Jean Paul GAULTIER - Scandal Pour Homme

چه جالب جناب سخی بزرگوار، در سالن شهید شیرودی بود و منم بین تماشاچیها در حال تشویق ایشون، هیچوقت مبارزه نمایشی ایشون با بوکسور عزیز کشورمان اصغر کاظمی فراموشم نمیشه،( کلا اکثر بوکسورها مانند جنابعالی، محمد علی کلی، جو فریزر و ... علیرغم اینکه اگر اراده کنند می‌توانند چندین آدم معمولی مثل بنده را با یه ضربه به دیار باقی بفرستند اما همگی انسانهای شریف و خوش قلبی هستند. انگار خداوند میداند که چه کسانی لیاقت بوکسور شدن دارن) اما نکته اینجاست که ایشان در سال ۷۲ که به ایران آمدن هنوز به بیماری پارکینسون مبتلا نشده بودند و در مبارزه نمایشی با اصغر کاظمی آن رقص پای معروف را هم انجام میدادند، به نظرم شما دچار اشتباه شدید و احتمالا در المپیک لندن ایشان را ملاقات کردید و درباره عطر لاگرفلد کلاسیک با ایشان خوش و بش کردید.

بله سرکار خانم آلالیتای نازنین
دقیق یادم نیست که سال ۷۱ بود یا ۷۲ .
شهر کرمانشاه .
دیدنش هم خوشحال کننده بود هم ناراحت کننده !
دستهاش میلرزید . اما مثلا اگر میخواست یک لیوان آب برداره یا با کسی دست بده ، لرزش اش متوقف میشد ولی بجای چند ثانیه ، یک دقیقه طول میکشید تا دستش برسه به لیوان آب !
صورت خیلی خوشگلی داشت . و قهوه ای ، نه سیاه .
دستهاش دو برابر دست من بود ! وقتی باهاش دست دادم دستم توی دستش گم شد !

جناب سعید عزیز سلام
آقا من کجا ، محمد علی کلی و فریزر کجا !!
و خیر . ایشان بدلیل ابتلا به پارکینسون از بوکس کناره گرفتند . خیلی سالها پیشتر از آمدنشان به کرمانشاه .
حتی راه رفتنشان به آرامی بود و به دقت !
چندین نفر مراقب ایشان بودند و به تجویز پزشک مسافرت میکردند .
و در سالن مرکزی که در خیابان گمرک بود .
از آمدنشان پیشاپیش مطلع بودیم و همه ی اعضای تیم حاضر بودند .
مسابقه ی نمایشی را من ندیدم فقط چند عکس گرفتند با رئیس فدراسیون آنهم بصورت ایستاده و مثلا در حال مشت خوردن از ایشان و با کت و شلوار !
و المپیک لندن :)
موفق باشید انشاله و خوشحالم که یکی از منتقدین خاطرات به جمع خاطره گویی از عطر پیوست .

به قول اون خواننده ای که ای کاش خودش رو ضایع نمی کرد: خاطره خود کلانتر جان است، بر سرت بشکند هوار شود.

سلام. وقت همگی بخیر. من سالهاست که خواننده خاموشم و هرگاه عطری بخوام از اینجا بخرم زحمتش رو برادرم میکشن که هم عطرباز هستند و هم اهل خرید از این سایت. اما چیزی که بخاطرش عضو شدم اینه که هرچند از تفکرات جناب سخی راجع به هیتلر خوشم نمیاد (حتی اگر یک سگ را هم بخاطر سگ بودنش آزار دادی منفوری، چه برسد به آزار حتی یک انسان بخاطر عقیده ش) اما دلم نیومد از ایشان دفاع نکنم. جناب محمد علی کلی سال 72 برای بار دوم به ایران آمدند و به کرمانشاه هم رفته اند. و در مصاحبه ای، یکی از دلایل سفرشان را گرفتن شفا بابت بیماری از امام رضا بیان کرده اند. اگر نیاز به منبع هم دارید با کمال میل منبع معرفی خواهم کرد. راستش خیلی مظلومانه جناب سخی بزرگوار زیر سوال رفتند کما اینکه خاطره شون کامل و دقیق بود.

سرکار خانم فریده، بنده اصلا این قصد را نداشتم، برداشت شما از کامنت بنده کاملا اشتباه است!

پس اگر بنده اشتباه برداشت کردم عذرخواهی میکنم. شاد و سلامت باشید.

سرکار خانم فریده م
عرض سلام و احترام
متشکرم بابت این فرمایش .
و مهم نیست سرکار خانم ! جناب سعید جوان اند ، شوخی میکنند با حقیر ، اشکال ندارد .
من فقط تعجب کردم از دو چیز :
اینکه با وجودیکه حدس میزنم ( از انشاء ایشان ) که جوانی رعنایند چطور آنسال فرمودند که حاضر بوده اند . من خود آنسال هجده نوزده ساله بودم و ایشان نیز حداقل باید همسن من باشند .
دوم محمد علی کلی حتی نمیتوانست درست راه برود .
نمیتوانست دست دراز کند مثل ما و با کسی دست بدهد سرعت حرکات اش بسیار کند بود و سالهای سال بود که دیگر مشت زنی نمیکرد . من کودک بوده ام زمانی که او بیمار و بازنشسته شد .
بنابرین متوجه شدم آقا سعید با من شوخی میکنند !
ورنه اگر به اثبات باشد هم عکس دونفره دارم با ایشان و هم جمعی . و اصلا این چه اهمیت دارد که کسی بابت اش خدای ناکرده گنه کار شود به کذب !
من از جوانان خرده نمیگیرم خواهر ارجمندم مگر دوستان بزرگ !
و اما خواهر ارجمندم
در ارتباط با هیتلر باید با ماشین زمان سفر کرد به آن تاریخ
زمانی که همه ی نژادها و ممالک مدعی ی برتری ی ژنتیک و نژاد بودند . یک چیزی شبیه بر داستان ژن ِخوب امروزه :)
مسابقه بود . ضمنا هیتلر مردی سنگدل نبود مگر در برابر دشمنان و جنایات به او منسوب است لیک مورچه از شخص او آزار ندید ! تمامی ی پادشاهان اینچنین اند . همه جا .
بقول مایکل کورلئونه خطاب به همسرش :
افرادی که مسئول سایرین اند !
بخدا بارها تا پای تصادف رفته ام ، زمانی که دیده ام مورچه ای بزرگ در حال عبور است یا گربه ای میخواهد از خیابان عبور کند . راه که میروم چشمم به زمین است مباد پای بر مورچه ای نهم .
با یزید در راه سفر حج بود . روز سوم ، غروب به کاروانسرایی رسید . هنگام شام سفره باز کرد نان خشکی با آب خورد ، خوابید . صبح راه افتاد . شام به کاروانسرای بعدی رسید . سفره باز کرد که نان خورد ، دید ای داد !
مورچه ای در سفره است . گفت ای داد !
همرهان گفتند چه شده ؟ گفت دیشب این مورچه از کاروانسرای قبل به سفره ام آمده ! گفتند چه عیب . بگذارش اینجا . گفت نه . شما بروید من برمیگردم تا این مورچه به خانه و خانواده رسانم گرنه تاب عقوبت نفی بلد و نفی خانواده ی این مور نتوانم . و برگشت !
در آخر مجدد سپاس بسیار بابت این لطف به حقیر
ارادت های زیاد

دوستان عزیزم
فریده خانم میم ، خواهر ارجمندم مرا سر ذوق آورد تا دو حکایت کوتاه اما پرحکمت که شخصا از رادیو شنیدم که اشخاص معتبر نقل کرده اند عرض کنم .
شرمسار و عذرخواهم بابت غیر مرتبط بودن اما اجازه دهید معروض شود که عطر خداست و عطر خدا بوئیدنی ترین هاست . مجمل معروض میشود :
یک افغانستانی اکنون بزرگترین تاجر فرش اروپاست . با او شخصا در رادیو مصاحبه شد و من میشنیدم و خدا میداند گریه افتادم همچون الان که میگریم و مینویسم :
البته من بیش از خنده ، میگریم . هر جا قصه ی مهر خدا باشد من تشنه ی شنیدن ام .
گفت آمدم ایران . هیچ کس نداشتم . هیچ کار نداشتم . دوستم در یک ساختمان نیمه ساز یواشکی جای داد . یک شب زمستان که برف میبارید سگی ناله میکرد . هر چه داد زدند سنگ انداختند نرفت . همسایه ها آمدند با چوب بزنند . دویدم ببینم چیست . دیدم سگی در زمانی که قیر نرم و داغ بوده نشسته تا گرم شود . قیر خشک شده و گیر کرده است . التماس کردم که به من بسپارید شما بروید تورا بخدا نزنیدش . هر چه سعی کردم نشد جدا و رهایش کنم . زوزه میکشید . دویدم نفت و گازوییل پیدا کردم . شروع کردم به نفت زدن . به پایین تنه اش رسیدم و تازه فهمیدم چرا زوزه میکشد که چنان ادرارش به محض شسته و رها شدن نیم تنه اش ، پاشید که هر دو چشمم و کل صورت و دهان و سرم پر از ادرار شد .
ادامه دادم هم آب نبود بشورم ، هم دست هایم نفتی بود .
اشک میریختم و ادامه دادم . در دل میگفتم خدایا کمک کن . به محض خروج ادرار ساکت شد . ادامه دادم تا رها شد و رفت . از سرما میلرزیدم چشمانم میسوخت و به زور میدیدم اما دیدم برگشت نگاهی کرد و رفت .
با آب سرد به سختی دوش گرفتم . صبح پرسان پرسان در یک فرش فروشی شاگرد پادو شدم . مدتی گذشت . و اما !
چند ماه بعد یک روز یک زن وسط ظهر آمد درب مغازه .
گفت یک قالیچه ی پاره دارم . بخر !
گفتم اوستا نیست . رفته نهار و استراحت . من حق خرید ندارم . ببر همسایه ها میخرند .
گفت نه . گران نیست برای تو . بخر !
من به تو میفروشم و نه به هیچکس دیگر ضمنا مسافرم و بسیار عجله دارم .
خریدم . ارزان . گفت خدا خیرت دهد . مشکلم حل کردی . حلال ات باشد . خدا کمکت کند . و رفت .
اوستای من آدم مومن و حلال خواری بود .
آمد . داستان گفتم . گفت الله و اکبر ! پسر میدانی این فرش چیست ؟؟ میلیارد می ارزد !
مسافر ؟؟ مسافر فرش اش کجا بود ؟ دزد بوده ! تو را تنها گیر آورده . گفتم ارزان فروخت گفت هرچه داری بده !
ترسیدم بگویم زمانی که نگاه بر آن زن میکردم قلبم آرام میگرفت ! باخود گفتم مباد فکر اشتباه کنند . تنها چیزی که به او نمی آمد دزدی بود .
گفتم حال چه کنیم ؟ گفت ظرف یک هفته معلوم میشود .
با خود گفتم چه غلطی کردم ها . نکند زندان بروم . آن زن از کجا بیابم ؟ شب با ناراحتی خوابیدم . داستان سگ که به کل فراموشم شده بود مدتها . خوابیدم . خواب آن زن را همراه همان سگ دیدم که زن میگفت خوش و حلال ات باشد . از خواب پریدم . اذان میگفتند . اینقدر گریه کردم . صبر نداشتم تا صبح شود و اوستا بیاید . داستان گفتم . گفت محتمل است لیک باید صبر کنیم . پیگیر هم شدیم خبری نبود . هنوز هم خبری نیست ! فروختم خود در بازار هجره زدم . اگر همکاران هزار کار میکردند من ده هزار ! بیسواد بودم الان آلمانم و بزرگترین ام در بازار فرش !
و مثل روز برایم روشن است که مهر خدا بواسطه ی آن سگ به من تعلق گرفت .
دوستان عزیزم رایحه ی ادرار آن سگ برای من بهترین است چون مهر خدای ام را در پی دارد .
طولانی شد بر خلاف خواست .
از حکایت دوم صرفنظر میکنم . رحمت خدا بر همه ی ما انشاله و با بندگان بی زبان خدا مهربان باشیم .

فکر کنم شما اشتباه گرفتید وگرنه در اون زمان پارکینسون نداشتن .

درود بر شما آقا سعید
محمد علی کلی از سال 1982 علائمش شروع میشه و سال 1984 پارکینسون تشخیص داده میشه و تا زمان مرگش بیشتر از 30 سال با این بیماری درگیر بود