BEAUFORT LONDON - Terror & Magnificence

سلام و روز خوش به همه دوستان عزیزم:
قبل از ریویو کار باید خدمتتون عرض کنم خانه عطر بیوفورت لندن به خلق عجیب ترین حالت رایحه در طراحی کار ها معروف هست و بسیار ساختار شکن و بولد این کار رو انجام میده موزیسین و نگارنده ای قهار و مالک و طراح اصلی این خانه عطر تصوری خاص در ذهن خودش رو بدون توجه به مارکت و میزان بازخورد برای فروش خلق میکنه.
Terror & Magnificence با شروع بسیار هارش اسپایسی و شرقی نمایش رو آغاز میکنه که رایحه خاکی خاص و جالبی بعد از حدود 5 دقیقه نمایان میشه. رایحه ای عجیب و کهنه مثل بویی که از برشکاری کاشی و سرامیک با سنگ فرز ساطع میشه.بلافاصه بواسطه شیره درخت قان (تار) و صمغ ها، رایحه گرم ، تاریک و شدیدا کهربایی (amber) به کار اضافه میشه . وجود پاپیروس به نظر برای خشک و تاریک تر کردن کار نقش به سزایی رو ایفاد کرده به طوریکه خط بویی بسیار خشک و تیز استرس زا مثل مواد ضدعفونی کننده برای مراکز درمانی رو میده. تمام این تفاسیر و بررسی که خدمتتون گفتم برداشت شخصی خودم از رایحه بود و در اصل احتمالا افراد دیگه با اولین تست و بدون تمرکز روی نت ها شاید فقط یه رایحه گرم و تنباکویی بسیار بی روح رو به همراه یه رایحه خاکی و کپکی حس کنن.
روزتون رو به خوشی و خوشبویی سپری کنید

با سلام و عرض احترام دوست عزیز:
متاسفانه کار های این برند خصوصا در حال حاضر بسیار کمیاب و محدود شده در کشورمون. ولی میتونید با یک سرچ ساده در اینترنت سایت هایی رو برای تهیه دکانت و خود عطر های این خانه عطر پیدا کنید. همچنین یک سری هم به گالری و مغازه های خیابان وزرا بزنید خالی از لطف نخواهد بود.
ایام به کامتون

نیکلاس هاکسمور. از او به عنوان معمار شیطان یاد می شود.
زاده انگلیس به سال 1661. همان روزهای پر دلهره تاریخ دفن شده در متون کتاب ها.
معمار کلیسایی به نام اسپیتالفیلدز در لندن که شمایلی خطی از آن را روی شیشه می بینیم.

اما این عطر سر و کاری با لندن مدرن امروزی ندارد. و قصد پرسه زنی در آن روزگار تاریک دارد.
دوران وحشت و شکوه بی کران!
دوران فراماسونری چنانچه که معمار این بنا هم گویا عضو این فرقه بوده.
همان دورانی که جیمز دلینی در لندن آن روزگار، با بازیگری تام هاردی در سریال تابو به ما نشان داد.
آن زمان سرد و سخت و طاقت فرسا با کلاه نمدی، دستکش چرمین، تفنگی که بوی باروتش همچنان در مجرای بینی است و ردایی سیاه و دود گرفته از آتشی که پیش تر روشن بوده؛
سوار بر اسب در تلاش برای رسیدن به جایی به نام خانه می تازی! اما با اندوخته ای گرانبها!
الماس هایی خاک خورده و نم گرفته.
گران و نایاب همچون زعفران!
با دلهره ای بی امان که نکند خانه ام آتش گرفته باشد! سنگ هایش گداخته و خاطرات و تمام هستی ام از بین رفته باشد!
با ذهنی مشوش، در غروبی دلگیر به خانه می رسی اما،
آتشی نیست
کسی نیست
تو نیستی!
...
" از میان آن ظلمت بی پایان
که مشوش می کند خواب را
تو را خواهد گفت:
" اینک تو را چه سود سبب گریستنِ مردگان دانستن
ای موحش روسپیِ خوشپوش؟"
_ و کرم ها چونان چون حسرتی خواهند جَوید پوست ات را " _ شارل بودلر

فوق العادست !

شبی بارانی بود.لندن سنگین و خاموش در مه غلیظی فرو رفته بود که صدای چکیدن باران روی سنگفرش ها را خفه می کرد.او از کوچه های باریک گذشت و مقابل کلیسایی ایستاد که دیوار هایش همچون سایه ها در تاریکی پی معنا بودند.برج ها همچون انگشتانی سنگی آسمان تیره و خیس را می شکافتند. بالاخره در را باز کرد، موجی از بوی بوخور،چرم سوخته و سنگ خیس به استقبالش آمد.هوایی پر از دود و راز، گویی صدای دعاهای فراموش شده هنوز در میان ستون ها شناور بود. شمعی بی رمق در گوشه ای می سوخت،شعله اش همچون قلبی خسته می تپید. صدای گام هایش روی سنگ مرطوب پژواک شد.دیوار ها داستان هایی ناگفته را زمزمه می کردند: از شکوه معماری،از ترس و عظمت،از ایمان و تردید.
بوی زعفران و تنباکو در هوا پیچید، تند و بی رحم.حال ضربان قلب گویی از وحشت یا هیجان شدت گرفته باشد.در آن لحظه حس کرد درون بویی فرو رفته است؛ بویی که فرا تر از رایحه، فضاییست برای زیستن…ترس و شکوه،تاریکی و جلال،تصویری که هم می ترساند و هم مسحور می کند.و او فهمید اینجا، جایی میان سایه و نور و میان ایمان و ترس همان جایی ست که باید بایستاد . . .