Tiziana Terenzi - Draco

پنج‌سال قبل که اوکراین هنوز به این وضع نیوفتاده بود به دعوت یکی از دوستانِ ایرانیِ ساکنِ آن‌جا، ده روزی رو در شهر “کریفیی ریه” گذراندم. بنده رو به باغ گلابیِ یکی از دوستانِ اوکراینی‌اش برد. سه روز در آن باغ بودیم. مهمان‌نوازیِ آن‌ آقا بیش از حد شبیهٔ ما ایرانی‌ها بود، خون‌گرم، بسیار اهلِ پذیرایی به طوری که در این‌ سه روز که پیشش بودیم ۴کیلو افزایش وزن پیدا کردم، شخصیتش طوری بود که نمی‌شد بهش دستِ رد زد!

ظهر یک روز آفتابی واسمون بستنیِ وانیلی دست‌سازِ خودش رو آورد، در حال قدم‌زدن توی اون باغِ بزرگِ گلابی بودیم. خواستم قاشق‌ بستنیم رو بذارم توی دهانم که دوستم دستِ منو گرفت و منع کرد، گفت: «قبلش بو کن، بستنی‌های میخائیل رو باید اول بو کنی! بوش‌ بهتر از مزشه!» بوی وانیل و گلابیِ تیزیانا ترنزی دراکو منو یادِ اون بستنی انداخت، این‌کار اونقدر بهش شبیه بود که دوست داشتم توی دهنم اسپری کنم!

این رایحه‌ی خوشمزه‌ی وانیلی، با اون تمِ پودری و بوی گلابیش و از همه‌ مهم‌تر اون خاطره‌ی زیبای بنده، منو برمی‌انگیخت که در دسته‌ی «می‌پسندم»هام قرارش بدم، ولی وقتی از اون خاطره دور میشم و سعی می‌کنم نگاهِ بی‌طرفانه‌ای بهش داشته باشم جواب میشه: نه! برای استفاده‌ی شخصیم دوستش ندارم! با این‌که یونیسکس معرفی شده، بیش از حد زنونه‌اس! ترجیح میدم شریکم ازش استفاده کنه تا خودم!