Max Factor - Just Call Me Maxi

پی عطری که مناسب باشه برای هدیه ، و قاعدتا با قیمت مناسب ( بانو پی آهنگی میگرده ) ، از ساتین به ویزاری و از ویزاری به رمی مارکویز ، از اونجا نظرم جلب شد ( آداجیو آلبینونیِ ظاهرا ) ، اینجاها تقریبا میدونستم دارم به کدوم سمت میرم ، مثل روز روشن بود ، روشن ! ( آخ ، ویولونسل .... چه درد ستبری ) آره باید به سمت چارلی میرفتیم که از اونجا هم پیامی باید ما رو به انجام میرسوند ( ظاهرا معشوقه ش غرق میشه ، بانو میگه ) ، به .... مکسی ، میدونستم میرم تا دی ماه دو صفر و اون شب که داشتم یک سال بعد اون کامنت و میخوندم ، دستی که رفته تو سبزینه ها ! جنون ! جنون ! جنون نبوغ ! نبوغ جنون ! فقدان چقدر عمق داره ، شنا بلدی ؟

یادته...اون روزهای زمستان واسه 30 سال پیش، چقدر برف مهمان محله ها و پُشت بام ها بود؟؟ یادته... اون پُشت بام های کوچیک با اون دودکش های دلسوز، با اون بخاری های نفتی خشمگین اما مهربان، دل های بزرگمان رو گرم میکردند؟؟ یادته... اون دَبه های پلاستیکی بزرگ تُرشی توو حیاط سپیدپوش، به انتظار یکبار دیگر از پهنای شبانه ی سفره ی کوچیک اما سخی واسه مهمان شدن در اون سفره بودن؟؟ یادته... اون سریال های شبکه های یک و دو که واسه یک هفته باید انتظار میکشیدیم؟؟ یادته... اون پارو کردن پُشت بام های سپیدپوش که تمام مردان و پسران اهل محل رو همونجا روی پُشت بام گَپ و گُفت میکردیم؟؟ یادته... اون برف بازی های کودکانه توو کوچه های بُن بست که صدای خنده هامون به تمام خونه ها رخنه میکرد؟؟ یادته... اون یخ زدن دستهای کوچولومون از برف بی رحم که حتی بخاری های مهربان هم توان گرمایش دستانمون رو نداشتن؟؟ یادته... اون خواب نیم ساعت و فقط نیم ساعت در شیفت صبح مدرسه از اون سرمای سوزناک، برامون قدِ تمام دنیا ارزش داشت؟؟ یادته... اون مسیر پیمایش مدرسه در شیفت صبح زمستون با پیکان جوانان همسایمون با اون گرمای مطبوع بخاریش که آرزو میکردیم کاش دیرتر این مسیر تموم بشه؟؟ یادته .................
..........................................
از نوستالژیکترین عطرهای گلی محور در طبع گرم و تلخ و تند، مناسب تنپوش آقایان و بانوان در روزهای سرد با ماندگاری و پراکنش بسیار خوب برای روزگارِ یادته و متوسط برای روزگار یادمه.
خیلی خاطره انگیز است و دقیقا یادآور آن روزگار سهمگین زمستان های قدیم دهه ی 60 و 70 حداقل برای من، که تک تک آن روزگار را برای یادمان امروز، زیسته ام. اولین بار این عطر رو داخل کمد کهنه ی چوبی منزلمون کنار بُقچه ی لباس های تمیز مادرم دیدم، اون زمان ها لباس های تمیزمون رو داخل بُقچه های گلدوزی شده نگهداری میکردیم. اون زمان فکر کنم سال 1373 بود از این عطر خوشم نیومد چون رایحه ی خیلی تندی داشت اما احتمالا پخش زیادی داشت که اکثر خانم ها و حتی آقایان هم از این عطر استفاده میکردند. اون زمان ها من عطر کبری (مار حلقه زده به شیشه ی مشکی عطر با چشمان قرمز کریستالی) رو بهترین ادکلن یا بهترین رایحه میدونستم و بخاطر همین دیگه هر ادکلنی رو میدیدم توو خونه ی اقوام و بو میکردم، فکر میکردم در مقابل اون عطر کبری، هیچی نیستند.
این عطر مکسی هنوز همان رایحه هست و هنوز با شنیدن رایحه اش، دوباره در لحظه ای یادآور آن روزگار زندگی میشود. روزگاری که هیچ چیز نداشتیم و همه چیز داشتیم.......
سپاس از همراهی بزرگواران....