلا نیستم اینو.یه بویی مشابه گل محمدی یا رز که تو نت ها هم اشاره بهش نشده بولد هست که کمی دودی شده،بشدت واسه من حس عطر حرمی گلی گلاب طور داره.یه عطر قدیمی بود اگر اشتباه نکنم هاوایی بود اسمش،خیلی یادآور اون عطر هست برام.ب هر حال اصلا این سبک رو نیستم و از تاور بعد از تست ۰۲ و دیزرت متعجب شدم وقتی این عطر رو تست کردم.

از عطرهای محبوب من. هنر دست اندی تاور، عطار خود آموخته که میدونه چجوری روح و جسم افراد رو تحت تاثیر قرار بده.درباره تولیدش بگم که از صفر تا صد و حتی بسته بندی و ارسال هم اقای تاور حضور دارند.. من تک تک ابعاد این عطر رو دوست دارم. لان استار مموریز یه عطر تاریک و دودی هستش و من رو بیاد یک کابوی خسته با کت چرمی کهنه تو یک شب بهاری خنک میندازه که بعد از بارون نشسته وسط علفزار و آتیش روشن کرده! یه باد تند و تیز هم داره میوزه. تمام نت‌های فهرست‌شده در اینجا وجود دارند، با هم ترکیب می‌شوند و چیزی متفاوت می‌شن. توضیح دادنش سخته ! و درک کاملش برای بینی های مبتدی سخت تر... فقط این رو بگم وقتی میپوشمش جزئی از وجودم می‌شه...انگار در جسم و روحم نفوذ می‌کنه....
خانم ها و آقایون این شما و این هم کابوی تنها و خاطراتش از اندی تاور...

سلام بر همه دوستان
۲تا سوال دارم
این عطر برای ۶ماه اول سال مناسبه؟
قیمتش چنده؟
مشابه اقتصای این عطر چیه
ممنون

این چه بوییه؟
_اینجا انقدر سیگار و تنباکو دود کردن، بوشون رفته به خورد دیوارا. الانم بوی دوده که داره از درز دیوارا بیرون می زنه!
راست می گفت! هرچند چیزی برای دیدن وجود نداشت؛ اما دیوار های قهوه ای رنگِ سوخته، اونقدری خشک شده بودن به با خودم گفتم: حتما یه روزی پوستشون کنده میشه.
چشمم به میز و صندلی های چوبی بود ولی توی یه مبل چرمی فرو رفتم. من گرمایی، کافه گرم، چرمِ زیرم داغ.
یه مرد در گوشه ترین قسمت کافه، نشسته پشت میز چوبی، دستکش چرم به دست، تنباکو آتیش می زد و بعد از هر پک، گوشه ی لبشو از داخل گاز می گرفت. سرشو بالا آورد و زل زد به من. مستقیم، خیره به مردمک چشمام. دیدمو تار کرد، عنبیه رو سوراخ کرد، زجاجیه رو شکافت و تیری زد وسط عصب بیناییم. کورم کرد! من کور بودم ولی به چشم دیدم نشسته کنارم و داره دستکش های سیاه چرمیش رو تاب میده.
قهوه می خوام! تلخِ تلخِ تلخ. قهوه اشو آوردن و بلافاصله، یه نفس سر کشید. داغِ داغ!
نسوخت؟ _نسوخت. نه از داغیش، نه از تلخیش!
کی بود؟ _ 38 ساله، تنها، بی کس، بی حوصله، غرق..غرق در چی رو نمی دونم. یعنی ازش پرسیدم ولی چیزی نگفت.
خیلی بی مقدمه گفت: حوصله ی خودمم ندارم. گفتم چرا، گفت نمی دونم. گفتم چرا تنهایی، گفت نمی دونم. گفتم کسیو داری، گفت نمی دونم. گفتم تو چی انقدر غرق شدی، جواب نداد. گفتم دنبال چیزی می گردی، بازم جواب نداد. گفتم من چیکار کنم برای تو، جواب نداد. ده تا سوال دیگه پرسیدم، بازم جواب نداد. هر کدومو ده بار پرسیدم، جواب نداد که نداد.. از جاش بلند شد، دستی به کتش کشید و دستکش هاشو دوباره پوشید. متفکرانه سرشو تکون داد و گفت: مکالمه ی خوبی بود. و رفت!..
دختر جون! هووی! کجا سِیر می کنی؟!
اهم، یه یه دمنوش گلگاوزبون به من می دید؟
دمنوش نداریم ما. فقط قهوه داریم، اونم تلخش!
رفتم سر چهارراه وایسادم، دور و برمو نگاه کردم. ساعت چند بود؟ من کجا بودم؟ دختر گل فروشی بهم نزدیک شد.
دختر خانم ساعت چنده؟
ساعتای ما چندسالی میشه که از کار افتادن...
گل! گل داری؟ یااس! گل یاس بهم بده..
خیلی وقته کسی اینجا یاس نمی فروشه. ولی..رزهای خوبی دارم.
باشه باشه، بده. رز بهم بده. زیاد! بیست سی تا شاخه بهم بده!
اووو آبجی دلت خوشه ها! بیا یه شاخه بیشتر ندارم، همینو بگیر تورو به خیر و مارو به سلامت..
وایسااا! پولشو نگرفتی!! کجا رفتی!!..

پاشو غذارو آوردن! عجب بابا، این تو کافه ام می گیره می خوابه!
چشمامو باز کردم و دوستامو دیدم، پاستای روی میز و لیوانِ دمنوشِ یخ زده ی من، پسری که سرشو با دستاش گرفته بود و سیگار می کشید، اون میز و صندلیِ خالیِ کنجِ کافه. لیوانمو برداشتم و گلگاوزبون سرد شده رو جرعه جرعه نوشیدم. پشتش یه یخ از داخل ظرف برداشتم و توی دهنم گذاشتم و جویدمش؛ اما، فایده نداشت..
با پالتو نشسته بودم وسط یه سونای خشک و فقط به این فکر می کردم که کاش زودتر زمان بگذره و من برم خونه!